Gebeden op de achttiende zondag door het jaar

Openingsgebed

Slotgebed

God, Schepper en Vader van al wat leeft,
open onze ogen opdat we kunnen zien
wat belangrijk en wat minder belangrijk is,
in uw schepping, in ons eigen leven.
Schenk ons uw kracht
om vast te houden aan wat ons leven zinvol en waardevol maakt
en los te laten wat ons werkelijke geluk in de weg staat.

Schepper en Vader van alle mensen,
open onze oren opdat wij kunnen luisteren
naar wat medemensen ons te zeggen hebben,
naar hun wel en wee, hun vreugde en verdriet.
Schenk ons de kracht
om anderen nooit achteloos voorbij te lopen,
en waar mogelijk bij te dragen aan hun levensgeluk.

Schepper en Vader van al wat leeft,
open onze mond opdat wij de juiste woorden spreken,
om medemensen nooit te kwetsen of pijn te doen
en geen onwaarheden uit te spreken.
Schenk ons de kracht
om steeds woorden te spreken die anderen opbeuren en troosten,
woorden die vreugde brengen en geen verdriet.

Schepper en Vader van alle mensen,
open ons hart voor ieder die ons leven deelt, van dichtbij of ver af,
om in een geest van welwillendheid voor iedereen het goede te willen
opdat we samen een hechte gemeenschap kunnen vormen.
Schenk ons de kracht
om bij te dragen aan een hechte gemeenschap
waarin iedereen levensgeluk kan vinden.

God, onze Schepper en Vader,
help ons om onszelf niet te verliezen in bijkomstigheden,
maar steeds te kiezen voor de zin die U in ons leven hebt neergelegd.
Dat vragen wij U in Jezus' naam. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de achttiende zondag door het jaar

Dwaze mens die denkt dat hij alles
in eigen hand heeft en kan hebben en blijven houden.
Dwaze mens die schuren bouwt
om zijn eigen waarheid in op te bergen, te ommuren
denkend dat de waarheid zal blijven, onveranderlijk en eeuwig.
Dwaze mens vannacht nog zul je alles moeten opgeven
je grote schuren, je machtige oogst, al je waarheden.


Fr. van Gerven

Op school stonden ze op bord geschreven
het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
de ene werkelijkheid, de andere schijn.

Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven de dingen uitgeheven,
vervuld worden van goddelijke pijn.

Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.

Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
is kind worden en naar de sterren kijken,
en daarheen langzaam worden opgelicht.


Ed Hoornik

Heel veel mensen hebben een overvloed aan muziek,
maar ze zijn van binnen niet blij.

Heel veel mensen hebben een overvloed aan televisie,
maar ze zien elkaar nauwelijks.

Heel veel mensen hebben een overvloed aan zenders,
maar ze kunnen elkaar niet meer ontvangen.

Heel veel mensen hebben een overvloed aan geld,
maar ze zijn armer dan ze zelf weten.

Heel veel mensen hebben een overvloed aan kennissen,
maar ze kennen niemand echt.

Heel veel mensen hebben een overvloed aan goden,
maar de onbaatzuchtige God is hun onbekend.

Heel veel mensen zoeken naar echt contact
naar echte ontmoeting die niet te koop is,
maar die je ontvangt als je omziet naar elkaar,
als je aandachtig leeft met elkaar.

Mogen leven in een wereld
waarin geen honger is of dorst,
dat is rijk zijn.
Mogen leven in een land
waarin geen oorlog is of discriminatie,
dat is rijk zijn.
Mogen leven in een stad
waarin je niet bang hoeft te zijn in het donker,
dat is rijk zijn.
Mogen leven in een wijk of straat
waarin buren vrienden zijn,
dat is rijk zijn.
Mogen leven in een huis met brood op tafel,
een bed gespreid, waarin mensen wonen die om je geven,
dat is rijk zijn.
Mogen leven in vrede met jezelf,
in harmonie met de natuur, en verbonden met God,
dat is rijk zijn.

Weet dat het geld U een heerlijke vriend is,
als 't goed gewonnen en eerlijk verdiend is.

Weet dat het geld U een last van een gast is,
als het met schrapen getast en gekast is.

Weet dat het geld U een vloek op het hoofd is,
als het met geweld of met woeker geroofd is.

Dat geld U eeuwig een voorwerp tot dank is,
wat door uw aalmoes bij God op de bank is.

Met geld kun je een mooi huis kopen,
maar geen warme gezelligheid!
Met geld kun je een zacht bed kopen,
maar geen slaap!
Met geld kun je relaties kopen,
maar geen vriendschap!
Met geld doe je alle deuren open,
maar open je nooit de deur van het hart!


Phil Bosmans

WAAR denk je aan als ik zeg: GELD:
Je hebt het eenmaal nodig.
Geld, is er om te leven, niet leven om het geld.
Het is maar wat gemakkelijk.
Tien miljoen voor een voetballer.
Een schamel A.O.W.
Ze zeggen, dat geld stinkt,
maar ik heb het nooit geroken.
Geld!
Sinds de dood van mijn vader hebben we ruzie in de familie.
Een hulpmiddel dat tot doel van de samenleving werd.


H Mourits

Een klein jongetje had zijn hand in een kostbare vaas gestoken en kreeg hem er met geen mogelijkheid meer uit. Hij schreeuwde om hulp. Maar hoe men ook aan zijn arm rukte en trok, hij schreeuwde alleen maar nog harder. Tenslotte moest de kostbare vaas er aan geloven om de hand te bevrijden. En toen ontdekte men ook waarom die hand er niet meer uit kont: in de vaas had een gulden gelegen en die hield de jongen stevig in zijn vuist.

Er was eens een arme houthakker. Hij leefde tevreden en gelukkig met zijn gezin in een huisje aan de rand van het bos. 's Avonds na het werk hoorde je ze lachen en zingen. Dat vonden de mensen vreemd, want wat de houthakker verdiende was nauwelijks genoeg om zijn gezin te onderhouden.
De koning van het land, die dagelijks voorbij het huisje kwam op weg naar zijn kasteel, ergerde zich aan de vrolijkheid van het houthakkersgezin. 'Wat valt er te lachen voor een dagloner?' vroeg hij grimmig. Op een dag stuurde hij zijn dienaar naar de houthakker met de boodschap: 'Mijn heer en koning beveelt je vijftig zakken zaagmeel klaar te zetten tegen morgenvroeg. Lukt je dat niet, dan moeten jij en je gezin sterven.'
'Dat lukt me heel zeker niet', klaagde de arme houthakker. Maar zijn vrouw troostte hem: 'Lieve man, we hebben een goed leven gehad. We zijn gelukkig geweest met elkaar en met onze kinderen en hebben geprobeerd ook anderen te laten delen in onze vreugde. Het is waar, het lukt ons niet de zakken te vullen. Laten we daarom vannacht feestvieren met onze kinderen en onze vrienden. Dan zullen we sterven zoals we geleefd hebben.'
En zo vierden de arme mensen in het houthakkersgezin hun mooiste en gelukkigste feest. Na middernacht gingen de gasten de een na de ander slapen. De houthakker en zijn vrouw waren weer alleen.
's Morgens, toen de opkomende zon de lucht rood kleurde, werden ze bedroefd. 'Nu is het afgelopen met ons, klaagde de vrouw. 'Rustig maar', troostte haar man. 'Het is beter gelukkig en in vrede te sterven dan te leven in droefheid en angst.' Toen werd er op de deur geklopt. De houthakker deed de deur wijd open om de verwachte dienaar van de koning binnen te laten.
Aarzelend kwam de hofbeambte dichterbij. Na een korte stilte zei hij: 'Houthakker, maak twaalf eiken planken klaar voor een kist. De koning is vannacht gestorven.

Een nog jonge man lijdt aan kanker. Hij is terminaal. Als zijn zus op bezoek is zegt die tegen hem: "Als je daarvoor zou voelen, kun je rustig bij ons in huis komen."
Hij zoekt eerst nog haar hand, grijpt die stevig en wendt dan tegelijkertijd het hoofd volledig en met een ruk van haar af. Zij zoent die hand die droog, warm en bruin is en weet niet beter dan meteen door te praten.
"Dat we een bed in mijn werkkamer kunnen zetten, door de grote ruit, weet je wel?, heb je meer te zien dan hier. In elk geval geen afpeigerde medepatiënten," zeg ze.
"We kunnen de buurman-boer vragen of ie de paarden in de wei zet," lacht ze onhandig. "Nou ja, en je hebt dag en nacht je eigen mensen om je heen en ken, muziekjes, een mensenhuis, de hele rataplan. Waarom zouden we het niet een beetje plezierig maken? Bij ons is daar alle gelegenheid en ruimte voor".
Zij hoorde hem sniffen en een paar maal trillend zuchten, maar ze praatte maar door. Dan komt zijn hoofd weer terug, weer met een ruk. Tranen lopen over zijn gezicht.
"God, kind," zegt hij met die ogen. "Jezus Christus. Wat moet ik zeggen. Ik ben er echt even helemaal van de kaart."
Hij legt het hoofd recht in het kussen, veegt met de linkermouw z'n ogen, wangen, hals droog en tracht zichzelf tot de orde te roepen. "Waarom doe je dit," vraagt hij, zo klein als ik nooit voor mogelijk gehouden zou hebben.
"Waarom niet," vraag zij terug "Fred en ik hebben gedacht: stel wij lagen daar? Voor hetzelfde geld konden wij daar liggen of kunnen er komen te liggen, dan zouden wij het fijn vinden, denken we, als er iemand kwam en zei: Wil je achter mijn ruit liggen?