Gebeden op de vierde zondag door het jaar

Openingsgebed

Gebed over de gaven:

Slotgebed:

Wij bidden voor alle gezagsdragers, in de Kerk en de samenleving,
dat hun gezag uit hun hart komt en niet alleen uit hun positie,
dat zij steeds eerlijk en oprecht luisteren naar mensen,
en echt openstaan voor alles wat er bij hen leeft.
Mogen zij zo als goede herders leiding kunnen geven
en bijdragen aan een menslievend Kerk en samenleving.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor hen die alle gezag afwijzen en naar niemand willen luisteren,
die in alles hun eigen weg willen gaan
en zich niet storen aan welke geboden en verboden ook.
Mogen zij toch nadenken over de waarden en normen,
die noodzakelijk zijn voor een gezonde samenleving.
Mogen ze weer leren luisteren naar mensen die met gezag spreken.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle verontruste gelovigen
die angstvallig vasthouden aan de oude structuren en tradities
en zich bedreigd voelen door de ontwikkelingen van deze tijd.
Mogen zij zich laten inspireren door Jezus' boodschap,
en in zijn geest zoeken naar een nieuwe invulling van hun gelovig zijn.
Mogen zij zo in staat zijn hun krampachtige houding af te leggen.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle christenen overal te wereld,
dat de persoon en de boodschap van Jezus hen meer en meer moge bezielen,
opdat zij in staat zijn onderlinge tegenstellingen te overbruggen
om samen in de wereld van vandaag hun stem te verheffen
tegen oorlog en geweld, tegen armoede en onrechtvaardigheid,
tegen alle schendingen van mensenrechten.
Laat ons zingend bidden.

God van Jezus, onze God,
mag zijn liefde ons aanspreken,
zijn trouw ons vertrouwen geven
opdat wij, bezield door zijn geest,
mogen groeien in verbondenheid. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de vierde zondag door het jaar

Denk je wel eens als je pijn hebt
dat je dood zal gaan
dat het nooit meer goed kan worden
als iets is verkeerd gegaan
als je ruzie hebt gemaakt
of als iets is weggeraakt.
Denk je wel eens in een kamer
die vol mensen is
dat je helemaal alleen bent
dat je nergens wordt gemist.

Heb je ook van die gedachten
die je maar niet kwijt kan raken;
zeg dan tegen die gedachten:
die je zo verdrietig maken:
Stil nu, wat een onzin, weg er mee!
Wat is dat een slecht idee!

Denk je wel eens als ze lachen
dat dat is speciaal om jou
dat ze je belachelijk maken
ook al is dat nog zo flauw.
Dat je vader als hij laat is
een naar ongeluk heeft gehad
en als je je stufje kwijt bent,
dat natuurlijk is gejat.

Heb je ook van die gedachten
die je maar niet kwijt kan raken,
zeg dan tegen die gedachten
die je zo verdrietig maken
Stil nu, wat een onzin, weg er mee!
Wat is dat een slecht idee.

Zijn melodie was een duet:
twee stemmen die tezamen zongen
. Mensenzoon en Zoon van God,
Zijn naam 'Jezus van Nazaret'.

Hij zong een lied van hoop en vrede,
van bevrijding en geloof.
Hij zong een lied van eeuwig leven
maar werd veroordeeld en vermoord.
En toen gaf Hij zijn geest...
En toen gaf Hij zijn Geest
en zie, Hij leeft... Hij is verrezen!
Zijn dood was niet zijn laatste woord,
in zijn ogen, onze harten,
leeft zijn melodie nog voort.
Zie de wereld met zijn ogen,
zie de mensen met zijn hart.

Groet elkander met zijn woorden,
loof de Vader met een lied.
Zing zijn lied van hoop en vrede,
van bevrijding en geloof,
zing zijn lied van eeuwig leven,
zonder grenzen, zonder dood.

Want toen gaf Hij zijn Geest:
de Geest waarin Hij heeft gesproken,
de Geest waarvan Hij heeft geleefd,
zijn Geest van liefde voor de Vader,
zijn Geest van liefde voor de mens.

Het is een klein teken maar,
een beetje onbeholpen:
we breken wat brood,
een hapje voor iedere mond,
terwijl wij het zelf niet kunnen:
brood zijn voor deze aarde,
voor alle mensen wereldwijd
die honger lijden
naar vrede en gerechtigheid.

Het kleine teken van
Jezus van Nazareth
die het wel gedurfd heeft
en zelf brood geworden is
voor mensen allerwegen:
een gebroken leven dat
sterker was dan de dood.

In de schaduw
van zijn verhaal
willen we nadoen
wat Hij heeft gedaan:
brood delen
op zoek naar zijn weg
want zo worden wij
het lichaam van Jezus.

Jezus met een menigte vrienden (ook vriendinnen)
door Galilea's dorpen en steden trekkend
heeft hij zieken genezen en verhalen verteld
over de hartstocht van de eeuwige god voor de wereld

privileges van de ontwikkelde stand telden niet voor hem
hij telde dagloners en tollenaars onder zijn gezelschap
waar gebrek aan voedsel of drank aan het licht trad
deelde hij vissen brood en wijn uit voor velen

de macht van machthebbers verachtte hij
machtelozen heeft hij de aarde beloofd
zijn thema: de toekomst van god op aarde
het einde van heerschappij van mensen over mensen

Daarom blijven we vertellen over hem
de verhalen van zijn rebelse liefde
die ons opwekken uit de dagelijkse dood -
en voor ons blijft: wat er nog mogelijk zou zijn.


Kurt Marti

Wij geloven in Jezus van Nazaret
die leefde en werkte tussen de armen
als een van ons.
Hij was machtig in woord en daad
kwam op voor de verdrukten
en verdedigde de zaak van de zwakken als de zijne.
Hij liep langs de wegen
en nodigde de mensen uit van elkaar te houden.
Hij doorstond de gesel van de machtigen
en stierf uit liefde voor al zijn broeders.

Wij geloven in Jezus en in zijn doel:
een wereld van iedereen en voor iedereen,
een wereld van vrije mensen, een broedermaal.
Wij geloven in Jezus en in zijn doel:
een stad zonder hongerige kinderen op straat
zonder gefolterde gevangenen,
geen bedelaars meer, geen honger, geen prostitutie,
een wereld van vrede.

Wij geloven in de verrezen Jezus,
de weg, de waarheid en het leven,
aanwezigheid die sterkt, voorstuwt en moed geeft.
Wij geloven in Jezus die ons opwekt.
Wij geloven in Jezus die aanwezig is in onze broeder,
aanwezig in de angst van de arbeider,
in de gekromde ruggen van de boeren, aanwezig in de strijders.
Wij geloven in Jezus,
'God van de armen', hoop van de zwakke.
Wij geloven in Jezus,
en in onze strijd om zijn rijk op te bouwen.
Wij geloven in de Vader,
uiteindelijk middelpunt van verzoening,
rechtvaardigheid, liefde en vrede.

Bayazid was een Moslim heilige. Hij ergerde zich aan de mensen die hem vereerden en met hem dweepten. Eens was hij onderweg naar Mekka. Het was Ramadam.
Toen hij in een stadje aankwam verdrongen al zijn vereerders zich rondom hem. Daarom kocht hij een brood en at het op, midden op de markt. Daarover ergerden de mensen zich zeer.Het was immers vasten.
Ze lieten hem in de steek. Bayazid zei daarop tevreden tot zijn leerling: "Kijk hoe gauw je je fans kwijt bent als je niet meer aan hun verwachtingen voldoet!"

Er kwam naar een schoenlapperij een wijsgeer met versleten schoenen. De wijsgeer zei tegen de schoenlapper: "Maak alstublieft mijn schoenen."
En de schoenlapper zei: "Ik ben nu de schoenen van iemand anders aan het maken en er zijn nog andere schoenen te lappen, voordat ik aan die van u toe kom. Laat uw schoenen maar hier en draag vandaag dit andere paar en kom morgen terug om uw eigen schoenen."
Toen was de wijsgeer verontwaardigd en hij zei: "Ik draag geen schoenen van een ander."
En de schoenlapper zei: "Bent u nou, waarachtig nog aan toe, een wijsgeer, die niet in de schoenen van een ander durft te staan? Even verderop is nog een schoenlapper die meer verstand van wijsgeren heeft dan ik. Laat u ze maar bij hem repareren.


Uit: De Zwerver, K. Gibran.

De tamme vogel was in een kooi, de vrije vogel was in 't woud. Zij ontmoetten elkaar te gezetter tijd, zo wilde het 't noodlot.
De vrije vogel roept: '0 geliefde, laat ons vluchten naar 't woud.'
De gevangen vogel fluistert: 'Kom hier, laat ons samen wonen in de kooi.'
'Helaas!' roept de gekooide vogel: 'Ik weet niet waar ik zou kunnen neerzitten in de vrije hemel.'
De vrije vogel roept: 'Mijn lieveling, zing het lied der woudstreken.'
De kooivogel zegt: 'Zit bij mij neer, ik zal u de taal der wijzen leren.'
De woudvogel roept: '0 neen! Neen! Zangen kunnen nooit geleerd worden.'
De kooivogel zegt: 'Wee mij! Ik ken de zangen der woudstreken niet.'
Hun liefde is heftig van verlangen, maar zij kunnen nooit vliegen wiek aan wiek. Zij zien door de tralies van de kooi, en tevergeefs is hun wens om elkaar te kennen.
Zij fladderen met hun vleugels in verlangen en zingen: 'Kom dichterbij, mijn geliefde!'
De vrije vogel roept: 'Het gaat niet, ik ben bang voor de gesloten deurtjes van de kooi.'
De kooivogel fluistert: 'Helaas, mijn wieken zijn machteloos en dood.'


Tagore, R., De hovenier, Wereldbibliotheek,