Leven

Leven als de bomen

Leven als de bomen,
trouw en aardsgezind,
bij het water wonen,
leven van de wind.

Hemelhoog geloven,
leven uit één stuk,
ademnood te boven,
onverdeeld geluk.

Leven als de bomen,
God heeft hen geplant,
leven om te loven,
leven uit Gods hand.

Op de lente hopen,
weten van de herfst,
dromen van de zomer,
leven dat niet sterft.

Toevlucht voor de vogels,
schaduw, onderdak,
huis van mededogen,
liefde wijdvertakt.

Leven als de bomen,
zingen voor je God,
levenslang geloven,
vaste voet aan grond.


Hans Bouma

Leven bezit je niet

Leven bezit je niet,
kun je niet bezitten
want het leven is een groot mysterie.
Je mag er wel binnentreden
verwonderd en dankbaar
om wat je te beurt valt.
Leven bezit je niet,
leven overkomt je, overweldigt je.
Want leven is liefde van God,
zijn pure liefde.
het is zijn manier om te zeggen:
"Ik hou van jou."
Die liefde kun je verliezen, verspelen
als je arme mensen
- wie die ook mogen zijn -
de rug toekeert.
Dat is jouw manier om tot God te zeggen:
"Neen, liever niet."
Die liefde kun je ook bewaren,
kun je beantwoorden
als je arme mensen
- wie die ook moge zijn -
behartigt en bemint.
Dat is jouw manier om tot God te zeggen:
"Ik ben van U."

Maak van je leven een goede maaltijd.

Aanvaard elke dag als een geschenk,
als een gave en zo mogelijk als een feest.
Sta ' s morgens niet te laat op,
kijk in de spiegel en lach tegen jezelf,
zeg "goede morgen" tegen jezelf.
Dan ben je al een beetje geoefend
om het tegen anderen te zeggen.
Als je de ingrediënten van de "zon" kent,
kun je ze zelf maken evengoed als dagelijkse soep.
Neem een grote portie goedheid,
doe er flink wat geduld in,
geduld met jezelf, geduld met anderen.
Vergeet dat tikkeltje humor niet
om de tegenvallers te verteren.
Meng er een behoorlijke werklust in
en giet over dit alles een gulle lach,
en je hebt "de zon van de dag"


Phil Bosman

Leven geven (door Kees Harte)

Leven geven
is uitzicht schenken en uitzicht zijn,
uitnodiging en antwoord,
woord en inhoud bieden.
Ja zeggen en nog veel mee,
geloven, hopen en vertrouwen.

Leven geven
is dankbaar zijn om wat warmte geeft,
de wereld, de mensen, zon en maan
en zoveel meer daarbuiten.

Leven geven is elkaar ontmoeten
in de warmte en de diepte van het hart
en geloven dat het niet zomaar is.
Geloven dat je sterven moet om te leven,
om levensadem en levenskracht te zijn.

Leven is geven, is jezelf zijn
in grenzeloze liefde, in volkomen overgave,
in grote dankbaarheid.

De mooiste dingen van het leven .

De mooiste dingen in het leven kun je niet kopen
omdat ze onbetaalbaar zijn:
een fijne vader en moeder, aardige broers of zussen,
de warmte van vriendschap,
een ruzie die wordt bijgelegd,
het gevoel dat je echt meetelt, thuis en op je werk,
de zon na wekenlang regen,
een bloem zomaar gegeven door iemand die van je houdt,
tranen van vreugde, een schouder om tegen te leunen,
ogen die je begrijpen, handen die je strelen,
geborgenheid en veiligheid bij iemand die kan zwijgen,
genieten van de stilte en de natuur, een mooie zonsondergang,
vertrouwen krijgen en geven,
iemand die ziet dat je wat mankeert,
een glimlach van een onbekende,
een onverwachte brief, een goed gesprek,
weten dat je verwacht wordt,
geloven in het leven en in God.

Leven-liefde-licht

Bij alwat gebeurt
alwat je overkomt
blijf vertrouwen in het Leven
waaruit je bent geboren
waarin je mag staan.

Op de weg die je gaat
de tocht die je maakt
verlaat je op hem
die langs klip en kloof
een spoor van Liefde trok.

Ga in de geest die stuwt als vuur
en vonkt in ons hart
totdat alles aan het Licht komt

Leven

Het leven vraagt veel van een mens
iedere keer weer opgewekt lijken
toch verscheurd zijn.
Verdriet om de dood van een vriendin
tegelijkertijd blij zijn met de geboorte van een kind.
Meeleven met een scheiding
tegelijkertijd feestvieren met een jong en gelukkig bruidspaar.
Veel pijn hebben, weten dat het niet ernstig is.
Gelukkig zijn met het geluk van je kinderen
maar jij zit met twijfels.
Tevreden zijn met je bestaan en toch eenzaam zijn.
Is dat leven?
Alsmaar zoekend balancerend twijfelend vreugde en verdriet.
Ja, zo is het leven. het is GELOOF
het is HOOP, het is LIEFDE.

Leven!|

Steeds weer een nieuwe dag waarop zoveel gebeurt.
Mensen onderweg, werkend voor hun bestaan,
zoekend, tastend, vierend.
De seizoenen die elkaar afwisselen,
warmte, koude, regen, wind.
De natuur, dieren, planten,
alles wat groeit en bloeit.
De aarde die draait,
de zon, de maan,
licht en donker.
Mensen die worden geboren en sterven.
Zo Gods aanwezigheid voelen in mijn bestaan.
God die is, in mij en in alle leven op onze aarde,
in tijd en eeuwigheid.

Zomaar leven

Zomaar leven zomaar zijn,
niet vooruitlopen op wat komen gaat,
niet sneller willen dan 't leven vraagt

zomaar leven zomaar zijn,
tijd van werken en tijd van rusten,
geven wat mogelijk is
ontvangen wat nodig is

zomaar leven zomaar zijn
om U, mijn God, te zien en te horen,
in mensen te ontmoeten.

Levenskunst

Het is geen kunst
om mooie verhalen af te steken
over vrede en gerechtigheid.
Het is de kunst
om je in te zetten voor een ander
en de vrede te bewaren.

Het is geen kunst
om vanuit je luie stoel
te roepen dat je tegen geweld bent.
Het is de kunst
om als het gevaarlijk wordt
niet naar geweld te grijpen.

Het is geen kunst
om van je vrienden te houden
en aardig voor ze te zijn.
Het is de kunst
om vriendelijk te denken
over mensen die je niet mag.

Het is geen kunst
om te roepen dat God goed is
als je lekker in je vel zit.
Het is de kunst
om te geloven dat hij voor je zorgt
als je diep in de put zit.

Het is geen kunst
om als alles mee zit te roepen
dat het de goede kant opgaat.
Het is de kunst om als het tegen zit
te blijven hopen op iets beters.


Greet Brokerhof- van der Waa

Web van het leven
(gedachten van een indiaan)

De mens heeft het web van het leven niet geweven.
Hij is slechts één draad ervan.
Wat hij met het web doet, doet hij met zichzelf.
Nee, dag en nacht kunnen niet samengaan.

Elk stuk van dit land is heilig voor mijn volk,
elke spar die glanst in de zon,
elk zandstrand, elke nevel in de donkere bossen,
elke open plaats, elke zoemende bij
is heilig in de gedachten en herinneringen van mijn volk.

Het sap dat in de boom opstijgt
draagt de herinnering van de rode man.
Een dode blanke man vergeet het land van zijn geboorte
als hij zijn tocht naar de sterren begint.
Onze doden vergeten dit prachtige land nooi:
het is de moeder van de rode man.

De lucht is kostbaar voor de rode man
want alles deelt dezelfde lucht.
De dieren, de bomen, de mensen,
alles heeft deel aan dezelfde lucht.

Het Leven

Was het leven als sterren die stralen
In een heldere nacht
Dat iedereen glinstert
Dat iedereen lacht

Helaas is het anders
Wij hebben het goed
Hebben alles wat we willen
Maar denken niet aan wat armoede doet

Terwijl wij hier zitten
Warm voor de buis
Zijn er zat mensen
Zonder eten of huis

Dit moet echt anders
Zo kan het toch niet
Denk nou eens na
En voel hun verdriet

Het is veel te erg
Zoals het nu is
Wij willen dit niet
Nee, Geluk is wat ik mis

Leven

Van alle dingen die je meemaakt in een leven,
is liefde het makkelijkst om te geven.
Voor alles wat je doet in je tijd op aarde,
laat ik jou het liefst in je waarde.

Je maakt keuzes en je kan je daar in vergissen,
maar al had je die keuze niet dan zou je het gaan missen.
Elke dag wakker worden met een wens in je hoofd,
uiteindelijk naar bed gaan, geheel verdoofd.

Wat je ook zoekt in het leven,
kies voor het juiste pad.
Blijf om je mensen geven,
want dat is het beste wat je hebt gehad.

Je hart geeft aan wat het beste is,
en je zal weten wanneer je iets mist.
Als je maar kiest voor het licht,
en verder werkt aan je ontwikkeling en je gedicht.

Het gedicht des levens is soms heel zwaar,
maar uiteindelijk het beste gebaar.
Je zal het niet kunnen missen of verliezen,
zolang je je eigen hart niet gaat bedriegen.

Uiteindelijk ga je richting het felle licht,
en gaat het hoofdstuk des leven voor je dicht.
Kies je voor je passie en ziel,
En ben je nooit meer het vijfde wiel.

Het leven.

Het leven is vaak net een soap
't kent "goede en ook slechte tijden"
en de bus van "onderweg naar morgen"
zal óók elke dag wel rijden

Maar als je het "retourtje geluk" niet kent
en je opgesloten voelt in "de gouden kooi"
je nog nooit geraakt bent door "hart in aktie"
win je zonder te spelen in de "lotto" ook geen fooi

De wereld blijft toch gewoon doordraaien
of je nu mooi bent of meedogenloos
voor je het weet is alles verdwenen
en zit je in het programma "spoorloos"

Sta dus eerst eens bij je eigen leven stil
voordat je het tot soapie bombardeert
want de actualiteiten van het echte leven
daarvan heb je dan het meeste nog geleerd.

Leven

Leven, hectisch is het juiste woord
doldwaas in het rond
kippen zonder kop
op zoek naar verdwaalde regenwormen
en een mug vliegt te pletter
tegen de aanstormende autoruit
voorbijstormend dansen
in een zee van gevallenen
van de ene kant naar het andere eind van de balzaal
Durf eenzaam te dansen
in een vuur van licht
langzaam maar toch vurig wervelend
door de balzaal van het leven

Het leven is moeilijk te begrijpen…

Het is moeilijk te begrijpen.
Als het leven anders doet lijken.

Als we de weg in ons leven zijn verloren.
Ons zelf kwijt zijn zoals we waren geboren.

We vragen om verlossing te vinden.
En onze verlangens te hervinden.

Het lijkt als of we er alleen voor staan.
Maar toch hoeven de weg niet alleen te gaan.

Er is altijd iemand die over ons waakt.
Die ons moed in spreekt dat raakt.

Hulp komt uit een onverwachtse hoek.
Alsof wijsheid staat geschreven in een boek.

Zal inzicht naar je toekomen.
En het geluk je doen belonen.

Leven is een spel.

voor de ene loopt het goed voor de andere is het een hel.
Je moet voortdurend kiezen waar je heen wilt gaan.
Je moet wel kiezen, je kan niet zomaar blijven staan.

Leven is een mysterie.
Bij de ene loopt het goed, bij de andere een miserie.
Je moet een antwoord zoeken.
Bij jezelf, want zo'n dingen vind je niet in boeken.

Leven is iets apart en dat moet je zelf ontdekken.
Het is iets dat je moeilijk kan omschrijven.
Leven is een strijd tussen goed en kwaad.
Leven is een deel waaruit je bestaat!

Het leven is zoals een blaadje

Het leven is zoals een blaadje,
Vroeg ontkiemt het aan de boom.
Het vraagt om liefde en aandacht
opdat het met de tijd kan groeien.
Het moet ook zelf voor groei zorgen,
samen met de zon en de regen.
Uiteindelijk zal op een dag
het blaadje van de boom verdwijnen,
om welke reden dan ook.
Het mooist is het als het vanzelf valt,
Bruin als de kleur van de herfst.
Het kan ook afgeplukt worden,
ongeacht de kleur die het heeft.
Maar het kan ook het zelf vallen,
zelfs als het nog helemaal groen is.

Eerbied voor het leven

Eerbied voor het leven
Geen groter geheim
dan het geheim
dat leven heet,

Leven -
creatie van de Levende,
Schepper van hemel en aarde

Geen groter geloof
dan het geloof
dat kiest voor het leven,

het leven van mensen,
het leven van dieren,
van alles wat adem heeft.

Geloven -
je verbinden aan de Levende,
eerbied voor het leven.

Hans Bouma

Gegroet het leven

Gegroet het lieve leven
al wat geboren is
en wie het heeft gegeven
een menselijk gezicht
Gegroet de lieve aarde
die onze voeten draagt
onschatbaar is haar waarde
zij voedt ons ongevraagd.

Gegroet de zonnestralen
onmisbaar licht en vuur
die ons uit ontij halen
uit nachten,koud en guur

Gegroet het bruisend water
steeds onderweg naar zee
het zingt voor nu en later:
'Wie stroomt er met mij mee?'

Gegroet het lieve leven
uit water, grond, en licht
en wie eraan wil geven
een menselijk gezicht.

Gegroet u lieve mensen
hier samen weer bij elkaar
om te worden vrienden, vriendinnen
eens wordt het waar.

Toch blijven leven

"Hopen is toch blijven leven
in de vertwijfeling,
en toch blijven zingen
in het duister.
Hopen is weten dat er liefde is,
is vertrouwen in het morgen,
is in slaap vallen
en wakker worden
als de zon weer opgaat.
Is bij de storm op zee
land ontdekken.
Is in de ogen van de ander
lezen dat hij je heeft verstaan.
Zolang er nog hoop is
zolang is er ook bidden
en zolang zal god je
in zijn handen houden.


H. Nouwen

Adem is leven

Je ademt leven in
Je ademt leven uit.
Je ademt naar anderen toe met je woorden,
je lachen je zingen je huilen je klagen.

Die adem, dat ben jij zelf.
Het is jouw levensadem.
De Geest van God is als God die uitademt naar ons toe.
En wij mogen die Geest van God weer inademen.
Maar je moet het zelf wel willen.

De Geest van God, is een goede Geest.
Hij zet mensen in beweging.
Hij maakt mensen vurig.
Hij zet hen in vuur en vlam.
En wat doen ze dan, die mensen?
Ze maken een nieuwe wereld.
Ze troosten waar verdriet is.
Ze geven waar gebrek is.
Ze luisteren waar nood is.
Ze bevrijden waar slavernij is.
Ze zingen en dansen.
Soms komen ze samen, dan bidden ze tot God
en vragen opnieuw om zijn Geest.

In ieders leven

Er zijn in ieders leven momenten van geluk.
Een zeepbel vol met kleuren
maar opeens dan spat ze stuk.
Uiteen in duizend druppels,
die glanzen als de dauw.
Dan verbleken al die kleuren,
wat over blijft is vaal en grauw.
Er zijn in ieders leven, ook dagen van verdriet.
Ver is dan de vreugde, en het genot
zelfs van de kleine dingen.
Heb dan de moed om verder te gaan,
laat toch het hoofd niet hangen.
Je blijft niet in het diepe dal,
't is de tijd die het je leren zal.

Levensgedachte:

Wachten op een wonder.
Ik heb gehoord dat velen van jullie zitten te wachten op een wonder,
een wonder, dat ik jullie God, de wereld zal redden.
Hoe zal ik redden zonder jullie handen?
Hoe zal ik rechtspreken zonder jullie stem?
Hoe zal ik liefhebben zonder jullie hart?
Vanaf de zevende dag heb ik alles uit handen gegeven,
heel mijn schepping en mijn wondermacht.
Niet jullie, maar ik, jullie God, wacht nu op het wonder.

Leven

Leven is: gaan zitten
Met je hoofd in je handen
Wat haalt het allemaal uit
En waar begin ik aan
En toch weer opstaan en verder gaan
En in godsnaam niet weten
Waar je de moed vandaan haalt

Leven is: vertrouwen dat het goed komt
Is onverwoestbaar een mens zijn
Is niet kunnen geloven dat alles afgelopen is
Maar hopen dat er toekomst is
En in godsnaam niet weten
Waar je de moed vandaan haalt

Leven is: iemand verliezen die je dierbaar is
Op wie je huizenhoog gebouwd hebt
Is verdoofd en wanhopig zijn
Omdat zo iemand aan het kruis is geslagen
En dan toch weer doorgaan
Eerst aarzelend maar langzaam sterker
En slechts in Gods naam weten
Waar je de moed vandaan haalt


Hans Harmsen

Leven is op reis zijn

Leven is op weg zijn,
bergen beklimmen, waden door rivieren
bloemen plukken bij maanlicht.
dwalen door eenzaamheden en woestijnen,
een kaars branden tegen de storm,
op-lopen met anderen of hen dragen,
brood delen en vieren in de nacht.

Leven is pelgrimeren,
een tijdlang werken aan de weg,
een brug bouwen over zwart water,
rovers verjagen en duivels,
waken en bidden met zieken,
doden begraven bij de kapel.

Nooit raken pelgrims thuis:
'vreemdelingen' vestigen niet.
wanneer zij eindelijk aankomen,
weten ze wat ze vermoeden:
de weg is het doel

Wie leert me leven

Wie leert me leven met mezelf?
Het is een levensgrote vraag,
een kreet om antwoord.
Ik voel me eenzaam
en ik wil vele vrienden.
Hoe kan ik aantrekkelijk zijn?
Ik zoek genegenheid en warmte,
en iedereen laat me in de kou staan.
Ik durf mijn kwetsbaarheid niet te tonen,
uit angst om geweigerd te worden,
verkeerd begrepen of belachelijk te zijn.
Ik knoop problemen aan elkaar
en ik verwacht dat er iemand is
die mijn ontgoocheling ziet.
Ik verwijt anderen
wat ik in mijn leven niet kan waarmaken.
Ik wil echtheid en vind oppervlakkigheid,
ik zoek eerlijkheid en ontdek bedrog,
ik snak naar ontmoeting en ik word afgewezen,
ik voel fijnheid, maar ontmoet ruwheid,
ik zoek echte gemeenschap en ik verdrink in de groep.
Soms is het me allemaal te veel, maar toch blijf ik hopen
dat iemand me zal begrijpen, bemoedigen,
naar me luisteren en voelen
dat ik echt van iemand kan houden.

Leven is een geschenk

Dat ons leven een geschenk is,
dat ervaren wij elke dag maar soms
voelen we heel goed dat het waard is om te leven.
Dan ervaren we al die mooie dingen
die om ons heen zijn nog sterker.
Dan zie je opeens die bloem
die buiten staat in de wind,
de vogels in de lucht,
de vissen in het sprankelende water,
de zon die boven de ruisende bomen schijnt
en het is alsof de wind zingt... over liefde en geluk...
Je ontdekt tussen al die mooie dingen iemand
die je toelacht en je de hand toesteekt,
aan wie je je helemaal wilt geven.
De wereld wordt nog mooier
en je zou die willen delen met die ander
en er samen van genieten.
Plots krijgt je leven meer inhoud
en je weet dat je samen
aan iets nieuws, iets goeds gaat beginnen.
Samen droom je over een groot nieuw leven
en je weet dat dat het allergrootste geschenk is
dat je ooit hebt gekregen.

Wat brengt het op?

'Wat brengt het op?' Gewoon eenvoudig leven, goed zijn, niet alles willen hebben, niet jaloers zijn, niet zagen, niet klagen, maar helpen, meedoen, troosten, een zieke bezoeken, erbij zijn als een ander je nodig heeft, je moe maken voor anderen, samen eten en drinken... en dit alles niet omdat het ernstig is, maar omdat je er zin in hebt, omdat je mens bent, medemens, omdat je leeft.

Ken je het gevaar, dat je in deze tijd bedreigt? Je leeft in de eeuw van het 'nuttige'. 'Waar dient het voor?', vragen de mensen. Welk nut heeft het, wat brengt het op? Men berekent kostprijzen en de productie. Men is bezig. Men heeft het druk. Men is overbelast. Men rekent. En men vergeet, dat de schoonheid van het leven te vinden is in momenten, dat men gewoon eenvoudig en tevreden leeft.

De mensen leven steeds langer, maar worden niet steeds vrolijker. Ze beginnen te werken om te leven en tenslotte werken ze en vergeten te leven. Ze menen nog altijd, dat het geluk van een mens erin bestaat veel te hebben, wel doorvoed te zijn en lang te leven. Hoe kan men in een tijd met zoveel wetenschap zo dom zijn! Verdedig je. Je bent geen machine, gemaakt voor een bepaald doel. Je bent meer dan je functie, meer dan je beroep, je vak, je werk.

Je bent op de eerste plaats: Mens om te leven, om te lachen, om lief te hebben, zomaar om een 'goed mens te zijn'. En dat is het enige belangrijke op deze wereld.

Preek op zondag

Op zondag luister ik aandachtig naar de preek,
ik hoor de boodschap aan,
de opdracht voor de nieuwe week.

Op maandag is mijn voornemen helaas vergeten,
de was moet nog gedaan en wat zullen we eten?

Op dinsdag is er ruzie en ik zoek eerst mijn recht,
daarom heb ik die dag niets vriendelijks gezegd.

Op woensdag veel te doen, ik moet me danig haasten,
ik kan nog niet beginnen aan het beminnen van mijn naasten.

Op donderdag ben ik moe, ik had een slapeloze nacht.
'Bemin uw naaste als uzelf', ik heb toen aan mezelf gedacht.

Op vrijdag ben ik het echt van plan, aan mij heeft het dus niet gelegen,
maar ik kan niet aardig zijn want alles zit me tegen.

Op zaterdag omhels ik heel de wereld, maar ik zeg er eerlijk bij:
't kwam niet uit mezelf, een medemens was hartelijk voor mij.

Op zondag luister ik altijd naar de preek,
ik hoor de boodschap aan, de opdracht voor de nieuwe week...

Bang

Bang om mezelf te zijn en om me te geven -
misschien ben ik eigenlijk bang om te leven...

bang om alleen te zijn en om me te binden -
misschien ben ik eigenlijk bang mezelf te vinden...

die angst heb ik niet alleen die deel ik met velen -
misschien kan ik m'n angst met iemand delen..

iemand die weet en voelt hoe bang ik ben -
en nog vaak zal wezen misschien vind ik dan mezelf
en durf ik te leven!


Geeske Visser

Ben ik dit?

Wie ben ik? Wat ben ik?
Waardoor word ik wat ik ben?
De ik die je ziet, ben ik dat echt?
Of is het de ik die jij wilt dat ik ben?
Ben ik het zoals ik nu ben?
Verschilde mijn ik van gisteren
van de ik die ik morgen zal zijn?

Wanneer je naar mij kijkt, kun je dan iets
zien van wat me overkomen is?
Gebeurtenissen, gedachtewisselingen, en gevoelens
die elk ogenblik van elke dag vullen,
zijn aan mij toegevoegd,
en maken mij tot de ik die ik nu ben.
Maar mijn ik van morgen zal anders zijn.

Als een chirurg mijn hersens zou openen,
zou hij dan de daarin verborgen
rijkdom van geheugen zien?
Verborgen schat, voorgoed opgeslagen,
verborgen voor hem, verborgen voor jou,
en grotendeels ook verborgen voor mij.

Alleen God weet wie ik werkelijk ben,
en kent alle ingrediënten uit het verleden
die door elkaar gemengd zijn om mij tot mij te maken.
Alleen God kent de maat
van iedere ervaring, sterk of zwak;
Hij weet hoe die mij hebben beïnvloed,
en welk deel zij van mij vormen.

En ofschoon Hij alles weet, houdt Hij toch van mij.
En vindt dat ik de moeite waard ben om voor te sterven.
En terwijl Hij opnieuw in mij leeft
in de mij die ik ben,
verandert en wijzigt Hij de ik die ik ben,
en maakt mij meer zoals Hij.


Sue Hudspith

De mens en zijn vragen

Waarom heeft een mens soms pijn?
Omdat mensen wolven zijn:
koud, gemeen, verscheurend hard,
haat die alle liefde tart.

Dan denk je: God is dit het nou,
wat Jij de mensen geven wou?

Waarom staat een mens alleen,
zonder vrienden om hem heen?
Moe, verbitterd, star en stug,
valt hij op zichzelf terug.

Dan denk je: God is dit het nou
wat Jij de mensen geven wou?

Waarom heeft een mens verdriet?
Omdat hij 't 'waarom' niet ziet.
Schreeuwend van verslagenheid
raakt hij alle houvast kwijt.

Dan denk je: God is dit het nou
wat Jij de mensen geven wou?

Waarom is een mens soms bang?
Omdat hij een leven lang
doodsbenauwd zichzelf niet geeft
en beseft: 'Ik heb nooit geleefd.'

Dan denk je: God is dit het nou
wat Jij de mensen geven wou?

Eens is er een mens ontwaard
die zichzelf niet heeft gespaard.
Iedereen zag Hij als vriend:
te goeder trouw of onverdiend.
Dwars door diepe eenzaamheid:
angst en pijn en zware strijd
maakte Hij zichzelf heel klein
om toch maar dichtbij te zijn.
Gevend tot het einde toe.
Vraag je nu: waarom en hoe?
Omdat Hij steeds heeft voorvoeld:
Daarvoor is een mens bedoeld

Dan denk je: God dit is het nou
wat Jij de mensen geven wou!!


Jeroen Zijlstra

In mensen geloven

Als je in mensen geloofd hebt
die het af lieten weten:
ga dan toch door te geloven.

Als je op een wonder gehoopt hebt
dat niet is gebeurd:
ga dan toch door en blijf hopen.

Als je een spoor van liefde wilde nalaten
dat werd vertrapt:
ga dan nog verder met liefde.

Als je gedroomd hebt en daarna ontwaakt,
droom verder tot aan de morgen!


Talmoed

Een lied tegen de wijzen

Een lied tegen de wijzen
die wijs zijn voor zichzelf,
die denken en bewijzen
ten bate van zichzelf.
dat zij zich herbezinnen
op God die Schepper is
en die van den beginne
een bron van wijsheid is.

Een lied tegen de rijken
die rijk zijn zondermeer,
die enkel nog bekijken
het spel van meer en meer.
Dat zij in deze dagen
nog de Messias zien
in mensen die geslagen,
gedeerd zijn, ongezien.

Een lied tegen de sterken
het volk van stand en staat,
die aan hun status werken,
gedreven zonder maat.
Dat zij niet tegenstreven
de Geest van alle tijd,
die over alle leven
haar kracht heeft uitgespreid.

Een lied voor alle mensen
die hier verzameld zijn
en die niet anders wenzen
dan broer en zus te zijn.
Kom armen en kom rijken
en maak geschiedenis:
dat wij weer leren kijken
naar wie de minste is.


A. Bosch

Gegroet het leven

Gegroet het lieve leven
al wat geboren is
en wie het heeft gegeven
een menselijk gezicht

Gegroet de lieve aarde
die onze voeten draagt
onschatbaar is haar waarde
zij voedt ons ongevraagd.

Gegroet de zonnestralen
onmisbaar licht en vuur
die ons uit ontij halen
uit nachten,koud en guur

Gegroet het bruisend water
steeds onderweg naar zee
het zingt voor nu en later:
'Wie stroomt er met mij mee?'

Gegroet het lieve leven
uit water, grond, en licht
en wie eraan wil geven
een menselijk gezicht.

Gegroet u lieve mensen
hier samen weer bij elkaar
om te worden vrienden, vriendinnen
eens wordt het waar.

Leven

Heb jij soms ook een slecht geweten.
En hoe dat komt ben je vergeten.
En toen de liefde dat kruiste je pad.
Was het net of je even de wereld vergat.
Ging het je allemaal te vlug.
En wil je soms naar dat moment terug.
En denk je dat dat niet meer kan.
Soms denk je wat doe je daar nu aan.
Neem het nou maar zo als het is.
Voordat je in je nadeel beslis.
Het is misschien wel aan ons gegeven.
Laten we samen van de liefde leven.
Het is toch niet voor een keer.
We willen samen toch veel meer.

Al zwijgen de mensen

Al zwijgen de mensen
de bergen zwijgen niet
zij tonen ons het rotsvast geheim
dat er een grond van leven moet zijn
zij bewaren voor ons het oergeheim
dat wij in God geborgen zijn.

Al zwijgen de mensen
de bomen zwijgen niet
zij zingen ons het kwetsbaar geheim
dat er een kracht tot leven moet zijn.

Al zwijgen de mensen
de vogels zwijgen niet
zij zingen ons het kwetsbaar geheim
dat er adem tot leven moet zijn.

Al zwijgen de mensen
de wateren zwijgen niet
zij tonen ons 't verfrissend geheim
dat er een bron van leven moet zijn.

Al zwijgen de mensen
de dieren zwijgen niet
zij leren ons het veilig geheim
dat er behoud van leven moet zijn.

Al zwijgen de mensen
de kinderen zwijgen niet
zij dromen ons het eeuwig geheim
dat ons leven een wonder moet zijn.


H. Jongerius

Er zijn mensen

Er zijn mensen die op
niets nieuws rekenen;
voor wie de toekomst
van heden en verleden is.

Er zijn jonge mensen
die, zoals hun voorgehouden,
naarstig en bekeken speuren
naar een eigen stekje
naar een eigen plekje
en voor de rest:
mij niet gezien.

Er zijn mensen,
zowel jong als oud,
voor wie het zó
niet langer kan en mag;
want geen god, geen mens,
geen leven houdt het uit.

Al heten ze dolle dromers,
mooi als een dauwdruppel
maar even snel verdroogd,
toch komt hun nieuwe aarde
groeit hun nieuwe mens,
broeit in hen de goede geest
die de toekomst maken zal.

Als ik de baas zou zijn

Ik zou wel 's willen weten
of niemand wordt vergeten
als ik de baas zou zijn...

Nou, laat ik eens gaan kijken
en alles vergelijken,
als ik de baas zou zijn.

Heeft ieder kind te eten?
Dat zou ik willen weten,
als ik de baas zou zijn.

Geen kind hoeft brood te stelen,
zou al het voedsel delen,
als ik de baas zou zijn.

Kan ieder kind gaan leren,
loopt het in goede kleren,
als ik de baas zou zijn?

Ik zou ervoor gaan zorgen,
vandaag nog en niet morgen,
als ik de baas zou zijn.

Geen kind mag zich vervelen,
moet altijd kunnen spelen,
als ik de baas zou zijn.

En niemand moet het wagen
een kind maar weg te jagen,
als ik de baas zou zijn.

Als grote mensen schreeuwen,
gooi ik ze voor de leeuwen,
als ik de baas zou zijn!

Zit er een kind gevangen
ik laat de rechter hangen,
als ik de baas zou zijn!

Geen mens mag meer een dief zijn,
en iedereen moet lief zijn,
als ik de baas zou zijn.

En daarom vanaf heden
is het voor altijd vrede,
als ik de baas zou zijn!

Een huis dat ieder zich toch wenst (Hans Bouma)

Een huis dat ieder zich toch wenst,
een huis dat je omarmt,
je bloeit er op, je bent er mens,
een huis dat je verwarmt.

Een huis ook voor de diepste nacht,
herbergzaam als een schelp,
een huis dat altijd op je wacht,
je minzaam overstelpt.

Een huis dat je royaal beschermt
in tijden van verdriet,
zich troostend over je ontfermt,
je al haar liefde biedt.

Is alles stil, je hoort de zee,
de eeuwigheid die ruist.
Je zwijgt, je zingt, je ademt mee,
gezegend is dit huis.

Leven leren

leven leer je door niet al te veel te vragen
door gewoon te nemen wat het leven schenkt
we hebben allemaal wel van die droeve dagen
maar die zijn meestal niet zo droevig als je denkt

leven leer je door vergeven en vergeten
door af en toe te doen wat eigenlijk niet mag
en door elke dagje bordje leeg te eten
ook al is het niet te vreten, op 'n dag

leven leer je door het leven niet te dwingen
er is geluk, gewoon geluk voor iedereen
het verschuilt zich vaak in hele kleine dingen
als je àl te groot bent, kijk j'er over heen

Leven

Leven is ademen, een diepe zucht
Leven is doorgaan, soms opgelucht

Leven is liefhebben geven en nemen
Leven is delen niet claimen

Leven is lopen samen hand in hand
Leven zullen we in liefdes land

Leven is genieten zeker zijn van elkaar
Leven is steunen horen bij elkaar

Leven is verdriet delen schoppen tegen die steen
Er even niet uitkomen je voelt je alleen

Leven is hopen toekomst blijven zien
want eens gaat het beter blijf vooruit zien

Een Kunstwerk

Ons kleine mensenleven kent een vast patroon
van werken en van rusten, alles heel gewoon.
We leven in de regel met een grote regelmaat
verwonderd als het anders , dan wij hopen gaat.

Het leven is een kunstwerk om de dagen heen
en vele levensdraden houden het bijeen.
Al die levensdraden zijn verbonden met elkaar.
Het leven is een kunstwerk, jij de kunstenaar.

De grote draden houden de kleine op hun plaats
die graag een eigen weg gaan, dat heet: tegendraads.
Soms lijkt het op een warboel en ligt alles overhoop,
dan zoek je naar de eindjes die je vaster knoopt.

De mensen die je lief hebt door dik en dun vertrouwt,
dat zijn de levensdraden waarop alles houdt.
Je gaven en talenten wat jij kunt en wat jij weet
ontwikkelen het kunstwerk dat jouw leven heet.

Door ieder mensenleven loopt één rode draad
die alles bij elkaar houdt, geen moment loslaat.
't Is een heel dun lijntje dat een zin, een richting geeft
en onze kleine werkjes tot één Kunstwerk weeft.


(Marcel Zagers 7 mei 2002)

Een wereld van verschil

Ik heb, zeggen mensen.
Het is je gegéven, zegt het Leven.
Ik neem, zeggen mensen.
Je krijgt het, zegt het Leven. Ik kom, zeggen mensen.
Je wordt geroepen, zegt het Leven.
Ik zie, zeggen mensen.
Jou verschijnt, zegt het Leven.
Ik hoor, zeggen mensen.
Je wordt aangesproken, zegt het Leven.

Geboren

Geboren om jezelf te zijn
moet je niet het leven
van een ander leven.
Geboren om jezelf te zijn
moet je niet je naam
aan de naamloosheid weggeven.

Geboren om jezelf te zijn
moet je tussen twijfel
en vermoeden balanceren,
tussen een hemels visioen
en het alledaagse slijk
van de aarde manoeuvreren.

Geboren om jezelf te zijn
kun je het gezelschap
van anderen niet ontkennen.
Geboren om jezelf te zijn
moet je aan je spiegelbeeld
in 't oog van anderen wennen.

Laat nu je haren ongekamd,
verstop je niet in fraaie kleren
zoals een pauw pronkt met zijn veren
en een koning met zijn land.

Zoek niet je studie of je werk
om te zeggen 'Ik-ben-iemand',
Wie je bent, wees liever niemand
want dan, dan sta je sterk.

Er is geen norm, er is geen maat
om je plooien glad te strijken
en jezelf te vergelijken
met de mens die niet bestaat.

Dan ontstaat er leven

Als wij mensen elkaar de hand geven
en niet langer leven als ieder voor zichzelf,
dan ontstaat nieuw leven.
Als wij mensen van ons eiland wegtrekken
en gaan naar wie door verdriet of angst eenzaam leven,
dan ontstaat er een nieuw land van mensen samen.
Als wij mensen onszelf niet langer doof houden voor elkaar,
maar luisteren naar wat er leeft,
dan ontstaat een nieuwe band waarvan we kunnen leven.
Waar wij mensen langs elkaar heen leven,
elkaar opzij schuiven, blind zijn voor elkaar,
geen oog hebben voor elkaar, daar gaat het leven dood.
Als wij mensen onze deur, onszelf openen voor elkaar
en elkaar uitnodigen om binnen te komen
en bij elkaar veilig kunnen zijn in alle kwetsbaarheid,
dan ontstaat er nieuw leven.
Op zoveel plaatsen ver weg en heel dichtbij naast ons,
verlangen mensen zo naar leven.
Op zoveel plaatsen hopen mensen op mensen
die kunnen zien en die kunnen horen met hun hart.
Op zoveel plaatsen ver weg en heel dichtbij naast ons,
verlangen mensen naar een woord van begrip,
naar een arm om hun schouder,
want mensen zoeken leven dat leefbaar is.
Als wij zo leven met en voor elkaar,
dan kunnen wij God zien.


Marinus van den Berg