Gebeden op Palmzondag

Inleiding:

We zijn deze viering begonnen met de woorden van het openingslied Jeruzalem, stad van God, stad van mensen, één stad, maar wel twee werelden, werelden die wel eens botsen Daar in Jeruzalem vond je ook mensen van allerlei slag, gewone goedwillende en gelovige mensen, maar ook mensen voor wie macht en aanzien het belangrijkste was, mensen die er niet voor schuwden de waarheid geweld aan te doen, om hun eigen positie te behouden of te versterken.. Jeruzalem, stad van God, stad van mensen, plaats waar de God van het verbond zich laat vinden, de God die trouw is aan zijn mensen, maar ook de plaats waar mensen soms hun eigen wegen gaan en dan ontrouw zijn aan God en medemens. Trouw en ontrouw markeren ook de weg van het kruis die vandaag begint. Palmzondag is de eerste stap naar Goede Vrijdag Jezus gaat naar Jeruzalem, het hol van de leeuw, daar loeren zijn tegenstanders op een gelegenheid om deze lastpost voorgoed de mond te snoeren. Hij die trouw was aan God en mens delft het onderspit. verraden en verloochend door mensen die trouw verkwanselt hebben voor geld, aanzien, macht. Vandaag gaan wij met Jezus op weg, een weg door het dieptepunt van Goede vrijdag naar het hoogtepunt van Pasen, want, dat is de boodschap van deze Goede week, trouw brengt leven en overwint de dood. We gaan met Jezus naar Jeruzalem en we doen dat aan de hand van de evangelist Matteüs.

Zegening van de palmtakjes
Kleine groene takjes, ze horen erbij vandaag. Ze zijn een herinnering aan Jezus van Nazaret, die koning in dienstbaarheid. Zij zeggen ons: zijn koningschap blijft levend, vernieuwt zich telkens weer, in mensen, in ons. Zo'n takje in de hand nemen, het een plaats in huis geven, is een teken dat je kiest voor zijn manier van leven, is ons te binnen brengen dat zijn weg van de dienende goedheid ook onze weg dient te zijn. God, zegen deze groene takjes, die de winter overleven. Zij huldigen de mens die zijn heil niet zocht in macht en geweld maar zijn kracht vond in dienende goedheid. Geef dat deze takjes, waar ze ook heengaan, opwekken tot zijn manier van omgang met elkaar, tot vrede en verzoening en liefde wereldwijd. Moge uw zegen rusten op deze takjes, op onze huizen, op onze akkers, op ieder van ons, in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Amen

Voorbede:

    Wij bidden om de geest van wijsheid van Jezus van Nazaret
    dat wij de waanzin onderkennen van het recht van de sterkste,
    dat wij groeien in het opkomen voor het recht van de zwakste,
    dat wij oog en oor mogen hebben voor hen
    die niet gezien en niet gehoord worden.
    Dan kunnen ook wij hem vandaag terecht toejuichen.

    Antifoon:

      Hosanna, zoon van David, hosanna voor de Heer.
      Hosanna, zoon van David en looft Hem altijd weer.

    Wij bidden om de geest van geloof van Jezus van Nazaret
    dat wij het profetische droom van een betere wereld
    niet prijsgeven voor de bekrompen zorg voor eigen belangen alleen;
    dat ons geloof in bevrijding te zien is in onze manier van leven
    dat ons verlangen naar gerechtigheid af te lezen valt uit onze keuzes.
    Dan kunnen ook wij hem vandaag terecht toejuichen.

    Antifoon:
      Hosanna, zoon van David, hosanna voor de Heer.
      Hosanna, zoon van David en looft Hem altijd weer.

    Wij bidden om de geest van trouw van Jezus van Nazaret,
    dat we durven vasthouden aan onze overtuigingen
    en ons niet laten leiden door menselijk opzicht,
    dat wij ons niet laten ontmoedigen door het kwaad dat we zien
    maar steeds doorgaan met goed zijn en goed doen;
    Dan kunnen ook wij hem vandaag terecht toejuichen.

    Antifoon:
      Hosanna, zoon van David, hosanna voor de Heer.
      Hosanna, zoon van David en looft Hem altijd weer.

    Wij bidden om de geest van liefde van Jezus van Nazaret,
    dat wij ons niet laten leiden door egoïsme en gemakzucht
    maar ons ondergeschikt durven maken aan het geluk van anderen;
    dat we altijd mild in ons oordeel zijn, en geduldig in onze omgang.
    Dan kunnen ook wij hem vandaag terecht toejuichen.
    Antifoon:
      Hosanna, zoon van David, hosanna voor de Heer.
      Hosanna, zoon van David en looft Hem altijd weer.
Teksten, gebeden, gedichten bij Palmzondag
Op weg naar Jeruzalem

    De pelgrimage naar Jeruzalem,
    het middelpunt van de aarde,
    een tocht van jaren,
    de tocht van zijn leven
    met zijn diepten en hoogten,
    de demonen en verzoekingen,
    de verrukking en het eenzame gebed.

    De pelgrimage naar het land van verlangen
    is niet zonder verdriet
    niet zonder angst en kommer
    en de bittere harde dood.
    Zullen ze met Hem meegaan?
    Zullen wij met Hem meegaan?
    Eens beloofden ze het. (Johannes 6, 66 e. v.)

    Zijn aanhang liep weg
    de kerk werd leger.
    Laten jullie me ook in de steek?
    had Hij gevraagd.
    Waar moeten we het dán zoeken?
    schrokken ze en ze bleven.
    Thomas, die twijfelaar, (Johannes 11, 16)
    had het mismoedig gezegd:
    laten we ook gaan om met Hem te sterven.
    En ze gingen.

Op weg naar Jeruzalem:

    Vandaag beginnen we de pelgrimage naar Jeruzalem.
    De vieringen van deze week vormen een eenheid
    . Het zijn etappen op de weg naar Pasen.
    We sluiten ons aan bij Jezus en zijn vrienden:
    Zie, we trekken nu op naar Jeruzalem.

    Op de bodem van onze ziel dragen wij het verlangen,
    de droom van volmaaktheid, van liefde, van vrede...
    In ontelbare verhalen en legenden gaan mensen op reis.
    Ze maken een zoektocht gelokt door die droom.

    De pelgrimage is een levensbeeld.
    Het is een verkorte levensreis.
    Door dalen en over bergen gaat het,
    door doodswater en duisternis.
    Zullen we ooit aankomen,
    ooit opnieuw geboren worden?
    We trekken op naar Jeruzalem.

    Iedere reis begint met het pakken van de bagage.
    Soms is de keuze moeilijk:
    wat neem ik mee en wat laat ik achter?
    De grote vijand van de pelgrim te voet is het gewicht.
    Soms moet je verschillende malen je rugzak in- en uitpakken
    om de zaak draagbaar te houden.
    Wat wil ik per se meenemen?
    Wat is de bron van mijn leven?
    Wat bezielt me?

    Je beslist bij het vertrek ook wat je wilt achterlaten,
    wat je onderweg tot last zal zijn
    en waarvan je dus afscheid moet nemen.
    Dat vraagt moed en geeft soms verdriet.
    Afscheid nemen is loslaten.

    Waar ben ik aan gebonden of waarvan ben ik bezeten?
    Wat moet er goedgemaakt en wat is onherstelbaar?
    Wat zou ik anders willen?
    Misschien is er schuld die vergeven moet worden.
    Misschien is er een breuk die geheeld moet worden.

    Terugvallen op het strikt noodzakelijke
    kan een bevrijding zijn,
    een bevrijding van alles wat moet,
    een bevrijding van de consumptiedwang,
    een bevrijding van de stress van je agenda,
    een bevrijding van de schuld die op je drukt.

    Loslaten kan alleen in vertrouwen op het Geheim.
    Op deze reis naar Pasen zoeken we dat,
    het Geheim dat groter is dan ons hart,
    het Geheim waardoor wij opgewekt worden,
    het Geheim waardoor we nieuw geboren worden.

Gebed:

    Levende God,
    hoe zwaar is loslaten,
    hoe zwaar is afscheid nemen,
    hoe zwaar soms voort te gaan.

    Geef ons de moed achter te laten
    wat ons verlamt en toesluit
    of onze gang vertraagt
    op deze pelgrimage naar Pasen.

    Geef ons openheid
    om te vergeven
    en om vergeving te vragen,
    een nieuw begin te maken.

    Laat ons zien waar het op aankomt,
    wat waard is mee te dragen
    op onze weg door de tijd
    achter Jezus aan.

    Samen met uw pelgrimerend volk
    vertrouwen wij ons toe aan U
    die wij noemen: eeuwige, levende God. Amen

Voorbede

    Hier zijn wij,
    mensen onderweg vanaf onze geboorte,
    maar waarheen en waartoe?
    mensen met verlangen in het hart
    naar waar geen woorden voor zijn,
    een heimwee naar het licht van uw ogen,
    Wij roepen U toe:
    BARMHARTIGE, WIJS ONS UW WEG!
    Laat ons bidden.

    Hier zijn wij,
    mensen dankbaar voor tekens van goedheid,
    voor de tederheid van een vriend of vriendin,
    uw hand op ons hoofd,
    een hart onder de riem,
    een woord van liefde,
    Wij roepen U toe:
    BARMHARTIGE, WIJS ONS UW WEG!
    Laat ons bidden.

    Hier zijn wij,
    mensen zoekend tussen goed en kwaad,
    in die ondoorzichtigheid van schuld en lot,
    mensen die machteloos toezien bij zoveel kruisen,
    die soms bang zijn van de toekomst,
    maar meestal leven voor de vuist weg,
    Wij roepen U toe:
    BARMHARTIGE, WIJS ONS UW WEG.
    Laat ons bidden.

Eén dag koning zijn

    Vandaag hosanna en morgen weg met Hem,
    een schril contrast, en daartussenin het leven van alledag:
    rauw en kwetsbaar, relatief, ontluisterend,
    roem die vergankelijk is en vervliegt als de geur van parfum.

    Vandaag hosanna en morgen weg met Hem,
    zijn levenswijze sprak mensen aan maar riep ook weerstand op,
    leven vond Hij belangrijker dan de letters van wet en traditie,
    kleinen en zwakken gaf Hij een gezicht
    en onrecht bracht Hij aan het licht.

    Vandaag hosanna en morgen weg met Hem,
    vandaag de koning te rijk zijn
    en morgen de vergankelijkheid van het leven ten diepste ervaren.
    Het is niet iets om daarbij elke minuut van je leven stil te staan,
    maar zo af en toe,
    even ...
    een moment
    tussen al die andere momenten
    het maakt je stil.

Je hebt koningen en koningen De ezel

    De ezel die Jezus draagt,
    een lastdier, bestemd om anderen te dienen
    draagt nu een koning op z'n rug, een koning in dienstbaarheid.
    Op het eerste gezicht past het niet,
    een koning hoort niet gedragen te worden door een simpele ezel,
    bij een koning hoort een koninklijke zetel.
    En toch misstaat die ezel niet bij deze man,
    die zich ten dienste stelde van anderen,
    een dienstbaarheid die de discussie
    met de macht, de gewoonte en de traditie niet uit de weg ging.
    En de ezel wordt voor even zijn koninklijke zetel.

Voor palmzondag

    Het lastdier van de vrede draagt mijn Heer,
    Gods knecht ten voeten uit rijdt bij ons binnen.
    Zal nu de aangename tijd beginnen
    en neemt voorgoed de vijandschap een keer?

    De eigenmacht van mensen is nog groot;
    Het lijfsbehoud verblindt ons aller ogen.
    Dat hier Gods weg gegaan wordt blijft verborgen
    en loopt gehoorzaamheid aan Hem dan dood?

    Door dezer dagen heen voert ons de weg
    van Hem, die toont hoe vrede bloeit uit lijden.
    Waar rondom Hem verraad en leugen strijden
    wordt Hij ons als de waarheid aangezegd.

    Te kostbaar in Gods ogen is zijn bloed.
    Hij maakte het tot drager van het leven.
    Wij mogen hoopvol ons op weg begeven
    totdat Hij komt als koning. Wees gegroet!

      Sytze de Vries, Zo lang wij adem halen, Meinema
De man op een ezel
    Hij was maar de man op een ezel, eenvoudig en zonder aanzien. Zonder grote parade, zonder rode loper onder de voeten, zonder lijfwachten.
    Geen speciale veiligheidsmaatregelen, geen agenten, geen afzettingen en geen geblokkeerde wegen.
    Hij was maar de man op een ezel, de koning der armen, de Messias van dienst. Zonder troon, zonder triomfantelijke en plechtige ontvangst van de overheid, zonder diplomatieke aanwezigheid.
    Hij was maar de man op een ezel, vol aandacht voor de minstbedeelden, vol zorg voor de uitgestotenen en toch in het verzet tegen uitbuiting en onrechtvaardigheid.
    Hij was maar de man op een ezel, de zachtste van alle mensen. Hij reed op een zacht dier, de hardste stad van alle steden binnen.
    Moeten wij dan ook die Man op de ezel in ons leven niet binnenlaten en ons grondig veranderen als wij Zijn Naam willen dragen?
terug naar de overweging