Teksten over ouders en grootouders

PAP

Je lag ziek en stil
steeds vaker in een bed.
Je onderging elke behandeling
die je niet heeft gered.

Je zag met je ogen vol glans
nog steeds voor je uit.
Je wist je had geen kans
maar geen klacht werd geuit.

Je streelde . . . een bevende hand
die nooit heeft gefaald en begreep:
in dit land wordt ieder gehaald.

Dank je mam

Dankbaar willen wij gedenken
de vrouw, die ons zo dierbaar is;
zonder haar te moeten leven,
ervaren wij als een gemis.

Zij wist ieder kracht te geven,
stimuleerde wie ze kon,
waar het donker zou gaan winnen,
bracht zij ongevraagd wat zon.

Mam, jij was de steun van velen,
maar van ons het allermeest
en al moeten wij je missen,
wij gaan verder in jouw geest.

Nooit zal ik je naam vergeten
wie je was en wat je deed;
met wat jij ons allen leerde,
gaan we verder in jouw geest.

Mam, nu mag je eeuwig leven
nooit meer ziek, niet langer pijn,
zul je in de hemel waken
en een voorspraak voor ons zijn?

Let maar niet op onze tranen,
zie ze maar als een bewijs
dat we zoveel van je hielden.
Dank je mam en goede reis.

Dag Mam

In het geheim van 't Leven,
heeft ook Mam haar bloem
tot bloei weten te brengen;
wie zou het overdoen?

het rood spreekt van de liefde,
't geluk dat zij hier bracht;
de vriendschap met zovelen,
dat al wordt hier herdacht.

de dorens niet vergeten,
de pijn en het verdriet;
ze had nog willen leven,
maar zo, zo kon het niet.

De blaad'ren gingen vallen
de hoop werd uitgedoofd,
maar 't leven is veel groter,
heeft ze altijd geloofd.

Haar dagen waren kralen,
nee, parels waren het;
ze reeg ze een voor een tot snoer,
zo heeft ze het gered

om van het leven te genieten;
ze droeg haar ketting graag.
"Niet droevig zijn, maar dankbaar!"
dat was haar laatste vraag.

Daarom zijn wij hier samen,
met eerbied en respect;
gelovend dat de Heer haar uit
de dood heeft opgewekt.

Haar lichaam laat ze achter,
niet wie zij is geweest!
Voor haar is nu het leven
één groot ontmoetingsfeest!

Een Rots

Mam/Moeke was voor ons een rots
waar wij altijd op terug konden vallen.
Zij bood ons een schouder
waarop we altijd konden leunen.
Zij was voor ons een lamp
die onze wegen verlichtte
en ons het mooie van deze wereld liet zien.
Haar woorden waren vol begrip en genegenheid.
Zij zag onmiddellijk onze tranen
als we beschadigd raakten in het leven,
en moeilijke dagen doormaakten.
Zij opende onze ogen voor het alledaagse
en reikte ons haar handen toe
om ons overeind te houden.
Zij vulde ons leven, elke dag weer.
Mam/Moeke, bedankt voor alles.

Herinnering aan Moeder

Zij was er altijd. Elk moment van de dag.
Heel eenvoudig. Bijna vanzelfsprekend.
Ze was een huis, een thuis,
een haard die brandde en de koffie was zo klaar.

Ze was een vast punt in jullie leven
en de verzamelplaats van de hele familie.
Zoals een boom de takken
uit haar ontstaan stevig vasthoudt,
zo hield zij allen tesamen.
Zij gaf leven en bleef dat doen,
ook toen de kinderen zelf elders wortel schoten.

Er was een geestelijke band met haar,
die hechter bindt dan de band van het bloed,
een menselijke relatie, echt en oprecht,
diep in de zielen verankerd.
Er was herkenning zonder woorden,
begrip dat uitleg overbodig maakte,
gebaren die iets vertrouwelijks hadden.
Ze kwam nooit teveel, maar altijd te weinig
en als ze ging, kwam de vraag: "Wanneer kom je weer?"
Zij toonde een belangstelling,
die niemand anders toonde
en ook niet tonen kon:
die van een moeder voor haar kinderen.

Ze doet dat nu niet meer.
Ze is niet meer in deze wereld.
In de kamer staat een lege stoel,
die niemand vullen kan.
Je mist haar en dat niet alleen in de kamer.
Van nu af ben je geen kind meer.

Diep in je hart geloof je,
op grond van de Schriften:
moeder leeft voort.
Want de liefde vergaat nimmer.
Wie lief heeft blijft, tot in eeuwigheid.
En een gevoel van dankbaarheid
overstemt het verdriet.

Als je je vader verliest,

Als je je vader verliest aan de dood;
je vader op wie je kon rekenen,
bij wie je veilig was,
die zich in jou interesseerde.
Je vader met wie je praten kon
en van mening verschillen
om zo je eigen weg te vinden,
je eigen mening te vormen.

Als je je vader verliest aan de dood;
dan kan bijna niemand zeggen
hoe dat voor je is,
hoe koud het in jezelf kan zijn,
hoe verlaten je je kunt voelen.
Voor anderen gaat het leven door.
Ze denken dat ook jouw leven doorgaat,
maar je leeft nu zo anders,
alsof het niet echt is.
Je bent ineens in een ander land gekomen.
Je kunt zelf nog nauwelijks woorden vinden
voor wat je voelt.

Als je je vader verliest aan de dood;
Je zou hem nog even willen spreken,
je zou hem willen schrijven
hoe het met je gaat, hoe je hem mist.
Je zou hem willen schrijven hoe de dood is.
Als een inbreker, een brutale overvaller.
Je zou hem willen schrijven
hoe de dood je angstig maakt,
je berooft van je veiligheid.
Die veiligheid die je bij je vader vond,
in je ouderlijk huis.

Als je je vader verliest,
verlies je veiligheid en houvast.
Zoveel vragen kunnen erdoor je heen gaan.
Je hebt geluk als je iemand vindt
die als een vader voor je is,
met wie je kunt praten, die je steunt.
Zo iemand zoeken en vinden kan je goed doen.

Bedankt mam,

Dank u mam voor het leven
dat u uit liefde aan ons gaf
Dank u voor alles wat u hebt gegeven
dank u voor de band die reikt tot over het graf
We vergeten het nooit dat bij verdriet of pijn
ons enige verlangen was bij u te zijn
Dag en nacht stond u voor ons klaar
"mam", zeg ons, "viel dat niet zwaar"?
Wat hebt u toch veel voor ons gedaan
waar haalde u toch de kracht vandaan?
Nog dikwijls denken wij: wat was u groot
u bent wel gestorven maar nog niet dood
Voor ons blijft u leven en wij kloppen bij u aan
wanneer wij voor moeilijke beslissingen staan
En telkens merken wij het weer:
u leeft voor ons steeds meer en meer
Daarom, mam, nogmaals bedankt voor het leven
dat u uit liefde aan ons gaf
Dank u voor alles wat u hebt gegeven
dank u voor de band die reikt tot over het graf.

Vader

Ik dank je. . .
voor al je goede zorgen
voor je menselijkheid en trouw

ik dank je. . .
voor je glimlach en je handdruk
dat ik een kind mag wezen van jou

Ik dank je
voor je geborgenheid en eenvoud
je wegcijferen, telkens weer
voor het doorgeven van geestelijke waarde
je bezorgdheid en zoveel meer

jij spreekt een taal van weinig woorden
jij zoekt steeds weer de mens achter ieder gezicht
jij hebt de poort geopend naar vele harten
jij bent véél meer dan dit gedicht.
Ik dank je.

Moeder, jij blijft bij ons.

Omdat je zonder veel gepraat, ieder hielp met woord en daad.
Omdat je ieder met verdriet, in je hart steeds binnenliet.
Omdat je hielp waar dat kon, aan wat licht en aan wat zon.
Omdat je in de laatste strijd, nog zoveel liefde hebt verspreid.

Omdat we weten wie jij was, ook al kon je het niet meer zeggen.
Omdat jij onze kern bent, zonder het uit te leggen.
Omdat wij jou, als we samenzijn zullen horen
Dan ben je levend onder ons, sterker dan tevoren.

Omdat jouw leven ons zoveel heeft gegeven.
Omdat jij voor anderen en niet voor jezelf, wilde leven.
Daarbij prevelden je lippen voor ons in gebed.
Je mocht bij Jezus komen, je bent door Hem gered.

Het levenswerk is volbracht, je kaarsje is gedoofd,
Langzaam, zonder veel pijn, God zij geloofd.
En al de dingen die je onopvallend deed,
Zijn schatten van herinneringen, het is dat wat liefde heet.
En daarom: Moeder: Jij leve lang! Jij blijft bij ons.

Ode aan mijn moeder.

Mam, jij leerde mij zoveel dingen,
dat zijn nu allemaal herinneringen.
Die ik samen en ieder apart,
koester, heel diep in mijn hart.
Jij leerde mij lopen, lachen en zingen,
met jou kon ik praten over zoveel dingen.

Jij gaf me normen en waarden,
die me soms wel eens bezwaarden.
Maar nu probeer ik het te zien als giften, gaven,
die mij in mijn leven deden staven.
Zoveel dingen, die ik door jou ken,
mij ook maakten tot wie ik nu ben.

O, mam, ik heb nog zoveel vragen in dit leven,
waar jij me nooit meer een antwoord op zult geven.
Ik weet nu ook; het afsnijden doet zo'n pijn,
als wel het afgesneden zijn.
Zoveel dingen die ik toen niet zag,
maar in mijn hoofd blijft gelukkig jouw lach.

Ik heb een vrouw gekend

Ik heb een vrouw gekend
0, wat was die sterk
Altijd was zij bezig
Altijd aan het werk

Ik heb een vrouw gekend
Die vol vuur en liefde zat
En ondanks al haar zorgen
Haar mensen nooit vergat

Haar kinderen zijn haar leven
En al staat zij dan alleen
Of is het soms heel moeilijk
Zij slaat er zich doorheen

Ik heb een vrouw gekend
Die klaar stond voor een ander
Die ook zo dikwijls zei:
"Wees goed toch voor elkander"

Zichzelf telde zij niet mee
Misschien lag zij te dromen Dat voor haar zelf
Geluk later wel zou komen

Met haar kinderen
Genoot zij van het leven
Zij kreeg een mooie ouderdom
Haar doodstrijd duurde maar even

Ik heb een vrouw gekend
Die ik nooit meer zal vergeten
Hoe dat dan toch wel kan?
Het was mijn moeder moet je weten

Het is goed

De aarde ligt open, wachtend op jou
zoals jij eens als jonge vrouw gewacht hebt
op het zaad waaruit ik ben ontstaan.

Je was mijn moeder
Genomen uit jouw vlees
gevormd uit jouw gebeente
vervulde ik je diepste wens
en alles wat ik ben als mens begon in jou

Je was mijn moeder
Ik leerde lopen aan jouw hand.
Ik ging mijn eigen weg.
Vaak kon ik je niet meer ontmoeten,
't bleef bij even groeten en verder gaan.
Totdat ik wakend naast je zat
en je opnieuw ontmoette en wist "het is goed".

Ik ben jouw kind.
Voor ik er was, was jij
en als jouw lichaam eenmaal rust in moeder aarde
zal je diepste wezen voortbestaan in mij.

Onvergetelijk

Nu is alles rondom haar stil
alles herinnering,
alles van haar heet nu voorbij,
het is geweest.

Wat komt, haar toekomst,
wie kan het weten?
Die ligt immers buiten onze grens van denken.

Wat rest is herinnering, is terugzien
en al wat van haar was
met dankbare handen verder te dragen,
behoedzaam en trots tegelijk.

Zoals een bruid haar bloemen draagt
die de bruidegom haar heeft geschonken.
Voor dat boeket dragen haar kinderen de bloemen aan,
gekleurd naar het leven, het lief en leed.

Wie van de bloemen
die bij leven niet zijn ontdekt,
een fleurige ruiker wil maken,
zal enkel een lege vaas aanschouwen ....

Wie echter de bloemen uit eigen tuin
met dankbare handen wil schikken,
schept tot ieders vreugde
een veelkleurige en geurige schoonheid,
die laat zien hoe het lief en het leed
een mens vormden, deze mens, deze onvergetelijke vrouw
jullie moeder . . . .

MOEDER

'n Moeder die staat altijd klaar
Als je in nood zit dan ga je naar haar
Zij is het die je dan weer verblijdt
Ook als ze zelf in stilte lijdt

Een moeders lach is zoveel waard
't Mooiste voor een kind op aard
Moeder die waakt over je door de jaren heen
Zo lang je nog een moeder hebt ben je niet zo alleen,

Een moeder die wordt door haar kind nooit vergeten
Ook al zal die dat niet altijd willen weten
In nood, al is die groot of klein
Verlicht een moeder toch steeds- weer de pijn

Ook. vaak wordt een moeder verdriet aangedaan
Toch zal ze weer moedig verder moeten gaan
Want een kind verstoten dat doet zij niet zo gauw
Al staat zij vaak met haar liefde in de kou.

Een moeder te hebben is op aarde de grootste schat
Maar vaak vergeten die kinderen dat
't Is niet zo moeilijk om door een woord of gebaar
Te laten merken dat je nog houdt van haar.

Een moeder verlangt geen dure cadeau' s of geschenken
En vergeet ook de woorden die haar zo vaak krenken
Denk veel aan je moeder ook al ben je van huis
Want moeder die is voor jou altijd thuis

Vraag dan aan de Heer in stil gebed
Of Hij je moeder op een ereplaats zet.

Onvervangbaar

Hij had nog verder willen leven,
lachend, groetend, opgeruimd,
zijn zorg en liefde volop geven,
maar 't hart heeft onherroepelijk verzuimd.

Hij wist het wel en wilde het niet weten,
verborg zijn diepere gevoelens goed.
Slechts af en toe liet hij ons schertsend weten,
hoe hij de doodssfeer had ontmoet.

Hij wist zijn blik aldoor te richten
op dingen waar hij van genieten kon.
Dat hielp de lasten te verlichten,
bij regen scheen voor hem dan toch de zon.

Een man, een vader, onvervangbaar,
is heengegaan, zoals hij is geweest:
geen pijn en daarom zijn wij dankbaar.
"Dag lieve man, dag pap, het leven was een feest!"

Zo is haar leven klaar

Zo is haar leven klaar, haar levensstrijd gestreden;
ze mag nu rusten gaan, de pijn voorgoed geleden.

Nu is haar leven vol, veel voller nog dan ooit tevoren,
want zij mag leven bij de Heer, voor eeuwig bij haar Schepper horen.

Toch valt het afscheid zwaar voor allen die haar dierbaar waren,
ondanks de hoge ouderdom, de vele, vele levensjaren.

Een stukje van jezelf valt weg, je moeder gaf je leven,
zij voedde en verzorgde je, heeft veel om je gegeven.

Gelukkig is de eeuwigheid een plek van veilig wonen,
daarheen draagt God, de dood voorbij, Zijn dochters en Zijn zonen.

Vader sliep

Vader sliep, gewoon een diepe slaap
en God zou voor hem de wekker zetten.
Hij heeft geroepen: zoon ontwaak,
wie zou Hem dat beletten?

Ons hart doet pijn,
wij zouden anders wensen.
Waarom moest dit het einde zijn,
waarom, zo vragen mensen.

Het werk voor hem was nog niet klaar,
wij kunnen hem niet missen.
Hoe ondoorgrondelijk maar waar,
geen dood kan zich vergissen.

Het is zo moeilijk te aanvaarden,
ons neer te leggen bij wat komt.
God schenkt ook u weer nieuwe waarden,
al lijkt Zijn stem nu haast verstomd.

Hij schenkt u troost en zoekt naar u,
Zijn kind'ren worden niet vergeten.
Weet, vader is gelukkig nu,
hij mag zich bij de schepper weten.

Want God, die alles nieuw zal maken,
heeft hem veilig thuisgebracht,
daar mag hij leven en hij zal waken,
u beschermen dag en nacht.

Haar hart was groot

Haar hart was groot,
haar liefde wijs.
Zo plotseling dood,
voor 't laatst op reis.
Waarheen, waarom ....
wij mogen het niet vragen.
Nu zegt God: "Kom,
Ik zal je verder dragen."

Dus wees niet bang,
er gaat iets nieuws beginnen,
want zo'n geloof een leven lang
zegt:"God zal overwinnen."

En wie hier dankbaar kan getuigen,
dat moeder was: een sterke vrouw,
die zal voor dit verdriet niet buigen,
maar zegt heel stil:"Geluk voor jou!"

Die mag wel huilen,
verdrietig zijn om haar gemis,
maar die weet ook, waar zij mag schuilen
en dat de hemel nu haar woonplaats is.

Moeder en oma, rust in vrede.

Dankbaarheid, verdriet en zorgen
om gisteren, vandaag en morgen
verbinden in dit samenzijn
haar dierbaren van groot tot klein.

Dankbaar om dit rijke leven,
de liefde die zij wist te geven
biddend, zingend, hopen wij
Goede God, wees haar nabij.

Verdrietig om de stoel, die leeg zal staan,
om het gemis van wat zij heeft gedaan,
dat er ook eenzaamheid zal zijn,
ach, afscheid nemen doet zo'n pijn.

Help, dat wij elke nieuwe morgen
in haar plaats samen zullen zorgen
voor alles, waaraan zij in dit leven
ooit zelf haar liefde heeft gegeven.

Geloven is bij al wat moet
Vertrouwen: "Heer, zo is het goed."
Wij dragen al wat mooi was mee
en zeggen: "Moeder en oma, rust in vrede."

Gedicht voor oma

Nu jij van ons bent weggegaan wil ik je groeten,
namens alle kleinkinderen (en achterkleinkinderen)
Je hebt een bijzondere plaats in ons hart
en zo blijf je voor ons leven .

We zullen je blijven herinneren,
maar ook over je blijven praten.
Zo blijf je niet alleen bij ons,
maar gaat jouw leven ook verder.

Onze ogen kunnen jou niet meer zien.
Onze handen kunnen jou niet meer aanraken.
Maar als we in ons hart kijken,
weten we dat je er nog bent.

En we kunnen niet geloven
dat jij nergens meer bent.
Iemand zal nu toch wel naar jou omzien,
zoals jij in je leven naar anderen hebt omgezien.

Wat blijft.

Ik heb mijn oma niet verloren,
daarvoor gaf ze mij te veel.
Wat zij mij zei, dat blijf ik horen.
Van wat ik ben is zij mijn deel.
Ik kom haar overal nog tegen,
in wat ik doe en wat ik laat.
Zij was voor mij een zegen,
waarvan het spoor steeds verder gaat.

Je maakte altijd grapjes
en gaf ons goede zin.
Wat hebben we veel gelachen,
soms bleven we er bijna in.
Je hebt ons veel gegeven,
eigenlijk heb je ons verwend,
maar het fijnste wat we van je kregen,
was een aanmoediging of een compliment.

En nu die leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven.
De leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven
maar veel fijne herinneringen verzachten onze smart
voorgoed uit ons midden
maar altijd in ons hart.

Lieve oma

Altijd zal ik aan je denken,
zoals je was in de herfst van je leven.
Als ik in dat jaargetijde naar de bomen kijk,'
geven de verschillende kleuren aan hoe je was.
Het rode van de bladeren staat voor de warmte
en de liefde die je ons steeds gegeven hebt.
Het gele weerspiegelt de zon van je goedheid,
en het licht van jouw blijheid en vrolijkheid.
Het groene staat voor jouw passie voor de natuur,
voor alles wat groeit en bloeit in Gods mooie schepping
En het bruine doet me denken aan jouw oude dag,
getaand door zon en buitenlucht, nog taai en sterk.
Toch stond je met je sterke stam stevig geworteld
en was je voor ons een teken van vastigheid en evenwicht.
Oma, ik zal altijd van je blijven houden.

Trots als een stoere sterke boom

Trots als een stoere sterke boom,
zo blijf jij, opa, voor ons leven,
al wordt je ook een verre droom,
je heeft ons zoveel goeds gegeven.

Het viel je zwaar, verlamd te zijn,
niet meer kunnen werken en zorgen,
hoe moeilijk dat afhankelijk zijn,
dat wachten elke morgen.

Die lijdensweg is nu voorbij,
die tijd van het vele huilen,
Nu mag je bij God zijn, vrij en blij.
en in zijn sterke armen schuilen.

Bij Hem mag je eeuwig verder leven,
je bent Hem altijd trouw geweest.
jouw naam staat in zijn hand geschreven,
Hij is het die jouw pijn geneest.

OMA IS DOOD

Ik kan niet meer naar oma gaan
Nu zijn we nooit meer bij elkaar
Het is nog maar pas gebeurd
En nu meteen al mis ik haar.
Vanaf een foto kijkt ze me aan
Ik hoor verhalen over haar
Ze zijn met haar lach gekleurd
En met haar lieve handgebaar.
Haar wezen raakt me teder aan
De dagen zijn nog vol van haar
Toch wordt zij zachtjes losgescheurd
En binnenin mij wordt het zwaar.
Oma is dood.
Maar diep in mij blijft ze bestaan
Er is zo veel dat spreekt van haar
Dat ik haar elke dag bespeur
Wij horen eeuwig bij elkaar.

OMA, IK DROOM VOOR JOU DE HEMEL

Oma, ik droom voor jou de hemel
en alles wat hier mooi is
zul je daar zeker vinden
met nog meer glans en nog meer kleuren,
nog meer warmte, nog meer geuren
en de sterren doven niet,
bloemen zullen niet verwelken
en de zon zal niet verdwijnen,
alles zingt een zonnelied.

Gras zal zachter nog dan zacht zijn,
winden komen je er wiegen,
engelen komen je behoeden
en de deur van pijn en angsten
gaat voorgoed achter je dicht.
Elke voetstap doet je dansen,
je zult licht zijn, vederlicht.
In m'n droom zal ik je terugzien,
je zult lichter zijn dan licht.

OPA…

Als ik de foto van mijn opa bekijk
Met het hoekige, markante gezicht.
Dan houd ik lang mijn oog daarop gericht.
In mijn geest zie ik hem voor me:
Zo goedig - zo moedig. Zo sterk.
Zijn handen vol eelt van het vele en harde werk.

Opa bleef van verdriet niet gespaard.
Het vroegtijdig verlies van oma heeft hij moedig aanvaard.
Hij had een grenzeloos vertrouwen op God
En hij schikte zich in zijn levenslot.

Zijn beeld blijft me altijd bij.
Hij was eenvoudig, tevreden en blij.
Vol vreugde heeft hij zijn arbeid steeds verricht.
Dat beschouwde hij als zijn plicht.

Als we op een zomeravond gingen wandelen door de velden,
Leerde hij ons genieten van de natuur,
Waar hij ons dan van vertelde.

Na zijn dagtaak, moe van het sjouwen,
Wist hij in gebed zijn handen te vouwen.
Opa, die zich wist te schikken in zijn levenslot,
Hij vertrouwde grenzeloos. Op God.

De grote reis begonnen........

De grote reis voor opa is onverwacht begonnen,
naar ons gevoel is dat nog veel te vroeg.
Wij hadden nog zo graag wat tijd gewonnen,
juist omdat hij zoveel goedheid in zich droeg.

Wij hadden opa zo graag bij ons gehouden,
maar nu het anders is, buigen wij ons hoofd.
En alles wat hij gaf, waar hij met oma aan bouwde,
wordt door geen mens ontnomen, weggeroofd.

Zijn leven was in alle eenvoud streven,
naar warmte, menselijk geluk.
Voor hem was dat, "er-zijn" en geven
en die herinnering maakt niemand stuk.

Rust nu maar uit, je hebt genoeg gegeven,
je mag naar Gods woning toe,
want wie hoopt niet op eeuwig leven?
Dag opa

LIEVE OMA

Ze zeggen dat je dood bent
en dat ik nooit meer met je spelen kan.
Maar hoe kun je nou dood zijn?
Ik hou toch van jou
en je hoort toch bij mij?

Je had toch beloofd bij mij te blijven
en nou ben je doodgegaan.
Je was toch niet ziek en ook nog niet oud,
waar ben je naar toe gegaan?

Jouw liefde, oma zal blijven doorgaan,
die hoort altijd bij mij.

Je wilde niet weg,
maar de dood nam je mee naar een land,
waar je altijd gelukkig zult zijn.
Als ik aan jou denkt,
dan ben ik bij jou en jij bij mij
en hoef ik niet zo verdrietig te zijn.

Opa

Ik heb vannacht een ster uitgezocht
voor mijn opa die moest gaan
Een ster voor iemand zó bijzonder
dat hij eigenlijk alleen moest staan
Nu kijk ik naar de sterren
en huil ik naar de maan
Dan straalt daar weer die éne ster
dus is mijn opa eigenlijk nooit weggegaan

***

Misschien zijn het je verloren woorden
Misschien wel je verloren stem
Ik zal het nooit te weten komen
Ik mis je mijn lieve opa

***
Onze opa was een opa als geen ander
Altijd stond hij voor je klaar
Gezellig kletsen over van alles en nog wat
Iedereen was graag daar
Een betere opa konden we ons niet wensen
Nu is er een groot verdriet, een groot gemis
Maar hij weet gelukkig ook dat hij
Voor altijd in onze gedachten is

Lieve oma, ik mis jou

Dat je zoveel om iemand kan geven,
zonder het zelf te bemerken.
Zoveel van iemand kan houden,
Zonder het volle besef er van te hebben.
Omdat je het "geven om" en "houden van"
Als gewoon bestempelt.

Pas wanneer iemand wegvalt,
En niet meer in je leven is
Dan voel je de liefde
En ontdek je dat deze liefde niet gewoon was
Maar juist heel speciaal en bijzonder.