Gebeden op de vijftiende zondag door het jaar

Gebed:

Gebed over de gaven:

Slotgebed

Wij bidden voor paus en bisschoppen,
voor allen die voorgaan in onze geloofsgemeenschappen,
dat zij echt leren luisteren naar de mens van vandaag,
naar zijn vragen en twijfels, naar zijn noden en problemen.
Mogen ze dan leren spreken met de woorden van Jezus,
in een duidelijk verstaanbare en herkenbare taal.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle ouders en opvoeders,
voor allen die kinderen de juist weg door het leven willen bijbrengen,
dat ook de boodschap van Jezus Christus meeklinkt
in alles wat zij de jeugd proberen mee te geven
als noodzakelijke bagage voor hun toekomst.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor hen die zich nog wel christenen noemen
maar die niets meer afweten van Jezus en zijn boodschap
en die dus ook niet echt door Hem geïnspireerd kunnen worden.
Mogen zij in staat zijn veel overbodige bagage af te leggen
en zich te verdiepen in Jezus' idealen.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle mensen die leven in welvaart en rijkdom,
maar toch zelden echt tevreden kunnen zijn.
Mogen zij in staat zijn hoofdzaak en bijzaak te onderscheiden,
en niet teveel onnodige bagage met zich mee te slepen,
dat ze blij kunnen zijn met de kleine dingen van het leven.
Laat ons zingend bidden.

God, U roept ons allen om te bij te dragen aan uw rijk op aarde,
dat rijk van vrede en gerechtigheid, van verbondenheid en liefde.
Schenk ons steeds weer de kracht om die roeping waar te maken,
met elkaar en voor elkaar, vandaag en alle dagen. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de vijftiende zondag door het jaar

Enkel vragend weert de waarheid zich,
klagend roert zich het verzet.
Voorbij de einder van het heden ligt haar oorsprong.
Draagt zij vrucht in onze tijd?

Waar vindt de waarheid vaste grond?
Waar is gerechtigheid gevestigd?
Blijft ons hart de mensen trouw?
Hoe kan het kwaad toch steeds opnieuw beginnen,
dat addergif zich straffeloos verspreiden?

Enkel biddend leeft de waarheid nog,
voorbij de einder van het kwaad reikhalst zij
om vrucht te dragen in deze tijd.

Breek de tanden van het kwaad,
stop de vraatzucht van het onrecht,
laat geweld ineenkrimpen tot niets,
dat hun pijl de terugweg vindt,
verstik het strovuur van hun macht,
laat deze misgeboorte gaan.

Enkel schouwend wordt de afbraak van het kwaad
bewaard, voorbij de einder van de tijd
wortelt het verzet, een boom, haar vrucht groeit in het heden.

Je bent ongelukkig af
als je geroepen wordt om profeet te zijn,
je moet je stem verheffen tegen onrecht dat je ziet,
je moet klokkenluier zijn, dingen en mensen aanklagen,
maar dat wordt je niet in dank afgenomen
Profeet zijn: durf je dat en kun je dat?

Je bent ongelukkig af
als je ziet dat mensen verkeerde wegen gaan
en je voelt je geroepen om daar tegen te protesteren.
Dan zeggen ze tegen je: hou toch je mond,
je bent een lastpost, je verstoort de goede orde.
Profeet zijn, daar is moed voor nodig.

Je bent ongelukkig af
als je niet met de grote stroom meegaat,
niet doet wat iedereen gewoon lijkt te vinden,
maar vasthoudt aan je overtuigingen.
Als je daar ook openlijk voor uitkomt
dat ben je in de ogen van velen niet normaal.
Profeet zijn, durf je zo gek te zijn?

Jezus van Nazareth was een profeet in hart en nieren,
het bracht hem tot de dood op het kruis,
Hij wil verder leven in ons, geroepen en gezonden
om zijn boodschap uitdragen in de wereld van vandaag.
Profeet zijn, durf je dat en kun je dat?

Wij, u, ik, liefste, vreemde,
alle personen waar we doorheen gaan,
waarin we beurtelings ontstaan,
wat zijn we? verlorenen, ontheemden?

in wat we doen, dag in dag uit,
daarin zijn we maar nauwelijks
onszelf, want waar zijn we, kouwelijk
op zoek naar anderen, naar geluid?

hoe zouden we ons onbeschreven
kunnen openen, hoe ons tonen
tussen het dagelijkse, blinkend ongewoon

worden, al was het maar even?
hoe gelukkig en ongelukkig wonen
in jezelf en in anderen, hoe leven?

hoe moet je zeggen dat je bang
bent, bang voor het lege,
voor wat in de grote lucht is verzwegen,
voor een seconde van eeuwen lang?

en hoe te spreken van het goede
dat we geluk noemen, ontroering,
die zachte voering van het vermoeden?

geen woord is er voor.
geen woord is er voor.

Voor iemand uitgaan is meer dan alleen vóór hem lopen
op een weg bochtig en smal
zonder om te kijken hopend dat hij je zo wel volgen zal.

Voor iemand uitgaan: soms vrijwillig
dan gedwongen soms gewild dan ongewild.
Voor de pijl die niet op jou is gericht, ben jij het schild.

Voor iemand uitgaan: verkenning
en egalisering van een onbegaanbaar terrein;
zorgen dat de hindernissen voor hem weggenomen zijn.

Voor iemand uitgaan: jij bent het die wordt getroffen,
jij raakt gewond, jij lijdt pijn
wetend dat ondanks dit alles de laatste
toch het eerst zal zijn.

Voor iemand uitgaan: hiertoe worden
wij geroepen, uitgezonden twee aan twee.
Niets kan overkomen want wij krijgen Gods adem mee!

Gezonden zijn
is altijd maar weer risico's nemen
om echt mens voor een ander mens te worden.

Gezonden zijn
is overal en met iedereen vieren dat de dood
zich verkeken heeft op het leven van Jezus

Gezonden zijn
is niet buitenspel blijven staan,
maar jezelf op het spel zetten.

Gezonden zijn
is op weg gaan naar waar je bent
naar waar je eigenlijk moet zijn.

Gezonden zijn
is feestmaaltijden bereiden
op gloeiende kooltjes van hoop en verwachting.

Gezonden zijn
is woedend worden, wanneer onze stierlijkheden
als gouden kalveren bewierookt worden.

Gezonden zijn
is niet alleen aan mensen ver weg denken
maar vooral ook hier en nu aan de slag gaan.

Wij zijn geroepen om te getuigen van Gods liefde,
om te werken aan saamhorigheid in onze gemeenschap,
om elkaar nabij te zijn met verdraagzaamheid en genegenheid,
met eerlijk meeleven en hartelijke betrokkenheid.

Allen: Heer, vergeef ons als we anderen achteloos voorbijliepen.

Wij zijn geroepen om te getuigen van Jezus' blijde boodschap,
om daadwerkelijk vorm te geven aan Gods rijk op aarde,
om juist als hij liefdevolle aandacht en zorg te hebben
voor zieken en gehandicapten, voor allen die het moeilijk hebben.

Allen: Christus, vergeef ons als we die opdracht soms vergeten.

Wij zijn geroepen om te getuigen van rechtvaardige wereld,
om in beweging te komen voor vrede en harmonie
om in de geest van Jezus op te komen voor de zwakken,
om ons te verzetten tegen onrecht en schendingen van mensenrechten.

Allen: Heer, vergeef ons als we passief aan de kant bleven staan.

Moge God zich over ons ontfermen, onze zwakheden en tekortkomingen vergeven en ons de kracht geven om door het leven te gaan in de geest van liefde en dienstbaarheid, ons voorgeleefd door Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer. Amen

Een van de zesendertig rechtvaardigen reisde naar Sodom, met de bedoeling de inwoners te bekeren.
Dag en nacht liep hij door de stad, hij wees mensen op hun hebzucht, veroordeelde bedrog en onverschilligheid en riep ze op om de armen niet aan hun lot over te laten.
Aanvankelijk luisterden de mensen naar hem, sommige geamuseerd, anderen spottend, maar spoedig verveelde het hun. En hoe hard hij ook riep, er was niemand die nog naar hem luisterde.
Op een dag kwam er een kind naar hem toe en die zei: "Arme vreemdeling, je loopt maar te roepen en te preken, zie je niet dat het toch niet helpt?"
"Dat zie ik," zei de man.
"Waarom ga je er dan toch mee door?"
"Dat zal ik je zeggen," antwoordde de man. "In het begin dacht ik dat ik de mensen kon veranderen. Vandaag weet ik wel beter. Als ik toch doorga met roepen, dan is dat om te zorgen dat de mensen mij niet veranderen.'

Een priester die week na week neergekeken had vanaf de preekstoel op rijen onbewogen gezichten, gesloten ogen en knikkebollende hoofden, zag op een zondag toen hij weer de kerk inkeek, ineens twee wakkere, intelligente ogen die heel aandachtig naar hem keken.
Het waren de ogen van een Chinees, en een ware verademing temidden van de doezelende parochianen. En de Chinees luisterde niet alleen, hij reageerde ook. Als de priester over de hemel sprak, straalde de Chinees van plezier. Wanneer de zonde ter sprake kwam, keek hij verdrietig en berouwvol.
Soms knikte hij de priester bemoedigend toe of schudde met de priester mee zijn hoofd over de beschamende toestand van de mensheid. Aan het eind van de preek zond hij glimlachjes en goedkeurende blikken naar de priester, die opgewekt naar zijn ontbijt ging in de overtuiging dat zijn preek gewaardeerd werd. Toen de Chinees week na week bleef komen, probeerde de priester zijn preek te verfraaien. Hij zocht naar toepasselijke verhalen die zijn onderwerp dichter bij de mensen brachten, hij las wel eens een gedicht voor of vertelde over wat hem zelf die week getroffen had. De voorbereiding van zijn preek nam heel wat meer tijd is beslag. En de Chinees genoot.
Maar net zoals die priester wilt u natuurlijk weten wie die Chinees was. Op de vijfde zondag wachtte hij de man op na de dienst en nodige hem uit voor een kop koffie. De Chinees glimlachte, boog en zei niets -tenminste geen woord Nederlands, want die taal sprak of verstond hij niet.
En deze schok was niet de enige. Want door middel van een tolk kwam de priester er later achter dat de Chinees ook geen Christen was. Hij had het alleen lekker warm gevonden in de kerk. Hij had slechts op de bus zitten wachten.
Wat de Chinees ons leert? De preek helemaal begrijpen is niet wezenlijk. Maar de priester moet kunnen merken dat hij voor levenden en niet voor doden spreekt. En dat sommigen graag naar hem luisteren: een instemmend knikje, een goedkeurende glimlach, misschien zelfs even een opsteken van een duim.
Misschien was die Chinees toch een engel met een boodschap: als priesters slecht preken, is dat ook de schuld van een slecht publiek.