Er waren eens een slak en een hazewindhond. Iemand vertelde hun dat er
ergens ver weg een plek was waar de hemel de aarde raakte. Daar was een
soort poort en als je daar doorheen ging
dan was je volmaakt gelukkig.
De slak en de hazewind wilden allebei dolgraag gelukkig worden
en daarom besloten ze om op weg te gaan naar die hemelpoort
.
"Weet je wat," zei de hazewind, "laten we er een wedstrijd van maken:
wie er het eerste is." "Dat is goed," zei de slak. En precies tegelijk
vertrokken zij. De hazewind ging er als een pijl uit de boog vandoor,
de slak achterlatend in een wolk van stof. En u denkt waarschijnlijk
al: die hazewind wint natuurlijk.
Maar u vergist u: de slak ging het eerst door die hemelpoort.
Kijk, dat zit zo: de hazewind rende maar door, hij keek nergens naar.
Af en toe stopte hij eens om even te rusten en wat te eten en te
drinken en dan ging hij weer haastig verder. Hij stopte ook wel eens om
te vragen waar hij die hemelpoort kon vinden, en dan haalden sommigen
hun schouders op, en anderen zeiden: die is nog heel ver weg. En de
hazewind rende maar door.
Soms probeerden anderen een praatje met hem te maken, "Sorry, ik heb
geen tijd". Soms werd zijn hulp gevraagd bij iets, maar dan zei hij
meteen:
"sorry, daar heb ik geen tijd voor". En dan rende hij weer verder.
En heel zijn hondenleven lang bleef hij voorthollen
maar hij werd er niet gelukkiger van,
integendeel: hij werd knorrig en ontevreden. Niets kon hem nog blij
maken.
De slak daarentegen schoot maar niet op, niet alleen omdat hij als slak
nu eenmaal een hele langzame was, maar hij praatte overal met iedereen,
hij nam er steeds de tijd voor om belangstellend te informeren naar
ieders wel en wee, hij zat soms uren bij iemand die verdrietig of of
zich eenzaam voelde, en als hem gevraagd werd om een handje te helpen,
dan deed hij dat zonder op de tijd te letten.
Nu en dan vroeg hij zich wel eens af of hij die hemelpoort nog wel ooit
zou bereiken, maar hij zat er niet mee: hij voelde zich heel tevreden
en gelukkig. En langzaamaan ging hij beseffen dat hij die hemelpoort
allang was binnengegaan, dat hij niet meer hoefde te zoeken geluk omdat
hij het al gevonden had.
Op een dag kwam hij de hazewind weer tegen, niet zo goed meer ter been,
maar nog altijd gehaast en jachtig op zoek naar de wereld van geluk.
Het werd een heel lang gesprek tussen die twee en de hazewind begreep
dat hij de wedstrijd verloren had, dat hij zijn doel voorbij gehold
had.
Toen kwam hij tot rust, en ook hij nam toen weer de tijd om naar de
natuur te kijken, en te genieten van de bloemen en planten;
om een praatje te maken met anderen en hij begon zich heel gelukkig en
tevreden te voelen.
De moraal van het verhaal. We willen allemaal gelukkig worden in het
leven, we willen allemaal een stukje hemel op aarde.
Maar soms lijkt het er wel op alsof ook wij er een wedstrijd van
gemaakt hebben. We hollen van de ene plek naar de andere, van de ene
dag naar de andere, en vaak, te vaak lopen we ons doel gewoon,
ongemerkt voorbij.
Neem eens even de tijd om gelukkig te zijn,
hoorden we aan het begin van de viering.
In feite betekent dat: neem eens even de tijd
om stil te staan bij jezelf en te zien hoeveel goeds en moois je hebt.
We zijn veel rijker dan we zelf meestal in de gaten hebben,
zoveel mooie en goede dingen komen gratis op ons af
alleen we beseffen het amper.
Neem eens even de tijd om eens stil te staan mensen om je heen
om te zien wat een geluk je hebt je leven met hen te mogen delen,
om te zien hoeveel die wel niet voor je betekenen,
veel meer dan je meestal in de gaten hebt.
Neem eens even de tijd om te kijken naar mensen
die het minder goed hebben dan jij,
die door verdriet of tegenslag getroffen zijn
en dan te bedenken wat een geluksvogel je bent.
Neem eens even de tijd om na te denken
of je je geluk niet teveel zoekt in materiële waarden
en te weinig in waarden als gemeenschapsgeest of dienstbaarheid.
Geluk zit niet in een doosje, is niet beperkt tot bepaalde uren of
dagen,
het ligt overal om je heen voor het oprapen,
als je het tenminste maar ziet liggen en er niet voorbij holt.
Een jaar is voorbij, maar nieuwjaar betekent ook altijd goede
voornemens.
Moge een ervan zijn: neem steeds weer even de tijd om gelukkig te zijn.