Gebeden op de zesde zondag van Pasen

Openingsgebed

Gebed over de gaven

Slotgebed:

Wij bidden voor alle christenen waar ook ter wereld,
voor allen die in Jezus geloven en zijn weg willen gaan:
mogen zij groeien in verbondenheid en openheid,
opdat zij in staat zijn tegenstellingen te overbruggen
en samen de ene algemene kerk van Christus worden.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor alle leiders van de christelijke kerken,
voor alle voorgangers in de geloofsgemeenschappen:
mogen zij groeien in verbondenheid en openheid,
opdat de band van de liefde sterker is dan de structuur,
dat zij ook ruimte houden voor andersdenkenden.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor de kerk van Rome,
dat zij een levende en levendige gemeenschap mogen zijn,
niet verstard in de vele regels en geloofswaarheden,
niet krampachtig vasthoudend aan oude tradities
maar wel een gemeenschap waarin het gebod van de liefde
op duidelijke wijze gestalte krijgt in alle geledingen.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden voor heel onze samenleving,
voor alle politici dat zij wijs omgaan met de regels en wetten,
en steeds voorrang geven aan het welzijn van de burgers
voor allen die in de knel zitten door een verstarde regelgeving,
en daardoor ontgoocheld en verbitterd zijn geworden.
Mogen wij allen ons inzetten voor een gezonde samenleving.
Laat ons zingend bidden.

God, Vader van alle mensen,
geef dat ook wij broeders en zusters van alle mensen zijn,
alleen zo zijn wij waarlijk uw kinderen, voor vandaag en alle dagen. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de zesde zondag van Pasen

Is een gebod alleen maar om na te leven,
zodat je beperkt kunt worden in je leven?
Of kan een gebod ook dienen als richtingaanwijzer op je levensweg,
zodat je kunt groeien?
Want geboden in bijbelse zin willen je niet beperken,
maar juist ruimte geven.

Werkvorm:
Bied een aantal waarden aan als:
respect hebben voor, vertrouwen, eerlijkheid, goedheid, enzovoorts.
Wat is voor jou het belangrijkste?
Kun je de waarde concreet maken?
Zitten aan deze waarden geschreven of ongeschreven waarden vast?
Welke waarde staat op jouw richtingaanwijzer?
Als je de weg van de waarde wilt opgaan,
dan moet je bepaalde dingen doen en andere dingen laten.
Wat zou dat zijn?

God van liefde,
in iedere liefdevolle blik,
in ieder respectvol woord,
in elke tedere aanraking
mogen we U aanwezig weten.
Wij danken U daarvoor en bidden:
open ons meer en meer voor dat geheim,
opdat we leven in uw vreugde.
Amen.

Liefdevolle God,
U stuurt ons op weg
met de opdracht elkaar lief te hebben.
Zegen ons met uw liefde.
Geef ons deel aan uw vreugde,
verborgen in uw naam.
De Vader, de Zoon en de heilige Geest.

God, Vader van Jezus van Nazaret,
U hield van Hem, uw Zoon, uw evenbeeld.
Hij was het die ons vrienden noemde,
geen slaven, knechten of bedienden.
Hij heeft ons opgenomen,
alsof wij zijn gelijken zijn.
Houd zo ook, Vader, liefdevolle Vader, van ons,
al weten we niet waarom.
En mogen wij, even belangeloos,
van anderen houden zoals ze zijn.
Neem weg ons eeuwig oordelen,
neem weg onze eeuwige achterdocht,
onze naijver en jaloezie.
Mogen wij blij zijn om al het goede:
of het ons nu overkomt of een ander.
Mogen wij de liefde toch niet verwarren
met afhankelijkheid, met aantrekkingskracht.
Maak met uw liefde onze liefde vrij,
vrij en open en eerlijk en zonder angst.
Geef ons liefde die niets terug verlangt.
Leer ons het grote woord 'liefde' steeds meer vermijden.
Want te groot is de liefde, te groot.
Zo groot als U.

Wij bidden om trouw.
Dat wij ons niet laten scheiden van de liefde Gods
en dat wij daarom vasthouden aan het recht van de minsten.
Dat wij niet buigen, niet door de knieën gaan
voor goden zonder hartzeer,
voor machten zonder mededogen,
maar dat wij ons blijvend hechten aan die Ene,
die in ons open houdt de pijn om zijn
allerliefste mensen die altijd weer in doodsnood zijn.

Wij bidden om trouw.
Dat wij blijven aan de zijde van hen
die vechten voor voedsel en vrede.
Dat wij met hen de duiven voeren en niet de haviken;
dat wij daarom geen vertrouwen schenken
aan de machthebbers in hun gang over lijken,
maar dat wij wedden op de machtelozen
in hun hang naar bevrijding.

Wij bidden om trouw.
Dat wij de scheiding niet toestaan
die ons wordt aangepraat:
de hongerlijders ver van onze tafels
en de verdrukten ver van ons bed.

Wij bidden om trouw.
Dat wij niet scheiden wat onze God verbonden heeft.
Dat wij niet wegvallen uit de liefde van de minsten der mensen.


Jan van Opbergen

Is God een woord, een vreemd verhaal,
in onverstaanbaar vreemde taal?
God is een woord van het begin:
het blaast de mensen leven in.
Is God de vrucht van fantasie:
ik zie, ik zie, wat jij niet ziet?
God is de oorsprong van het licht:
Hij geeft de mensen het gezicht.
Is God de vlucht voor eenzaamheid:
een wankel baken in de tijd?
God is een groot en stil geheim
zolang wij broze mensen zijn.
Is God een vraag die niet verstomt
in ieders hart, in ieders mond?
God is voor ons levende stem:
een mensenzoon, luistert naar Hem.

leven langs elkaar heen, zoeken onszelf,
wij lopen dood,
weg van de liefde, de aangewezen weg,
weg naar de ander,
een gelukkig einde, een gelukkig begin,
de Geest belooft het ons,
wie liefheeft is een ander mens,
een nieuwe schepping,
hij is de toekomst.

Ik zocht naar de liefde in een rode roos
ik zocht naar de liefde in een groene boom
maar de roos die had doornen en de boom bleek een kruis
het werd een mislukking, ik was nergens thuis.
Maar de liefde hield mij gevangen.

Ik zocht naar de liefde in een vriendelijk gezicht
ik zocht naar de liefde als in een gedicht
maar mensen vertelden, wij zoeken het ook
en veel mooie woorden gingen op als in rook.

Toen kwamen verhalen die ik nooit had gehoord
van God die Zijn zoon gaf, Hij hield aan Zijn woord,
Hij wilde mij redden en maakte me vrij
Hij vult mijn verlangen, nu hoor ik erbij.
Want Zijn liefde maakt me vrij.

Een beetje liefde
kan als een druppel water zijn
die een bloem de kracht geeft
zich weer op te richten
Een beetje liefde
kan een mens genezen!
Een mens genezen is hem helpen
de verloren moed terug te vinden
Maar dan door je mond
zal de liefde spreken
door de zachtheid van je handen
de tederheid van je gelaat
en de aandacht van je hart!

Een wonderlijk woord
Misschien het mooiste woord dat bestaat.
Liefde is van centrum veranderen.
Niet in jezelf opgesloten blijven, niet egocentrisch zijn.
Liefde is je centrum in de ander leggen: onderduiken in hem.
Liefde is je afvragen: Wat gaat er in de ander om,
wat zijn de behoeften van die ander.
Liefde is loslaten, overgave, een worden.

Liefde is openheid, prijsgeven.
Liefde is jezelf kwetsbaar maken:
spel van pijn en vreugde, en rijkdom en armoede.
Liefde is klaarstaan, helpen,
een dienst bewijzen, teleurstellingen besparen.
Liefde is ruimte scheppen
waarin een ander zichzelf kan zijn
Hem in staat stellen
om het mooiste van zichzelf tot ontplooiing te brengen.
Hem helpen te worden wie hij is.
Liefde is kommunikatie, samenspel, uitwisselen.
Liefde is bemoedigen, waarderen, bevestigen.
Het is de ander nemen zoals hij is:
met zijn zwakke en sterke kanten:
zoals jij bent mag je zijn en het is goed zo.
Liefde is de ander niet beoordelen
naar uiterlijkheden: prestatie, resultaten, suksessen.
Liefde is niet: wat beteken jij voor mij,
wat heb ik aan je, maar wat beteken ik voor jou.
Liefde is warmte en leven, goedheid en verdriet
vreugde en pijn.
Liefde is ondoorgrondelijk. onuitputtelijk, mysterie.
Liefde is de ander worden.


De duizend kraanvogels (Yasanuri Kawabata)

Waar liefde is en zorg om elkaar
daar is het goed wonen.

Waar gehuild kan worden en gelachen,
daar kunnen mensen leven.

Waar niets verborgen hoeft te worden,
daar kan een mens geborgen zijn.

Waar verdriet en pijn wordt gedeeld,
daar worden mensen een thuis voor elkaar.

Waar aandacht is voor ieder,
daar kan ieder groeien en opbloeien.

Waar mensen elkaar behouden en verwarmen,
daar is men 't liefste thuis.

Verhalen - ik hoorde honderden woorden
en dronk de toekomst in.
Zou ik ze vergeten nooit zou ik weten
van ooit een nieuw begin.

Woorden die de angst bezworen riepen mij
en ik stond rechtop, ademde, fier en vrij
om te zaaien en te baren levenslang,
om te gaan en vrucht te dragen, niet meer bang.

Wegwijswoorden: struikelwoorden onder het gaan
tot ik vond de minne, tot ik kon verstaan.
Vrede spelen, liefde leren, kleurig licht
om te winnen, te ontginnen. Land in zicht.

Uit de diepte, uit den vreemde opgehaald,
uit de doden - oude woorden vrij vertaald
om te leven, door te geven, aan te gaan,
om te doen, te talen naar een nieuw bestaan.

Verhalen - ik hoorde honderden woorden
en dronk de toekomst in.
Zou ik ze vergeten nooit zou ik weten
van ooit een nieuw begin.


S. Bellemakers

Dom Helder Camara was nog hulpbisschop van Rio de Janeiro (Brazilië) toen een zwarte Braziliaan bij hem werk kwam vragen. Camara belde meteen een bevriend zakenman en zei: 'Vriend, mijn broer zit hier bij me. Hij is op zoek naar werk. Kan jij hem helpen?'
'Stuur hem maar hierheen, graag zelfs', zei de zakenman. Toen hij de zwarte man zag binnenkomen, pakte hij meteen de telefoon: 'Je zei me toch dat je je broer zou sturen, bisschop, maar er staat een neger voor me!'
'Denk eens even na, wil je', zei de bisschop. 'Moet ik niet het evangelie van goedheid en universele liefde verkondigen? En is deze zwarte man dan niet mijn broer?'

Eens was er een jonge vrouw. Op de vooravond van haar huwelijk stond zij bij haar moeder en keek naar de zon die over het strand onderging in volle zee. Toen vroeg zij haar moeder:
"Moeder, mijn vader houdt van je en hij is je altijd trouw gebleven. Wat moet ik doen opdat mijn man en ik steeds van elkaar zullen blijven houden? Wat moet ik doen om onze liefde steeds inniger te maken? Hoe doen vader en u dat?"
De moeder zweeg en dacht even na. Toen bukte zij zich en vulde allebei haar handen met zand. Ze kwam ermee bij haar dochter staan.
Zonder verder iets te zeggen knelde zij de vingers van haar ene hand steeds sterker om het zand. Het zand glipte er uit. Hoe krampachtiger zij haar hand balde hoe sneller het zand eruit gleed. Toen zij haar hand openmaakte kleefden er nog maar en paar vochtige zandkorrels aan haar handpalm.
Maar haar andere hand had de moeder opengehouden alsof het een kleine schaal was. Daar bleven de zandkorrels liggen. Zij schitterden steeds rijker en voller in het licht van de zon.

Sigmund Freud vertelde eens op een college: Een meisje van een jaar of negen was voor het eerst uit logeren, bij een tante. Maar de eerste avond, toen ze naar bed was gebracht en ze helemaal alleen in de donkere logeerkamer lag, werd ze bang.
Eerst durfde ze niet goed, maar toen begon ze te roepen: "Tante, zeg eens wat, ik ben bang. Het is zo donker."
En tante riep vanuit de kamer daarnaast terug: "Waarom moet ik dan wat zeggen, het blijft toch even donker?"
"Nee," zei het kind, "als iemand praat, wordt het licht."
Als iemand praat wordt het licht. Dat is iets heel wonderlijks: een woord kan licht scheppen. Dat is te zeggen: het blijft wel donker om dat kind heen, maar er gebeurt iets heel mysterieus, dat in de psalmen als volgt beschreven wordt: de nacht begint te lichten als de dag, de duisternis wordt als het licht.
Dat is de wonderlijke werking van het woord. Er moet wel nog iets bij: van het in liefde gesproken woord. Met Pasen hebben we gevierd dat Jezus, het woord door God uitgesproken in onze tijd, blijft leven en licht wil zijn voor ieder die bang is in het donker.