In memoriam Henk Tolboom

Inspirator.........
Stimulator........

Kort voordat hij 80 jaar zou zijn geworden, overleed op 2 oktober 2017 pater Henk Tolboom, Missionaris van het Heilig Hart en vele jaren pastoor van Overloon en Stevensbeek: namelijk van 1 oktober 1993 tot 1 juni 2011. Na 1 juni 2011 verhuisde hij naar Amersfoort, waar hij ging wonen dicht bij zijn familie.

Op 7 oktober 2017 vond in de prachtig met bloemen versierde H. Theobalduskerk van Overloon de uitvaartplechtigheid plaats. Pastoor Henk Tolboom woonde weliswaar al ruim zes jaar in Amersfoort, maar het was zijn wens om te worden begraven in zijn geliefde Overloon. Die liefde was geheel wederzijds, want pastoor Henk Tolboom is hier altijd en door iedereen op handen gedragen. Dat bleek ook uit het grote aantal mensen dat bij zijn afscheidsviering op 7 oktober aanwezig was. En het kwam ten volle tot uiting in het luide applaus, dat tijdens die viering spontaan klonk, toen in een boodschap van onze bisschop Gerard de Korte werd gezegd, dat pastoor Henk Tolboom een priester was naar zijn hart, een priester dus naar het hart van onze bisschop. Een priester met het hart op de goede plaats.

Bij zijn foto staan de woorden inspirator en stimulator. Die twee woorden tekenen hem ten voeten uit.
Pastoor Tolboom was zijn tijd vooruit. Hij wist hoe belangrijk de zelfredzaamheid van een parochie zou worden als het aantal priesters verder zou afnemen. Hoe vaak hebben wij hem niet horen zeggen: de Kerk, dat zijn wij!

De lezingen en woorden die in de afscheidsviering werden gesproken, had hij zelf gekozen. Deze viering ademde daarmee voelbaar zijn geest. Voorganger hierbij was pater Theo te Wierik, provinciaal overste van de Missionarissen van het Heilig Hart. Met twee medebroeders van pastoor Henk Tolboom ging hij, samen met vier acolieten, op imposante wijze voor. Het Sint Theobaldusgilde bewees hem in deze viering de gilde-eer, met onder andere een persoonlijke wacht bij de baar.

Een van de door pastoor Henk Tolboom gekozen lezingen kwam uit een brief van Paulus aan de Korintiërs. Velen van ons kennen die lezing. Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen - had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal.
Op prachtige wijze wordt in deze lezing de liefde bezongen.
De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid
Maar wat zou Paulus opschrijven als hij in deze tijd een brief aan de Kerk van Rome zou moeten sturen.
Die vraag had Henk Tolboom zich gesteld en het antwoord dat hij gaf, hoorden we in zijn aantekening bij deze lezing. Als Paulus nu een brief aan de Kerk van Rome zou schrijven, zou hij misschien zeggen: "Jullie praten veel over liefde, maar in de praktijk wordt de liefde maar al te vaak verstikt in wetten en regels. Jullie doen alsof de Heilige Geest alleen in jullie werkzaam is en dat jullie daarom naar niemand te luisteren hebben. Dat is liefdeloos. Daarmee hebben jullie de boodschap van Jezus niet begrepen. Zijn Kerk zou moeten inspireren en niet alsmaar zitten te decreteren".
Als u dit leest, ervaart u het ongetwijfeld zoals de mensen in de Theobalduskerk op die zaterdag van 7 oktober. Het was alsof pastoor Tolboom weer voor hen stond.

Ook bij zijn afscheid zes jaar geleden maakte hij eerlijk en oprecht duidelijk hoe de kerkleiders zouden moeten zijn. Toen benadrukte hij dat het de grote fout van de Kerk is om gelovigen te zien als onwetende schapen, die naar hen moeten luisteren, maar dat zij zelf niet hoeven te luisteren naar de schapen. Hetzelfde thema dus en dezelfde boodschap, want het is aan de Kerk: "het is aan ons allen om naar de mensen te gaan, je hart te laten spreken en overal te zeggen, dat het koninkrijk van God werkelijkheid kan worden overal waar mensen eerlijke zorg hebben voor elkaar".

De Missionarissen van het Heilig Hart, het Sint Theobaldusgilde en al zijn vertrouwde parochianen droegen bij aan een waardige afscheidsviering, waarin de door pastoor Henk Tolboom uitgedragen visie nogmaals de volle aandacht kreeg.
Ook het dankgebed dat Henk Tolboom voor zijn eigen afscheid had geschreven, maakte indruk. Hij dankte alle mensen die met hem verbonden zijn geweest, die in stilte aan hem hadden gedacht, die hem hadden kunnen bezielen en voor wie hij iets mocht betekenen.

Pastoor Tolboom verhuisde, zoals gezegd, naar Amersfoort. Terug naar zijn familie. Het lijntje met Overloon en Stevensbeek bleef. Met bezoekjes, telefoontjes, e-mails en briefjes. Vooral rond zijn ziek-zijn bleef er intensief contact.

Begin september bereikte ons het verdrietige bericht dat hij ongeneeslijk ziek was. Op 2 oktober is hij, in het bijzijn van zijn naaste familie, overleden. De naam van onze geliefde pastoor Henk Tolboom zal voor altijd met Overloon en Stevensbeek verbonden zijn.

Hieronder een afdruk van van het gedachtenisprentje:




Hieronder een afdruk van de rouwbrief: