Stilte

Stilte

Hoe zwaar valt het om slechts stil te zijn.
Hoe moeilijk is de stilte te verdragen.
De stilte die zwaar is van onmacht.
Hoe graag willen we troostwoorden zeggen.
Hoe snel willen we opbeuren.
Hoe vlug zoeken we verklaringen, halen we God erbij,
zeggen we dat het een verborgen zin heeft.
Hoe vlug vluchten we weg.
het is ons leed niet.
Het treft een ander.
Zwijgen zou nietszeggend zijn.
Zwijgen zou niets betekenen. Denken we.
Hoe moeilijk is het om te blijven zwijgen.
Hoe zwaar valt het om slechts stil te zijn.
Stil, maar toch aanwezig.

Met engelen te zingen (Ine Verhoeven)

Ik heb de stilte aangetikt;
ik vroeg haar met weinig woorden
of ik binnen rusten mocht,
want ik was zo moe van het lawaai van alledag;
en de stilte liet mij toe.

En in de stilte heb ik water horen zingen in de beken;
en langs de rotsen floot de wind haar melodie;
en aan de bomen ruisten bladeren hun talen;
en heel de wereld leefde op in biddend lied.

Ik heb het mogen horen toen ik daar te rusten zat
in die genadetuin van God;
want ik was zo moe van het lawaai van alledag,
van het jachtige verkeer, de snelle tred; van de chaos,
van de herrie, van de haast.

Maar dat is voorbijgegaan;
verzaligd heb ik in Gods stilte
Zijn stem beluisterd in het leven om me heen:
zelfs de allerkleinste kelen trillen
klanken naar de wereld; alle zielen, zelfs de bloemen
zingen langzaamaan naar rust . . .

Het is het wonder van de schepping,
godgegeven; tonen van leven,
geheiligd tot 'n lied, hemels gezang:
ballades voor de engelen.
Uit de weldaad van Gods stilte
ben ik verkwikt teruggekeerd

De stilte

Ik voel me goed in de stilte,
de lange kloostergangen,
waar iedereen eerbiedig zwijgt,
de oude koorbank in een hoek,
waar ik uren zit en kijk,
de statige binnenkapel,
waar de rust soms zeer doet in je hoofd.

Ik voel me goed tussen de boeken,
de kelders zijn volgepakt,
de sleutel geeft toegang tot geheimen,
ik loop langs oneindige rijen,
mijn vingertoppen raken versleten ruggen,
ik kijk wat en ilk lees,
alles in me is verwondering.

Ik voel me goed met de weinige woorden
vaak in het voorbijgaan uitgesproken,
het verplichte zwijgen bij het eten
de eentonige stem die voorleest,
m'n ogen dwalen langs de oude balken,
een beeld kijkt op ons neer,
alleen het bestek 'spreekt'.

Ik weet wel dat dit de echte wereld niet is,
een rijksweg op een paar honderd meter,
winkels aan het eind van de straat,
in elk huis de tv die regeert,
m'n werk dat op me wacht;
maar die paar dagen per jaar
geniet ik ervan!

Stil

Stil zijn de dagen soms.
Slechts geluiden van buiten dringen binnen.
Geen mensenstem spreekt.
Slechts het zelf-gesprek vindt doorgang.
Stil zijn de dagen soms.
Het verlangen naar de liefde,
die tot mij spreekt,
die jij zegt, roept in mij.
Het verlangen om gezien te worden
brandt in mij.
Stil zijn de dagen soms.
Slechts geluiden van buiten dringen zich op.
Waar ben Jij die aan ons denkt?

Niemandsland van stilte

Over zeven zeeën van wachten, eb en vloed,
komt uit de verre verten een woord ons tegemoet;
een groet, met vreemde tekens geschreven in het zand,
het wordt alleen gelezen door wachters op het strand.

Over zeven zeeën van feiten uit de tijd
wordt ons uit 't ver verleden een boodschap aangereikt;
een taal van hoop en zegen, een vogel in de hand,
een weldaad als de regen, die valt op dorstig land;

Over zeven zeeën van uitzien naar de dag
zal eens de hemel komen waarop de wereld wacht.
De vaders zullen zaaien, hun zweet valt in de voor;
de zonen zullen maaien, zo gaat het steeds maar door.


K. Pannekoek en P. Bruggeman

Hoe stilte vrede wordt

Stilte is de drempel om bij jezelf binnen te komen . . .
Toch een schakelaar omdraaien en het stil maken . . .
Ontsnappen aan reclamespotjes
en op je eigen ritme mogen leven.
Jezelf terugvinden in je eigen adem, geruisloos in en uit
en bewust de bloedstroom meebeleven
en het licht rondom
en de ruimte boven die oneindig is.
Als we de stilte weer ontdekken- die helende kracht -
dan ontdekken wij onszelf, keren wij naar binnen
en staan verwonderd te kijken
naar de vreemde ruimte die wijzelf zijn.
Wij kijken vanuit de stilte
op een andere manier naar buiten,
als een kind bijna:zonder te verstaan
en zonder dat het verstaan moet worden.
Als we de stilte weer ontdekken,
dan wordt er zoveel naar de achtergrond geduwd.
Als wij ons niet laten afstompen
door de geluidsstroom die op ons afkomt,
dan kunnen wij weer het woord ontdekken
dat ons tot elkander brengt.
Alleen de stilte geeft draagkracht aan het spreken
en behoedt onsvoor gebazel.
De stilte is voor elk mens het grote watervlak:
als wij er ons aan overgeven en niet tegenspartelen,
dan draagt het ons, dan geneest het ons,
dan leert het ons intenser te leven voor Gods aanschijn.


Manu Verhulst

In de stilte gaat weer open

In de stilte gaat weer open
wat zolang gesloten was
Ogen zien wat was verborgen
Angst houdt dat niet langer vast

In de stilte geef je leven
als de andere luisteren wil
Leven dat je door kunt geven
aan wie het maar horen wil

In de stilte krijg je liefde
als je anderen binnenlaat
Als je al je zorgen even
in jezelf bezinken laat

In de stilte, als je handen
net als bloemen opengaan
Kun je als je heel goed luistert
weer het woord van God verstaan.

Dat je handen vol van vrede zijn,
je voeten in de goede richting gaan,
je ogen licht in donker zien
je oren in de stilte God verstaan.

Dat je stem met elke nieuwe klank
de oude wereld kleur en inhoud geeft
je hart tot in de eeuwigheid
plaats voor liefde heeft.

Stilte

Stilte is de ruimte tussen woorden
stilte is het mooist met open oren
stilte... om dat ene woord te horen
stilte is de bron van ons bestaan.

Stilte in de koelte van de ochtend
stilte in het diepste van de nacht
stilte als de storm weer is gaan liggen
stilte is een plek diep in je hart.

Stilte is het zwijgen van geweren
stilte is het einde van geweld
stilte is verlangen naar de vrede
stilte... als het wezenlijke weer telt.

Stilte in een troostende omarming
stilte na het schreien van een kind
stilte van geluk en van de liefde
stilte waar je weer jezelf terugvindt.
Stilte om het woord weer te verstaan
stilte van waaruit we verder gaan.


Riemke de Groot

In stilte

We lopen de deuren
van de kerk niet plat,
we bidden niet elke dag
Zit het tegen,
komen we niet meteen
bij U, God, klagen
- zit het mee,
gaan we U niet meteen
op onze knieën danken.

Dat wil niet zeggen
dat we niet blij zijn
met wat we hebben,
dat we nooit eens spijt hebben
van wat we hebben gedaan.
Maar soms zegt stilte meer
dan duizend woorden doen: God….

We roepen niet van de daken
wat we wel of niet geloven,
we lopen er niet mee te koop.
Maar soms zegt zwijgen
méér dan duizend woorden doen: God...

Stil vertrouwen

Wie rust heeft in zichzelf,
valt een ander niet lastig,
zaait geen onrust.
Wie stilte kent in zichzelf,
verliest zich niet in kreet en leuze,
blaft niemand af.
Bid gerust en stil.

Wie vrede meedraagt in zijn binnenste,
brengt geen onvrede, zint niet op geweld.
Wie geen angst kent in zijn bestaan,
zal niet razen, slaat niet wild om zich heen.
Bid gerust in vrede.

Wie in wel en wee, gezond of ziek
vertrouwen heeft in het leven gegeven,
sterkt zijn naasten en openbaart God die goed is.
Bid gerust en in alle vertrouwen.

Stille kracht (Paul van Vliet)

Zoveel touwen die ik beet had
glipten door mijn hand.
Ik heb zo vaak een huis gebouwd
op drijvend en los zand.
Ik ben zo vaak in het zicht
van de haven nog gestrand.
En de spijkerharde waarheid
bleek soms zwakker dan ik dacht.
Maar gebleven - door de jaren heen -
is de stille kracht
van vrienden om me heen,
van het vak waar ik van hou
en de liefde die ik kreeg van jou.

Stille zorgen

Als je mij verlaat.
Mogen ze van mij de zon weg halen.
Want die wil ik dan niet meer zien.
Als je mij verlaat.
Mag het gras ophouden met groeien.
Want ik wil er niet meer op lopen.
Je kunt er zeker van zijn dat de vogels in de lucht,
Voor mij niet hoeven te zingen.
Ik wil hun gezang en gekwetter niet meer horen.
Ik zal achter blijven in een wereld van stilte en zorgen.
Ik zal er om geven.
Om in het donker van de nacht verder te leven.

Doorleefde stilte

De doorleefde stilte is
de moeder van het gebed,
de bevrijding uit de ballingschap,
de bescherming bij vurigheid,
de behoedster van de overwegingen,
een wachtpost tegen de vijanden,
een kerker voor ons verdriet,
een vriendin voor onze tranen,
de vormster van ons doodsbesef,
de schilderes van de tucht,
de bedrijvige minnares van het oordeel,
de ondersteuning van de onrust,
de vijandin van de vrijblijvendheid,
de gezellin van de rustige adem,
de tegenstandster van de drang tot leraren,
de helpster van de kennis,
de vormster van de beschouwing,
de onzichtbare voortgang en de verborgen opgang ...
De minnaar van de stilte nadert God;
terwijl hij zich in het verborgene onderhoudt met Hem,
ontvangt hij Zijn licht.


Joh. Climacus (600 n. Chr)

Dromen

Laten we vrede dromen
alsof oorlog niet bestaat
en er nergens doden vallen,
nergens iemand iemand haat

Laten we de stilte dromen
harde woorden niet verstaan,
alsof haast en drukte wijken,
er geen straaljagers bestaan.

Laten we de ruimte dromen
brede stranden, wijde zee,
verre luchten, velden bloemen,
en de wind brengt toekomst mee.

Laten we de liefde dromen
warm en sterk en licht en zacht.
Laat de liefde in ons komen
bij ons blijven, dag en nacht.

God van mensen, geef ons kracht
waar te maken wat wij dromen.


Margreet Spoelstra

De stilte der natuur

De stilte der natuur heeft veel geluiden
en is toch vol van rust voor ziel en zinnen
die druppelt zacht en ongemerkt naar binnen
tot in ons hart een zilv'ren toon gaat luiden
gelijk met haar. Als we dan weer beginnen
te denke' aan wereld-dinge' en ze te duiden
merken we dat een kracht, als die van kruiden
in ons gekome' is en ons kalm doet minnen.

Er zijn nu veel, die dit geluid nooit horen;
zij missen het aandachtige en het tere
als wie als kind geen moeder heeft gehad.
Maar de tijd die komt zal mensen weer leren
gelukkig te zijn onder haar akkoorden
en drijven uit hun bloed de koorts der stad.


Henriëtte Roland Holst - van der Schalk

Luisteren

In de diepte van de stilte
zijn geen woorden nodig,
geen taal vereist.
In de diepte van de stilte
word ik geroepen om te luisteren.

Luister naar het kloppen van je hart,
luister naar het waaien van de wind,
de beweging van de Geest.
Wees stil. zegt de eeuwige
en weet dat ik God ben.

Stilte

Vandaag zocht ik de stilte op
In de uithoeken van mijn geest
Onvoorbereid ging ik op reis
Ik was nog nooit zover geweest

Ik wist niet wat ik vinden zou
Want ik wist niet wat ik zocht
Maar ik wist dat dit het beste was
Dus ondernam ik deze tocht

Het was zo duister in mezelf
Nergens was er licht
Ik struikelde bij elke stap
Dus deed ik mijn ogen dicht

Ik zag gevoelens, waarvan ik wist
Dat ik ze te lang heb opgekropt
Angsten en emoties
Die ik ooit diep had verstopt

Ik huilde soms, maar lachte ook
Met schimmen uit een ver verleden
Ik herkende ze direct, jawel
Ook al had ik hen zo lang vermeden

Ik wist opeens dat ik gevonden had
Waar ik al zo lang op wacht
Het is liefde en geborgenheid
In de luwte van de nacht

En nu, soms, als ik wakker wordt
En ik wacht op wat zal komen
Dan komt er niks, alleen maar rust
En hervat ik al mijn dromen

Want vandaag zocht ik de stilte op
In de uithoeken van mijn geest
En ik kwam terug, gewoon mezelf
Zoals ik nog nooit ben geweest

Stilte van binnen

Wat moet je niet in stilte?
Wat doen we niet in stilte? Wat maken we niet mee in stilte?
Vreugde,pijn verdriet en smart,
Niets wordt ons in stilte gespaard.

In stilte dreigt menig mens onder te gaan,
Niemand is er die deze stilte
Nooit heeft gevoeld of meegemaakt.

Toch is het zo,dat wij het weten,
het niet ontkennen,
Dat er in stilte,
heel, heel veel wordt verzwegen
En innerlijk veel wordt geleden.