Gebeden op de dertigste zondag door het jaar

Voorbede

Heer, maak dat ik zien kan,
als ik onvoldoende oog heb voor de noden van medemensen,
als ik te snel voorbij ga aan hun verdriet en hun problemen.
Dat ik steeds aandacht heb voor de kansen die ik krijg
om hen een helpende hand toe te steken.
Laat ons zingend bidden.

Heer, maak dat ik zien kan,
als ik verblind ben door egoïsme, door haat en nijd,
als ik in anderen alleen hun fouten en tekorten zie.
Dat er ook voor mijn blindheid genezing en heling is,
opdat ik met nieuwe ogen naar medemensen kan kijken.
Laat ons zingend bidden.

Heer, maak dat ik zien kan,
als ik, verlamd door tegenslagen, geen uitweg meer zie,
als ik bang ben voor hetgeen de toekomst me brengen zal.
Dat mijn ogen open gaan en ik uit mijn verlamming kan opstaan
om mijn leven ook dan zin en inhoud te geven.
Laat ons zingend bidden.

Heer, maak dat ik zien kan,
als ik overmand wordt door twijfels en onbeantwoorde vragen,
als ik het gevoel heb dat ik niet meer geloven kan.
Dat ik toch iets moge zien van Uw aanwezigheid
in het schone van uw schepping,
in het goede dat mensen doen voor elkaar.
Laat ons zingend bidden.

Heer, roep mij als ik mijn heil op de verkeerde plaatsen wil zoeken
schenk mij uw kracht als ik de moed dreig te verliezen,
ondersteun mijn wankel geloof, wees licht in mijn duisternis,
omwille van Jezus Christus, uw zoon en onze Heer. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de dertigste zondag door het jaar

Om vergeving

Wij die zo vaak het slechte willen zien
in mensen om ons heen,
geef ons oog voor het goede.
Wij die zo vaak de praatjes geloven,
de roddels horen met plezier,
geef ons oren naar het ware.
Wij die zeggen dat de wereld verrot is en bedorven,
geef ons een mond die dankt voor al het schone.

Geloofsbelijdenis

Eén God die gemaakt heeft,
wat zichtbaar en onzichtbaar is,
de wereld en wat er leeft.
Jezus, gezalfd en kind van God.
God, licht en waarheid,
mens geworden zoals wij.
Geboren uit Maria,
geboren vol van Geest.
Voluit geleefd tot aan het einde,
vermoord en toen begraven.
De derde dag, zoals geschreven staat,
de dood getart en opgestaan
om te leven voor altijd.
Zijn Geest geeft leven
en spreekt het juiste woord
in talloze profeten.
Roept mensen op
Gods weg te blijven gaan, weg van zonde,
weg van dood, naar leven in zijn rijk.
Dat rijk zal nooit ten onder gaan,
we mogen leven voor altijd. Amen.


(P. Berkien)

De weg van uw gerechtigheid

Wij gaan de weg van uw gerechtigheid
met allen die in uw geheim geloven:
stad van de Vrede, toekomst wereldwijd,
oog voor de blinden, oren voor de doven.
Wij delen uit van wat U ons bereidt:
vrucht van uw Geest, op aarde volle schoven.

Wij dragen stenen voor de vrede aan,
volgen uw spoor door alle wereldtijden.
Wij zien de weg die Jezus is gegaan,
horen het roepen van wie weerloos lijden,
delen de hoop, de oorlog afgedaan,
zien in elkaar het volk van uw bevrijden.

Wij zoeken de balans in ons bestaan:
wat heeft gewicht en wie bepaalt de waarde?
U laat ons leven meer dan voortbestaan,
schenkt ons de gaven van uw goede aarde.
Maak ons bereid, in trouw U toegedaan,
te leven zoals U zich openbaarde.


Ronald da Costa

Het woord

Het woord, het goede woord van God, dat licht
geeft aan de blinden en dove mensen horen
doet: waar is dat woord te vinden?
Waar goedheid heerst in ons bestaan
is God niet ver van ons vandaan.
Het wordt ons in de mond gelegd,
weerklinkt in alle talen in woorden uit het goede boek

die van Gods trouw verhalen.
Het is een mens van goede wil die dienaar is geworden
van armen en vernederden:
het woord is vlees geworden.
Het woord is midden onder ons in mensen van vergeving,
vol liefde en barmhartigheid:
daar kiest het zich een woning.
Het is een licht op onze weg, muziek voor onze oren:
het woord, het goede woord
van God, is overal te horen.


Henk Jongerius

BOODSCHAP VOOR ONDERWEG

Niet de rechters
weten wat gerechtigheid is,
maar de onrechten.
Niet de priesters
weten wat het heil is, maar de zondaars.

Niet de verzadigden
weten wat verzadiging is,
maar de hongerigen.
Niet de zienden
weten wat zien is,
maar de blinden.

Niet de vrijen
weten wat bevrijding is,
maar de slaven en de verlorenen.

De parabel van de rijkdom (Bron: Rabindranath Tagore)

Ik ben een bedelaar. Elke dag liep ik langs de deuren, zong ik aan de kerken, stak ik mijn handen uit in drukke winkelstraten, smekend om begrip en aandacht voor mijn bedelpet.
Op een dag zag ik de rijkdom komen, zolang verwacht in mijn dromen. Een dure wagen stopte vlak voor mij, een droom opende het portier en iemand met koninklijk uiterlijk kwam naar mij toe, met wat een chequeboek leek in de hand.
Maar de schim toonde mij zijn andere hand met een vraag kan jij mij vandaag iets geven? Ik gaf verbaasd, verrast, schuldbewust alles wat ik die prille dag gevonden had: één klein kraaltje, 't zat in mijn rechterzak.
Hoe groot was die avond mijn verbazing toen in mijn jaszak weer datzelfde kraaltje zat, in een edelsteen veranderd.
Ik geef je deze boodschap als waarschuwing mee, want ik kwel tot vandaag nog steeds mijn geest: waarom heb ik hem niet alles gegeven?

Franciscus

Op zekere dag werkte Franciscus in de lakenwinkel van zijn vader. Hij wou net een rijke klant bedienen, toen een bedelaar de winkel binnenstapte en in naam van God om een aalmoes smeekte.
'Zie je niet dat ik nu geen tijd voor bedelaars heb?', blafte Franciscus hem af. Nauwelijks was de arme man buiten, of Franciscus kreeg spijt van zijn harde woorden. 'Wat zou ik gedaan hebben als hij in naam van een graaf of baron iets gevraagd had', dacht hij. 'Ik had hem zeker niet de deur gewezen... Maar nu hij me in Gods naam om een aalmoes vroeg, heb ik hem weggestuurd.' Beschaamd en vol spijt liet hij zijn rijke klant staan voor wat hij was, liep de bedelaar achterna en schonk hem een geldstuk.

De blinde troubadour

Een oude Chinese keizer hoopte op een troonopvolger en was dan ook heel gelukkig toen zijn zoveelste vrouw een zoon baarde. Na korte tijd echter bleek het jongetje blind te zijn en de keizer was zo teleurgesteld dat hij zijn dienaren het kindje te vondeling liet leggen in het bos. Hij dacht dat de wilde dieren hem wel zouden verslinden. Maar de dieren hadden medelijden met het kind en een tijgermoeder gaf hem haar melk te drinken.
Het kind groeide op in het bos en de dieren leerden hem de mooiste verhalen vertellen en de mooiste muziek maken. Hij kon prachtig zingen. Toen hij groot geworden was, trok hij de wereld in en overal waar hij komt, luisteren mensen naar zijn verhalen en zijn prachtige liederen. En hij is ook een heel wijs man. Velen komen om zijn goede raad vragen.
Tijdens zijn omzwervingen komt hij ook in het paleis van zijn vader. Die is zo onder de indruk van zijn wijsheid, dat hij hem benoemd tot zijn troonopvolger. Hij was nog altijd kinderloos, dacht hij. Maar zijn zoon werd de beste koning die het land ooit gehad had.

Aan Bartimeüs

Geachte heer Bartimeus,

Gezien uw wonderbaarlijke genezing, ontnemen wij u het recht te bedelen in de gemeente Jericho. Wij adviseren u zich in te schrijven bij het job-centre in deze gemeente, om zodoende een fatsoenlijke inkomensvoorziening te verwerven. Het spreekt voor zich dat u uw aangepaste woning zo spoedig mogelijk dient te verlaten.







w.g. wethouder van sociale zaken


Je bent genezen, dat is mooi. Maar dan beginnen de problemen. Je zult je leven anders moeten gaan inrichten. Wat ga je doen? Leven als een burgermens, met een inkomen, vaste lasten, rechten en plichten? Dat heb je toch je leven lang gewild: zijn zoals die anderen?
'Uw vertrouwen heeft u gered'. En Bartimeus bleef vertrouwen. Hij had blijkbaar al die zekerheid niet nodig, maar volgde zijn vertrouwen. 'Hij sloot zich bij Jezus aan op zijn tocht'. Er was nog veel te zien.

Licht bewaren

Er was eens een man die erg depressief was. Hij zag het leven somber in en nergens kon hij een lichtpuntje ontdekken. Hij piekerde en piekerde en op een dag besloot hij om iets te gaan doen. Als het licht niet naar hem toekwam, zou hij het licht gaan halen! Zo ging hij op weg om overdag de zonnestralen te vangen in vuilniszakken, die hij vol licht dichtbond en mee naar huis nam.
De mensen in het dorp begrepen er niets van en keken toe. Steeds vaker ging de man op weg, niet alleen overdag maar ook 's nachts, om het licht van de maan en de sterren te vangen. Wat ben je toch aan het doen, vroegen de mensen hem uiteindelijk. Ik vang licht voor die dagen dat er geen licht is, zei hij. Eerst vond iedereen dat maar gek, maar omdat je nooit kunt weten of je nog eens om licht verlegen zult zijn, gingen ook zij op weg.
Na een tijd waren alle huizen boordevol vuilniszakken met licht, zo vol dat er bijna geen ruimte meer over was. De kinderen vonden dat maar niks, want er was helemaal geen plek meer om te spelen. Onze ouders zijn gek geworden, zeiden ze en ze gingen op onderzoek uit.
Vuilniszak na vuilniszak maakten ze open en ze konden hun ogen niet geloven! (vuilniszakken gaan open, worden leeggeschud ... ) Hebben jullie het gezien? Er zit helemaal geen licht in! Geen piepklein straaltje, geen restje, geen glimpje, niks ... Hoe kan dat nou!
De kinderen gingen naar de man die het allemaal bedacht had. Eerst werd hij boos en later heel verdrietig. Was al zijn zoeken naar het licht dan echt voor niets geweest? Toen hij de ernstige, vragende ogen van de kinderen zag drong de waarheid opeens tot hem door: licht kun je niet bewaren, je moet het zien. Licht is er altijd, dag en nacht, in de ogen van mensen. Je kunt het niet vasthouden voor later, je kunt het niet vasthouden voor jezelf. Het enige wat je kunt doen is het licht zien, voelen, zijn!

terug naar de overweging