Dodenherdenking 4 mei 2010

Thema: Stilstaan bij de vrijheid

Openingslied : ZIJN ER NOG WEGEN (melodie: Blowing in the wind)

Verwelkoming en het aansteken van het vuur

Welkom bij deze dodenherdenking 2010, de doden van toen gedenken, is ook denken de levenden van vandaag. Stilstaan bij de bevrijding van toen, is ook stilstaan bij de vraag wat vrijheid vandaag voor ons betekent.
We beginnen met het binnenbrengen van het vuur, vuur je kunt je eraan branden, maar het verwarmt je ook, we denken aan hen die in het oorlogsvuur zijn omgekomen maar we denken ook aan het vuur van de echte vrijheid die hartverwarmend is, dat mensen bij elkaar brengt zoals men soms gezellig rond een kampvuur zit of bij een open haard.
Ik nodig scouting uit om nu met het vuur uit het museum onze vuurzuil hier aan te steken.

Het is goed dat we elk jaar denken aan hen die omgekomen zijn in het vuur van oorlog en geweld, aan hen die voor hun leven beschadigd zijn en de brandwonden altijd met zich meedragen. In onze streken is dat vuur gedoofd, maar er zijn nog zoveel plaatsen in de wereld waar dat vuur nog mensen de dood injaagt en levens kapot maakt. Daarom is en blijft het belangrijk dat we met elkaar en voor elkaar ook dat andere vuur aansteken, het vuur van de vrijheid, het vuur dat niet beschadigt maar verwarmt, vuur dat mensen niet uit elkaar drijft maar juist samenbrengt.
Daarom is en blijft het belangrijk dat we stil staan bij de vrijheid, voor ons zo gewoon en daarom vaak ondergewaardeerd door ons voor ons vanzelfsprekend maar lang niet voor iedereen, ook niet in onze huidige samenleving. Stil staan bij de vrijheid willen we doen aan de hand van enkele teksten geschreven door enkele jongeren juist voor de viering van 4 en 5 mei van dit jaar

Teksten over Vrijheid

Dodenherdenking

We steken een kaars aan voor de velen die hier in en rond Overloon gesneuveld zijn, Britten, Amerikanen en Duitsers.

We steken een kaars aan voor de 40 inwoners van Overloon die in en na de oorlog het leven verloren hebben.

We steken een kaars aan voor alle burgers, verzetsmensen en soldaten die gedood werden hier in Nederland of elders in Europa.

We steken een kaars aan voor alle militairen die wereldwijd gevochten hebben voor vrijheid en vrede en die daar hun leven voor gegeven hebben.

We steken een kaars aan voor alle joden, zigeuners en anderen die weggevoerd werden naar de vernietigingskampen en dat niet overleefd hebben.

We steken een kaars aan voor alle burgers en militairen die na de Tweede Wereldoorlog het slachtoffer werden van oorlog, geweld en terrorisme.

We steken een kaars aan voor alle onschuldige burgers die ook in deze dagen de dood vinden door autobommen, landmijnen en granaten.

Gebed

Zang: HERINNER U DE NAMEN

Evangelie volgens Johannes 8, 31-36

Tegen die Joden die in Hem geloofden, zei Jezus: "Als u vast-houdt aan mijn woord, dan bent u werkelijk leerlingen van Mij; dan zult u de waarheid leren kennen, en de waarheid zal u vrij maken." Toen wierpen ze tegen: "We zijn toch afstammelingen van Abraham en nooit iemands slaaf geweest! Hoe kunt U dan zeggen dat we vrij moeten worden?" Jezus gaf hun ten antwoord: "Waarachtig, Ik verzeker u: wie zonde doet is een slaaf, een slaaf van de zonde. Een slaaf blijft niet voorgoed in huis, de Zoon blijft voorgoed. Als de Zoon u vrijmaakt, zult u echt vrij zijn."

Overweging

Vrijheid is als een kampvuur of een haardvuur, mensen warmen zich aan het vuur en aan elkaar, ze beleven verbondenheid en saamhorigheid. Maar je moet wel zorgen dat het vuur blijft branden, want als je een kampvuur of haardvuur laat uitgaat is dat ongeveer hetzelfde als zeggen, ga maar naar huis, ga maar naar bed, het feest is afgelopen. Maar als ieder in zijn eigen hokje, in zijn eigen bed zit, of zoals het vaak is, als ieder in zijn eigen hokje gestopt wordt, kun je geen verbondenheid in vrijheid vieren.
Hokjesgeest is een grote bedreiging voor echte vrijheid. En toch zie je hoe links en rechts steeds weer muren worden opgetrokken muren die de menselijke vrijheid inperken en beschadigen, muren die maken dat wegen door het leven doodlopend worden, in figuurlijke zijn, helaas soms ook in letterlijke zin.
Extreem denken, links of rechts, trekken muren op in de samenleving, muren van onverdraagzaamheid, muren van discriminatie muren van vooroordelen. Machtszucht, machtswillekeur bouwen hoge muren rond eigen belangen, waar anderen tegen te pletter lopen.
Welvaart en de angst iets van zijn welvaart te verliezen veroorzaken hoge muren om mensen buiten te houden, gesloten grenzen waar asielzoekers tegen aan lopen. Maar zolang er muren worden opgetrokken, zijn mensen niet echt vrij, aan welke kant van de muur zij ook leven. Zolang muren een samenleving verdeeld houdt, zijn mensen beknot in hun vrijheid.
Een samenleving, een wereld, is dan alleen leefbaar als we muren weten af te breken en verbondenheid in vrijheid beleven in ons dagelijks bestaan. Onze samenleving is ook pas echt vrij als we ervoor zorgen dat het vuur van de vrijheid geen uitslaande brand wordt, als vrijheid geïnterpreteerd wordt als: alles moet kunnen, alles moet gezegd kunnen worden, alles moet gedaan kunnen worden, want dat is geen vrijheid die mensen samenbindt, maar juist verdeelt, dat is geen vuur dat verwarmt maar juist verkilt en verhardt en dus beschadigt en slachtoffers maakt.
Vrijheid kan alleen dan verwarmen als het wederzijds respect uitstraalt, als het verdraagzaamheid en mildheid jegens anderen kent, als het ingebed is in oprechte zorg en aandacht voor elkaar . Dat is de weg die Jezus ons in het evangelie wijst. En wij zijn allemaal geroepen om die weg te gaan.

Zang: GEROEPEN OM JEZUS' WEG TE GAAN melodie:. Zomaar een dak . . .

Voorbede

Afsluiting

Slotlied: ALLE MENSEN WORDEN BROEDERS