Gebeden op het feest van de H. Drie-eenheid

Inleiding:

Openingsgebed:

Gebed over de gaven:

Slotgebed:

Wij bidden vandaag voor alle mensen die zeggen dat ze in God geloven,
terwijl dat op geen enkele manier zichtbaar wordt in hun manier van leven.
Mogen zij zich laten leiden door grote eerbied voor Gods schepping
door aandacht voor een goed milieu,
door liefdevolle zorg voor de medemens.
Mogen zij zo Gods gezicht zijn in de wereld van vandaag.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor die mensen die denken
dat ze ongeveer alles over God weten,
terwijl hun beeld van God vaak al te menselijk is;
voor hen die onverdraagzaam zijn in hun godsdienstige opvattingen.
Dat zij zich open stellen voor de ware God,
en hem zo trouw mogelijk dienen.
Mogen zij zo Gods ware gezicht laten zien aan de wereld van vandaag.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor hen die zeggen dat ze niet meer in God geloven,
voor hen die menen dat zij God en godsdienst helemaal niet nodig hebben.
Mogen zij toch in verwondering open staan voor al wat bestaat,
dat zij medemensen respecteren en een goed hart toedragen.
Mogen zij daarin Gods gezicht in mensen weer herkennen.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle christenen, Joden en Moslims,
dat zij in de naam van ene God die zij allen aanhangen,
wegen zoeken en vinden om hun diep geworteld wantrouwen te overwinnen.
Mogen zij leren om in vrede te leven
als kinderen van een en dezelfde God,
en moge dat zichtbaar worden voor heel de wereld.
Laat ons zingend bidden.

God, het maakt niet uit of U één, drie of tien bent,
U wilt voelbaar aanwezig zijn in elke mens van goede wil,
in ieder die iets van uw goedheid en liefde in daden zichtbaar maakt.
Zo wilt U herkenbaar zijn in miljarden menselijke gezichten,
ook in ieder van ons,
Help ons trouw te zijn aan die opdracht, Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij het feest van de H. Drie-eenheid

Als verdriet hebt, en iemand troost je, dan is God bij je.
Als iemand alleen is en je gaat er naar toe, dan gaat God met je mee.
Als iemand bang is en je beschermt hem, dan doet God dat door jou.
God neemt de angst niet weg als jij het niet probeert te doen.
God troost niet als jij om iemand heen loopt.
God is geen sinterklaas, die snel iets voor mekaar tovert.

God geeft om mensen.
Als de zwarte Zuid-Afrikanen worden verdreven
naar onvruchtbare gebieden door de blanken,
dan gaat God mee het slechte land in.
Dan heeft God het ook slecht.
God wil nooit lekker warm zitten als mensen het koud hebben.
En God wil niet rijk zijn als er zoveel arme mensen zijn.
God gaat eerder bij de armen wonen
dan bij de mensen die het goed hebben.
Maar God laat de mensen die het goed hebben niet met rust.
Hij zegt ook tegen hen:
jullie kunnen niet warm zitten, als zoveel mensen in de kou zitten.
En jullie kunnen niet blijven eten als zoveel andere mensen honger hebben.
En je kunt niet net doen of er niets aan de hand is,
als zoveel mensen, zoals in Latijns-Amerika onderdrukt worden en gedood door dictators.

We geloven in de God van liefde die ons vraagt
om alle afgoden uit ons midden op te ruimen,
die gemeenschap wil met ons.

We geloven in de God der schepping
die ons tot partners roept bij het vormgeven
van een toekomst van gerechtigheid, vrede en vreugde.

We geloven in de God die niet veraf is,
die het leven van de wereld deelt,
die de hoop van mensen tot de zijne maakt
en 's werelds pijnen voelt.

We geloven in de God die zich verenigt
met wie arm is en onderdrukt,
met wie snakt naar echt geloof,
en smeekt om medestanders.

We geloven in de God die kwetsbaar is
en pijn lijdt om zijn volk,
maar wiens verbond met hen voor eeuwig
onbreekbaar blijft en sterk.

Soms ervaar ik God als een soort vader of moeder,
die je beschermt en die voor je opkomt,
die je op weg helpt en bij wie je altijd terecht kunt.

Soms ervaar ik God als een soort vriend of vriendin,
iemand die dichtbij is, die je begrijpt
en die met je meedenkt, die je troost
als het leven anders gaat dan je hoopt.

Soms ervaar ik God als een vreemde,
die ik niet begrijp en nooit begrijpen zal,
iemand die heel anders is, van een andere orde
dan de wereld om me heen, van een ander formaat dan ik.

Als het gaat over God
voel ik me soms zeker maar meestal heel onzeker,
soms lijkt Hij dichtbij te zijn, maar meestal is Hij heel ver weg,
soms lijkt Hij een antwoord te zijn op mijn vragen en twijfels,
maar als ik vraag "waarom?" dan antwoordt Hij nooit.

Hij is ongrijpbaar, toch biedt Hij mij houvast.
Ik heb geen woorden voor Hem
maar ik kan Hem niet missen in mijn leven.

Er was eens een marmeren troon
aan de poort in het oosten van een grote stad.
Op deze troon zaten duizend koningen
die blind waren aan het rechteroog,
en duizend koningen blind aan het linkeroog,
en duizend koningen met licht in beide ogen.
Allen riepen zij tot God dat Hij zich zou vertonen,
zodat zij Hem konden zien,
maar allen gingen het graf in zonder dat hun wens vervuld was.

Toen de koningen waren gestorven
kwam er een arme man, barrevoets en hongerig,
en ging op de troon zitten.
'God', fluisterde hij, 'de mensenogen kunnen het niet verdragen
regelrecht naar de zon te kijken, want zij worden verblind.
Hoe zouden zij dan, Almachtige,
regelrecht naar U kunnen kijken?
Heb medelijden, Heer.
Temper uw kracht, wend uw heerlijkheid naar mij toe,
opdat ik, die arm en bedroefd ben, U moge zien!'
Toen...werd God een stuk brood,
een beker koud water, een warme jas,
een hut, en voor de hut een vrouw,
die haar kind liet drinken.

De man strekte zijn armen uit en glimlachte gelukkig.
'Dank U, Heer', fluisterde hij, 'U hebt uzelf vernederd om mijnentwil.
U werd brood, water, een warme jas en mijn vrouw en zoon,
opdat ik U zou kunnen zien. En ik zag U.
Ik buig mij neder en aanbid uw geliefde gedaante met de vele gezichten.'

God is een verborgen God,
groot en niet te begrijpen
. God is een mysterie,
het grootste mysterie, dat mensen kennen.

Mensen zoeken God:
Wie bent U, God? Waar bent U?
Wie ben ik? Waar ga ik naartoe?
Kan ik U vinden, God?
Helpt U mij?
Kent U mijn weg?

Mensen ver tellen van hun God.
Ze hebben namen voor hun God.
Ze spreken met hun God.
Ze vereren Hem.
Ze aanbidden Hem.
Ze loven hun God.
Ze maken afbeeldingen van Hem
-sommigen niet, anderen wel.

Mensen vragen naar God.
Altijd zullen ze dat doen.

Er is een antwoord:
Waar je Hem binnenlaat; daar is God.
Waar geloof is, daar is God.
Waar liefde is, daar is God.


Dietrich Steinwede;

God van Abraham, Isaak en Jakob.
Je mag toch aannemen dat ze gegaan zijn,
uw leerlingen, langs 's Heren wegen
en door de tijden,
maar waar dan, God?
Waar waren ze dan,
toen de aarde in brand stond:
Auschwitz, Noord-Ierland, Bosnië?

God van Sarah, Rebekka, Lea en Rachel.
We weten wel; het kwaad heeft niet het laatste woord.
Er zijn altijd mensen geweest die van U spreken,
die doen wat goed is,
die recht recht noemen, onrecht bestrijden,
met liefdevolle ogen en zorgzame handen.

God van Petrus, Jakobus en Andreas.
In Jezus van Nazaret komt U ons tegemoet,
mens met mensen. Dichtbij ons wilt U zijn als een vader,
midden onder ons,
net als uw Zoon, in ons als uw Geest.
Toch zijn wij levenslang op zoek naar U.

God-die-met-ons-wil-zijn.
In verhalen over U bent U ergens te vinden
in een braamstruik, op een berg.
Wijs ons zo'n plek, dat wij kunnen worden
tot wie U ons oproept:
een mens met mensen die doet wat gedaan moet worden. Amen.


(Marja Doesburg)

God kwam het liefst als oude Afrikaanse vrouw.
Ze placht je te ontvangen op het erfje van haar hut.
Daar rolde ze een matje uit onder de mkuyu, de wilde vijgeboom.
Ze groette van terzij, gezeten op de grond,
haar dunne benen zedig onder het nietig lijf.
Vervolgens klapte ze zachtjes in haar dorre handen:
zuchtjes wind die de vogels in de boom tot haar getuigen riepen.
Dan zei ze,"dag, vader!" en vroeg, ogen omlaag,
naar het welzijn van haar gast.
Die zei dat het hem goed ging
ofschoon hij bij het zien van dit Hoogstzuiver Wezen
daar behoorlijk aan begon te twijfelen.
Daarna vroeg hij naar haar welzijn.
Ach, 't ging wel; alleen die verkoudheid,
die ging er nooit meer uit.
Maar zo heeft ieder mens wel wat.
Ze kwam morgen vroeg graag naar de mis.
Ten afscheid gaf ze hem een ei.
Meer had ze niet. Hij nam het aan. Het woog als lood.


Mathieu Schoffeleers

Ik trek mijn schoenen uit
- mijn ambities,
doe mijn horloge af,
- mijn planning,
zet mijn bril af,
- mijn visies,
leg mijn pen weg,
- mijn werk,
leg mijn sleutels neer,
- mijn zekerheid,
om alleen te zijn met Jou,
de enige ware God.

Nadat ik met Jou ben samengeweest
trek ik mijn schoenen aan
om te gaan in jouw spoor,
doe ik mijn horloge om
om te leven in Jouw tijd,
zet ik mijn bril op
om te kijken naar Jouw wereld,
steek ik mijn pen bij me
om Jouw gedachten op te schrijven,
pak ik mijn sleutels op
om Jouw deuren te openen.


G. Kings

Waarom in Godsnaam moeten
alle goede dingen in drieën?

Een vader had drie zonen,
zo luidt het begin van duizend oude verhalen.
De eerste deed dit, de tweede deed dat
en bij de derde werd alles duidelijk.

Een mens zingt en zingt tot drie keer toe:
lang zal ik leven en niet minder in de gloria.
Een mens huilt en huilt tot drie keer toe:
S.O.S., red mijn ziel,
kom nou ik vraag het je tot drie keer toe.

Natuurlijk, want drie is alles en alles is drie.
Drie maal drie is negen
en dan mag iedereen zijn eigen lied pas zingen.
Drie keer mag je raden want drie keer is genoeg,
drie keer mag je vragen want drie keer is genoeg,
drie keer mag je bidden want drie keer is genoeg.

God, Vader, Zoon en Geest, drie maal God,
dat is genoeg om God te noemen naar zijn ware aard,
want drie keer is genoeg.

Er was eens een jongen die God wilde ontmoeten. Hij wist dat hij een lange reis moest maken om op de plek te komen waar God woonde, en dus stopte hij zijn koffer vol met koekjes en blikjes limonade. Toen hij een stuk had gelopen, zag hij een oude vrouw. Ze zat op een bank in het park de duiven te voeren. De jongen ging naast haar zitten, en opende zijn koffertje. Hij wilde net wat limonade gaan drinken, toen hij zag dat de vrouw er hongerig uitzag. Hij bood haar een koekje aan. Ze nam het dankbaar aan en glimlachte naar hem. Ze had zo'n prachtige glimlach, dat die jongen die opnieuw wilde zien en dus bood hij haar een blikje limonade aan. En weer glimlachte ze naar hem. De jongen was verrukt! Ze bleven er de hele middag zitten eten en glimlachen, zonder een woord te zeggen.
Toen het donker werd, besefte de jongen pas hoe moe hij was en hij wilde naar huis gaan. Hij stond op, maar toen hij een paar stappen had gezet, keerde hij zich om en gaf de oude vrouw een stevige omhelzing. Ze beantwoordde de omhelzing met de mooiste glimlach die hij ooit had gezien. Toen de jongen thuis kwam was zijn moeder verbaasd over de vreugde die van zijn gezicht straalde. 'Hoe komt het dat je zo blij bent?' vroeg ze hem. 'Nou, ik heb vanmiddag met God gegeten.'
En voordat zijn moeder iets kon zeggen, voegde hij er aan toe:'Weet je dat God de mooiste glimlach van de hele wereld heeft?'
Intussen was de oude vrouw ook thuisgekomen. Ze straalde van vreugde. Haar zoon verbaasde zich over de vredige blik op haar gezicht. 'Hoe komt het dat je zo blij bent, moeder? Ze antwoordde: 'Ik heb in het park koekjes gegeten met God.' En voordat haar zoon kon antwoorden, voegde ze eraan toe: 'Hij is veel jonger dan ik dacht'.