Gebeden op Pinksteren

Inleiding:

Gebed:

Slotgebed:

Kom, Adem van God, blaas ons leven in
en maak ons tot mensen die handelen in uw geest,
opdat wij uw schepping in stand houden en verbeteren.

Kom, Kracht van God, ondersteun ons in onze zwakheid,
versterk onze goede wil, dat we het goede willen
voor ieder medemens en daar ook daadwerkelijk inhoud aan geven.

Kom, Vuur van God, maak ons vurig en enthousiast,
roep ons wakker uit de slaap van sleur en gewenning
opdat we ons geestdriftig inzetten voor Jezus' idealen.

Kom, Wijsheid van God, geef ons inzicht in goed en kwaad,
geef ons een beter zicht op alles wat beter kan
zowel in ons eigen leven als in onze samenleving.

Kom, Stormwind van God, zet ons in beweging,
opdat we niet passief achteroverleunen uit gemakzucht,
dat we niet wegzakken in het drijfzand van egoïsme en zelfoverschatting.

Kom, Licht van God, verlicht onze levensweg
opdat wij Jezus' boodschap steeds beter gaan verstaan
en de mogelijkheden zien om die boodschap in ons eigen leven waar te maken.

Kom, Liefde van God, leer ons wat echte liefde betekent,
hoe we die waar kunnen maken aan elkaar,
niet alleen aan hen die we leuk en aardig vinden
maar ook aan hen aan wie we een hekel hebben.

Teksten, gebeden, gedichten bij Pinksteren

Een lied tegen de wijzen
die wijs zijn voor zichzelf,
die denken en bewijzen
ten bate van zichzelf.
dat zij zich herbezinnen
op God die Schepper is
en die van den beginne
een bron van wijsheid is.

Een lied tegen de rijken
die rijk zijn zondermeer,
die enkel nog bekijken
het spel van meer en meer.
Dat zij in deze dagen
nog de Messias zien
in mensen die geslagen,
gedeerd zijn, ongezien.

Een lied tegen de sterken
het volk van stand en staat,
die aan hun status werken,
gedreven zonder maat.
Dat zij niet tegenstreven
de Geest van alle tijd,
die over alle leven
haar kracht heeft uitgespreid.

Een lied voor alle mensen
die hier verzameld zijn
en die niet anders wenzen
dan broer en zus te zijn.
Kom armen en kom rijken
en maak geschiedenis:
dat wij weer leren kijken
naar wie de minste is.


A. Bosch

Er komt een tijd
dat alle afgoden,
de mensen aangepraat,
zullen vallen en
niet meer opstaan.

Er komt een tijd
dat jonge mensen,
verkommerd in hun jeugd,
zullen hongeren en dorsten
naar een woord uit de diepte
naar een lied van binnen.

Er komt een tijd
waarin de Geest
zo ongrijpbaar als Hij is,
mens en wereld zal vernieuwen -
waarin het leven om zijn ziel
wordt geëerbiedigd en geëerd -
om God, het heilig hart.


Peer Verhoeven

Woorden vlammen op,
taal viert hoogtij,
vreugde stijgt ten top.
Woorden, niet verstaan,
slaan naar binnen,
steken ieder aan.
Machtig wordt de Geest,
maakt het leven
tot een vurig feest.
Woorden geven hoop,
scheppen ruimte,
woorden worden brood.


Hans Bouma

Verborgen vuur, een sterk vermoeden.
Verwaaide flarden van een lied.
Voldoende om de hoop te voeden
op 't rijk waarin God zelf voorziet.

Als wij in machteloze woede
vertwijfeld vragen waar God blijft,
komen soms mensen als geroepen
om stem of hand van God te zijn.

De Geest wil in de harten wonen.
Van jong tot oud, van laag tot hoog
spelen wij in op wat gaat komen.
Pijlen van vrede op Gods boog.

Wij mogen sprekend op God lijken.
Hij brengt ons samen in een kring,
waar wij elkaar de handen reiken:
de laatste wordt steeds eersteling.

De rollen zijn ons voorgeschreven:
de koning komt als één die dient
om machtigen de les te lezen,
de armen delen in de winst.

Wij scholen samen rond de Schriften.
de weg wordt vóór ons uitgelegd,
woorden doorbreken onze driften.
Mens Gods, uit duister opgedregd.

Vermenigvuldig dan de vreugde
waarmee gij rijk gezegend zijt,
om in de wereld te getuigen
van liefde en gerechtigheid.


Henk Abma

De zon speelde op het mondstuk van de morgen
de steden gingen bloeiend open
als merktekens van leven en bestaan
alles was zeker ten ondergegaan
als er niet een wolk was geweest
als niet zelf de heilige geest
was gedaald over bloemen en mensen
over korte dorpen en lange wensen
over verschijnselen en over een boerenhoeve
over een eenzame deerne
die in een stedelijk hotel
zich haastig kleedde met nieuwe kleren.

Alles was anders geworden
als niet een brok als een ijsschots
in mijn keel was gekomen
als niet alle gevallen en voorvallen
naar de hemel verwezen
terwijl de mensen te zeggen begonnen
wij zijn voor dit bestaan gewonnen
wij houden van de ark van de kerk
met werkmannen, liefvrouwen en vogels genade
het schip van de kerk
vaart binnen de haven van de hemel
wij houden gewoon van de wereld
met sprekende tongen van licht
met de dwaalstreep van de nacht
alles was anders geworden met menselijke stemmen:

o Heilige Geest, daal over ons neer
vanaf de heuvels van uw kennis
vanaf de bergen van uw wijsheid
heilige geest, schrijf
langs de zandwand van de tijd
wij spreken weerbarstige woorden
wij willen leven binnen uw aanwezigheid.


Jan Boelens.

Kom, o Geest van heiligheid,
die van al zo hoge zijt, ons bestralen met uw licht.
Kom, Gij kiest de arme kant, kom,
Gij geeft met gulle hand, kom,
Gij hartverwarmend licht.
Allerbeste trooster, Gij, goede gast,
ons zo nabij, goede koelte die verfrist.
Door U krijgt ons tobben rust,
door U wordt de koorts geblust,
door u tranen afgewist.
Dring dan met uw zachte gloed
diep door tot in het gemoed
van wie uw getrouwen zijn.
Waar Gij ons niet inspireert,
blijft de mens niet ongedeerd,
zal niets ongeschonden zijn.
Was dan, al wat morsig is;
drenk, wat dor geworden is;
heel dan, wat vol wonden is.
buig, wat star geworden is;
koester, wat bevroren is;
recht, wat krom getrokken is.
Schenk uw gift in zevenvoud ieder
die op U vertrouwt, ieder die gelovig is.
Geef ons deugd die dienstbaar is,
geef ons, wat ons zalig is:
geef ons vreugd die eeuwig is.

Jan van Laarhoven

Uit de graven en spelonken,
uit de diepste doodsvallei,
roept Gods stem tot u en mij,
wordt de geest aan ons geschonken.

Onder uitgewiste sporen,
uit het verste ballingsoord,
klinkt haar levenwekkend woord
en Zij hoopt dat wij Haar horen.

Uit verzwegen massagraven,
uit zoveel verloren strijd,
uit zolang voorbije tijd,
kweekt Zij nieuwe geestesgaven.

oude liefde, nieuw verrezen;
stille dromen, luid vertaald;
wie gekruisigd werd, onthaald,
en de diepste wond genezen.

En de mens zal durven leven
zonder angst voor eindigheid
en de dood raakt uit de tijd,
zal zich voegen naar het leven.


Jan van Opbergen

Zijn melodie was een duet:
twee stemmen die tesamen zongen.
Mensenzoon en Zoon van God,
Zijn naam 'Jezus van Nazaret'.

Hij zong een lied van hoop en vrede,
van bevrijding en geloof.
Hij zong een lied van eeuwig leven
maar werd veroordeeld en vermoord.
En toen gaf Hij zijn geest...

En toen gaf Hij zijn Geest
en zie, Hij leeft... Hij is verrezen!
Zijn dood was niet zijn laatste woord,
in zijn ogen, onze harten,
leeft zijn melodie nog voort.
Zie de wereld met zijn ogen,
zie de mensen met zijn hart.

Groet elkander met zijn woorden,
loof de Vader met een lied.
Zing zijn lied van hoop en vrede,
van bevrijding en geloof,
zing zijn lied van eeuwig leven,
zonder grenzen, zonder dood.

Want toen gaf Hij zijn Geest:
de Geest waarin Hij heeft gesproken,
de Geest waarvan Hij heeft geleefd,
zijn Geest van liefde voor de Vader,
zijn Geest van liefde voor de mens.

Kom, Schepper, Geest ontsteek jouw vuur,
in ons gedoofd door tijd en duur,
door woorden hol en leeg gemaakt,
door beelden los van jou geraakt.

Herstel in ons die oude kracht
die mensen tot bezieling bracht,
die hen deed gaan waar niemand ging,
die groot noemt wat nog heet gering.

Herleef in ons met jouw geloof,
die tegenkracht van mensenroof,
die roept om solidariteit,
om leven dat geen aandacht krijgt.

Herschep in ons dat oude woord
misbruikt voor oorlog, broedermoord;
die Naam van God hier ooit ontstaan
vanwege land dat moet bestaan.

Herneem daarom jouw oudste recht:
sta op in ons als minste knecht,
die mens die om de ander geeft,
misschien voor hem zijn leven geeft.

Kom, Geest van leven
Ziel van ons bestaan,
Hart van het heelal,

kom, Licht van toekomst,
Zicht van morgen,
Inzicht voor vandaag,
Toezicht op ons doen en laten,
kom, Liefde voor alles en allen,
Hoop van de kleinen,
Geloof in het minste,

kom, Machteloos-Machtige,
mosterzaadje,
graankorrel
zuurdeeg
van onze ommekeer ten goede,

kom, Stille Roepkracht
van vernieuwing en bevrijding,
dring door tot achter onze huid,
tot in ons hoofd en hart.

Kom, Grondige Genezer,
geef ons nieuw terug aan onszelf
en aan de anderen,
doe ons elkaar zien
met nieuwe ogen

kom, Geest van menswording,
help ons recht doen
en vrede zoeken,
en laat ons niet los,
houd ons vast ten einde,
ten goede.


Jan van Opbergen

Kom, heilige Geest,
die van al ons falen weet,
schenk ons zin in uitproberen en opbouwen.
Kom, die houdt van nieuwe wegen,
een verfrissende wind doet waaien,
tegen cynisme en frustratie in.
Troost wie niet meer vindt
wat hem of haar zo lang vreugde bracht,
help ons accepteren wat niet meer is.
Bemoedig wie nieuwe wegen proberen,
geef ons mededogen voor elkaar,
help ons elkaar vast te houden.
Geef aan die in U geloven en op U vertrouwen
wijsheid, verstand, inzicht, sterkte, kennis,
ontzag en liefde voor Gods Naam
'Ik-zal-er-wezen-voor-jou-wees-jij-er-voor-anderen' .

Je ademt leven in
Je ademt leven uit.
Je ademt naar anderen toe met je woorden,
je lachen je zingen je huilen je klagen.

Die adem, dat ben jij zelf.
Het is jouw levensadem.
De Geest van God is als God die uitademt naar ons toe.
En wij mogen die Geest van God weer inademen.
Maar je moet het zelf wel willen.

De Geest van God, is een goede Geest.
Hij zet mensen in beweging.
Hij maakt mensen vurig.
Hij zet hen in vuur en vlam.
En wat doen ze dan, die mensen?
Ze maken een nieuwe wereld.
Ze troosten waar verdriet is.
Ze geven waar gebrek is.
Ze luisteren waar nood is.
Ze bevrijden waar slavernij is.
Ze zingen en dansen.
Soms komen ze samen, dan bidden ze tot God
en vragen opnieuw om zijn Geest.

Vlam van de Geest, verwarm ons hart
dat wij onze naaste liefhebben.
Vlam van de Geest, verlicht ons pad
dat wij wandelen in de waarheid.
Vlam van de Geest, wakker in ons aan
de hartstocht voor de vrijheid.
Vlam van de Geest, smeed ons samen
tot een vierende gemeenschap.

De Geest wil mensen inspireren
en reinigen van alle schijn
met eindeloos geduld hen leren
getuigend kind van God te zijn.

De Geest wil mensen troostend leiden
uit klamme schaduwen van dood,
ook hen van alle pijn bevrijden
en voeden met het hemels brood.

De Geest zal mensen nooit beschamen,
reikt kleingelovigen de hand,
doorgrondt het hart, roept hen bij name,
geleidt hen naar het Beloofde land.

De Geest leert mensen te verwachten,
Hij daalde neer en geeft hen hoop,
onttroont de angsten, boze machten,
Zijn trouw bezegeld door de doop.

De Geest wil mensen samenbinden,
van alle ras, en taal en tijd,
hen helpen elkaar terug te vinden,
door grenzen heen en wereldwijd.

De Geest leert mensen te aanvaarden,
bereidt een weg, bemoedigt hen,
behoedt de kerk, bewaart de aarde,
dat ik, Heer, zo de Geest herken.


Jan Mobach

Overal kom ik U tegen:
in de mooie wolkenlucht
in een zonnestraal, bij regen
elke dag van U gekregen
kinderlach en vogelvlucht.

Alles legt U voor mij open
ieder ding van U te leen
door Uw landschap mag ik lopen
op Uw gouden toekomst hopen
reeks momenten, een voor een.

Heel de wereld in uw handen
toch vraagt U mijn kleine ziel
om uw Geest te laten landen
en uw liefde te ontbranden
voor waar eens Uw oog op viel.

Alles is van U gekregen
wat ik ben en eens zal zijn
al mijn dagen, al mijn wegen
overal kom ik U tegen:
Levensadem, Brood en wijn.


Joke Verweerd

Pinksteren, op een zolderkamertje een groepje mensen,
de vraag die ze bezig houdt is: hoe verder?
Ze zitten te wachten. Waarop? Dat is niet zo duidelijk.
Er zou een soort raadsman komen. Maar hoe? En wie?

En dan ineens: een krachtige wind door het huis,
een merkwaardige vlammendans op de hoofden.
En de raadsman roept ze toe: "van je zolderkamer af,
met het vuur op je kop de straat op! Kom in beweging!"

Ze gingen, maar op straat kregen ze de wind tegen,
daar stonden de sceptici, de zogenaamde allesweters.
"Ze hebben te diep in het glaasje gekeken", klinkt het.
Hoe praat je tegen die mensen dat ze je ook verstaan?

En toen gebeurde er een wonder: ze werden verstaan,
ondanks het feit dat ze hun eigen dialect spraken,
of eigenlijk: juist omdat ze hun eigen dialect spraken,
want dat is de taal van binnen uit, recht uit het hart.

Als Jezus' volgelingen ook nu de taal van hun hart spreken,
als hun getuigenis echt van binnen uit komt,
dan kunnen ze ook nu door velen verstaan worden,
dan zal het wonder van Pinksteren zich blijven herhalen.

Voor mijn oren gezegd
onontkoombaar verstaanbaar:
ik zal uitstorten van mijn geest
over alle vlees,
wat wil dit toch zeggen.

geen angsttoren meer
tegen verstrooiing
voortaan een taalonderkomen,
bevrijding van dovemansoren
woorden toch geen bedrog

uw geest er in gebrand
voorgoed
louterend licht

geheel met de zaak verlegen
niet dronken
niet nuchter
wel buiten mijzelf
omdat gij mijn ziel
niet aan het dodenrijk zult overlaten ja, ook mijn vlees
zal nog een schuilplaats
vinden in hoop

wat wilt dit toch zeggen
hebt u dan werkelijk met vuur gespeeld.


Wim Ramaker

Zeven kaarsen, zeven vlammen, zevenmaal vuur.

De eerste vlam is de vlam van de liefde, die het eerst en de belangrijkste is, want God is liefde en liefde is God.

De tweede vlam is de vlam van het leven, het leven hier, het leven straks, leven voor elkaar, het eeuwig leven.

De derde vlam is de vlam van het licht, het licht der wereld, het ware licht, het licht in de nacht dat allen verlicht.

De vierde vlam is de vlam van de hoop, de vlam van verwachting, de vlam die de wanhoop verdrijft.

De vijfde vlam is de vlam van het geloof, die ziet, die ziet wat jij niet ziet, die verder ziet dan de dood.

De zesde vlam is de vlam van het woord dat samenbrengt en vertroost, dat spreken en luisteren doet.

De zevende vlam is de vlam van de Geest, van liefde en leven, van licht, van hoop en geloof, van Hem die alles in allen wil zijn.

Om de gave van wijsheid bidden wij.
Dat wij de dwaasheid onderkennen
van het recht van de sterkste;
dat wij de waanzin te boven komen
van de paraatheid tot geweld
zonder overlevenden.

Om de gave van kennis bidden wij.
Dat wij ons intellect niet uitleveren
aan racisten en handelaars in ongelijkheid;
dat wij onze creativiteit niet uit handen geven
aan de verachters van gerechtigheid.

Om de gave van geloof bidden wij.
Dat wij de droom niet prijsgeven
over een mogelijke rechtvaardige wereld
en een met respect bewoonde aarde;
dat niet verstommen zal in ons
het visioen van alles voor allen.

Om de gave van geneeskracht bidden wij.
Dat de arts in ons het wint van de beul;
dat de liefde van de doden
de moordenaars zal overleven.

Om de gave van profetie bidden wij.
Dat wij oog en oor hebben voor ongezienen en ongehoorden;
dat wij in de minsten der mensen
onze enige en eigen toekomst schouwen.

Om de gave van het onderscheid bidden wij.
Dat wij weten en scherp aanvoelen
wat recht en slecht is, waarheid en leugen;
dat wij onszelf mogen kennen en weten
waar wij heersers en dienaars zijn.

Om de gave van het enthousiasme bidden wij.
Dat het geloof in bevrijding ons is aan te zien;
dat het verlangen naar echte vrede
uit onze solidariteit valt af te lezen;
dat wij als gewone en hedendaagse stervelingen
toch voelbaar, zichtbaar mensen van Gods toekomst zijn.

Wij bidden
om de zeven gaven van Gods Geest,
omwille van de gaven
die hier voor ons staan:
brood en wijn voor heel de wereld.
Herdoopt in pinkstervuur,
voortijdig licht waarin wij staan,
gaan wij door met breken en delen,
om te helen wat onheelbaar lijkt,
om te halen wat onhaalbaar schijnt:
één wereld en vrede voor altijd.
Zo doen wij, Jezus achterna
en uit de Geest die Hem bezielde. Amen.