Gebeden op de eenentwintigste zondag door het jaar

Inleiding:

Openingsgebed

Gebed over de gaven:

Slotgebed

Wij bidden om wijsheid voor allen die leidende functies hebben
in de kerk of in de maatschappij,
dat zij bij de keuzes die zij moeten maken voor de gemeenschap
steeds partij kiezen voor de kleinen en zwakken,
dat zij stem geven aan hen die zelden gehoord worden.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om trouw voor allen die gekozen hebben
voor een levenspartner, voor een levensvisie, voor idealen,
dat die keuze heel leven moge doordringen
dat zij niet toegeven aan de bekoring om hier en daar te schipperen,
dat zij blijven opkomen voor hun overtuigingen
ook als dat door anderen niet begrepen wordt.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om respect voor de keuzes die anderen maken,
om verdraagzaamheid als mensen andere wegen gaan
en andere overtuigingen hebben dan wij zelf,
dat wij elkaar niet op voorhand veroordelen
en elkaar vrijheid gunnen en levensruimte.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om kracht voor allen die moeilijke beslissingen moeten nemen,
en verlamd zijn door twijfels en onzekerheid,
voor hen die niets te kiezen hebben
omdat hun dingen overkomen waar ze niet om gevraagd hebben,
voor hen die geconfronteerd worden met ernstige ziekte of invaliditeit,
dat zij sterk genoeg mogen zijn om overeind te blijven.
Laat ons zingend bidden.

God, wij hebben gekozen voor Jezus en zijn idealen,
help ons trouw te zijn aan die keuze, in alle omstandigheden van ons leven.
Dat vragen wij U in Jezus' naam. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de eenentwintigste zondag door het jaar

denk na, maak je eigen keuze
voordat je mijn weg gaat en mijn leven leidt
want je zult geen aanzien krijgen

denk na , maak je eigen keuze
voordat je mijn brood eet en mijn wijn drinkt
want je zult niet in een paleis wonen

denk na, maak je eigen keuze
voordat je mijn verdriet kent en mijn tranen droogt
want je zult dienaar zijn

denk na, maak je eigen keuze
voordat je mijn lot deelt en mijn pijn draagt
want je zult met mij sterven

denk na, maak je eigen keuze
voordat je mijn weg gaat en mijn leven leidt

denk na, maar als je ja zegt
is het de ontdekking van je leven.

Ik twijfel aan de hemel, ik twijfel aan de aarde;
ik twijfel aan de mensen ik twijfel aan de woorden
die mensenmonden spreken die mensenhanden schrijven.
Ik twijfel aan de leugens die elke dag weer verschijnen
in kranten en in beelden uit mensen opgetekend met bloederige handen.

Ik twijfel aan de goden die prachtig zijn omkranst
met bloemen en gebeden, met wierook en allerhand.
Ik twijfel aan de priesters, de boodschappers van de hemel
de paus, de curie en de leken die het allemaal zo goed weten
de vast omschreven waarheid en wat zonde is in de ogen van God.

Ik twijfel aan de aarde, of wij wel zullen verrijzen
of ooit in die dagen het Rijk van God zal verschijnen.
Ik twijfel aan de vreugde als ik zie naar de gezichten
van kinderen en ouden die schreeuwen om een brood,
om vrede in hun huizen en een einde aan hun nood.

Maar ik geloof in aarzelend zoeken, in twijfelen en vermoeden,
in samen tasten en langzaam verder lopen op paden van weleer.
Ik geloof in durven hopen tegen beter weten,
wars van elk cynisme, in wanhoop samen dragen
en in knokken voor wat je waard bent.

En dan vertrouw ik dat het niet vergeefs is,
dat Hij ons nooit laat vallen al komt de onderste steen boven!


J. Hacking

Eens, lang geleden, is de mens begonnen
met zaaien en maaien, met dorsen en malen,
en hij bakte het eerste brood,
om goed van te eten
en dan weer verder te gaan.

Eens, lang geleden, is de mens begonnen
met planten en sproeien, met plukken en persen,
en hij vulde de eerste beker met wijn,
om goed van te drinken
en dan weer verder te gaan.

Eens, lang geleden, is een mens begonnen
met zoeken en vinden, met geven en delen,
en hij nam het brood en de beker
en werd de eerste die zei:
brood met anderen gedeeld
en wijn voor anderen verschonken,
om mens van te worden
en dan weer met velen verder te gaan.

Eens, ooit, nog hoeveel eeuwen kan het duren,
zullen we leven, voorgoed en zonder angst,
van geven en ontvangen, van aanzien en beminnen,
en voor het eerst zullen wij weten,
dat liefde is gedeeld en leed vergeten,
dat de hemel de aarde is,
om zomaar eindeloos verder te gaan.

Wij zwijgen niet!
Gij alleen zwijgt.
Wees toch een bedding voor het protest en voor de hoop.
Want kijk, wij kunnen niet veel kiezen,
wij hebben alleen deze ene kans om, wanneer alles gezegd is en gedaan,
in contact te komen met het mooie,
om met het bloed een heilige beker te vullen
waarmee de geest verkwikt wordt en gesterkt,
om te gaan
terug
rechtstreeks naar de wereld.

Hoor ons, als wij bidden voor uw wereld
die huilt, vernietigd door oorlog, getroffen door rampen,
Hoor ons, als wij bidden voor mensen die huilen,
verbijsterd door gemis, geslagen door het leven,
Hoor ons, als wij bidden voor onszelf,
in tranen om wat we verkeerd deden, om wat we niet deden,
Hoor ons, als we bidden om vergeving
voor alle verkeerde keuzes waardoor uw wereld huilt,
waardoor uw mensen huilen; zie onze tranen,
ontferm u Heer. Amen,

Geloven dat God voor ons kiest
dat Hij ons aanraakt
dat Hij er is voor heel zijn schepping
als een vader, als een moeder, dag aan dag.
Geloven dat Jezus met ons meegaat
dat Hij van God komt
dat Hij er is voor alle mensen
als een broeder, als een zuster, dag aan dag.
Geloven in een vuurvlam
die ons verwarmt van binnenuit,
Gods Geest, Trooster, dag aan dag.
Dat houdt ons op de been
geeft ons leven zin en zekerheid, dag aan dag.

Na jaren van armoede had Eizik ben Jekel uit Krakau in een droom de opdracht gekregen naar Praag te reizen om daar, onder de brug bij het paleis van de koning, een schat te zoeken.
Aangekomen bij de brug zag hij dat die dag en nacht door soldaten bewaakt werd. Hij durfde dus niet te gaan graven. Maar wel ging hij elke dag naar de brug en bleef hij tot het vallen van de avond in de buurt.
Het hoofd van de wacht die hem daar almaar zag, informeerde wat hij zocht. Eizik vertelde hem de droom.
Het hoofd van de wacht barstte in lachen uit: 'Je bent dus dat hele eind komen lopen vanwege een droom? Tja, dat is het lot van iemand die in dromen gelooft. Als ik in dromen had geloofd, had ook ik een verre reis moeten maken. Want mij is eens in een droom opgedragen naar Krakau te gaan, naar het huis van een of andere Jood -Eizik heette hij -om daar onder de kachel naar een schat te graven. Eizik ben Jekel! Ik zag mezelf al in een stad waar de ene helft van de Joden Eizik heet, en de andere helft Jekel! Ik zou alle huizen van de stad omver hebben moeten halen!' En opnieuw moest hij lachen.
Eizik nam met een buiging afscheid en ging weer naar huis. Daar groef hij de schat op die onder de kachel lag begraven.

-Ik kan volgende week niet mee naar Feijenoord, want dan moeten we met ons jongerenkoor zingen.
-Wat? Zing jij in het jongerenkoor? Zingen die niet altijd in de kerk? Geloof jij aan die onzin?
-Ja, eerlijk gezegd ben ik indertijd alleen erbij gegaan, omdat Marjolein er ook bij zat. Toen die verkering kreeg met Evert, heb ik even gedacht om er weer mee te stoppen. Maar ja, intussen had ik de smaak van het zingen behoorlijk te pakken en ze komen daar altijd jongens te kort. Zodoende...
-Ja maar, die larie die ze daar vertellen, geloof je daar dan in?
-Nou ja, er zijn wel een aantal zaken waar ik moeite mee heb. Maar dat Jezus geleefd heeft en dat Hij een door en door goed mens was die een speciale band met God had, daarin geloof ik wel. Zo'n levensverhaal vertel je geen 2000 jaren verder, als er niet iets bijzonders met die man aan de hand was geweest.
-Meen je dat nou? Ik heb eens gehoord dat Jezus zelf nooit een letter op papier heeft gezet en dat alles wat er over Hem in de Bijbel staat pas na zijn dood is opgeschreven.
-Ja, dat klopt. Maar weet je wat me aan het denken heeft gezet? Wij hadden eens een Afrikaan in onze parochie te gast. Hij was in de hoofdstad van zijn eigen land professor voor taalkunde geweest, maar geboren was hij in een dorpje aan de rand van de woestijn, waar behalve zijn vader niemand kon lezen en schrijven. Die man vertelde: 'In ons dorp zijn de meeste verhalen die we aan elkaar vertellen, al eeuwen oud. Elke generatie voegt een klein stukje aan het verhaal toe, maar er vraagt nooit iemand naar de waarheid. Dat komt, omdat die verhalen voor ons zo waardevol zijn: ze vertellen de geschiedenis van onze stam. Hier bij jullie worden dagelijks stapels 'kranten en tijdschriften vol gedrukt met roddels en sensatieberichten. En omdat niemand de waarde van die verhalen snapt, gaan mensen zich afvragen of ze dan wel waar zijn'.
Zie je, en toen was het voor mij opeens niet meer zo interessant of de Bijbel wel waar is. Hij is in ieder geval van waarde voor mijn leven. En daar gaat het wat mij betreft om.

M. Houben