Gebeden op de veertiende zondag door het jaar

Inleiding:

Gebed:

Gebed over de gaven:

Slotgebed:

Wij bidden om profeten in onze samenleving:
om mensen die niet bang zijn om tegen de stroom in te gaan,
die hun stem durven verheffen tegen bestaande mistoestanden,
niet alleen elders in de wereld maar ook in onze eigen maatschappij.
Mogen zij zich niet laten ontmoedigen door onbegrip en tegenwerking
die zij ontmoeten bij medemensen.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om profeten in onze christelijke kerken:
om mensen die zich verdiepen in Jezus' boodschap
en durven spreken als ze die boodschap onvoldoende terug vinden
in de beleving van gelovigen van hoog tot laag.
Mogen zij in staat zijn anderen wakker te schudden
opdat zij samen de weg van Jezus kunnen gaan.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om wijze mensen,
om mensen met een visioen van hoe de wereld zou moeten zijn,
van hoe ze mensen met elkaar moeten omgaan,
om mensen met visie op een betere toekomst,
met de moed om voor hun inzichten uit te komen
en ze zelf ook daadwerkelijk waar te maken in hun leven.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om waarachtige christenen,
om mensen die Jezus niet alleen in naam navolgen
maar die in zijn geest opkomen voor de zwakken en minsten in de samenleving;
om mensen die, juist als Hij, luisteren naar hen die geen stem hebben
en omzien naar hen die niet gezien en gerespecteerd worden.
Laat ons zingend bidden.

Intenties God van mensen, schenk ons uw Geest van kracht
opdat wij juist als Jezus durven spreken over onze idealen,
over zijn idealen , vandaag en alle dagen Amen.

Teksten, gebeden, gedichten bij de veertiende zondag door het jaar

God, zo gemakkelijk stuit uw kracht op ons ongeloof
zo gemakkelijk dooft uw licht in onze duisternis
zo gemakkelijk botst uw liefde op onze hardheid
zo gemakkelijk gaan uw woorden verloren in ons gebabbel
zo gemakkelijk gaat uw vrede ten onder in onze ruzie en meningsverschillen.
Geef ons uw Geest van liefde en waarheid
en geef ons kracht om te geloven in het ongelooflijke.
Opdat uw koninkrijk kome.

Wie voelt zich in deze tijd geroepen om profeet te zijn?
Om zijn stem te verheffen tegen onrecht in de wereld,
tegen alles en iedereen die Gods schepping kapot maakt.
Wie is zo gek om zijn nek uit te steken?

Wie durft het in deze tijd aan om profeet te zijn?
Om het op te nemen tegen de gevestigde orde
en de kant te kiezen van hen die niet meetellen,
van hen die een speelbal zijn in de handen der machtigen.

Wie heeft de moed om principiële keuzes te maken?
Om niet passief aan de kant te blijven staan,
om niet zijn handen in onschuld te wassen,
als hij ziet dat mensen tekort gedaan wordt
vanwege economische of politieke motieven.

Wie kan het opbrengen om de straat op te gaan?
Om mistoestanden in de samenleving aan te klagen
Om bewust te kiezen voor dienstbaarheid
en zich af te keren van verslaving aan macht.

Of heeft iedereen eelt op zijn ziel?
Of telt het gemak en het eigen belang altijd het zwaarst?
Of zit iedereen vast aan zijn zogenaamde zekerheden
en durft niemand in beweging te komen?
Dan is de wereld er slecht aan toe.

de leugenaars zeggen hij is een leugenaar
de dichters zeggen hij is een dichter
de profeten zeggen hij is een profeet
de revolutionairen zeggen hij is een van ons
de heiligen zeggen hij is een heilige
de machtigen zeggen hij is gevaarlijk
de bezitters zeggen hij is een communist
de nietszeggenden zeggen niets
de burgers voelen zich verontrust
de geliefden zeggen hij voelt zoals wij
de verlorenen zeggen hij heeft ons gevonden
de hongerigen zeggen hij is ons brood
de blinden zeggen we zien alles nieuw
de stommen zeggen we wagen het weer onze mond open te doen
de doven zeggen het is de moeite waard naar hem te luisteren
de leugenaars zeggen hij heeft ons bedoeld
de machtigen hebben het laatste woord
of het voorlaatste in elk geval: weg met hem.

`Vergeef me dat ik U schrijf.
Het is logisch dat U me niet kent.
Ik ben niemand, mijn naam is Pedro da Silva, timmerman,
getrouwd, ik heb een vrouw en vijf kinderen.
Ik werk in een timmerwerkplaats (en doe andere klusjes).
Ik ben een van uw arme drommels.
Vandaar dat mijn krachten zijn uitgeput en ook mijn geduld.
Heer, wat moet vechten voor weinig eten.
Het zou goed zijn om opnieuw af te dalen en rond te kijken.
Ik heb weinig onderricht genoten, maar hoorde vertellen
dat U hetzelfde werk deed als ik, toen U nog jong was.
Ik weet niet wat U in die tijd verdiende,
maar ik weet wel dat het hier een groter wonder is
dan dat van brood en vissen, om iets op tafel te zetten
en uit te delen, zodat ieder voldoende kan eten.
Probeer het maar eens.
Kom opnieuw werken als timmerman hier
en leven van de opbrengst:
U zult bloed zweten, zoals eens in die hof.
Kom opnieuw preken en enkele waarheden zeggen,
zoals eens tegen de Farizeeërs.
Zeg opnieuw tegen de rijken, zoals van die kameel
door de naald. Maar kijk uit voor de gevolgen.
Als ze U niet opnieuw kruisigen, is het omdat
er andere manieren zijn om iemand de mond te snoeren.
Heer, kom ons helpen, opdat ze niet kunnen zeggen:
"zelfs jullie Christus kan geen oplossing brengen".
Van timmerman tot timmerman,
ik smeek om Uw komst en teken.
Uw nederige dienaar:

Pedro da Silva'

Voor een appel en een ei
gaat het leven ons voorbij,
geen genade voor de aarde
en de dood is zo goedkoop,
voor een mens is er geen hoop.

Niemand kan zichzelf voorbij,
niemand zet de dood opzij,
ach de mensen zouden wensen
om een eeuwigheid te zijn,
maar een mens is veel te klein.

Is er dan geen timmerman
die de sleutel maken kan?
Is er iemand, lief als niemand
die de poort van ons verdriet
opent naar een nieuw verschiet?

Ach zijn naam is een verhaal
dat al eeuwen is herhaald,
zo versleten en vergeten,
en verloren in de tijd
raakt het al zijn diepte kwijt.

Maar zijn naam is een verhaal
dat bewaard is duizend maal,
over leven en vergeven
over liefde zonder eind
en een God die ons bevrijdt.

En wij zingen zijn verhaal
in ons leven duizend maal
met een mond vol mooie woorden
en een hand genadebrood
als ons wapen in de dood.

Hij is ons brood, zeggen zij die verhongeren
Hij is onze weg, zeggen zij die zoekende zijn
Hij leert ons een nieuwe taal, zeggen zij die stemloos zijn
Hij heeft ons gevonden, zeggen zij die verloren waren
Hij lijdt met ons, zeggen de vervolgden
Hij maakt ons duidelijk wat wij niet weten, zeggen de geleerden
Hij schenkt ons het leven, zeggen de stervenden
Hij is een van ons en wij behoren bij Hem, zeggen de armen.

Christus heeft geen andere handen dan mensenhanden
om zijn werk hier op aarde te doen.
Hij heeft geen andere voeten dan mensenvoeten
om mensen op zijn weg te brengen.
Hij heeft geen andere lippen dan mensenlippen
om mensen van zijn geboorte, dood en opstanding te vertellen.
Hij heeft geen andere hulp dan onze hulp
om mensen aan zijn zijde te brengen.
Wij zijn de enige bijbel die de wereld nog leest.
Wij zijn Gods laatste boodschap met woorden en daden geschreven.

De geest is gewillig, het vlees zwak.
Wie eert de profeet, die van hogerhand wordt aangepakt?
Wie volgt de rechtvaardige die uitgestoten wordt?
Wie waagt zich in de hoek waar de klappen vallen?
Wie getuigt waar iedereen wijselijk zwijgt?
Wie loopt niet achter de meerderheid aan?
Wie praat de sterkste niet naar de mond?
Wie riskeert zijn hebben en houden, laat staan zijn leven?
Wie is trouw wanneer iedereen vlucht?
De geest is gewillig, het vlees zwak.

Er was eens een herdersjongen, en die wijd en zijd beroemd was omdat hij altijd verstandige antwoorden op alle vragen wist te geven. Nu hoorde de koning daar ook van. Maar hij geloofde er niets van en liet de jongen bij zich komen. Toen zei hij tegen hem: "Ik zal je drie vragen voorleggen. Kun je daarop antwoorden, dan zal ik je als een eigen zoon beschouwen, en dan moet je bij me wonen in mijn kasteel." De jongen zei: "Hoe zijn die drie vragen?"
De koning zei: "De eerste vraag luidt: hoeveel druppels water zijn er in de wereldzee?" De jongen gaf ten antwoord: "O koning, laat alle rivieren op aarde dichtstoppen, zodat er geen druppel meer in zee komt, die ik niet eerst heb geteld en dan zal ik u zeggen, hoeveel druppels water er in de zee zijn."
Nu zei de koning: "De tweede vraag luidt: hoeveel sterren staan er aan de hemel?" Het herdersknaapje zei: "Geef me maar een heel groot vel wit papier." En toen maakte hij daar met een pen zoveel punten op, dat ze nauwelijks te zien waren en helemaal niet te tellen, want ze dwarrelden voor de ogen als men ernaar keek. Daarop zei hij: "Zoveel sterren staan er aan de hemel als er hier punten op het papier staan: tel ze maar." Maar dat kon niemand.
Nu zei de koning: "De derde vraag luidt: hoeveel seconden zijn er in de Eeuwigheid?" Toen zei de herdersjongen: "In Achterpommeren ligt de Diamantberg; die is een uur hoog, een uur breed en een uur diep, elke honderd jaar komt er een vogeltje en dat scherpt er zijn snaveltje aan; en als de hele berg afgeslepen is, dan is de eerste seconde van de eeuwigheid voorbij."
De koning zei: "Je hebt alle drie de vragen goed beantwoord, als een wijze, voortaan moet je bij mij wonen in mijn paleis, en ik zal je behandelen als mijn eigen kind."

-Ik kan volgende week niet mee naar Feijenoord, want dan moeten we met ons jongerenkoor zingen.
-Wat? Zing jij in het jongerenkoor? Zingen die niet altijd in de kerk? Geloof jij aan die onzin?
-Ja, eerlijk gezegd ben ik indertijd alleen erbij gegaan, omdat Marjolein er ook bij zat. Toen die verkering kreeg met Evert, heb ik even gedacht om er weer mee te stoppen. Maar ja, intussen had ik de smaak van het zingen behoorlijk te pakken en ze komen daar altijd jongens te kort. Zodoende...
-Ja maar, die larie die ze daar vertellen, geloof je daar dan in?
-Nou ja, er zijn wel een aantal zaken waar ik moeite mee heb. Maar dat Jezus geleefd heeft en dat Hij een door en door goed mens was die een speciale band met God had, daarin geloof ik wel. Zo'n levensverhaal vertel je geen 2000 jaren verder, als er niet iets bijzonders met die man aan de hand was geweest.
-Meen je dat nou? Ik heb eens gehoord dat Jezus zelf nooit een letter op papier heeft gezet en dat alles wat er over Hem in de Bijbel staat pas na zijn dood is opgeschreven.
-Ja, dat klopt. Maar weet je wat me aan het denken heeft gezet? Wij hadden eens een Afrikaan in onze parochie te gast. Hij was in de hoofdstad van zijn eigen land professor voor taalkunde geweest, maar geboren was hij in een dorpje aan de rand van de woestijn, waar behalve zijn vader niemand kon lezen en schrijven. Die man vertelde: 'In ons dorp zijn de meeste verhalen die we aan elkaar vertellen, al eeuwen oud. Elke generatie voegt een klein stukje aan het verhaal toe, maar er vraagt nooit iemand naar de waarheid. Dat komt, omdat die verhalen voor ons zo waardevol zijn: ze vertellen de geschiedenis van onze stam. Hier bij jullie worden dagelijks stapels 'kranten en tijdschriften vol gedrukt met roddels en sensatieberichten. En omdat niemand de waarde van die verhalen snapt, gaan mensen zich afvragen of ze dan wel waar zijn'.
Zie je, en toen was het voor mij opeens niet meer zo interessant of de Bijbel wel waar is. Hij is in ieder geval van waarde voor mijn leven. En daar gaat het wat mij betreft om.

M. Houben