Gebeden op Sacramentsdag

Gebed:

Slotgebed:

Wij bidden vandaag voor hen die regelmatig in onze kerken samenkomen
om het heilig sacrament van de eucharistie te vieren,
dat die verbondenheid rond brood en wijn ook moge uitmonden
in een grote verbondenheid in hun dagelijks bestaan.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor hen die weinig of geen boodschap hebben
aan kerkelijke vieringen en daar meestal niet aan deelnemen,
dat zij toch in hun dagelijks bestaan doen wat Jezus ons heeft voorgedaan,
dat zij bereid zijn het brood te delen met hen die honger hebben.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor hen die krampachtig willen vasthouden aan het oude,
voor degenen die de letter van de wet belangrijker vinden
dan de geest van verbondenheid tussen gelovigen,
dat zij zich open durven stellen voor de Geest van Jezus
en wegen zoeken en vinden naar een groeiende eenheid.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor hen die alleen maar voor zichzelf leven,
bij wie alles draait om eigen belang,
eigen gemak of eigen plezier,
dat zij toch gaan beseffen
dat echt menselijk geluk alleen gevonden kan worden
als dat leven in liefde en genegenheid gedeeld wordt met anderen.
Laat ons zingend bidden.

God, onze Vader in de hemel, mogen wij waarlijk uw kinderen zijn,
in alles op U gelijkend, door de dingen te doen die Jezus, uw gezondene,
ons heeft voorgehouden en voorgeleefd.
Dat vragen wij U omwille van hem, die nu leeft in uw glorie tot in alle eeuwigheid. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij Sacramentsdag

Lieve God, hier zijn wij, rijke mensen
met meer dan genoeg om te kunnen leven
meer dan genoeg te eten en te drinken en,
als we eerlijk zijn, meer dan genoeg kleren en zakgeld.
Maar we voelen ons arm, als we niets kunnen doen
voor iemand die eenzaam is,
voor iemand die verdriet heeft
of voor iemand die zijn baan verliest.
Lieve God, leer onze handen breken en delen
oefenen in samen-leven en verwarm ons hart. Amen

Sta op en ga je weg van breken en delen
van plezier en vrolijkheid en van verdriet en pijn
van verbondenheid en van eenzaamheid
Breek het brood, deel de wijn
en weet: je bent niet meer alleen op die weg.
De zegen van God
daalt als een groet van boven op je neer
voor jou en alle mensen op deze aarde.
In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen

Voor mensen die niet genoeg te eten hebben bidden wij
voor ouders die hun kinderen van honger zien sterven.

Voor mensen die niemand hebben bidden wij
geen hand op hun schouder
geen glas voor hen ingeschonken.

Voor kinderen die opgroeien zonder warm nest
geen luisterend oor, geen tederheid.
Voor alle mensen die moeten leven
voorbij wat leven léven maakt bidden we u:
zie naar hen om. Amen

Vergeef me dat ik U schrijf.
Het is logisch dat U me niet kent.
Ik ben niemand, mijn naam is Pedro da Silva, timmerman,
getrouwd, ik heb een vrouw en vijf kinderen.
Ik werk in een timmerwerkplaats (en doe andere klusjes).
Ik ben een van uw arme drommels.
Vandaar dat mijn krachten
zijn uitgeput en ook mijn geduld.
Heer, wat moet vechten voor weinig eten.
Het zou goed zijn om opnieuw af te dalen en rond te kijken.
Ik heb weinig onderricht genoten,
maar hoorde vertellen dat U hetzelfde werk deed als ik,
toen U nog jong was.
Ik weet niet wat U in die tijd verdiende,
maar ik weet wel dat het hier een groter wonder is
dan dat van brood en vissen,
om iets op tafel te zetten en uit te delen,
zodat ieder voldoende kan eten.
Probeer het maar eens.
Kom opnieuw werken als timmerman hier
en leven van de opbrengst:
U zult bloed zweten, zoals eens in die hof.
Kom opnieuw preken en enkele waarheden zeggen,
zoals eens tegen de Farizeeërs.
Zeg opnieuw tegen de rijken,
zoals van die kameel door de naald.
Maar kijk uit voor de gevolgen.
Als ze U niet opnieuw kruisigen,
is het omdat er andere manieren zijn
om iemand de mond te snoeren.
Heer, kom ons helpen, opdat ze niet kunnen zeggen:
"zelfs jullie Christus kan geen oplossing brengen".
Van timmerman tot timmerman, ik smeek om Uw komst en teken.
Uw nederige dienaar:


Pedro da Silva

Eens, lang geleden, is de mens begonnen
met zaaien en maaien, met dorsen en malen,
en hij bakte het eerste brood,
om goed van te eten
en dan weer verder te gaan.

Eens, lang geleden, is de mens begonnen
met planten en sproeien, met plukken en persen,
en hij vulde de eerste beker met wijn,
om goed van te drinken
en dan weer verder te gaan.

Eens, lang geleden, is een mens begonnen
met zoeken en vinden, met geven en delen,
en hij nam het brood en de beker
en werd de eerste die zei:
brood met anderen gedeeld
en wijn voor anderen verschonken,
om mens van te worden
en dan weer met velen verder te gaan.

Eens, ooit, nog hoeveel eeuwen kan het duren,
zullen we leven, voorgoed en zonder angst,
van geven en ontvangen, van aanzien en beminnen,
en voor het eerst zullen wij weten,
dat liefde is gedeeld en leed vergeten,
dat de hemel de aarde is,
om zomaar eindeloos verder te gaan.

Jezus als brood
zijt Gij door de wereld gegaan,
als licht hebt Gij U uitgedeeld,
goede herder, mens onder mensen,
broeder van ons - als een lam
zijt Gij ter slachting geleid,
ons leven hebt Gij geleefd,
ons lot hebt Gij gedeeld,
onze dood zijt Gij gestorven,
wij mensen leven voor onszelf,
wij misgunnen elkaar het geluk,
slechte herders zijn wij,
andermans nood doet ons deugd,
zijn pijn is onze genezing,
zijn dood ons brood,
o Heer, erbarm U over ons,
wij leven ons eigen leven,
sterven wij ons eigen dood?

Brood, levend brood,
waar je op kunt teren
je hele leven lang,
als je gelooft en hoopt
op Hem die het zal geven.

Brood, levend brood,
altijd buigzaam en veranderlijk,
dat vrede brengt en liefde,
waar hardheid heerst en onbegrip;
waar koude is en eenzaamheid;
dat hulp brengt en hoop,
waar het leven stil staat,
en is verstard.

Jij bent dat brood,
dat leven geeft
aan de wereld om je heen.
Jij bent dat brood,
waar je elke dag om vraagt:
geen gewoon brood
maar met veel moeite
door jou gekneed en gevormd.
Heer, geef ons dagelijks dat brood,
want het wordt ons niet in de schoot geworpen.

Voor mensen die wel over water willen lopen
om elkaar te vinden en de hand te reiken.

Voor mensen die samen blijven breken,
blijven delen met de moed der hoop,
drinkend van het levenswater op weg naar morgen.

Voor mensen die met angst in het hart
het onmogelijke proberen, die het brood
blijven breken en de beker blijven heffen tegen de vernieling in.
Voor mensen die blijven werken voor
gerechtigheid en vrede, - geen verte te ver,
geen zee te hoog!


Jan van Opbergen

Die bevrijd op uittocht gingen
maar gedoemd tot hongersnood,
godvergeten stervelingen,
zijn gevoed met hemelbrood -
zouden wij niet kunnen zingen
dat wij leven van jouw brood?

Meer dan brood nog zijn de woorden
die jij in ons hebt geprent:
dat wij levend zullen worden
van de liefde die jij bent.
Al jouw woorden die wij hoorden
bieden uitzicht ongekend.

Jij ons brood, wij mogen weten
dat wij levend zullen zijn
als wij van jou willen eten
en jou drinken, brood en wijn.
Jij zult ons geen uur vergeten
en de dood krijgt ons niet klein.

Lieve deler, lieve gever,
maak ons vrij van alle pijn.
Laat ons jou zien, is het even,
leven is meer dan de schijn.
Wees het brood dat ons doet leven.

Het is een klein teken maar,
een beetje onbeholpen:
we breken wat brood,
een hapje voor iedere mond,
terwijl wij het zelf niet kunnen:
brood zijn voor deze aarde,
voor alle mensen wereldwijd
die honger lijden
naar vrede en gerechtigheid.

Het kleine teken van
Jezus van Nazareth
die het wel gedurfd heeft
en zelf brood geworden is
voor mensen allerwegen:
een gebroken leven dat
sterker was dan de dood.

In de schaduw
van zijn verhaal
willen we nadoen
wat Hij heeft gedaan:
brood delen
op zoek naar zijn weg
want zo worden wij
het lichaam van Jezus.

In de eucharistie vieren wij
dat God ons als familie heeft bedoeld,
dat we één zijn met het joodse volk,
op uittocht uit Egypte,
één met het kind Jezus en zijn ouders,
net als hun volk van weleer
wegtrekkend uit dat slavenland,
één met allen die er ooit zijn geweest,
één voor allen, allen voor één.

In de eucharistie vieren wij
dat God ons als familie heeft bedoeld,
vandaag de dag, hier en nu,
één met jong en oud,
één met man en vrouw,
één met arm en rijk,
één met vriend en vreemdeling,
één voor allen, allen voor één.

In de eucharistie vieren wij
dat God ons als familie heeft bedoeld,
dat we één zijn met de mensen
die na ons zullen komen,
één met hen die eens
het beheer van de schepping
van ons zullen overnemen,
één met allen die er eens zullen zijn,
één voor allen, allen voor één.

Van bloem moet gij twaalf broden bakken, elk van twee issaron. Die moet gij in twee rijen van zes voor de Eeuwige op de tafel van zuiver goud leggen. Lev. 24,543
Op een dag lag een rijke bakker te slapen in de synagoge. Op dat moment werd Leviticus 24, 5-6 gelezen, waarin de kinderen van Israël gevraagd wordt om twaalf broden op het altaar te leggen. De bakker dacht dat God persoonlijk tot hem had gesproken. Hij haalde twaalf broden die hij achter het gordijn bij de Bijbelrollen verstopte. Hij was nog maar net weg of de schoonmaker van de synagoge kwam het heiligdom binnen. Hij bad: '0 Heer, ik ben zo arm. Mijn gezin lijdt honger. We zullen sterven tenzij U een wonder verricht.' Na zijn gebed ging hij aan het werk en vond de broden. 'Een wonder!', riep hij uit.
Het tafereel herhaalde zich een paar jaar lang. Totdat de rabbi op een dag toevallig zag wat zich afspeelde. Toen de waarheid boven tafel kwam, waren de bakker en de schoonmaker teleurgesteld dat God geen deel uitmaakte van hun leven. Maar de rabbi zei: 'Kijk naar jullie handen. Het zijn de handen van God, die brood ontvangt en het uitdeelt.'


Book of Miracles

Op een keer ging ik met een vriend naar een afgelegen dorpje op het Guatemalteekse platteland om met de dorpelingen te spreken over hun hoop en geloof. In de geest van Franciscus waren we op weg gegaan, zonder iets mee te nemen voor onderweg. Het was drie uur 's middags en we hadden nog niets gegeten. In een van de armoedigste hutjes gekomen, vroeg een oude vrouw ons: 'Hebben jullie al gegeten?' We zagen snel om ons heen. Op een paar vierkante meter stonden alleen een bed, een paar stoelen, wat brandhout en kookgerei. Ze nam twee oude tortillas (= maïspannenkoek) en warmde die voor ons op. Wij wisten dat het hier niet gebruikelijk was om gasten oude, opgewarmde tortillas voor te schotelen. Zodoende wisten we dat ze geen deeg voor later had. De oude vrouw leerde ons veel. Wij, die onderweg waren met het Woord in ons hoofd, ontdekten in haar de kracht om armoede met ons te delen. Of was het haar rijkdom die ze deelde?