Gebeden op de tiende zondag door het jaar

Openingsgebed:

Barmhartige God, U wilt barmhartige mensen.
Vergevende God, U wilt vergevende mensen.
Liefdevolle God, u wilt liefdevolle mensen.
U hebt ons geschapen naar uw beeld en gelijkenis,
en toch lijken we vaak zo slecht op U.
Te vaak maken wij ons druk om uiterlijkheden, om regels en dogma's,
te weinig laten we ons hart spreken en tonen we ons begaan
met het welzijn van de mensen met wie we het leven delen.
Schenk ons uw Geest, die Jezus bezielde in zijn leven,
opdat Die ook ons laat denken en handelen volgens uw bedoelingen,
vandaag en alle dagen. Amen

Gebed over de gaven:

Barmhartige God, voor U zijn alle mensen gelijk,
en uw verbond staat open voor iedereen
die verbondenheid zoekt en beleeft met zijn medemensen.
Nu wij de maaltijd van het nieuwe altijddurende verbond vieren
dat Jezus ons vlak voor zijn dood gegeven heeft,
vragen wij U; geef dat wij de verbondenheid van dit uur
ook waar maken in ons leven van alle dag,
in onze saamhorigheid met al uw mensen. Amen

Slotgebed

Goede God, wij danken U voor alle mensen
die juist als Jezus niemand buitensluiten
en ieder het goede gunnen en waar mogelijk geven.
Geef ons de moed om ons nooit verheven te voelen boven anderen
en te gemakkelijk hun levenswandel te veroordelen.
Mogen wij barmhartig en vergevingsgezind zijn zoals U dat bent.
Mogen wij zo waarlijk uw kinderen zijn, vandaag en alle dagen. Amen

Voorbede

Wij bidden voor al degenen in onze samenleving
die een slechte naam hebben gekregen, terecht of ten onrechte,
en die daarom door de meesten gemeden worden.
Mogen ze toch kansen krijgen om hun naam te beteren
en weer gaan meetellen in de gemeenschap.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor de zondaars van onze tijd,
voor al diegenen die zich verrijken ten koste van medemensen,
die de maatschappelijk zwakkeren uitbuiten,
die zich schuldig maken aan kleine of grote vormen van criminaliteit.
Mogen ze gaan inzien dat hun handelen de wortel is van veel kwaad.
Mogen ze de kracht vinden te veranderen. Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle brave burgers in onze samenleving
die zich toch vaak laten leiden door vooroordelen
en onnodig hard zijn in hun oordeel over anderen.
Mogen zij de moed hebben hun meningen te herzien
en milder gaan denken over hun medemensen.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor onszelf en allen die willen leven in Jezus' voetspoor,
dat wij in zijn geest bereid zijn
de zondaars van deze tijd met welwillendheid tegemoet te treden.
Dat we hen niet te gauw veroordelen maar juist ook willen helpen
weer op het juiste pad te komen.
Laat ons zingend bidden.

God van alle mensen, u laat de zon opgaan over goede en kwaden.
help ons in Jezus' geest licht voor hen die in het duister terecht gekomen zijn. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de tiende zondag door het jaar.

Wij zijn Gods boodschap

Christus heeft geen andere handen dan mensen-handen
om zijn werk hier op aarde te doen.
Hij heeft geen andere voeten dan mensen-voeten
om mensen op zijn weg te brengen.
Hij heeft geen andere lippen dan mensen-lippen
om mensen van zijn geboorte, dood en opstanding te vertellen.
Hij heeft geen andere hulp dan onze hulp
om mensen aan zijn zijde te brengen.
Wij zijn de enige bijbel die de wereld nog leest.
Wij zijn voor de zondaars het evangelie,
voor de spotters de geloofsbelijdenis.
Wij zijn Gods laatste boodschap met woorden en daden geschreven.


Gelezen ter afsluiting van een internationale conferentie van diaconale werkers in de voormalige DDR

Waar ligt jouw nieuwe land?

Geef de mens de vrije teugel
in het land waar vogels zingen.
Geef de mens de vrije teugel
in het land waar liefde waakt..

Ga waar goedheid staat te wachten.
Ga waar vreugde naar je lacht.
Ga waar waarheid wordt bedreven.
Ga waar heil je leed verzacht..

Geef je lief de vrije teugel
in het land waar mensen zingen.
Geef je lief de vrije teugel
in het land waar liefde waakt.

Ga waar vriendschap je benadert.
Ga waar deuren opengaan.
Ga waar mensen om je geven.
Ga waar mensen je verstaan.

Geef elkaar de vrije teugel
in het land waar allen zingen.
Geef elkaar de vrije teugel
in het land van God gemaakt.

Doe de dingen van het leven.
Doe ze met barmhartigheid.
Doe ze met de hoogste reden.
Doe ze in menswaardigheid.

Waar ligt jouw nieuwe land?

Het lied van de vredestichters

wij komen aan het licht,
Hij heelt wat heilloos is,
Hij is een God van vrede.
Wij mogen vrolijk vieren
een onbedreigd bestaan,
God heeft tenietgedaan
de afstand die wij schiepen.

God roept ons tot de orde
van zijn barmhartigheid,
wie eenmaal is bevrijd
zal vredestichter worden.
Verzoenend en genezend
doen wij gerechtigheid,
wij werken wereldwijd
aan ongebroken leven.

Zalig wie Jezus volgen,
de grote vredevorst,
Hij toont het hart van God,
Hij is voor ons gestorven.
Zoeken wij offervaardig
de vrede die Hij vraagt,
een vrede als een zwaard,
het heil voor heel de aarde.

VERGEVING

Verwacht geen vergeving,
als je met de kleuren van de wraak verft.
Hoop niet op barmhartigheid,
als je geen barmhartigheid toont.
Droom niet van kwijtschelding,
als je haat zaait.
Verwacht geen zoetheid,
als je bitterheid schenkt.
Verwacht geen lof,
als je niets van een ander door de vingers ziet.
Zoek niet naar het positieve,
als je het negatieve plant.

VRAAG.

Zou ik durven vragen:
Dokter, helpt u mij?
Nee, niet die pil, die prik, dat drankje.
Ook dat natuurlijk, ja.
Maar meer nog:
Helpt u mij aanvaarden?

Zou ik durven vragen:
Zuster, helpt u mij?
Nee, niet het wassen, poetsen, zorgen.
Ook dat natuurlijk, ja.
Maar meer nog:
Helpt u mij aanvaarden?

Zou ik durven vragen:
Pastor, helpt u mij?
Nee, niet de preek, het gebed, de zegen.
Ook dat natuurlijk, ja.
Maar meer nog:
Helpt u mij aanvaarden?


Catharina

De prediker

Een van de zesendertig rechtvaardigen reisde naar Sodom, met de bedoeling de inwoners te bekeren. Dag en nacht liep hij door de stad, hij wees mensen op hun hebzucht, veroordeelde bedrog en onverschilligheid en riep ze op om de armen niet aan hun lot over te laten.
Aanvankelijk luisterden de mensen naar hem, sommige geamuseerd, anderen spottend, maar spoedig verveelde het hun. En hoe hard hij ook riep, er was niemand die nog naar hem luisterde.
Op een dag kwam er een kind naar hem toe en die zei: "Arme vreemdeling, je loopt maar te roepen en te preken, zie je niet dat het toch niet helpt?"
"Dat zie ik," zei de man. "Waarom ga je er dan toch mee door?"
"Dat zal ik je zeggen," antwoordde de man. "In het begin dacht ik dat ik de mensen kon veranderen. Vandaag weet ik wel beter. Als ik toch doorga met roepen, dan is dat om te zorgen dat de mensen mij niet veranderen.'

De schorpioen

Een monnik zat in gedachte aan de oever van de rivier. Toen hij zijn ogen opende, zag hij een schorpioen die in het water was gevallen en voor zijn leven vocht.
Vol erbarmen stak de monnik zijn handen in het water en zette de schorpioen op de oever. Deze echter stak zijn redder heel pijnlijk.
Even later zag de monnik dat de schorpioen weer in het water gevallen was en weer redde hij het diertje, weer stak de schorpioen hem zo hevig dat hij het uitschreeuwde van de pijn.
Toen zich dit nog een derde maal herhaalde, riep een boer die alles had gezien: "Ben jij niet goed bij je hoofd, in plaats dat je blij bent dat dat gemene beest verdrinkt, red je het steeds, terwijl je als dank alleen maar pijn oogst."
Maar de monnik antwoordde: "Och, we volgen beiden slechts onze natuur. Het ligt in de aard van de schorpioen om te steken en in de mijne om barmhartig te zijn."
Wat zou de wereld anders zijn als iedereen van nature zo barmhartig kon zijn.

terug naar de overweging