Openingslied door koor
InleidingEen dierbare afgeven aan de dood, is altijd een ingrijpend
gebeuren.
Je eigen leven gaat verder, maar er is iets van je weggenomen,
je mist iemand, voor de een iemand die je heel nabij was
voor een ander iemand die wat verder van je afstond.
Maar je mist hem of haar wel.
Het maakt natuurlijk verschil of je het hebt zien aankomen,
of je erop voorbereid was, soms is het ook een stukje opluchting
omdat aan een lijdensweg een eind gekomen is.
Een onverwachte en plotseling dood is altijd moeilijker te aanvaarden.
Het maakt verschil of je voor je gevoel een goed afscheid hebt kunnen
nemen
in een afscheidsviering of uitvaartdienst.
Veel en veel moeilijker ligt het als iemand plotseling spoorloos
verdwenen is.
Bij vermissing, zeker ook van kinderen, ligt het nog veel en veel
moeilijker.
Elk sterven stelt je als nabestaande voor een grote tweeslachtigheid.
De dode is in levende lijve voorgoed weg uit je leven, onherroepelijk,
je kunt niet meer met hem of haar praten,
en tegelijk blijft hij of zij heel dicht bij je, maar wel als
herinnering.
Weg, en toch heel dichtbij, niet te zien maar nog volop te voelen,
Aan de ene kant de pijn van het gemis,
aan de andere kant een berg fijne herinneringen
waarin de dode bij je blijft,
herinneringen die diezelfde tweeslachtigheid hebben:
ze stemmen je dankbaar voor alles wat je samen hebt mogen beleven,
maar ze doen je ook pijn omdat het nu verleden tijd is.
Denken aan onze doden, zeker ook zoals we dat vandaag doen,
heeft altijd iets dubbels: scheiding en toch nabijheid,
verdriet en stille vreugde, gemis en dankbaarheid.
Vluchten voor je herinneringen omdat ze je pijn doen
is geen goede zaak, het helpt je niet verder, eerder het tegendeel.
Maar je opsluiten met je herinneringen is dat evenzeer,
want je leven moet verder en vraagt elke dag om een nieuwe invulling.
In het heden van ons dagelijks bestaan moet ook plaats zijn
voor de dierbare doden, die trekken met ons mee,
en zo kunnen ze ons tot steun zijn, een bron van stille kracht.
We vieren vandaag Allerzielen, een dag vol herinneringen,
maar ook een dag dat we verbondenheid beleven,
verbondenheid met onze doden, maar ook verbondenheid met elkaar.
Want samen met elkaar gaat ons leven verder in het heden.
Dat wordt ook verwoord in de lezing van deze viering.
Zang door koor
Dodenherdenking:We steken nu een kaars aan voor de volgende overledenen:
We gaan nu kaarsen opsteken voor de volgende overledenen:
Namen van overledenen
We denken ook even aan de volgende overledenen
prentjes uitdelen en collecte
SlotgebedOp het kerkhof:
GefluisterZegening van de graven
Slotgebed op het kerkhof:Last Post