Gebeden op de tweede zondag van de advent

Openingsgebed:

Laat komen het licht van Gods goedheid,
in de paleizen van de machtigen en de rijken,
in de harten van hen die medemensen uitbuiten en misbruiken,
in de gedachten van hen die alleen maar aan materiële zaken denken;
dat zij gaan inzien dat de weg die ze gaan niet tot echt geluk leidt.
Moge Jezus, de Komende, ook hun dit licht brengen.

Laat komen het licht van Gods wijsheid,
in hen verblind zijn geraakt door de schone schijn der dingen
en zaken najagen die hun geen geluk brengen;
in allen die verloren lopen in de woestijn van het leven,
en niet meer weten welke kant ze opmoeten;
dat ze gaan zien waar echt menselijk geluk te vinden is.
Moge Jezus, de komende, hun dit licht brengen.

Laat komen het licht van Gods barmhartigheid
voor allen die op het verkeerde pad terecht zijn gekomen
en zich schuldig gemaakt hebben aan allerlei misdrijven,
voor allen die een gevangenisstraf uitzitten,
voor hen die verbitterd en vol wrok in de maatschappij terugkeren;
dat zij een nieuwe weg kunnen en durven inslaan.
Moge Jezus, de Komende, ook hun dit licht brengen.

Laat komen het licht van Gods vrede
in het land waar Jezus toen zijn blijde boodschap gepreekt heeft,
waar nu Joden en Palestijnen in een bittere strijd verwikkeld zijn;
in Latijns-Amerika waar de sociale tegenstelling onstellend groot zijn,
dat zij samen toch bouwen aan een vreedzame samenleving.
Moge Jezus, de komende, hun dit licht brengen.

God, verlangend zien wij naar Hem uit, de vreugdebode van uw genade.
Moge Hij in en door ons steeds weer tot leven komen,
tot welzijn van heel onze mensengemeenschap. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de tweede zondag van de advent

Woestijnervaringen, wie kent ze niet?
Oma die je zo dierbaar is, is onverwacht gestorven.
Een vriend heeft net te horen gekregen
dat hij seropositief is.
Vader is werkloos.
Of je verkering is net uitgegaan.
Het zal je maar gebeuren.
En toch.
Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen:
"We zijn er beter uitgekomen,
we hebben zoveel van deze tegenslag geleerd".
Het is gevaarlijk om dit te generaliseren,
maar het is wel tekenend.
En daar sta je dan -of liever gezegd -
daar zit je dan, midden in de puree.
Het leven gaat verder, ook dat van jou en mij.
Redding wordt ons aangezegd,
daarop mogen we vertrouwen.
Op deze hoop kunnen we bouwen,
het leven verder leven.
Het is als met een berg.
We willen naar de top, want daar is het uitzicht zo mooi.
Maar de top bereik je niet vanzelf, dat gaat met vallen en opstaan.
Maar je wilt er komen, hoe dan ook, je wilt uit het dat.
Je vertrouwt erop dat je het redt,
en je houdt je ogen voortdurend op de mooie top gericht.


C. Sluijsmans

Goede God, zie naar mij om
wanneer mijn visioen van de bergtop
vervaagt als een fata morgana;
wanneer ik net een keer te vaak gevallen ben
en geen kracht meer heb om op te staan;
wanneer mijn hoop op redding
geheel de bodem ingeslagen is.
Help me met mijn hart
het einde van de woestijn te zien
waar mijn ogen slechts zand zien. Amen.


M. Houben

Iedere morgen met tegenzin onder de koude douche
omdat ik weet dat ik daarna als nieuw geboren ben.
Een mens zou elke dag opnieuw gedoopt moeten worden.


M. Houben

Ik wil water, stromend water
dat de stoflaag van mijn lichaam wast,
dat teder rimpelt of dat woest de stijve dijken ramt.

Ik wil water, stromend water
dat ruist en bruist en razend bralt
dat juichend in de diepte valt
en stenen slijt tot zand.

Verlos ons van de modderpoel
die stinkend stilstaat in de goot
die geurt en smeurt
naar een uitgestelde dood.

Ik wil water, stromend water
dat dorst bestrijdt in felle zon
dat levenslustig uit de bron
zichzelf tot leven danst.

Ik wil water, stromend water
transparant als zuiver glas
en met jou lig ik in het gras
van de groene waterkant.

M. van de Werf

Rechte paden
het rechte pad
rechts
goed
rechtlijnig.

links
kronkelpaden,
bergen, ruwe weg
anders
van het rechte pad afwijken.

Rechtlijnig
afwijkingen uitsluiten
ovens branden
aber wir haben es nicht gewusst.

'Hoe anders mag de ander zijn?'
klinkt de stem van een roepende in de woestijn.
Stem in de woestijn
hopelijk blijft het geen roepende
in de woestijn
en kunnen we in de toekomst
nog genieten
van kronkelpaden en bergen.


Chantal Sluijsmans

Een vader werd telkens door zijn zoontje gestoord en hij werd daar erg moe van. Om eindelijk rust te hebben, nam de vader een oud tijdschrift, scheurde er enkele bladzijden uit waar de wereldkaart op stond, versnipperde de bladzijden tot kleinere stukjes en gaf deze aan zijn zoon:
'Hier heb ik een leuk tijdverdrijf voor je. Neem deze papiersnippers en zet de wereld maar weer in elkaar!'
Hij dacht zijn zoontje nu voor enige tijd stil te hebben. Maar al heel snel kwam de jongen terug met de wereldkaart.
'Hoe heb je dat gedaan?', vroeg de vader. 'Dat was heel eenvoudig', zei het zoontje, 'op de achterkant stond een afbeelding van een mens. Ik hoefde alleen maar de mens weer heel te maken, toen was de wereld ook weer heel.'

Eens waren enige ballingen, op weg naar hun vaderland, in een woest berglandschap terecht gekomen, waar zij zich niet meer oriënteren konden.
Sommigen keken naar de stand van de zon, maakten gissingen over vermoedelijke gletchergebieden, steilten, afgronden en bergstromen, en voerden talloze gesprekken over de vraag, in welke richting zij verder moesten gaan. Uiteraard konden zij het niet met elkaar eens worden, en de één sloeg de weg in déze, de ander in die richting in. Anderen herinnerden zich, dat zij troubadours oude balladen hadden horen zingen, waarin verhaald werd, hoe reizigers door ditzelfde gebied getrokken waren, langs welke weg zij toen gegaan waren, welke ravijnen zij gepasseerd hadden, over welke rivieren zij getrokken waren. Maar deze balladen waren in hun routebeschrijving uiterst vaag, en allesbehalve eenstemmig. De één sloeg dus de weg in deze, de ander in die richting in.
Tenslotte bleven er nog twee reizigers besluiteloos achter, en terwijl zij bezig waren na te denken over de steeds klemmender vraag, wat hèn te doen stond, zagen zij een man op hen afkomen. Deze sprak hen aan, en toen hij de moeilijkheden, waarin zij verkeerden, had aangehoord, wees hij de weg die zij gaan moesten, en bood aan mèt hen mee te gaan.
'Hoe is die weg?'
'Het is een smal pad, dat hier en daar niet zo moeilijk begaanbaar is, maar op allerlei plaatsen door diepe ravijnen, door moerassen, door woestijngebieden, tunnels en donkere wouden leidt. Dat alles kan ik u niet besparen; ik kan u alleen maar zeggen,dat ik u niet in de steek laat ... ik beloof u een behouden aankomst, géén gemakkelijke tocht.'

GA. de Leeuw, Mythen als wegwijzers, Van Gorcum - Assen

Een van de zesendertig rechtvaardigen reisde naar Sodom, met de bedoeling de inwoners te bekeren.
Dag en nacht liep hij door de stad, hij wees mensen op hun hebzucht, veroordeelde bedrog en onverschilligheid en riep ze op om de armen niet aan hun lot over te laten.
Aanvankelijk luisterden de mensen naar hem, sommige geamuseerd, anderen spottend, maar spoedig verveelde het hun. En hoe hard hij ook riep, er was niemand die nog naar hem luisterde.
Op een dag kwam er een kind naar hem toe en die zei: "Arme vreemdeling, je loopt maar te roepen en te preken, zie je niet dat het toch niet helpt?"
"Dat zie ik," zei de man.
"Waarom ga je er dan toch mee door?"
"Dat zal ik je zeggen," antwoordde de man. "In het begin dacht ik dat ik de mensen kon veranderen. Vandaag weet ik wel beter. Als ik toch doorga met roepen, dan is dat om te zorgen dat de mensen mij niet veranderen.'