Advent
Adventsgebed
-
Almachtige God, alstublieft, alstublieft,
laat niet toe, dat Uw wereld nog langer vernield wordt,
laat niet toe, dat het leven van mensen ineenstort,
dat het zwaard van de honger de aarde doorklieft.
Alstublieft, alstublieft God, verbied in Uw Naam,
dat mensen elkaar van het leven beroven,
en dat ze vervolgen wie in U geloven,
dat kind'ren van uitputting dood zullen gaan.
O God, Die de nood van Uw schepselen ziet,
zend nog eens Uw Zoon naar de stervende aarde,
zend Hem als het Licht, dat het duister nooit spaarde,
de Sterke, Die 't zwakke in liefde bewaarde,
de Eeuwige, Die ons de tijd openbaarde,
de Vorst, Die ons eindelijk vrede gebiedt!
-
er komt iemand, je krijgt bezoek.
Het is de aankondiging van een gast
bij monde van heilige profeten,
woordvoerders van God
er komt iemand,
Jezus, Redder, Messias.
Maar verwachten wij wel bezoek?
Komt het gelegen?
Hebben wij tijd?
Of zien we juist naar zo iemand uit,
bewust of onbewust, naar iemand met een visie
iemand die uitkomst brengt,
omdat we goede raad nodig hebben,
een heiland die heelt,
een sterke man die recht trekt wat krom is?
In dat geval tref je maatregelen,
je zorgt dat je thuis bent,
je ruimt op en haalt in huis,
om als een goede gastheer de gast te ontvangen
-
Zien in geloof
is verder kijken dan de buitenkant.
Is kansen zien in wie kansloos is.
Is in een schuldig mens een stukje onschuld zien.
Zien in geloof is kijken met ogen
vol hoop en verwachting.
Is de morgen zien als het nog nacht is.
Is in een kind in een stal een koning zien.
Zien in geloof is oog hebben
voor wat verborgen is.
Is vrede zien in oorlogstijd.
Is in een medemens iets van God zien.
-
Zij was een kind
en kon nog dromen van geluk,
zo teer en zuiver
als het morgenlicht.
Kind van mensen uit de straat
werd zij door God bestemd,
werd haar beleefd gevraagd
of zij die teer en zuiver was als morgenlicht,
de Zoon van alle mensen
zou willen dragen, voeden en verwarmen.
Zij voelde leven en bewegen in haar schoot
maar kon niet weten dat haar Kind
de hele mensheid zou bewegen,
dat Hij de hele wereld een hart
en een ander aangezicht zou geven.
Zij was een kind en, nauwelijks van school,
kon zij niet vermoeden dat zij,
de eeuwen door, zoveel mensen zou plezieren
met haar droom van geluk,
zo teer en zuiver als het morgenlicht.
-
De wereld is soms donker.
De wereld is soms koud.
Je wordt er soms wanhopig van.
Er gaat nog zoveel fout...
Gods licht is als een kind zo klein,
maar eenmaal zal het groter zijn.
We kijken uit naar dat moment.
Het is advent.
Je leest het in de kranten.
Het komt op het journaal.
Je ziet een kind dat honger heeft.
Dat raakt ons allemaal.
Gods licht is als een kind zo klein,
maar eenmaal zal het groter zijn.
We kijken uit naar dat moment.
Het is advent.
Er is nog zoveel ruzie.
Er is nog zoveel pijn.
Je ziet veel mensen om je heen,
die ongelukkig zijn...
Gods licht is als een kind zo klein,
maar eenmaal zal het groter zijn.
We kijken uit naar dat moment.
Het is advent.
We kunnen ervan dromen:
een wereld vol met licht.
Het kerstverhaal vertelt ervan:
het is een vergezicht.
Gods licht komt verder dan die stal
en eenmaal schijnt het overal.
We kijken uit naar dat moment.
Het is advent.
-
Ik hoop op een wereld
waarin mensen accepteren
dat iedereen anders is
en zijn eigen kwaliteiten heeft,
maar ik verwacht
dat die houding niet zomaar vanzelf komt.
Ik hoop op een wereld
zonder oorlog en geweld,
zonder ruzie en pijn,
zonder pesterijen en gesar,
maar ik verwacht dat ik zelf
dan niet rustig kan afwachten.
Ik hoop op een wereld
waarin niemand honger heeft
en iedereen genoeg verdient
om van te leven,
maar ik verwacht dat dat alleen lukt
als iedereen meewerkt.
-
Advent is kijken naar wat komt,
hoewel er weinig zicht is.
Je steekt een kaars aan in de nacht
omdat je iets van God verwacht:
een wereld waar het licht is.
Advent is kijken naar wat komt,
zoals toen, lang geleden.
Er werd een kind van God verwacht,
een kind van licht, een kind vol kracht,
een kind dat zorgt voor vrede.
Advent is kijken naar wat komt.
Advent is durven hopen.
Het kerstkind is een nieuw begin.
We slaan een weg van vrede in.
Die moet je verder lopen.
Advent is kijken naar wat komt.
Advent is durven dromen.
Is licht zien in de duisternis,
geloven dat God met ons is
en dat zijn rijk zal komen.
-
Ik verwacht een einde aan het lijden
ik verwacht een stralend licht
ik verwacht dat jij me zult begeleiden
ik verwacht een open hand
ik verwacht een lachend gezicht
ik verwacht een grenzeloos land
maar wat ik doe is onvolmaakt
ik heb geslapen, niet gewaakt
ik houd me doof en luister niet
ik zwijg en zing geen lied
ik moet op zoek naar wat ik ben verloren
ik verwacht een roep te zullen horen
-
Zal het ooit vrede zijn?
Donkere wolken, sterren,
maan, mensen, verdriet en pijn,
zal het ooit vrede zijn?
Zon ver van ons vandaan,
nevel en mistgordijn
zal het ooit vrede zijn?
Naakte takken in de wind,
knoppen onzichtbaar klein,
zal het ooit vrede zijn?
Open je, open je, hoor
een stem in de woestijn
zal het ooit vrede zijn?
Wat moeten we doen,
doen voor de vrede,
kind-van-mij
zal het ooit vrede zijn?
Mijn hart klopt en klopt
voor jou, voor jou, kind-in-mij,
zal het ooit vrede zijn?
Kom, kom stukje hemel
op onze aarde,
dan zal het vrede zijn.
Zal het dan vrede zijn?
-
Met Maria samen Jezus verwachten,
is het huis van ons hart
tot warme hartelijkheid maken,
is onze gedachten met
dankbaarheid en vertrouwen vullen
en onze handen biddend vouwen.
Met Maria samen Jezus verwachten.
is in alle eenvoud leven,
rustig en stil om het wonder
dat God aan mensen doet.
Met Maria samen Jezus verwachten.
is geloven in onze eigen uitverkiezing,
is dienstbaar in het leven staan
en vreugdevol door de dagen gaan.
Met Maria samen Jezus verwachten,
is leven in Gods licht
en weten dat God grote dingen doet
aan mensen hier en nu.
Met Maria samen Jezus verwachten,
is een sfeer scheppen
van geborgenheid en mildheid,
is de oproep van vrede beleven
als mooiste gave voor mensen.
Met Maria samen Jezus verwachten,
is op weg gaan en blijven zoeken,
blijven vragen: is er plaats voor Jezus
bij jou, bij mezelf?
-
Een krans met kaarsen van donker naar licht.
Een tijd van verwachten,
geboorte in zicht.
Een tijd van bezinnen
opnieuw beginnen.
Hoe laat ik idealen en dromen,
tot leven komen?
Wat voel ik als plus en wat als min,
mijn leven hoe kleur ik het in?
-
Schemertij van leven: aan het stil verloop
zoek ik stem te geven tussen vrees en hoop.
Vormloos in gedachten drijven beeld en klank.
Aarzelend verwachten heeft slechts hoop als onderpand.
Ingekeerde dagen groeien in de tijd
tot ze licht gaan dragen, groter openheid.
Zachtjens aan gaan geloven dat de toekomst wint
nu aan oude tonen een nieuw lied van hoop ontspringt.
Voor de eng'lenkoren hapert nog mijn stem.
Ik wil 't lied doen horen buiten Bethlehem.
'k Leg opzij de doeken van vertedering,
kind dat ik ga zoeken, wees mijn zichtbaar nieuw begin!
-
Advent is dromen dat Jezus zal komen,
dromen van vrede voor mensen van heden.
Advent is dromen dat Jezus zal komen.
En weer in geuren en kleuren herhalen
wat wij al weten uit oude verhalen,
herders en sterren, een stal en een kind,
omdat het kerstfeest weer begint.
Advent is dromen dat Jezus zal komen,
dromen en hopen en sterren gaan kopen.
Advent is dromen dat Jezus zal komen.
Iedere week weer een licht ontsteken,
vlammen van vuur voor de komende weken,
tekens van hoop in de duisternis,
omdat het bijna kerstfeest is.
Advent is dromen dat Jezus zal komen,
dromen als 't moet dat hij komt voorgoed!
Advent is dromen dat Jezus zal komen.
Niet als een kind en niet in een kribbe
maar als een vredevorst hier in ons midden,
dan is er nergens verdriet meer of pijn,
dan zal het altijd kerstfeest zijn.
-
Als de dagen korter worden
en de luchten donker dreigen
verlangen we dat de Heer ons geeft...
al was het maar wat goedheid
om van onze overvloed te delen
met wie zo weinig heeft.
al was het maar wat tederheid
om zachte woorden te spreken
die wonden helen.
al was het maar wat geduld
om iedereen op zijn ritme
te laten leven, soms vlug, soms traag.
al was het maar wat liefde
om af en toe een mens
met een attentie te bedenken.
al was het maar wat inkeer
om in de morgen God te danken
voor de nieuwe dag.
-
Zeg me 'wanneer is het advent?'
als de gevangenen uit hun kerkers komen getekend maar vrij ...
als de wonden van de gemartelden zich sluiten en genezen ....
dan is het advent
Zeg me 'wanneer is het advent?'
als het land toebehoort
aan hen die het bewonen
en het loon van de arbeid
aan hen die het verdienen
dan is het advent
Zeg me 'wanneer is het advent?'
als de verslagenen zich weer oprichten
als de dorstenden uit de bron kunnen drinken
als de zieners gelukkig zijn en dromen
als onze moeder aarde plaats heeft voor allen
en wij, mensen, haar verzorgen als ons kind ...
als niemand meer hoeft te sterven
een erbarmelijke dood door de machthebber
dan is het advent.
-
Fr. en U. Barth
-
Een krans met kaarsen van donker naar licht.
Een tijd van verwachten,
geboorte in zicht.
Een tijd van bezinnen
opnieuw beginnen.
Hoe laat ik idealen en dromen,
tot leven komen?
Wat voel ik als plus en wat als min,
mijn leven hoe kleur ik het in?
-
Ik verwacht een einde aan het lijden
ik verwacht een stralend licht
ik verwacht dat jij me zult begeleiden
ik verwacht een open hand
ik verwacht een lachend gezicht
ik verwacht een grenzeloos land
maar wat ik doe is onvolmaakt
ik heb geslapen, niet gewaakt
ik houd me doof en luister niet
ik zwijg en zing geen lied
ik moet op zoek naar wat ik ben verloren
ik verwacht een roep te zullen horen
-
Schemertij van leven: aan het stil verloop
zoek ik stem te geven tussen vrees en hoop.
Vormloos in gedachten drijven beeld en klank.
Aarzelend verwachten heeft slechts hoop als onderpand.
Ingekeerde dagen groeien in de tijd
tot ze licht gaan dragen, groter openheid.
Zachtjens aan gaan geloven dat de toekomst wint
nu aan oude tonen een nieuw lied van hoop ontspringt.
Voor de eng'lenkoren hapert nog mijn stem.
Ik wil 't lied doen horen buiten Bethlehem.
'k Leg opzij de doeken van vertedering,
kind dat ik ga zoeken, wees mijn zichtbaar nieuw begin!
-
God, we kunnen niet zonder verwachtingen.
We moeten plannen maken.
We zijn nooit klaar.
Altijd zijn er weer nieuwe plannen.
We leven naar de toekomst toe...
God, geef ons een open visie.
Doe onze oogkleppen af opdat we weten
dat onze verwachtingen misschien niet uitkomen
en dat onze plannen kunnen mislukken.
Geef ons het vertrouwen
dat we sterk genoeg zijn
om na het vallen op te staan
en verder te leven
met nieuwe hoop...
-
Advent betekent:
er komt iemand, je krijgt bezoek.
Het is de aankondiging van een gast, bij monde van de profeten, woordvoerders van God.
Er komt iemand, Jezus, Redder, Messias.
Maar verwachten wij wel bezoek?
Komt het gelegen? Hebben we tijd?
Of zien we juist naar zo iemand uit, bewust of onbewust, naar iemand met een visie, iemand die uitkomst brengt,
omdat we goede raad nodig hebben, een heiland die heelt, een sterke man, die recht trekt wat krom is.
In dat geval tref je maatregelen, je zorgt dat je thuis bent, je ruimt op en haalt in huis, om als een goede gastheer de gast te ontvangen.
-
Het is Advent, tijd van voorbereiding op Kerstmis, we spreken wel van
de donkere dagen voor Kerstmis.
Donker is gebrek aan licht: je ziet elkaar niet staan, je ziet het zelf niet, er is geen weg.
Je kunt alleen maar leven waar het licht schijnt. Rond Kerstmis zie je veelbelovende dingen gebeuren: zorg en aandacht, het onrecht schrijnt eens te meer. Kijk maar om je heen. Maar . . .
Waar komt toch in 's hemelsnaam het licht vandaan, dat ons elkaar doet zien, dat ons feest doet vieren? Wie is toch het licht in de nacht, dat ons op het spoor brengt om licht te zijn voor elkaar, midden in de winternacht.
-
Lieve Heer, wat is het rijk Gods?
Waar kan ik het vinden?
Neem me mee op ontdekkingsreis
op zoek naar een stukje hemel op aarde.
Leer het me zien proeven,
ruiken, horen, voeten
misschien ervaar ik het dan
als ik me verliefd voel
als ik 't complimentje hoor
als ik gemaaid gras ruik
als ik gelukstranen proef
als ik je glimlach zie.
Lieve Heer,
neem me mee naar jouw rijk nu en later. Amen.
-
In deze laatste week van de advent zou
het moeten gaan sneeuwen: ieder jaar
zijn het dezelfde dingen waar je naar
verlangt. Dus sneeuwt het niet; maar alles went.
Je steekt de kaarsen aan op het dressoir
en denkt aan alle doden die je kent.
terwijl je wacht op een gemist moment
schuiven de dagen naadloos in elkaar.
Je poogt je tegen beter weten
in iets te herinneren wat er niet was,
omdat wat weg is diepte heeft en zin.
Je draait muziek, drinkt thee,
je leest een boek dat je ook lang geleden al
eens las. Maar alles is onachterhaalbaar zoek.
-
Jean Pierre Rawie