Gebeden op de achtste zondag door het jaar

Inleiding:

Openingsgebed:

Gebed over de gaven:

Slotgebed:

Wij bidden voor alle vernieuwers in de Kerk,
dat zij niet op hol slaan in hun vernieuwingsdrang
maar zich steeds goed bezinnen voordat zij nieuwe stappen ondernemen;
dat zij altijd laten inspireren door de boodschap van Jezus.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle behoudenden in de Kerk,
die angstvallig willen vasthouden aan de oude tradities,
dat zij niet te vlug hun veroordeling uitspreken over andersdenkenden
maar proberen te begrijpen wat hen bezielt en motiveert;
dat zij zich steeds weer laten inspireren door Jezus' boodschap.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor allen die in verwarring zijn geraakt
en niet meer weten wat ze wel of niet moeten geloven,
dat zij de moed hebben om na te denken over geloofszaken
opdat zij niet oppervlakkig door het leven gaan
maar steeds weer proberen inspiratie te vinden in Jezus' boodschap.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor hen die onverschillig zijn geworden
en niets meer te maken willen hebben met Kerk en geloof,
dat zij toch op zoek durven gaan naar de zin van het leven,
naar de waarden en normen die een goede samenleving waarborgen
en mogen ze daarin ook Jezus' boodschap opnieuw gaan ontdekken.
Laat ons zingend bidden.

God van mensen, niet van mensen die alles zeker weten
maar wel van mensen die op zoek durven gaan,
laat u vinden hier in ons bidden samenzijn,
en overal waar mensen saamhorigheid beleven. Amen

Wij bidden vandaag voor alle mensen met een masker op.
Wij denken aan hen die een feestmasker dragen,
en in deze dagen in een feestroes verkeren.
Dat zij ook oog hebben voor de andere kant van de medalje,
dat zij zich verbonden voelen met die mensen in hun omgeving
die het moeilijk hebben en geen feestelijk gevoel hebben.
Laat ons zingend bidden.

Wij denken aan hen die het masker van verdriet en lijden dragen,
aan hen die de ene tegenslag na de andere te verwerken krijgen,
aan allen die verbitterd en opstandig zijn geworden.
Dat zij mensen om zich heen vinden die zich met hen verbonden voelen,
zich om hen bekommeren en hun een helpende hand reiken.
Laat ons zingend bidden.

We denken aan hen die het masker van honger en armoede dragen,
aan hen die onder een menswaardig bestaansminimum moeten leven,
aan allen die aan het kortste eind trekken in de strijd om het grote geld.
Dat zij aan den lijve ervaren dat er in onze wereld ook mensen zijn
die zich met hen verbonden voelen en zich hun lot aantrekken.
Laat ons zingend bidden.

Wij denken aan hen die het masker van hardheid dragen,
aan hen die niets en niemand ontziend macht en rijkdom nastreven,
aan allen die niet terugschrikken voor geweld en terrorisme.
Dat zij zich niet steeds verschuilen achter hun masker
maar de moed hebben hun hart te laten spreken.
Laat ons zingend bidden.

God onze Vader in de hemel,
die uw ware gezicht getoond hebt in Jezus, uw gezondene,
in zijn zorg en aandacht voor de zieken, de zwakken, de zondaars.
Moge dat gezicht vol goedheid en barmhartigheid ook gezien kunnen worden
in ons, in de manier waarop wij omgaan met elkaar. Dat vragen wij U in Jezus' naam. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de achtste zondag door het jaar (carnaval)

Tijd om te werken
tijd om te rusten

tijd om te zaaien
tijd om te oogsten

tijd om te feesten
tijd om te rouwen

tijd om te spreken
tijd om te zwijgen

tijd om te luisteren
tijd om te praten
tijd voor jezelf
tijd voor de eeuwige


Marinus van den Berg

Het is heerlijk te leven!
Gewoon mens te zijn, naar de lucht te kijken,
naar de zon, naar de bloemen,
en in de nacht naar de sterren.
Naar de kinderen kijken,
lachen, spelen, werken, liefhebben, dromen,
fantaseren, tevreden zijn: een dagelijks feest.
Hou van de mens,
van de kleine en de grote,
de mooie en de lelijke,
de vrolijke en de droge,
de handige en de onhandige,
de geslaagde en de mislukte.
Hou van de mensen zoals ze zijn,
anderen zijn er trouwens niet.
Doe eens 'n 'licht' aan in je hart
dan komt er 'licht' in je ogen
om mooie dingen te zien en lieve mensen!

Carnaval wordt het straks en
dan mag je een ander gezicht opzetten,
in de huid van iemand anders kruipen
en je achter een masker wegstoppen.
Heel even niet meer zijn wie je bent
maar worden wie je hoopte te zijn.
De anderen herkennen je niet meer,
maar kennen ze je anders
en met welk masker loop je hier rond?
Het masker van de grote mond
om het kleine hartje te verbergen
en het masker van de drukdoenerij,
om je bange onzekerheid te camoufleren
zijn er dagelijks, er zonder kan je niet leven,
want dan verlies je jezelf op het gemaskerde bal
dat de grote wereld soms lijkt.
Ze vragen je niet wie je bent,
ze zeggen zelf welk masker je moet opzetten
en hoe je moet zijn, willen of niet.
Op het grote gemaskerde bal dat de wereld is
mag je je gevoelens en je angsten,
je gebreken en je onmacht niet tonen.
De wereld dwingt je te doen alsof,
om het masker van de schone schijn op te zetten
en je dromen en je wensen te vergeten.
Wie je moet worden, zal de wereld wel uitmaken,
je moet enkel je masker dragen.
Carnaval wordt het straks en
dan mag je een ander gezicht opzetten en daarna is het vastentijd.
Tijd om, ondanks het wereldtoneel,
ook je andere maskers af te zetten.
Tijd om het masker van de schone schijn af te pellen
met het eerlijke geduld van iemand
die op zoek gaat naar wie hij werkelijk is.
Het vraagt moed en durf
maar het geeft je de vreugde
te zijn wie je werkelijk bent, ook in Gods ogen.

Hé, ga je mee naar Gods dromenland?
Hé, ga je mee? Het is hier!
Alles is anders in dromenland:
meer leven, meer feest, meer plezier.

De wereld die wij kennen
wordt op z'n kop gezet:
de kinderen die sturen
hun ouders vroeg naar bed.
Mooier kan het leven toch niet zijn!

De wijsheid van de dwazen
waar iedereen om lacht
is dan verplichte leerstof,
de cito voor groep acht.
Mooier kan het leven toch niet zijn!

De deftigen en rijken
zijn plotseling heel gewoon.
We zijn gelijk en niemand
valt op of uit de toon.
Mooier kan het leven toch niet zijn!

De straten en de snelweg
waar nu nog auto's zijn
veranderen voor de dieren
in een vrolijk speelterrein.
Mooier kan het leven toch niet zijn!

De doven horen alles,
verblinden zien veel meer
dan ooit een mens gezien heeft;
verlamden lopen weer.
Mooier kan het leven toch niet zijn!

Het reisje duurt maar even,
vier dagen carnaval.
Zo vieren wij een toekomst
die waarheid worden zal.
Mooier kan het leven toch niet zijn!

Eerst had ik één masker,
niet veel later had ik reeds twee maskers,
en daarna werden 't er snel drie, vier, vijf...
Weet je, zei jij toen,
dat er al mensen met tientallen maskers zijn,
en die nooit zichzelf zijn!
Mensen dragen maskers als een tweede gezicht.
Maskers tonen nooit de echte mens.
Je zegt' ja' als je 'nee' zou willen zeggen,
je glimlacht, maar je glimlach is gemaakt ,
je doet alsof je gevoelloos bent,
alsof niets je nog raakt, en toch...
diep in je hart leeft het verlangen
naar goedheid en menslievendheid.
Waarom ben je niet zoals je bent?
Als je alleen bent met jezelf
valt je masker af,
dan ga je door de knieën
en ben je pas echt mens.
Heer, mag ik straks
- tijdens de veertigdagentijd -
tijd en energie vinden
om mijn masker af te zetten,
om in de as ervan mijzelf te vinden,
en spiegelbeeld van jou te zijn.

Carnaval is een vrolijke feestdag,
het is een dag waarop je alles mag.
Iedereen is mooi en soms eng verkleed,
maar er zijn ook mensen die vonden dat je maar gek deed.
Sommige vinden het leuk, de anderen vinden weer onzin,
de ene viert dus feest, de andere heeft er geen zin in.
Er worden ook altijd een prins en prinses gekozen,
bij de ene plaats worden ze onthuld met doeken,
bij de andere plaats springen ze uit dozen.
Iedere stad heeft ook zijn eigen kleding erbij,
de meeste mensen die als prinses en prins zijn uitgekozen zijn erg blij.
Maar er gaan in plaats van carnaval vieren ook mensen op wintersport,
sommige blijven lang, de andere weer kort.


Simone

Een vrolijke snuit
vol grappen
zorgeloos lachend
dansend door het leven!
Een beeldende buitenkant
het echte gezicht zie je niet
verborgen achter een masker.
De vele clowns
verscholen in de mens.
Maskers van verborgen leven
van zekerheid, van alles weten!
Stoerheid, sportieve uitstraling succesvol leven.
Maskers verbergen onzekerheid
angst, haat, diepe eenzaamheid of pijn!
Achter elk masker zit een verborgen binnenkant
onze zwakheden, zorgen en verdriet
het echte leven tonen we liever niet.
Elk mens verbergt zijn eigen clowns.


Bron: "Barstensvol leven" van Margriet te Morsche

Ik wil een mooi carnaval pak
Zei het kindje tot zijn mama
Dit van vorig jaar zit mij strak
Het lijkt wel net een pyjama

Beter dit, dan een kolenzak
Was het antwoord van zijn papa
Waar men mij destijds toen instak
Wat moest ik mij wassen daarna

Nu was het stil in de barak
Iets tussen prima en drama
Vader spelen is ook een vak
En dit met of zonder reuma

Ons moeder gans op haar gemak
Bleef maar bij het zelfde thema
Tot va tussen pint en tabak
Heel goedkeurend knikte van ja


Siro Germon

Bij het zoeken
naar de diepste reden van menselijk geluk
heb ik nooit het geld gevonden
het bezit, de luxe het nietsdoen,
het profiteren, het feesten, het genieten.
Bij gelukkige mensen
vond ik aan de basis altijd
een diepe geborgenheid en een spontane vreugde
om kleine dingen en een grote eenvoud.
Bij gelukkige mensen was ik steeds verbaasd
over de afwezigheid van dwaze begeerten.
Bij gelukkige mensen
vond ik nooit ongedurigheid of gepassioneerde jacht,
nooit de drang naar zelfverheerlijking.
Ze bezaten meestal een flinke portie humor.

Dat je kunt lopen, horen, zien, tasten, voelen, ruiken,
is dat vanzelfsprekend voor jou?
Dat er bloemen, bomen, zon, maan en sterren zijn,
heb je daar ooit bij stil gestaan?
Er is een lente, zomer, herfst, winter
en elk seizoen heeft zijn eigen kleur en schoonheid.
Boeit het je nog, dat er elke morgen een nieuwe dag begint,
dat er vriendschap bestaat,
dat mensen verliefd kunnen worden,
dat er kinderen geboren worden?
Het leven wordt pas echt een wonder
als niets meer vanzelfsprekend is,
als je een glimlach als een gave ervaart,
elke dag als een stuk leven dat je weer gegeven wordt.
Bouw geen muren van zekerheden
en vanzelfsprekend heden om je heen,
want dan zie je het echte leven niet meer.
Trek weg uit de zekerheden waarin je vast zit,
weg uit de orde van rijk is rijk en arm is arm.
Waag de uittocht, ga op weg met mensen, die geloven
dat het onmogelijke mogelijk wordt.
Durf tegen een stroom op te varen,
berust niet, zwijg niet, geef je nooit gewonnen.
Denk aan de golven van de zee...
Het is niet vanzelfsprekend, het vraagt geloof, in jezelf, in het leven.
Denk aan de bevrijdende boodschap van het evangelie.
Vergeef en wees barmhartig, wees onbezorgd over de dag
van morgen, geloof dat doven
zullen horen en blinden zullen zien.
Droom over mogelijkheden en begin eraan.
Aarzel niet langer, maar ga de storm in en handel.

God, mag ik eens bidden
met mijn feestmuts en mijn feestneus op?
Zo dikwijls ben ik bij U gekomen,
bezwaard door mijn verdriet,
gedreven door angst of pijn,
of met een hart vol vragen.
En U hebt mijn schreien aanhoord.
Maar vandaag wil ik "anders" bij U zijn:
met het kind dat in me leeft,
met de vreugde en het plezier,
die ik met volle teugen heb geproefd,
met de zottigheid, die me soms zo speels maakt,
Ik wil U danken, God,
voor de goede dagen van mijn leven,
voor het spel en de verkleedpartijen,
voor de vrienden uit mijn kinderjaren,
voor de zon, de schone dagen en de reizen,
voor de liedjes die we zongen,
voor het babbelen en wandelen,
voor de mensen van wie ik houden kon.
Voor alles wat Gij met gulle hand
gegeven hebt, God, dank U vandaag.

Dit is de tijd van het grote vermommen,
voor armen en rijken, voor wijzen en dommen,
we sieren het lijfje, de voetjes, de kop,
en zetten er prachtige mijtertjes op.

Omhangen de knoken met T-shirts en 'swetters'
en schrijven de borst en de ruggen vol letters,
we klunzen en strikken, met helmen en hakken,
met bloezen en biezen, met kralen en jakken.

De een kiest de smoking, de ander de vodden,
drapeert zeer zorgvuldig de 'modische' todden,
de een in de jurk van het strikt progressieve,
de ander is listig vermomd in het lieve.

Er zijn er die lopen in ziekelijke slepen,
neurotische moppen en ruiten of strepen,
er zijn er die vaak tot in lengte van dagen
het kinderlijk kleed van de onschuld nog dragen.

Maar dat is de mens, zie hem gaan, sla hem gade.
Wie schuilt er achter deze unieke façade?
Zo was hij gisteren en zo is hij morgen,
het eigenste ik blijft angstvallig verborgen.

De mens is een kei in de kunst van 't vermommen,
het hoort bij het spel van 'wie hoog is of laag',
een dier is een dier, en de blommen zijn blommen,
maar Jansen. ..Wie Jansen is ...da's nog een vraag.