Voorbede op de twintigste zondag door het jaar

Openingsgebed:

Slotgebed:

Wij bidden voor de profeten van onze tijd,
voor hen die mistoestanden zien in kerk en wereld
en de moed hebben daartegen hun stem te verheffen.
Mogen ze blijven spreken ondanks onbegrip en tegenwerking,
en mogen steeds meer mensen naar hen luisteren.

Wij bidden voor de slapers van onze tijd,
voor hen die keurig volgens het boekje leven
maar nooit nadenken over de zin en betekenis ervan.
Mogen ze wakker worden, opstaan uit hun passiviteit
en gaan nadenken over de zin van leven en samenleven.

Wij bidden voor de zwijgers van onze tijd,
voor hen die het lang niet overal mee eens zijn
maar gemakshalve toch maar hun mond houden,
en alles maar over zich heen laten komen.
Mogen zij de moed vinden zich uit te spreken
en op te komen voor hun eigen overtuigingen.

Wij bidden voor de leiders van onze tijd,
voor hen die in kerk en wereld met gezag bekleed zijn,
dat zij ruimte geven aan mensen om hun eigen leven te leiden
en hun eigen overtuigingen en tradities te bewaren.
Mogen ze leren luisteren naar andersdenkenden
om zo hun eigen meningen te relativeren.

God onze Vader, schenk ons uw geest van wijsheid en kracht,
opdat ons geloof in uw bedoelingen zich steeds weer verdiepen kan
en onze hoop op uw rijk op aarde sterker wordt. Amen.

Teksten, gebeden, gedichten bij de twintigste zondag door het jaar

Vuur geeft warmte, geborgenheid, licht
vuur loutert, zuivert (ertsen, staal)
vuur is brandstof om op te koken
vuur is vernietigend, verminkend
vuur maakt kapot
onze tong is als vuur
(met een kleine opmerking kun je iemand
voor het leven verminken)
vuur is fascinerend
vuur is vluchtig
te vuur en te zwaard
met vuur spelen
in vuur en vlam zetten
vurige kolen op iemands hoofd stapelen
brandschoon
vurig
brandend verlangen.

Jezus, je bent niet gekomen
om zoete broodjes te bakken
je bent niet gekomen
voor de lieve vrede
je bent niet gekomen
om mooi weer te spelen
je bent niet gekomen
voor de aardigheid
je bent niet gekomen
omdat je alles wel best vond.

Jezus, jouw komst
is een bliksemschicht
jouw komst
is een aanklacht
jouw komst
is een schijnwerper
jouw komst  is een pijnlijke ingreep
jouw komst
is een vurig teken van brandende liefde

God is bij ons
als een verterend vuur
God is bij ons
als bron van warmte
God is bij ons
als een tweesnijdend zwaard
God is bij ons
als een aansteker in de nacht
God is bij ons
als een pijnlijke waarheid
God is bij ons
als een teken van leven
in de doodsheid van ons bestaan.
Zo zijn wij onderweg.

Er komt een dag, God weet wanneer,
waarvan de mensen dromen;
de dag waarop hij zegt, de Heer:
"Nu is mijn rijk gekomen
en al wie wordt bedreigd
en onder onrecht zwijgt
staat op uit pijn en droefenis
en weet dat het nu vrede is.

Eens komt die dag, en ik en jij,
wij moeten die beginnen,
en hand in hand, van binnen vrij,
trekken wij hem al binnen,
vertrouwend op zijn woord
dat hij ons ziet en hoort,
gelovend in zijn eigen uur
en hopend op zijn heilig vuur.

Dit is de dag waarin wij staan,
dit is de dag van leven:
de kans om, met Gods liefde aan,
elkaar het licht te geven,
het licht van onze hoop
op onze nieuwe doop
tot kinderen aan God gelijk,
tot burgers van zijn koninkrijk.

Wie volgt mij
als ik ruimte maak voor vreemdelingen,
als ik God erken in de ogen van afgeschrevenen,
als ik mens word met de minsten?
Wie volgt mij
als ik dienen hoger acht dan heersen,
als ik de weg met de ander ga en zo God ontmoet.
Wil jij mij volgen?
Keer je dan af
van verslaving aan macht,
van eelt op je ziel en eigenbelang,
van onverschilligheid voor de ander,
van het najagen van zekerheden,
van vuur afroepen over andersdenkenden,
van angst voor het onbekende.
De onbekende die naast je staat,
de hongerige die jij te eten geeft,
ik ben het, vreemd en dichtbij,
een mens op jouw weg.
Wil je me volgen?
Wil je je laten leiden door mijn Geest?
Het is niet gemakkelijk, wel vol vrede,
het is soms veel gevraagd, toch vol vreugde.
Wil je me volgen?
Begin dan vandaag!

Beklaag het volk dat veel overtuigingen heeft, maar geen godsdienst.
Beklaag het volk dat een kleed draagt dat het niet zelf weeft, brood eet dat het niet zelf oogst en wijn drinkt die niet uit zijn eigen wijnpersen vloeit.
Beklaag het volk dat de dwingeland uitroept tot held en de blinkende overwinnaar mild acht.
Beklaag het volk dat in zijn droom een hartstocht veracht, maar er in zijn ontwaken voor zwicht.
Beklaag het volk dat zijn stem alleen verheft als het meeloopt in een begrafenisstoet, zich alleen beroemt tussen zijn ruïnes, en pas in opstand komt wanneer zijn nek ligt tussen het zwaard en het blok.
Beklaag het volk waarvan de staatsman een vos, de wijsgeer een jongleur, en de kunst die is van het opkalefateren en imiteren.
Beklaag het volk dat zijn nieuwe heerser met bazuingeschal inhaalt en met boe-geroep uitgeleide doet enkel om een volgende met bazuingeschal in te halen.


Kahlil Gibran

In de tuin van een gekkenhuis ontmoette ik een jongeling met een gezicht, bleek, lieflijk en vol verwondering.
Ik ging naast hem op de bank zitten en vroeg: 'Waarom bent u hier?'
Hij keek mij in opperste verbazing aan en zei: 'Hoewel het een onbetamelijke vraag is, zal ik haar toch beantwoorden. Mijn vader wilde mij maken tot een duplicaat van zichzelf en dat wilde mijn oom ook. Mijn moeder wilde dat ik het evenbeeld was van haar roemruchte vader. Mijn zuster placht mij haar zeevarende echtgenoot voor te houden als het volmaakte, navolging verdienende voorbeeld. Mijn broer vindt dat ik net als hij moet zijn, een uitmuntend atleet.
Mijn leermeesters - de doctor in de filosofie, de muziekleraar en de leraar in de logica - waren eveneens vastbesloten: een ieder wilde slechts dat ik de weerkaatsing was van hun eigen gezicht in de spiegel.
Daarom ben ik hierheen gekomen. Ik vind het hier gezonder. Ik kan nu tenminste mezelf zijn.'


Kahlil Gibran