Teksten als lezing te gebruiken in een
huwelijksviering - 1 -
EEN KEER MOET HET BEGIN ZIJN
-
Een keer moet het begin zijn,
of je nu wilt of niet.
Een keer wil je bereiken
wat je in de verte ziet.
Een keer moet je kiezen
uit alles om je heen.
Een keer moet je zeggen:
er is er voor mij maar één.
Een partner om van te houden,
een hart dat voor je vecht,
een plaats om thuis te komen,
een thuis maar dan ook echt.
In deze grote ruimte,
met jullie om ons heen,
is het erg fijn om te zeggen:
er is er voor mij maar één.
-
Als je iemand gevonden hebt
om mee te lachen en te dansen,
krijgen vreugde en gezelligheid
in je leven veel meer kansen.
Als je iemand gevonden hebt
om mee te delen en mee te praten,
kun je je angst voor eenzaam zijn
wel in het verleden laten.
Als je iemand gevonden hebt
om mee te huilen en te zorgen,
schijnt het verdriet je lichter toe
zelfs op een grijze morgen.
Als je iemand gevonden hebt
om samen mee te leven,
is er reden om elke dag
heel veel liefde weg te geven.
-
Iemand vertelde eens:
"Het huwelijk van man en vrouw heeft iets weg van een muzikant en zijn instrument. De muzikant vindt, schijnbaar moeiteloos, de juiste toon en weet blijkbaar vanzelfsprekend wanklanken te vermijden.
De meeste mensen zien echter niet hoeveel uren hij oefent, dag in dag uit, soms tot vervelens toe.
Alleen door stug volhouden, kan hij op zekere dag een prachtig stukje muziek spelen.
Een voortreffelijk stuk muziek, met hoge en lage tonen, nu eens vlugger, dan weer langzaam en zachter.
Een mooi stuk waarvan anderen kunnen genieten.
Zo vergaat het ook de man en de vrouw, die zich verbonden hebben met elkaar. Hun hele leven is een muziekstuk maken, waarvan iedereen kan genieten.
-
Liefde is het diepste contact tussen twee mensen,
het is de diepste grond van je bestaan,
de rustplaats van alle vergankelijkheid,
het ondoorgrondelijke ik van de medemens.
Liefde is een begrip van warmte, vergeving en berusting.
Het is het meedragen van de pijn van een ander,
de ander verlossen uit de eenzaamheid.
Liefde is samen leven, is elkaar nodig hebben
in goede en in kwade dagen.
Het is een glimlach, een handdruk of zomaar bij elkaar zijn.
Liefde is helpen waar je kan, ook als dat moeilijk is.
Het is elkaar weten te accepteren,
één te zijn in het delen van lief en leed.
Het is zorgen dat je een toeverlaat bent.
Liefde gaat een lange weg,
soms vol puur geluk, soms vermengd met tranen.
Het is een weg die je niet alleen kunt gaan.
Er is er maar één die je daarbij helpen kan: God,
want God is liefde.
-
Er was een tijd dat we elkaar nog niet kenden,
dat jij een meisje en ik een jongen was,
eentje aan weerszij van de bonte bende,
die liep te stoeien door het zomergras.
Maar op een dag volgden wij beide dezelfde witte vlinder,
telden we beide de blaadjes van dezelfde bloem,
sindsdien stoeit er aan weerszij eentje minder
en het is sindsdien dat ik je voornaam noem.
Er kwam een tijd wat we elkaar beter kenden,
dat jij mijn meisje en ik jouw jongen was,
we zwierven blij van Lommel naar Oostende
en voor het eerste dronken we uit hetzelfde glas.
En elke dag volgden wij beide dezelfde witte vlinder,
telden wij beide de blaadjes van dezelfde bloem,
we werden stil en stoeiden alsmaar minder
en het is sindsdien dat ik je liefste noem.
Er kwam een tijd dat we elkaar zo goed kenden
dat we geen uur meer weken van elkaar,
waarbij zich de een zo goed aan de ander wende,
dat wij elkaar verstaan met een gebaar.
En elke dag volgen we nog dezelfde witte vlinder,
tellen we nog de blaadjes van dezelfde witte bloem,
ik hou van jou veel meer, al zeg ik het minder,
al droom ik meer je naam dan ik hem noem.
En komt de tijd dat een het gelaat moet wenden
naar een ander land waarnaar je wederkeert,
hij zegge daar hoe goed wij elkander kenden,
ik wed men laat zo'n liefde ongedeerd.
En op een dag volgen we weer dezelfde witte vlinder,
tellen we weer de blaadjes van dezelfde bloem,
als jij bij mij bent dan vrees ik het einde minder,
het is zo goed dat ik je voornaam noem.
-
Aan een wijs man werd eens de vraag gesteld:
"Vertel ons iets over de liefde?"
De wijze man hief zijn hoofd op,
keek de mensen eens goed aan en zei toen:
"Wanneer de liefde u wenkt, volg haar dan,
ook al zijn haar wegen zwaar en steil.
Als de liefde tot u spreekt, geloof haar dan,
ook al verstoort haar stem uw dromen.
Onthoudt dit van de liefde:
zij kroont u en kruisigt u,
zij dient tot groei maar zij snoeit u ook,
zij klimt in u omhoog, zo groot als u bent,
maar zij daalt ook af tot in het diepste van uw bestaan.
En tenslotte nog dit:
Laat het beste in u steeds voor uw geliefde zijn.
Indien uw geliefde de eb van uw getij moet ervaren,
doe uw geliefde ook uw vloed kennen.
Immers, het zou niet fijngevoelig zijn
als gij uw geliefde enkel zocht om de tijd te doden.
Integendeel: gij moet uw geliefde zoeken om de tijd te beleven.
Want uw geliefde moet niet uw ledigheid maar uw tekort aanvullen.
Laat ook steeds de lach doorklinken in de zoetheid van uw liefde
en in het samen beleven van zoveel genoegens.
Want het is de dauw van de kleine dingen
die de liefde fris houdt.
-
Dat ons leven een geschenk is, dat ervaren wij elke dag,
maar soms voelen we heel goed dat het waard is om te leven.
Dan ervaren we al die mooie dingen die om ons heen zijn nog sterker.
Dan zie je opeens die bloem die buiten staat in de wind,
de vogels in de lucht;
de vissen in het sprankelende water,
de zon die boven de ruisende bomen schijnt
en het is alsof de wind zingt ... over liefde en geluk . . .
Je ontdekt tussen al die mooie dingen iemand
die je toelacht en je de hand toesteekt,
aan wie je je helemaal wilt geven.
De wereld wordt nog mooier
en je zou die willen delen met die ander en er samen van genieten.
Plots krijgt je leven meer inhoud en je weet
dat je samen aan iets nieuws, iets goeds gaat beginnen.
Samen droom je over een groot nieuw leven
en je weet dat dat het allergrootste geschenk is
dat je ooit hebt gekregen.
-
Door voor elkaar te kiezen
weten we ons ook voor elkaar bestemd.
Zo heeft God mensen gewild:
uit liefde gemaakt, als een geschenk voor elkaar,
een gave die het leven vult en zin geeft.
Door voor elkaar te kiezen, keer op keer,
leren wij betrouwbaar te zijn,
want trouw is het liefste
dat God zelf ons geven wil.
Door opnieuw voor elkaar te kiezen
wanneer wij elkaar uit het hart dreigen te verliezen,
leren wij vergeven, het leven te helen
en de toekomst open te houden,
want blijvende toekomst is het heilzaamste
dat God ons geven wil.
Wij noemen het leven "van God gegeven".
In het lange verhaal van mensen ontdekken wij wegen
waarlangs ook ons samenleven tot echte bloei komt.
Gaandeweg ontdekken wij wat het zeggen wil:
voor elkaar bestemd te zijn, op liefde gebouwd,
de liefde voor elkaar, voor ieder mens
met wie wij het leven delen.
-
Iemand stelde aan een wijs man de vraag:
"Vertel een over het huwelijk?"
En hij zei:
"Je bent ontstaan uit man en vrouw samen en je zult altijd samen zijn. Je zult samen zijn ook als de dood je dagen vernietigt, je zult samen zijn, in de geluidloze, oneindige aandacht van God. Maar zorg dat er openheid blijft in je samenleven, als de speelruimte voor de geest, die alles nieuw houdt.
Bemin elkaar, maar maak van je huwelijk geen bewegingsloos stelsel van verplichtingen. Laat je liefde zoiets zijn als een bewegende zee tussen twee kusten, die jullie zijn als man en vrouw.
Geef elkaar van je eigen brood, maar eet niet steeds het brood van de één.
Vul elkanders beker, maar drink niet steeds uit dezelfde. Zing en dans samen en wees blij, maar laat de ander in zijn waarde, precies zoals elke snaar van een luit zijn eigen waarde heeft, daarom klinken ze samen als muziek.
Geef je eigen hart aan elkaar, maar niet als eigendom, want de enige bij wie je dat kunt doen is God. Leef dicht bij elkaar, maar niet te dicht bij elkaar, zoals pilaren van een tempel niet vlak naast elkaar staan, maar apart, en zoals de eik en de cipres nooit groot worden als ze in elkaars schaduw groeien.
Laat altijd het beste voor je geliefde zijn. Zoals hij de eb van je getij moet ervaren, doe hem ook de vloed kennen. Want wat is je vriend dat je hem enkel zoekt om de tijd te doden?
Zoek hem steeds om de tijd te leven, want hij moet je tekort vullen en niet je ledigheid.
-
Zo komen de dingen en gaan,
we verzinnen ze niet, ze gebeuren,
en al weten we niet waarvandaan,
ze maken ons blij of we treuren
en alles is nemen en geven, lief kind,
zo waait de wind.
De wolken, ze varen, ze varen voorbij,
de sneeuw van december, de bloei van de mei,
alles wat ik zing, wordt herinnering, lief kind,
zo waait de wind.
Het is een hand op je schouder,
een voetstap op het grind, zo waait de wind.
Zo komt de liefde, en opeens ontmoet je haar,
ze komt jouw kant op en niemand weet vanwaar,
als je de moed al hebt verloren,
komt onverwacht een vrind,
zo waait de wind.
-
Leven is leven met anderen,
leven met anderen is leven met hen,
met wie ik alles moet delen,
die ik moet aanvaarden,
die ik geen pijn mag doen,
die ik moet liefhebben.
Zonder de anderen is leven,
liefhebben en gelukkig zijn
een utopie.
We zijn door ontelbare banden
met elkaar verbonden.
Ik kom pas tot ontplooiing
dank zij de anderen.
Ik heb de anderen nodig,
niet alleen omdat zij zoveel voor mij doen,
maar ook omdat ik zoveel voor die anderen
kan betekenen.
Ik heb ogen en oren om de ander te ontdekken,
voeten om naar hen toe te gaan,
handen om te geven en te helpen
en een hart om lief te hebben.
Ik mag geen eiland zijn
in een zee van mensen!
-
Een huis kan een thuis zijn,
dat is: een ruimte voor geluk,
een plaats waar je helemaal jezelf kunt zijn,
waar je je niet waar hoeft te maken,
maar wordt aanvaard zoals je bent.
Een dak, waaronder je kunt feesten en blij kunt zijn,
waar je elkaar liefdevol kunt plagen.
Maar tevens is het een plaats,
waar je verdrietig mag zijn
en waar je met elkaar je verdriet kunt verwerken.
Waar je bent opgegroeid in een sfeer van liefde,
daar kun je tegen een stootje.
Je hebt vertrouwen in mensen
en bent ontvankelijk voor het goddelijke in de mens.
-
Als er liefde bestaat . . . vrouw tot man, man tot vrouw,
dan bestaat er nog hoop . . . op zijn tijd zonder rouw.
Als er liefde bestaat . . . van de mensen, voor elkaar,
dan bestaat er ook rust . . . zonder dreigend gevaar.
Als er liefde bestaat . . . 't warm en teder gebaar,
dan gaan vader en zoon . . . hand in hand naast elkaar.
Als er liefde bestaat . . . onbaatzuchtig en vrij,
dan wordt zelfs de woestijn . . . weer een grasgroene wei.
Als er liefde bestaat . . . ondanks loodzware druk,
dan bestaat er zelfs nu . . . nog een kans op geluk.
Als er liefde bestaat . . . is er nog een verschiet,
voor de mensheid die haast . . . wegzinkt in z'n verdriet.
Als er liefde bestaat . . . smelten wij eensgezind
de kanonnen tot schroot . . . in 't belang van ons kind.
Als er liefde bestaat . . . vegen wij onvervaard,
van de pool tot de pool . . . elke grens van de kaart.
Als er liefde bestaat . . . ban dan uit het geweld,
want dan is er geen plaats . . . voor pias en voor held.
Als er liefde bestaat . . . zijn wij niet meer dan mens
met maar één grote vraag . . . met maar één kleine wens:
Laat ons zoals we zijn . . . zwak en kwetsbaar en klein,
bouwen aan een heelal . . . waar we mensen kunnen zijn.
-
De lange weg van mensen,
loopt door een klein stukje van de wereld.
Daar zullen ze wonen,
man en vrouw, zomaar in een huis,
langs zomaar een weg,
daar zijn ze het beeld van God.
En God schiep de mens als zijn beeld,
als man en vrouw schiep hij hen.
Man en vrouw,
ze moeten de aarde bewoonbaar maken
en dat betekent gewone dingen doen,
met het groen op de akkers
en temidden van de dieren op het land.
Maanden en jaren van noeste arbeid,
geen stralend licht, geen doffe duisternis,
maar iets daar tussen in.
Maar leven is er wel voor die twee
zolang het hun gegeven is.
Met volle teugen mag de mens genieten van elkaar
en van al wat leeft.
Kijk naar de vogels in de lucht,
kijk naar de bloemen op het veld,
ze maaien niet, ze werken niet, ze spinnen niet,
en toch, uw hemelse Vader voedt ze.
Zo is het gezegd door Jezus van Nazaret.
Van hem mogen mensen gelukkig zijn, twee aan twee.
Een man en een vrouw zijn een goed begin
van geborgenheid en genegenheid.
Zo is het leven.
-
Ik wandel naar je toe,
in elke donkere nacht.
Maar de sterren in je ogen, geven mij weer kracht.
Ik wandel naar je toe, om in gedachten stil te staan.
Soms ben je dichtbij, dan weer ver van mij vandaan.
Ik wandel naar je toe, door een niemandsland.
je vriendschap reikt mij een steunende hand.
Ik wandel met jou, zij aan zij,
en elke dag kom je een stapje dichterbij.
-
Een dag zonder jou
is een tuin zonder bloemen,
een dag zonder jou kun je geen dag meer noemen,
een dag zonder jou is een dag zonder licht
en dáárom is zo'n dag geen gezicht.
Het huis is leeg en koud als ik je stem niet hoor,
de tafels, stoelen en het bed het stelt geen moer meer voor,
een boom zonder takken, een hemel zonder blauw,
m'n lief dat is een dag zonder jou.
-
Er was eens een jonge vrouw, die op de vooravond van haar huwelijk naar
haar moeder toe stapte en haar de volgende vraag voorlegde:
"Moeder, waarom is vader u door alle tijden heen steeds trouw gebleven?"
Haar moeder zei niets, maar bukte zich en nam in haar beide handen wat zand. Haar rechterhand kneep zij dicht, en zie, hoe harder zij kneep, hoe meer zand er ontsnapte tussen haar vingers. Haar linkerhand bleef open en er ontsnapte geen zand.
Toen sprak zij: "Het geheim van de trouw van de ander ligt in het openstellen van jezelf voor de ander, niet in het willen vasthouden van de ander."
Want alles wat we krampachtig proberen vast te houden, en dit geldt niet alleen voor het huwelijk, zal ontsnappen. En alles wat we in vrijheid met open handen tegemoet treden zal ons worden geschonken.
Een gesloten krampachtige hand kan niet geven en niet ontvangen, maar een open gevende hand zal geven en ontvangen in oneindige mate.
De kunst van het vrijlaten en geven is de kracht, die de ander ons trouw doet zijn.
-
Als liefde wordt beproefd
door het ontij van de twijfel
door verval van schoonheid
door de sleur van alle dag
door zorg en ziekte
door het al te bekende
door de nacht van de verwijdering
door de mist van jaloezie
door blijvende ergernis
door het gemis aan verrassing
laat mij dan niet verdrinken
in mijn eigen onmacht
mij niet nestelen in mijn onvrede,
maar roep in mij wakker
nieuwe aandacht, nieuwe woorden
nieuwe gebaren met de vasthoudendheid
van uw liefde voor ons.
-
Getrouwd, dat is met heel je wezen
rijk en arm zijn, blij en verdrietig,
koud en warm zijn, fris en moe.
Het is groot en klein zijn bij elkaar;
met huid en haar, volop mens-zijn:
man en vrouw zijn bij elkaar.
Getrouwd, dat is zwijgend moe zijn,
in stilte onbegrepen zijn,
soms niet in staat een weg te banen naar elkaar;
het is vragend en plagend, lievend en gevend,
mens zijn bij elkaar.
Getrouwd, dat is getweeën groeiend,
als mensen ieder naar zijn aard;
en daarin steeds weer boeiend:
jij bent mijn leven waard.
-
Ik zit altijd met de vraag:
Waarom houden de mensen de liefde niet vol?
Waarom wordt het zo moeilijk als men dagelijks moet samenleven?
Ik geloof, dat we heel dikwijls onszelf iets wijsmaken.
We beweren de ander te beminnen
en in feite houden we alleen van onszelf, van ons eigen "ik".
Men verwacht teveel van de ander.
De ander moet vriendelijk zijn, de ander moet me ophemelen,
moet me op handen dragen, mag geen kwade bui hebben,
mag me niets verwijten.
Bij de minste ontgoocheling voel ik me gekwetst in mijn liefde.
We denken te weinig of bijna nooit,
aan hetgeen we zelf kunnen geven en kunnen doen voor de ander.
Zeg niet te vlug: "Je houdt niet van mij",
zolang je zelf niet alles gegeven hebt.
-
Liefde: een teder woord,
maar ook bezoedeld en besmeurd.
Liefde: een woord dat de diepste overgave
tussen mensen kan vertolken,
maar evenzeer verkracht kan worden.
Liefde: een woord dat zowel een krachtig neen
kan inhouden als het stille ja van mensen naar elkaar.
Liefde: een woord dat uitgebuit is door de reclame,
die gevoelens van mensen bespeelt.
Liefde: een woord voor een springerig gevoel diep in je hart,
dat vraagt om uitgebuit te worden.
Liefde: een woord van nabije ontferming,
van belangeloze hulp en stilzwijgende solidariteit.
Liefde: een woord van intieme nabijheid
en het verstilde wachten op wat groter is dan wijzelf.
Liefde: een woord voor . . . God.
-
Een huwelijk is een avontuur.
Twee mensen die op wacht staan bij elkaar,
waakzaam en attent.
Een huwelijk is met open handen en open harten
klaarstaan voor de ander.
Het is vrij en gebonden zijn,
jezelf zijn door er voor de ander te willen zijn.
Een huwelijk is leven met het mysterie van die andere mens,
het is ja zeggen door dik en dun.
Een huwelijk wordt gesloten, zegt men.
Een huwelijk wordt geopend, is meer waar.
Het is een proces, een groeiproces
van steeds weer opnieuw en beter proberen.
Een huwelijk is niet: nu ben jij van mij,
maar: nu ben ik er voor jou.
Het is een ontdekkingstocht naar de ander.
Wat God verbonden heeft, zal de mens niet scheiden.
Een huwelijk is jezelf binden, in een wereld
die "nemen" in haar vaandel heeft staan.
Een huwelijk is zeggen dat de ander alles is,
in een wereld waar de mens soms niets lijkt te zijn.
Een huwelijk is zeggen dat het leven te groot is
voor een mens alleen: het is kiezen voor samen zijn.
Waar twee mensen in mijn naam bijeen zijn,
ben ik in hun midden, zei Jezus.
-
Wat maakt een mens groot,
tot wonder van de schepping?
Wat maakt een mens sterk, sterker dan heel de wereld?
Wat maakt hem zwak, zwakker dan een kind?
Wat maakt een mens hard, harder dan een rots?
Wat maakt een mens zacht, zachter dan was?
Het is de liefde!
Wat is ouder dan alles, wat overleeft alles?
Wat kan genomen worden, maar neemt ook zelf alles?
Het is de liefde!
Wat blijft bestaan als alles wankelt?
Wat geeft troost als alle troost verdwijnt?
Wat duurt voort als alles wisselt?
Wat blijft als alles vergaat?
Het is de liefde!
Wat blijft licht als alles donker wordt?
Wat verandert nooit als alles verandert?
Wat maakt het woord van de eenvoudigen wijs?
Het is de liefde!
De liefde tussen man en vrouw.
-
Leven is liefhebben.
Wie niet liefheeft, is dood.
Leven is binnentreden in een wonderwereld,
waarin je alleen maar met de liefde gelukkig kunt zijn.
Leven is: houden van de zon, van de lucht,
van de bomen, van de dieren.
Leven is: genieten van de bloemen die bloeien,
van de vogels die fluiten,
omdat ze nooit verdriet hebben.
Leven is: dansen, lachen en zingen met kinderen;
is: je man, je vrouw in je armen sluiten;
is: heel je hart openzetten voor de mensen,
voor hen die je nodig hebben,
die behoefte hebben aan de vreugde van je ogen,
aan de rust, aan de vrede en de warmte van je woorden,
aan je troost en je hulp van je hoofd en je handen.
Leven is een fantastisch gebeuren.
Misschien heb je nooit geleefd,
omdat je de echte liefde niet kende,
de liefde die moeite kost, die soms pijn kan doen,
maar die opheft boven het gewroet van egoïstische hartstochten.
-
Het is een wonderlijk iets: verliefd worden op een ander,
opeens merken dat je harteklop van ritme verandert
bij het zien van de ander.
Het lijkt wel of die verliefdheid, de eerste aanzet tot liefde, je nieuwe ogen geeft, omdat je gaat ontdekken dat de mens meer is dan een optelsom van huid, gebeente en organen, dat het landschap meer is dan een optelsom van bomen, weiden, bergen en vlakten, dat de sterrenhemel 's nachts meer is dan een enorme optische zinsbegoocheling.
Verliefdheid maakt eenvoudige, nuchtere mensen opeens romantisch. Sommigen ontdekken hun dichterstalent. Ze zijn blij bij het zien van de maan, ze worden natuurliefhebbers en ontdekken het onuitputtelijke landschap van het menselijk lichaam.
Langzaam verandert met het ritme van de harteklop ook het ritme van levensgewoonten en gedragingen: twee mensen raken op elkaar ingespeeld, op elkaar afgestemd.
Ze ontdekken en leren dat liefde meer is dan sympathie en minder dan één zijn; ze leren het ritme van het gelukkig maken van de ander en hem een plezier te doen, van geven en ontvangen, van toegeven en vergeven en vrijwillig ergens van afzien omwille van de ander.
Nooit mag dit ritme verflauwen of stokken want als twee mensen, die van elkaar houden, hun liefde niet steeds nieuwe impulsen geven, dan ebt de liefde weg, zoals de golfjes wegrimpelen, nadat je een steentje in de rivier hebt gegooid.
Op de school van de liefde raak je nooit afgestudeerd; je leven lang blijf je leren, want het einde van het leren betekent meteen het einde van het leven of het einde van de liefde.
-
Het is heerlijk een mens te zijn, te leven.
gewoon mens te zijn, naar de lucht te kijken,
naar de zon, naar de bloemen
en in de nacht naar de sterren.
Naar de kinderen kijken, lachen, spelen, werken,
liefhebben, dromen, tevreden zijn; een dagelijks feest.
De zon is voor velen de gewoonste zaak van de wereld.
Toch doet ze elke dag een wonder.
Ze steekt het licht en het vuur voor ons aan.
Ze vecht tegen de wolken om ons te zien,
om ons een mooie dag te schenken.
's Nachts gaat ze naar de andere kant van de aarde
om ook daar de mensen licht te schenken.
Doven wij de zon,
dan zitten wij in de duisternis en de ijzige kou.
Zo is het ook met de liefde.
De liefde is als de zon.
Gaat de liefde op in ons leven
dan brengt ze licht en warmte,
een open deur, een gastvrije woning,
een hart dat kan geven en delen.
Wie de liefde heeft, leeft voor een ander.
-
Je kunt niet leven zonder een ander,
- eventueel ook:
(( Toch zijn er vandaag ontelbaren
die niemand hebben, niemand die met hen bezig is,
niemand die zich over hen heenbuigt,
die hun iets van zijn hart wil geven.
En ook hun hart heeft zoveel behoefte,
ook hun hart verlangt naar een beetje genegenheid en tederheid,
een paar armen om in te vluchten, op zoek naar geborgenheid.))
Je hebt iemand nodig die van je houdt,
die je de moeite waard vindt
en je een plaats geeft in zijn gevoelens,
iemand aan wie je je van tijd tot tijd kunt toevertrouwen,
die bezorgd voor je is en bij wie je altijd welkom bent.
Je ontmoet vele mensen in je leven, maar er zijn mensen
die je leven binnendringen, die je eigen leven binnengroeien,
die familie van je worden.
Ik zeg: het is een genade, een zegen als dit goede mensen zijn,
bij wie je thuis bent met je hart.
Zonder zulke mensen om je heen
wordt het leven door en door ondraaglijk.
Begrijp hoe afschuwelijk het moet zijn
als je in je leven nooit een mens ontmoet,
die spontaan zijn armen voor je opent.
-
Laat mij mijn eigen leven leiden,
dat ik op eigen benen kan staan
en met mijn eigen voeten kan kiezen
welke weg die zal gaan,
met mijn eigen handen vorm kan geven
aan wat er in mijn gedachten leeft
en met mijn eigen oren kan horen
wat de juiste toonhoogte heeft.
Laat mij met mijn eigen lichaam
alle liefde geven die ik ken
en zeggen dat ik altijd bij je ben.
Maak een cirkel van je armen,
wijd gebogen om mij heen,
waarbinnen ik in alle vrijheid
mijn eigen leven leid voor jou alleen.
-
Ik kon niet zeggen wat ik voelde,
ik heb het ook niet uitgelegd,
maar toch wist jij wat ik bedoelde,
de stilte had het al gezegd.
Als ik je kuste of je griefde
in blijheid of in droefenis,
de liefde is pas echte liefde
als stilte taal geworden is.
-
Het is de aandacht voor elkaar
die een huis warm maakt.
Het is het langs elkaar heen leven
dat een huis koud maakt.
Geen haard is daartegen op te stoken.
Het is de liefde voor elkaar
die een huis warmt.
Je merkt niet eens
dat het haardvuur minderde.
Liefde maakt warmer dan welke kachel ook.
Het is de zorg om elkaar
die een huis warmt.
De zorg van mensen
die elkaar genegen zijn
en toegewijd leven.
Die zorg geeft zoveel extra warmte.
Het is het thuiskomen bij elkaar,
weten dat naar je wordt uitgezien,
dat als een zegen is,
als de vonk van een goddelijk vuur
dat alles verwarmt.
Het is de gastvrijheid
voor wie zoekt naar een schuilplaats,
voor wie dreigt om te komen in verkild leven,
die aan een huis meer geeft
dan een onderkomen voor mensen.
Een warm huis, een huis vol licht,
een huis waarin zorg is voor de sfeer,
een huis waarin voor ieder ademruimte is,
dat is een gezegend huis.
-
Liefde is iets moois, iets teders.
Liefde groeit en is nooit volmaakt.
Liefde is het steeds weer naar elkaar toekeren,
het steeds weer proberen elkaar te begrijpen,
het steeds weer proberen elkaar goed te verstaan,
ook al is het nog zo moeilijk.
Liefde moet groeien,
als een bloem die voorbestemd is om altijd te bloeien,
die af en toe toch verwelkt bij onenigheid,
maar opfleurt als deze is bijgelegd.
Het elkaar liefhebben is een groot geluk,
het doorstroomt je leven als een tinteling, geestelijk en lichamelijk.
Liefde is naar elkaar luisteren,
begrip tonen voor de problemen van een ander.
Liefde is zorgen voor elkaar.
Liefde is een samengaan door de wereld, één en toch met tweeën.
Liefde is dat gevoel ondervinden,
dat je voor elkaar geschapen bent.
Liefde is bij elkaar passen...
-
Je bent mijn dag
ik ben jouw nacht
samen zijn we vierentwintig uren
Ik ben jouw lach jij bent mijn kracht
samen kunnen wij dit laten duren
Ik ben jouw lucht jij bent mijn land
samen zijn we berg en dal
Ik ben jouw zee jij bent mijn strand
samen vormen we een heelal
Jij bent mijn dag ik ben jouw nacht
samen maken wij een heel leven
Ik ben jouw lach jij bent mijn kracht
heerlijk dat ik dit aan jou mag geven
-
Liefde is loslaten, overgave, één worden.
Liefde is openheid, prijsgeven.
Liefde is jezelf kwetsbaar maken:
spel van pijn en vreugde, van rijkdom en armoede.
Liefde is klaarstaan, helpen,
een dienst bewijzen, teleurstellingen besparen.
Liefde is ruimte scheppen
waarin een ander zichzelf kan zijn.
Hem in staat stellen om het mooiste
van zichzelf tot ontplooiing te brengen.
Hem helpen om te worden wie hij is.
Liefde is communicatie, samenspel, uitwisselen.
Liefde is bemoedigen, waarderen, bevestigen.
Het is de ander nemen zoals hij is:
met zijn sterke en zwakke kanten:
zoals jij bent mag je zijn en het is goed zo.
Liefde is de ander niet beoordelen
naar uiterlijkheden:
prestatie, resultaten, successen.
Liefde is niet: wat beteken jij voor mij,
wat heb ik aan je, maar wat beteken ik voor jou.
Liefde is warmte en leven,
goedheid en verdriet, vreugde en pijn.
Liefde is ondoorgrondelijk, onuitputtelijk, mysterie.
Liefde is de ander worden.
-
Onzegbaar,
Wat het mooiste is
wat het diepste is
waarom ik haar kies
waarom zij mij kiest
waarom wij "ja" zeggen op elkaar -
ik kan het niet zeggen
maar kijk maar
hoe we van elkaar houden
hoe we met elkaar omgaan
hoe we om elkaar geven
kijk maar dat we elkaar een zorg zijn
dat haar zorg mijn zorg is
dat haar vreugde mijn vreugde is
kijk maar hoe een oogopslag
hoe een klein gebaar voldoende voor ons is
en meer zegt dan welk woord ook
kijk maar hoe twee mensen
van elkaar kunnen houden en vraag niet waarom
het is niet te zeggen
maar wel het mooiste wat ons ooit overkwam
-
Een mens wordt geboren
en begint zijn boeiende reis door de tijd.
Door landschappen die hij niet zelf gemaakt heeft.
Met reisgenoten die hij niet alleen zelf heeft uitgekozen.
Langs wegen die anderen gebaand hebben.
En weet hij waarheen?
Mensen op weg door de tijd, door wisselende landschappen,
de kleding en de taal van vandaag
zijn anders dan die van gisteren.
Op reis door de tijd met reisgenoten
die uitstappen terwijl anderen instappen.
Nieuwe gezichten en vergezichten.
En op een van de vele halteplaatsen
onderweg in mijn leven, kwam ik jou tegen.
Jij met jouw bagage en ik met de mijne.
Jij met jouw verhaal en ik met het mijne.
Misschien zie je wel vermoeidheid in mijn ogen,
van al die dagen voor deze
Misschien hoor je wel achter mijn woorden,
wat mij van binnen ooit bewoog.
Maar kom, we gaan verder.
Als reisgenoten, want jouw verhaal sluit aan bij het mijne.
Jij en ik, voortaan samen onderweg.
-
Wat een geluk,
wanneer je niets te verliezen hebt,
want dan hoor je bij God thuis.
Wat een geluk, wanneer je niet oppervlakkig
over alle ellende heen leeft,
want je zult worden getroost.
Wat een geluk, wanneer je een mild mens bent,
want je zult het beloofde land bezitten.
Wat een geluk, wanneer je verlangt dat alles terecht komt,
want je zult het overvloedig zien gebeuren.
Wat een geluk, wanneer je durft te vergeven,
want je zult genadig worden behandeld.
Wat een geluk, wanneer je hart ongecompliceerd is,
want je zult God zien.
Wat een geluk, wanneer je vrede sticht,
want God zal je zijn kind noemen.
Wat een geluk, wanneer je lijdt om te bereiken
dat alles terecht komt,
want dan hoor je bij God thuis.
Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt.
-
Je ziet elkaar wel zitten,
dus reik je elkaar de hand
en stapelt vlot een droomkasteel
in wild en los verband.
De vlinders fladderen er rond,
in een zon die warm schijnt,
toch merk je al spoedig
dat die toch soms verdwijnt.
Want ook al heb je alles
uitvoerig geanalyseerd,
toch is niet alles voorspelbaar
of gaat soms iets verkeerd.
Dan telt vooral de basis,
is dat een stevig fundament.
Trouw is dan sterk als beton
en liefde de beste soort cement.
Want dan is belangrijk
dat je op een ander bouwen kunt
en dat je aan elkaar
een bepaalde vrijheid gunt.
Werk dagelijks aan die band
en leg steen voor steen,
dan komt er ook in tegenspoed
geen storm meer doorheen.
De methode is niet belangrijk
en het gaat niet om de stijl,
als het binnen in je hart maar klopt
want daar blijft de warmte op peil.
-
Ieder mens, die op de wereld komt,
is zijn leven lang op zoek naar geborgenheid.
Hij wil een thuis vinden,
een beetje zekerheid en menselijke warmte.
Wie geen geborgenheid vindt,
is een geschonden mens, een mislukte, een ongelukkige,
iemand, die zich niet goed voelt in zijn vel.
Je kunt niet leven zonder iemand
die van je houdt, die je de moeite waard vindt,
die deelt in je vreugde en in je pijn,
die je een plaats geeft in zijn gevoelsleven,
iemand, aan wie je je kunt toevertrouwen,
iemand, die bezorgd voor je is,
iemand, bij wie je altijd welkom bent.
Zonder thuis ben je een thuisloze.
Gelukkig de mens, die op aarde een thuis gevonden heeft.
En de grond van elke geborgenheid is: LIEFDE.
-
Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden,
door een land van onzekerheid.
Waar witte rozen kunnen bloeien,
die niet sterven in de tijd.
Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden,
naar het vuur van de onenigheid.
Haar vlam zal altijd blijven branden,
ook al komt ooit onze tijd.
Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden
over de weg die wij samen willen gaan.
Ook wanneer hij wel eens kronkelt,
zal ik altijd naast je staan.
-
Echte liefde is moeilijk te vinden.
Het is er, maar soms herken je het niet,
omdat je meestal maar één keer in je leven
dat gevoel bij jezelf ziet.
Bij echte liefde heb je te maken
met geluk en met verdriet.
Hoe erg je de ander ook zult kwetsen,
zomaar vergeten kun je elkaar niet.
Misschien is het ook wel beter
dat je elkaar bij blijft in gedachten,
terwijl je verder gaat met je leven
en diep in je hart op elkaar zult wachten.
Dat is je eigen bes1issing.
Het kan goed gaan, maar ook fout.
Diep van binnen weet je hoe het afloopt,
omdat je zoveel van elkander houdt.
Als je zeker weet dat je voor elkaar de enigste bent,
raak je dat gevoel nooit meer kwijt
en kom je er met veel verdriet achter
dat ECHTE LIEFDE nooit slijt
-
Er zijn vele momenten in je leven,
die je wilt delen met anderen.
Momenten van vreugde, van zorgen
en momenten van gewone alledaagse dingen.
Elke dag loop je vele mensen tegen het lijf,
maar slechts een paar ervan noem je vrienden.
Vrienden die je nodig hebt
om mee te kunnen praten en lachen,
die jouw idealen hebben,
mensen om jou leven te delen.
Maar dan opeens merkje dat er één is
die meer voor je betekent dan een gewone vriend.
Dat er één is, die meer voor je betekent dan wie ook.
Het is een gevoel dat je niet kunt omschrijven.
Je vindt elkaar zo de moeite waard,
dat je elkaar steeds beter wilt leren kennen.
Je trekt steeds meer samen op
en steeds ontdek je nieuwe dingen in elkaar.
Je leert elkanders goede kanten waarderen
en elkanders fouten accepteren.
Het is de liefde, die je voor elkaar voelt.
Jouw idealen, jullie idealen.
Jouw zorgen, jullie zorgen.
Jouw geluk, jullie geluk.
Je weet dat je niet meer alleen staat.
Jouw leven wordt jullie leven.
Niet ik, niet jij, maar wij.
-
Waar liefde is en zorg om elkaar daar is het goed wonen.
Waar gehuild kan worden en gelachen,
daar kunnen mensen leven.
Waar niets verborgen hoeft te worden,
daar kan een mens geborgen zijn.
Waar verdriet en pijn wordt gedeeld,
daar worden mensen een thuis voor elkaar.
Waar aandacht is voor ieder,
daar kan ieder groeien en opbloeien.
Waar mensen elkaar behouden en verwarmen,
daar is men 't liefste thuis.