Gebeden op de tweeëndertigste zondag door het jaar

Gebed over de gaven

Wij bidden dat er orde en regelmaat in onze samenleving mag zijn,
dat iedereen zijn rechten én plichten mag kennen en beoefenen,
opdat niemand in de verdrukking komt
en iedereen zich veilig voelen kan.

Wij bidden dat er echte vrijheid in onze samenleving mag zijn,
dat ieder zijn eigen overtuigingen kan hebben en uitspreken,
dat niemand gedwongen wordt dingen te doen
waar hij niet achter kan staan.

Wij bidden om idealisme in onze samenleving,
om mensen die durven dromen van een betere wereld
en die zich ook inzetten om hun dromen waar te maken.

Wij bidden om blijmoedigheid in onze samenleving,
om mensen die echt kunnen genieten van de natuur
en van al het goede dat mensen zijn en doen voor elkaar.

God van mensen, u die de zon laat opgaan over goeden en kwaden,
help ons om licht en warmte te zijn voor elkaar,
opdat niemand in de kou blijft staan. Amen.

Teksten, gebeden, gedichten bij de tweeëndertigste zondag door het jaar

God, niet van doden maar van levenden;
God, niet van de dode letter
maar van de levende geest,
God, niet van mooi weer spelers
maar van oprechte zoekers
God, niet van koning, keizer, admiraal
maar van Abraham, Isaak, Jakob,
wees ook onze God.

God, grond van ons bestaan
zet ons op onze benen
geef ons armslag
beweeg ons
om in beweging te komen
om trap te zijn
voor hen die u zoeken
of struikelblok
voor hen die u verzoeken.

God de Schriften spreken
maar onze oren zijn verstopt
de Schriften lichten
maar we zijn verblind
uw woorden klinken
maar vinden geen weerklank.
Geef ons uw geest
de geest van waarheid en liefde
de geest van inzicht en vergezicht
de geest die ons stamelen bekrachtigt
de geest die ons de oren doet spitsen
de geest die onrustig maakt
zodat we toekomen aan u en elkaar.

Trouw zijn aan onszelf,
trouw zijn aan Jezus´ idealen,
trouw zijn aan Gods bedoelingen,
dat kan heel veel van ons vragen,
soms misschien meer dan we kunnen opbrengen.

Trouw zijn aan onszelf vraagt
dat we durven nadenken over de diepere zin van ons leven,
over de vraag wat werkelijk bijdraagt aan ons levensgeluk,
dat wij niet door de knieën gaan voor de machten
van egoïsme en gemakzucht.

Trouw zijn aan Jezus´ blijde boodschap vraagt van ons,
dat wij ons niet neerleggen bij de scheiding tussen rijk en arm,
dat wij de kant kiezen van hen die in onze wereld niet meetellen
van hen die de kans niet krijgen een menswaardig leven te leiden,
dat we wegen zoeken om hen te helpen
toch wat levensgeluk te vinden in hun leven.

Trouw zijn aan Gods bedoelingen vraagt van ons,
dat we steeds ons hart laten spreken in de omgang met medemensen
dat we ons niet laten leiden door vooroordelen,
dat we een open oog hebben voor alle mogelijkheden
die we hebben om bij te dragen aan het levensgeluk van anderen.

Droom van vriendschap voor de rest van je dagen
Droom van een einde aan alles wat scheidt
Droom van een leven in goede gezondheid
Droom dat armoede niet meer bestaat
Droom van een tijd zonder oorlog en strijd
Droom van de liefde en droom van de vrede
Droom dat gerechtigheid overal heerst.
Maar als je droomt, droom dan niet in je bed,
maar met de hand aan de ploeg, en bid
dat God je de krachten geeft om te werken
en de moed voor je droom te sterven.

Liefde: een teder woord,
maar ook een woord bezoedeld en besmeurd.
Liefde: een woord dat diepste overgave
tussen mensen kan vertolken,
maar evenzeer verkracht kan worden.
Liefde: een woord
dat zowel een krachtig neen kan inhouden
als het stille ja van mensen naar elkaar.
Liefde: een woord dat uitgebuit is door de reclame,
die gevoelens van mensen bespeelt.
Liefde: een woord voor het springerige gevoel diep in je hart,
dat vraagt om uitgebouwd te worden.
Liefde: een woord van nabije ontferming,
van belangeloze hulp en stilzwijgende solidariteit.
Liefde: een woord voor de intieme nabijheid
en het verstilde wachten op wat groter is dan wijzelf.
Liefde: een woord . . . voor God

Liefhebben begint met verwondering,
de wonderen van liefde om je heen leren zien:
de warmte die mensen besteden
aan zieken en bejaarden,
het geduld en de tederheid
van ouders voor hun kinderen,
het gebaar van de hand over het hart,
het vergeven en vergeten.
Liefhebben is wanhoop weigeren,
niet meehuilen met de wolven in het bos,
wel geloven in toekomst voor onze aarde,
wel blijven zeggen en zingen
dat liefde het fundament is voor een nieuwe wereld.
Liefhebben is tevreden zijn met het kleine begin,
geloven in het mosterdzaadje,
de druppel op de gloeiende plaat,
beginnen waar je leeft,
breken en delen met wie vandaag je naaste is.

Eens was er een jonge vrouw. Op de vooravond van haar huwelijk stond zij bij haar moeder en keek naar de zon die over het strand onderging in volle zee.
Toen vroeg zij haar moeder: "Moeder, mijn vader houdt van je en hij is je altijd trouw gebleven. Wat moet ik doen opdat mijn man en ik steeds van elkaar zullen blijven houden? Wat moet ik doen om onze liefde steeds inniger te maken? Hoe doen vader en u dat?"
De moeder zweeg en dacht even na. Toen bukte zij zich en vulde allebei haar handen met zand. Ze kwam ermee bij haar dochter staan.
Zonder verder iets te zeggen knelde zij de vingers van haar ene hand steeds sterker om het zand. Het zand glipte er uit. Hoe krampachtiger zij haar hand balde hoe sneller het zand eruit gleed. Toen zij haar hand openmaakte kleefden er nog maar en paar vochtige zandkorrels aan haar handpalm.
Maar haar andere hand had de moeder opengehouden alsof het een kleine schaal was. Daar bleven de zandkorrels liggen. Zij schitterden steeds rijker en voller in het licht van de zon.

Een man en een vrouw gingen naar een wijs man en vroegen of hij hen wilde scheiden.
De man zei: Ik heb jullie getrouwd. Het was een groot feest, herinner ik mij. Ik vind dat jullie scheiding op dezelfde manier gevierd moet worden.
Zo gebeurde het. Toen het feest ten einde liep, zei de wijze man: Laat de vrouw gaan naar het huis van haar ouders, maar ze mag het kostbaarste uit jullie woning kiezen om mee te nemen. Er was veel gegeten en gedronken.
Ook de man had veel gedronken, want er was een groot verdriet op de bodem van zijn ziel. Hij viel om middernacht in een diepe slaap.
Toen hij de volgende ochtend wakker werd, merkte hij tot zijn verbazing, dat hij zich bevond in het huis van zijn schoonvader. Zijn vrouw had het kostbaarste uitgekozen en meegenomen, zoals de wijze man het bepaald had.
En wéér riepen zij alle vrienden en buren bijeen en wéér werd er bruiloft gevierd.