Gebeden op Hemelvaart

Gebed

Gebed over de gaven:

Slotgebed

God, onze Schepper en Vader,
wij bidden om een beetje hemel voor alle mensen,
om een wat meer welvaart voor de armen in de wereld,
om brood voor allen die hongerig of ondervoed zijn,
om vrede voor allen te lijden hebben onder oorlog en geweld,
om vrijheid voor hen die onderdrukt worden.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om een beetje hemel voor alle mensen,
om een gelukkige jeugd voor alle kinderen,
om een goede toekomstmogelijkheden voor alle jongeren,
om prettig werk voor allen die zoeken naar werk,
om een zinvol bestaan voor allen die arbeidsongeschikt zijn,
om een doel in het leven voor alle zwervers.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om een beetje hemel voor alle mensen,
om echte liefde voor alle gehuwden,
om warmte en geborgenheid in alle gezinnen,
om goede zorgen voor alle bejaarden,
om fijne verpleging voor alle zieken,
om hartelijke aandacht voor alle eenzamen.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om een beetje hemel voor alle mensen,
om saamhorigheid voor onze samenleving,
om verdraagzaamheid tegenover hen die anders zijn,
om gastvrijheid voor de asielzoekers en vluchtelingen,
om een houding van welwillendheid jegens iedereen.
Laat ons zingend bidden.

God, geef dat wij in het hier en nu, oog en aandacht hebben
voor de mogelijkheden die we hebben om te getuigen van Jezus' boodschap
voor de kansen die we krijgen om anderen een klein beetje hemel op aarde te bezorgen. Dat vragen wij U in Jezus' naam. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij Hemelvaart

Ga met me mee
als de vogels hun nesten bouwen,
als het voorjaar uitbot en bloeit
en aan de wereld verhalen vertelt
over wat komen gaat
en nog nooit werd gezien.

Ga met me mee
als de zomer boven de velden koepelt
en het koren rijpt goudgeel,
als de straten warm zijn tot in de avond
en de mensen dankbaar om zo veel zon en zegen.

Ga met me mee
als de wind in de bomen klimt,
als hij wolken aanjaagt van verre
en als de dagen gebukt naar de avond gaan.
Schuil dan bij me
en luister naar wat de hemel in de bomen zingt
voor jou en mij misschien een lied van verlangen.

Ga met me mee
als de wereld stil wordt,
als de bomen verstard tegen de hemel staan
en in de stilte dromen van morgen,
van mensen die als jij en ik
verwonderd door de wereld gaan.

Ga met me mee,
want de wereld is te groot voor een eenling
en mensen worden gegeven aan mensen.

Onze Vader de in de hemel zijt
geef mij een plek op aarde waarvan de naam mij heilig is
een koninkrijk dat mijn huis is
een plek die mijn spelend kind ruimte wil geven
waar dan ook
Geef mij een plek waar het koren groeit voor mijn brood
waar de wind in de bomen en het vuur in huis
vergeving van alle schuld is
zoals ook ik vergiffenis ben voor dat stukje aard
e dat zonder mij braak zou liggen
een plek die mij niet in verzoeking leidt
die mij verlost van angst.

Ik zoek U in den blinde
en tast de hemel af.
De lucht blijft leeg. Ik wacht
totdat Gij mij zult vinden
in dit verlaten land.

Draag mij op uw vleugels
de vrijheid tegemoet

Ik zie U in de verte.
Gij komt steeds naderbij,
machtige majesteit.
Uw schaduw overdekt me
met troost en tederheid.

Draag mij op uw vleugels
de vrijheid tegemoet

Gij, verre en nabije,
ik voel uw zachte bries
als Gij mij zoekt en ziet.
Gij aan de hemel, wijs me
uw hoopvol nieuw verschiet.

Draag mij op uw vleugels
de vrijheid tegemoet.


P. Begheyn

Iemand vroeg mij:
'geloof je aan een leven na de dood?'
'ja' zei ik - maar ik kon niet beschrijven
hoe dat zou zijn
hoe ik er dan uit zou zien

ik wist wel zeker:
geen hiërarchie van heiligen
zetelend op gouden tronen
geen val in de afgrond van verdoemde zielen -
alleen maar: liefde
liefde die mij overspoelt
onuitputtelijk
die bevrijdt

geen stijfstaande brokaten mantel
met edelstenen bezaaid
een gewaad licht als een web
als een waas om mijn schouders
een liefkozing

Denkend aan jou
zie ik een hemelse ruimte
met wel honderd deuren
die alle honderd openstaan.
een Bijzondere heeft jou
en de jouwen geopend
en boven jullie kozijn
een bordje gehangen
met welkom, welcome,
willkommen, bienvenu,
in alle talen van de wereld.

Welkom de kinderen van Sion, Rome en Mekka.
Welkom de zonen en dochters van Luther en Calvijn.
Welkom antieken, modernen, post-modernen.
Welkom de zelfstandige, eigenzinnige denkers,
welkom de mannen van Descartes en Spinoza,
welkom de vrouwen vanaf Kenau Simons
tot en met de tweede emanicipatiegolf,
maar even goed welkom degenen
die volgzaam en zacht als schapen zijn.
Welkom ieder die ergens goed in was
en dat talent ten volle heeft benut.

Beste deur,
wij gelovigen moeten de goede werken doen
om die hemelse ruimte te mogen betreden,
terwijl jij alleen maar open hoeft te staan.
Of zou dat ook voor ons opgaan?

Wij doen elkaar geen recht,
wij leven langs elkaar heen,
wanneer onderbreken wij onze weg,
doorkruisen wij onze plannen
om bij te staan die geen helper heeft,
wij laten ons leven zo verlopen
dat wij geen oponthoud hebben,
wij gaan het verdriet uit de weg,

o God maakt ons barmhartig,
geef ons oog voor wie
zijn hoop op ons richt,
een naaste in ons ziet,
help ons zo te leven,
voortvarend en vindingrijk,
dat wij mensen betrappen
op hun nood, hun verlatenheid,

in navolging van uw Zoon
die zijn heerlijkheid prijsgaf,
zijn weg in de hemel verlegde naar de aarde,
om onze broeder te zijn, onze reisgenoot

Wij hopen op de stad van God,
de hemel die op aarde komt,
een ongebroken schepping.
Verzoenend neemt God ons ter hand,
Hij heeft zij hart aan ons verpand,
God is een God van mensen.
Hij heeft ons geluk bestemd,
Hij roept ons naar Jeruzalem,
de stad van licht en vrede.
Hij geeft de ruimte aan zijn volk,
wij krijgen vaste voet aan grond,
voorgoed zullen wij leven.

Wij zoeken Gods aanwezigheid,
woonplaats van zijn gerechtigheid,
Jeruzalem van boven.
Wie bidt ontvangt, wie zoekt die vindt,
God maakt met ons een nieuw begin,
de stad staat voor ons open.
Wie op Gods grote toekomst hoopt
leeft niet meer zinloos, loopt niet dood,
geen macht houdt hem meer tegen.
God zegent en bevestigt hem,
zijn weg loopt naar Jeruzalem,
hij is zijn leven zeker.

Ik zie een stad, een fonkelnieuw Jeruzalem,
maar dan wereldwijd en aarde-rond.
De grenzen tussen naties en volken zijn vergeten
en heel de aarde is hospitium
voor wie tekort aan brood en liefde hebben.

Wapens en sleutels mogen rusten en roesten,
want tot oorlog voeren is niemand meer bereid,
en op een sleutelpositie vanwege extra geld
of macht zit geen mens meer te wachten.
Het onderling verkeer trekt bescheiden door overwegend groen,
en niet de haast maar de aandacht bepaalt het tempo voortaan.

Overal zijn de deuren open gegaan
en uit alle hoeken van voormalig behoud,
uit alle gesloten systemen,
komen de mensen te voorschijn
om elkaar te vinden en te dienen.

Van angst en moeten bevrijd,
uit sleur en gewoonte opgestaan,
zullen allen het beste en mooiste uit hun traditie
in de nieuwe wereld bijeen leggen
en zonder geheimtaal zullen ze elkaar
helpen zien wat er vandaag gebeuren moet
om morgen ook te leven.

Hun groeiende gemeenschap zal kerk noch tempel heten,
maar voortaan en voor allen: 'Huis van vertrouwen',
tent van de Eeuwige, voorgoed onder ons opgeslagen.
De één zal zeggen:
Het nieuwe Jeruzalem is van boven onder ons neergedaald.
De ander:
Het is opgekomen vanuit ons eigen hart en weldenken.

Maar om dit verschil in overtuiging
zullen ze samen alleen maar lachen.

En de Eeuwige, Zij lacht met ons mee
en zwijgt ons in grote blijdschap toe:
Jullie zijn me uit het hart gegrepen
en de aarde is mijn globe-trots.
En het blijkt goed, zeer goed,
alles wat ik ooit ten leven riep!


Jan van Opbergen

Er waren eens twee monniken. Ze hadden allebei in een heel oud boek gelezen dat aan het eind van de wereld een plek te vinden zou zijn, waar hemel en aarde tezamen kwamen. Ze besloten die plaats te zoeken en niet terug te keren, voordat ze hem gevonden hadden.
Ze liepen de hele wereld door, overwonnen ontelbare gevaren, doorstonden alle ontberingen die zo'n tocht door de wereld maar kan opleveren en leden onder alle mogelijke verleidingen die mensen van hun doel kunnen afhouden.
Er zou daar een deur zijn -zo stond in het boek -waarop ze maar behoefden te kloppen om bij God te komen. Eindelijk vonden ze wat ze zochten. Ze klopten op de deur. Met bevend hart zagen ze, hoe hij openging.
Toen ze naar binnen liepen, bleken ze thuis in hun kloostercel te staan. Toen begrepen ze dat de plek, waar hemel en aarde elkaar ontmoeten, in de wereld is, op de plek die je van God gegeven is.

Er was eens een arme sleuteldrager. Hij had alleen maar een sleutel en dat was iets heel bijzonders.
Hij paste op de deur van de hemel en als je zoiets verliest dan ben je niet gelukkig, had de pastoor gezegd.
De arme sleuteldrager echter had de sleutel al jaren en hij was ook niet bang om de sleutel te verliezen want hij had hem met ijzerdraad om zijn middel gebonden.
En iedere morgen als hij wakker werd was hij de gelukkigste mens van de wereld en 's avonds ook.
Nu gebeurde het dat de arme sleuteldrager op zekere dag een andere arme sleuteldrager tegenkwam. Deze was de ongelukkigste mens van de wereld, want hij had zijn sleutel verloren.
Onze arme sleuteldrager bedacht zich geen ogenblik. Hij gaf zijn eigen sleutel weg. de ander was daar zeer verwonderd over en vroeg: "Hoe moet jij nou in de hemel komen als jijzelf geen sleutel meer hebt."
"Och," zei onze arme sleuteldrager, "ik zal die sleutel niet meer nodig hebben, omdat de deur al open zal staan."