Gebeden op de vierde zondag door het jaar

Openingsgebed

Slotgebed

Wij bidden voor alle mensen
die niemand meer hun vertrouwen durven geven,
omdat zij alleen maar leugenachtigheid en bedrog om zich heen zien.
Mogen zij mensen ontmoeten in wie zij weer kunnen geloven
opdat hun leven weer menswaardig wordt.

Wij bidden voor alle mensen
die zich aan niemand meer durven toevertrouwen
omdat ze te vaak in hun verwachtingen bedrogen werden.
Moge zij toch mensen ontmoeten op wie zij hun hoop durven stellen
opdat zij weer toekomst zien in hun leven.

Wij bidden voor alle mensen
die niemand meer hun liefde durven schenken
omdat zij teveel liefdeloosheid hebben ondervonden.
Mogen zij toch mensen ontmoeten die zij kunnen vertrouwen
opdat zij weer genegenheid kunnen geven en ontvangen.

Wij bidden voor alle mensen
die geen plaats meer hebben voor God in hun leven,
omdat ze Hem nergens meer kunnen vinden.
Mogen zij Hem toch ontdekken in het goede, in de liefde en trouw,
dat zij ontvangen van medemensen.

God, versterk ons wankele geloof, ondersteun onze kleine hoop,
vervul ons met liefde, opdat we bijdragen aan een samenleving
waarin vrede en vreugde te vinden is voor iedereen.
Dat vragen wij U in Jezus' naam. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de vierde zondag door het jaar

De liefde is een levensweg
die slingert door de tijd.
Alwie hem gaat, met overleg
en recht door zee, wordt gaandeweg
van eigen ik bevrijd.

Maar op de weg is tegenstand:
de tweedracht overheerst,
de zwakken liggen langs de kant,
de sterken gaan naar beter land,
het eigen volk het eerst.

Houd stand als een versterkte stad,
een ijz'ren zuil, een muur
en koester liefde als uw schat.
Ga dan weer verder op uw pad,
gekomen is het uur.

Timmerman mag Hij zijn
Zijn wonderen geschieden elders,
zijn visioenen vinden aandacht bij de heidenen.

Zijn eigen volk schenkt geen geloof
aan wat Hij zegt en doet.

Zij degraderen Hem tot het formaat
dat bij hen geldig is.

Hij mag hun oude wereldje een beetje repareren.
Ze dulden niet dat Hij de schone schijn ontmaskert
en voor een nieuwe wereld pleit.

Timmerman mag hij zijn, geen profeet.

de leugenaars zeggen: hij is een leugenaar
de dichters zeggen: hij is een dichter
de profeten zeggen: hij is een profeet
de revolutionairen zeggen: hij is een van ons
de heiligen zeggen: hij is een heilige
de machtigen zeggen: hij is gevaarlijk
de bezitters zeggen: hij is een communist
de nietszeggenden zeggen: niets
de burgers voelen zich verontrust
de verlorenen zeggen: hij heeft ons gevonden
de hongerigen zeggen: hij is ons brood
de blinden zeggen: we zien alles nieuw
de stommen zeggen: we wagen het weer onze mond open te doen
de doven zeggen: het is de moeite waard naar hem te luisteren
de leugenaars zeggen: hij heeft ons bedoeld
de machtigen hebben het laatste woord of het voorlaatste
in elk geval: weg met hem

Voor een appel en een ei
gaat het leven ons voorbij,
geen genade voor de aarde
en de dood is zo goedkoop,
voor een mens is er geen hoop.

Niemand kan zichzelf voorbij,
niemand zet de dood opzij,
ach de mensen zouden wensen
om een eeuwigheid te zijn,
maar een mens is veel te klein.

Is er dan geen timmerman
die de sleutel maken kan?
Is er iemand, lief als niemand
die de poort van ons verdriet
opent naar een nieuw verschiet?

Ach zijn naam is een verhaal
dat al eeuwen is herhaald,
zo versleten en vergeten,
en verloren in de tijd
raakt het al zijn diepte kwijt.

Maar zijn naam is een verhaal
dat bewaard is duizend maal,
over leven en vergeven
over liefde zonder eind
en een God die ons bevrijdt.

En wij zingen zijn verhaal
in ons leven duizend maal
met een mond vol mooie woorden
en een hand genadebrood
als ons wapen in de dood.

'Vergeef me dat ik U schrijf.
Het is logisch dat U me niet kent.
Ik ben niemand, mijn naam is Pedro da Silva, timmerman,
getrouwd, ik heb een vrouw en vijf kinderen.
Ik werk in een timmerwerkplaats (en doe andere klusjes).
Ik ben een van uw arme drommels.
Vandaar dat mijn krachten zijn uitgeput en ook mijn geduld.
Heer, wat moet vechten voor weinig eten.
Het zou goed zijn om opnieuw af te dalen en rond te kijken.
Ik heb weinig onderricht genoten, maar hoorde vertellen
dat U hetzelfde werk deed als ik, toen U nog jong was.
Ik weet niet wat U in die tijd verdiende,
maar ik weet wel dat het hier een groter wonder is
dan dat van brood en vissen, om iets op tafel te zetten
en uit te delen, zodat ieder voldoende kan eten.
Probeer het maar eens.
Kom opnieuw werken als timmerman hier
en leven van de opbrengst:
U zult bloed zweten, zoals eens in die hof.
Kom opnieuw preken en enkele waarheden zeggen,
zoals eens tegen de Farizeeërs.
Zeg opnieuw tegen de rijken, zoals van die kameel door de naald.
Maar kijk uit voor de gevolgen.
Als ze U niet opnieuw kruisigen,
is het omdat er andere manieren zijn om iemand de mond te snoeren.
Heer, kom ons helpen, opdat ze niet kunnen zeggen:
"zelfs jullie Christus kan geen oplossing brengen".
Van timmerman tot timmerman,
ik smeek om Uw komst en teken.
Uw nederige dienaar:
Pedro da Silva'

'Een profeet wordt nooit geëerd in zijn eigen stad',
aldus luidt het spreekwoord bijbelwijsheid en volkswijsheid.
Wat is dat toch met hen?
Blijkbaar zijn er steeds weer mensen die het niet kunnen laten,
die zich niet neerleggen bij de bestaande situatie
en opstaan, hun stem verheffen, stem van een roepende in de woestijn.
Geroepen door God, kunnen zij niet anders dan hun stem verheffen
en gevestigde patronen doorbreken.
Het is het verschil tussen berusting en verzet,
tussen donker en licht, dood en leven.
Profeten en profetessen, zij maken een verschil,
zij verkondigen een Waarheid
die botst met de gevestigde waarheid;
profeten zetten de wereld op haar kop.
Maar laat de wereld zich op haar kop zetten?

God, Gij zendt profeten de wereld in
om uw woord te verkondigen.
Wij vragen Jou:
maak ons tot ontvankelijke mensen
die jouw woord willen horen en verstaan.
Maak ons tot mensen
die verder durven te kijken
dan onze neus lang is;
die het niet kunnen laten
vragen te stellen, steeds maar weer...
Maak ons tot mensen
die de wereld op haar kop durven zetten,
omdat we ons niet willen neerleggen bij het bestaande onrecht.
Maak ons tot mensen
die oude zekerheden kunnen loslaten
en open kunnen staan naar wat komen gaat.
God, blaas jouw Geest over ons uit,
doe ons opengaan,
laat de energie in ons stromen,
geef ons kracht en uithoudingsvermogen
om onze wereld op haar kop te zetten.
Ch. Sluijsmans

Het gebeurde in een klein dorpje in Duitsland na de oorlog. De bewoners kwamen terug en zagen dat de oorlog alles verwoest had: huizen, school, kerk. Geen enkele steen was op de andere blijven liggen. Tussen al de brokstukken en het puin lag ook een kapot kruisbeeld, dat vroeger midden op het marktplein stond. De bewoners van het dorp wilden het kruisbeeld herstellen en aan elkaar plakken; doch de handen waren niet meer terug te vinden. In het dorp lag ook nog een groep Engelse soldaten gekazerneerd. Een van hen maakte een bordje en hing het onder het kruisbeeld. Op dat bordje schreef hij de volgende woorden: 'I have no hands but yours'. ('Ik heb geen handen, tenzij de jouwe.')