Gebeden op de negenentwintigste zondag door het jaar

Openingsgebed:

Slotgebed:

Wij bidden om bezielde mensen
die zonder ophouden zich blijven verzetten tegen het kwaad in de wereld;
die hun stem verheffen tegen schendingen van mensenrechten,
die protesteren tegen elke vorm van geweld en oorlog.
Dat zij de moed hebben om vol te houden
ook als ze onbegrip en tegenwerking ontmoeten.

Wij bidden om gelovige mensen
die zich steeds weer laten inspireren door de idealen van Jezus van Nazaret,
die zich dienstbaar willen maken aan medemensen in nood.
Dat zij sterk genoeg zijn om vol te houden,
ook als zij tegen de stroom moeten ingaan.

Wij bidden om hoopvolle mensen,
die ondanks alles blijven geloven dat het zin heeft
om je te blijven inzetten voor vrede en gerechtigheid in de wereld.
Dat zij idealistisch genoeg zijn om vol te houden
ook als ze het gevoel hebben alleen te staan.

Wij bidden om biddende mensen
die Gods hulp blijven vragen om het kwaad uit de wereld te bannen,
die in Hem ook de kracht vinden om zelf daaraan een bijdrage te leveren.
Dat zij, gesteund door hun gebed, blijvend inhoud geven
aan hun verantwoordelijkheid voor het welzijn van de medemens.

God van alle mensen, van christenen, joden en moslims,
geef dat wij allemaal samen ons inzetten voor duurzame vrede in de wereld,
ieder van ons op zijn eigen plaats en naar zijn eigen mogelijkheden.
Dat vragen wij U in Jezus' naam. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de negenentwintigste zondag door het jaar

Zoals vogels zingen in de lente, zwijgen in de winter; bloemen open gaan in de morgen en zich sluiten in de avond zoals het licht wordt in de ochtend en donker in de nacht zo zou ik al mijn tijd met U op en af moeten gaan.

Zoals de haan de zon toekraait, de leeuwerik naar de hemel bidt zoals de nachtegaal de dag uitluidt zo zou ik met U mijn tijd moeten heiligen.

Zoals de kunstenaar zich verliest in zijn werk, een kind opgaat in het spel zoals het zaad vrucht wordt zo bid ik, God, mag mijn tijd verglijden in Uw eeuwigheid.

Bidden is mij niet gegeven
als ik volkeren zie vertrapt.
Het vloekt in mij.
Laat dan maar mijn vloeken bidden zijn.

Bidden is mij niet gegeven,
als ik kinderen zie verkracht. Het huilt in mij.
Laat dan maar mijn huilen bidden zijn.

Bidden is mij niet gegeven,
als ik vluchtelingen zie verjaagd.
Het stormt in mij.
Laat dan maar mijn stormen bidden zijn.

Bidden is mij niet gegeven,
als ik kapitaal zie heersen.
Het breekt in mij.
Laat dan maar mijn breken bidden zijn.

Bidden is mij gegeven,
als ik vloeken mag,
als ik huilen kan,
als ik stormen durf,
als ik breken leer,
om zoveel onrecht,
om zoveel leed.

(Luc Vankrunkelsven o.praem.)

Een concertpianist zei: 'Wanneer ik één dag niet studeer, merk ik het. Wanneer ik twee dagen niet studeer, dan merken mijn vrienden het. Wanneer ik drie dagen niet studeer, dan merkt het publiek het.' Voor mij geldt dat ook voor bidden: Wanneer ik één dag niet bid, merkt God het. Wanneer ik twee dagen niet bid, bespeur ik het in mezelf. Wanneer ik drie dagen niet bid, merkt mijn omgeving het.
(Bisschop Dibelius)

Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Dat ik liefde zaai waar haat is en vergeving waar gekwetst is.
Dat ik eenheid zaai waar onenigheid is en vertrouwen bij twijfel.
Dat ik waarheid zaai waar droefheid is en licht in de duisternis.
o goddelijke Meester laat mij toch troost brengen in plaats van te vragen om getroost te worden.
Laat mij liever begrijpen dan begrepen worden, en liever beminnen dan bemind worden.
Want in het geven ontvangen wij, en in het vergeven wordt ons vergeven.
En door te sterven worden wij geboren in eeuwigheid.

(Hein Stufkens, Vrede voor jou, Dabar-Luyten)

Gedenkt mij in Uw gebeden!
Gebeden hebben kracht:
zij komen als stralen gegleden
door onze nacht.

Gebeden zijn gedachten
gedrenkt met innigheid,
gevormd in zuivere zachte
ootmoedigheid.

Hun mild-bewogene vrede
geneest de eenzame pijn;-
gedenkt mij in uw gebeden,
opdat ik geheeld moge zijn.

(Henriëtte Roland Holst-van der Schalk)

ONZE VADER DIE IN DE HEMEL ZIJT UW NAAM WORDE GEHEILIGD God, zo vaak ver weg, wees ook dichtbij, in het gebed, in mijn hart. Laat mijn leven op U gericht zijn.
UW KONINKRIJK KOME Maak in mij de kracht van leven en waarheid wakker.
UW WIL GESCHIEDE OP MRDE ZOALS IN DE HEMEL Laat mij geloofwaardig zijn, rechtvaardig voor mijzelf, voor anderen, voor de wereld, voor U.
GEEF ONS HEDEN ONS DAGELIJKS BROOD Maak mijn gebed tot voedsel op de lange levensweg.
EN VERGEEF ONS ONZE SCHULDEN ZOALS OOK WIJ ONZE SCHULDENAARS VERGEVEN Maak mij liefdevol in een wereld vol haat. Laat mij mijn ware gezicht tonen aan mensen met maskers. Geef mij de moed rechtvaardig te zijn temidden van onrecht.
EN LEID ONS NIET IN VERZOEKING Laat mijn gebed sterk blijven in mijn hart. Laat mij niet verslappen.
MMR VERLOS ONS VAN DE BOZE Maak mij meer en meer mens, levend uit geloof, levend als Jezus Christus. Laat de Zoon des Mensen het geloof vinden op aarde, Iaat Hij het bij mij vinden.
WANT VAN U IS HET KONINKRIJK EN DE KRACHT EN DE HEERLIJKHEID IN EEUWIGHEID AMEN
(Gebed voor twee stemmen, liefst een man en een vrouw voor de duidelijkheid)

God, wie denkt u wel dat u bent? u zegt: blijven bidden, blijven roepen, blijven huilen en recht zal worden gedaan en vrede zal heersen en heelheid zal zijn maar we bidden al zo lang, we roepen al zo hard, onze tranen zijn uitgedroogd, ons vragen ons roepen, ons bidden lijkt u niet te deren, glijdt het u langs de koude kleren af? God, schaamt u zich niet?

God, zo vaak bidden wij dat hongerigen te eten krijgen terwijl wij onze tweede vakantie boeken;
zo vaak bidden wij dat dorstigen te drinken hebben terwijl wij onze tweede auto wassen;
zo vaak bidden wij dat asielzoekers onderdak krijgen; terwijl wij ons tweede huisje behangen;
zo vaak bidden wij om recht en vrede terwijl wij onze handelsbelangen veilig stellen;
zo vaak bidden wij met holle woorden met lege harten met onze ellebogen in plaats van onze handen ontferm u.
(Y. Kingma)

Elke keer datje ademt kun je bacillen inademen die je gezondheid ondermijnen. Maar als je niet ademt ga je dood.
Elke keer dat je een hap neemt kun je slechte stoffen binnen krijgen of een voedselvergiftiging oplopen. Maar als je niets eet honger je dood.
Elke keer dat je iets zegt kun je verkeerd begrepen worden of agressie oproepen. Maar als je niet communiceert kwijn je weg.
Elke keer dat je een stap zet kun je uitglijden en lelijk terecht komen. Maar als je nooit één stap doet kom je nergens. Leven is altijd risico nemen.

De vos zei tegen de kleine prins: 'Mijn leven is eentonig. Ik jaag op kippen en mensen jagen op mij. Alle kippen lijken op elkaar en alle mensen lijken op elkaar. Dus verveel ik me wel een beetje. Maar als jij me tam maakt, dan wordt mijn leven vol zon. Dan ken ik voetstappen, die van alle andere verschillen. Voor andere voetstappen kruip ik weg onder de grond, maar jouw stap zal me juist uit mijn hol roepen, als muziek. En kijk eens! Zie je daar de korenvelden? Nu eet ik geen brood, ik heb niets aan koren en korenvelden zeggen me niets -dat is heel verdrietig. Maar jij hebt goudkleurig haar. Dan zal het heerlijk zijn als je me tam gemaakt hebt! Door het goudkleurige koren zal ik aan jou moeten denken. En ik zal het geluid van de wind in het koren mooi vinden...'
De vos werd stil en keek het prinsje lang aan: 'Als je blieft... wil je me tam maken?' zei hij.
'Ja dat wil ik wel', antwoordde de kleine prins, 'maar veel tijd heb ik niet. Ik moet vrienden en allerlei dingen leren kennen.'
'Alleen de dingen die je tam maakt, leer je kennen', zei de vos. 'De mensen hebben geen tijd meer iets te leren kennen. Ze kopen dingen klaar in winkels. Maar omdat er geen winkels zijn die vrienden verkopen, hebben de mensen geen vrienden meer. Als je een vriend wilt, maak mij dan tam"


(de Saint-Exupéry, De kleine prins,

Een boeddhistische monnik zat in meditatie verzonken aan de kant van een rivier, toen een van zijn leerlingen twee grote parels voor zijn voor zijn voeten neerlegde als teken van verering en toewijding.
De monnik deed zijn ogen open, nam één van de parels en hield hem zo achteloos vast dat hij uit zijn hand gleed, de helling afrolde en in de rivier verdween. De ontstelde leerling dook de parel meteen na, maar ofschoon hij het tot laat in de avond steeds weer probeerde, had hij geen geluk.
Tenslotte wekte, nat en uitgeput als hij was, de monnik uit zijn meditatie en zei: "U hebt de parel zien vallen. Laat mij precies zien waar hij terecht kwam, dan kan ik hem weer voor u vinden." De monnik pakte de tweede parel, gooide hem in de rivier en zei: "Precies daar".