Het heilig Hart van Jezus
Iedereen kent het hart als symbool
van de liefde. Het beeld
van Jezus, met zijn hart duidelijk zichtbaar, wijst naar zijn liefde
voor de mens.
Hij was de goede Herder die echt hart had voor de ander en die dat
steeds weer zichtbaar makte in zijn zorg voor de zieken en
verschoppelingen van zijn tijd. Meermalen roept hij zijn leerlingen om
om elkaar lief te hebben zoals hij hen heeft liefgehad.
De devotie voor het H. Hart is ontstaan in de zeventiende eeuw en
Margaretha Maria Alacoque (1627-1690) staat aan het oorsprong ervan.
Rond haar twintigste krijgt ze verschillende visioenen waarin Jezus
zich aan haar openbaarde. Als zij op haar 25ste intreedt in de orde van
de Visitandinnen nemen die verschijnen toe en vinden er ook
verschillende verschijningen plaats. Daarin toont Jezus regelmatig zijn
hart.
Margaretha werd niet serieus genomen door haar medezusters. Ze werd om
haar verschijningen gemeden en gepest. Pas als de Jezuiet Claude de
Colombier haar biechtvader wordt, vindt zij bij hem gehoor. Maar met de
komst van zusyer Melin als moeder overste krijgt zij pas echt aandacht
voor haar verschijningen en voor de dingen die Jezus tegen haar gezegd
heeft.
In 1686 werd het feest van het heilig hart van Jezus voor het eerst
gevierd en enkele jaren jater wordt er in Paray le Monial een kapel
gebouwd, toegewijd aan het H. Hart.
In 1690 komt Margaretha te overleijden na een ernstige ziekte. Zij is
dan 43 jaar.
In 1765 wordt de H. Hartdevotie kerkelijk goedgekeurd door Paus Clemens
XIII.
In 1856 werd het H. Hartfeest officieel ingesteld. Dat valt de vrijdag,
tweeëneenhalve week na Pinksteren.
In 1920 werd Margaretha Maria Alacoque heilig verklaard.