Gebeden op de zevende zondag van Pasen

Gebed:

Slotgebed:

Wij bidden vandaag om Gods geest:
moge hij verbondenheid scheppen tussen alle mensen,
daadwerkelijk beleefde saamhorigheid tussen allen die geloven,
om samen te bouwen aan een betere wereld.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om Gods Geest:
moge hij ook ons in beweging zetten op de weg van Jezus,
om te troosten wie bedroefd zijn en op te beuren wie vereenzamen,
om aan te vuren wie zijn uitgedoofd en te verzamelen die verdeeld zijn.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om Gods Geest:
Moge hij ons bijeenhouden en bezielen met zijn kracht
om samen kerk te zijn en elkaar en anderen te inspireren,
om Jezus en zijn boodschap levend te houden in deze tijd.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om Gods Geest:
Moge hij alle moeders steeds weer de kracht geven
om invulling te geven aan een liefdevolle verbondenheid met man en kinderen,
opdat de warmte in de gezinnen heel de samenleving moge verwarmen.
Laat ons zingend bidden.

God, geef dat ook wij in navolging van Jezus en zijn eerste volgelingen mogen volharden in gebed, in het vaste geloof dat U uw hand nooit van ons terugtrekt. Moge uw Geest dat geloof en die hoop verdiepen opdat wij moegen groeien in onderlinge verbondenheid en liefde. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de zevende zondag van Pasen

God, met een hoopvol hart
met een hoofd vol dromen
met handenvol vragen
zoeken wij onze plaats in deze wereld.
Wij hebben uw licht nodig,
uw leiding en inspiratie,
uw visie en uw liefde
om een plaats te vinden in deze wereld,
zodat U erkend zult worden voor wie U bent:
Groot in uw liefde,
machtig in uw mildheid
verheven in uw nederigheid,
hoog in uw nabijheid.
Openbaar U aan ons vandaag.

Zouden de leerlingen van Christus heden ten dage aangeworven worden voor hun pastorale opdracht, dan vond er eerst een degelijk onderzoek plaats of ze geschikt waren.


Rapport
Geadresseerde: Jezus, zoon van Jozef Timmer- en schrijnwerkbedrijf, Nazareth
Afzender : Jordan, bedrijfsconsulenten, Jeruzalem


Mijnheer,
Dank voor het toesturen van het curriculum vitae van de 12 mannen die u uitkoos om hun verantwoordelijke posten toe te vertrouwen in uw nieuwe organisatie. Allen hebben een indrukwekkende reeks tests ondergaan, de resultaten daarvan werden verwerkt door d e computer en boven dien hebben we voor elk van hen een persoonlijk onderhoud georganiseerd met onze psycholoog-bedrijfsconsulent.

Ons kabinet kwam tot de conclusie dat het merendeel van uw kandidaten ervaring missen, weinig gevormd zijn en ook over weinig vaardigheden beschikken voor het soort onderneming waarin u :zich wil lanceren. Zij hebben geen groepsgeest. Wij bevelen u dus aan uw opzoekingen verder te zetten met het oog op het ontdekken van kandidaten die ervaring hebben in het beheren van zaken en die hun competentie hebben bewezen.

Simon Petrus is emotioneel onstabiel, ten prooi aan humeursprongen. Andreas heeft werkelijk geen enkele gave om verantwoordelijkheid op te nemen. De gebroeders Jaak en Jan, de zonen van Zebedeus, stellen hun eigen belang boven de inzet voor de gemeenschap. Thomas heeft de neiging tot eindeloos discussiëren en kibbelen, hetgeen het enthousiasme van de groep kan afremmen. We achten ons verplicht u mee te delen dat Mattheus op de zwarte lijst staat van de 'Commissie van Groot-Jeruzalem voor de rechtvaardigheid in de zakenwereld'. Jaak, zoon van Alpheus, en Thaddeus hebben ontegensprekelijk een neiging tot radicaliseren en beiden scoorden hoog bij het onderzoek naar manisch-depressieve neigingen.

Eén van de kandidaten evenwel beschikt over grote mogelijkheden. Hij is bekwaam, heeft verbeeldingskracht, leg gemakkelijk contacten en heeft veel zin voor zaken. Hij heeft ook heel wat relaties met hooggeplaatste personen. Wij raden dus aan om Judas Iskariot te nemen als uw beheerder en rechterarm. Hij is zeer gemotiveerd, ambitieus en schuwt de verantwoordelijkheden niet. De overige profielen vergen geen commentaar.

Wij wensen u veel succes toe met uw nieuw avontuur.

Hartelijk groeten, Jordan, bedrijfsconsulenten

Geloven in een wereld
vol van geweld,
van cynisme, van liefdeloosheid
is zijn als een wereldvreemde.
Geloven in een wereld
die vol is met mooie woorden en grote beloften
en tegelijk vol van armen, vluchtelingen,
vereenzaamde en miskende mensen,
lijkt weinig geloofwaardig.
Het is niet vreemd om niet te kunnen geloven
in een God die liefde is, en van mensen houdt.
Het is eenvoudiger om te zeggen dat God niet bestaat.
En toch is er dat eeuwige verlangen van mensen,
om te geloven dat het anders en beter kan worden.
Dat verlangen wordt tot een kracht in de geloofwaardige inzet
van de ene mens voor de ander.
God laat zich niet anders zien dan in mensen
die handen en voeten geven aan menselijkheid.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar geen kind meer zal worden geslagen,
waar geen vrouw meer zal worden misbruikt,
waar vrouwen en mannen elkaar tot vreugde zijn.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar niemand van tafel wordt uitgesloten,
waar gastvrijheid de boventoon voert,
waar samen delen heel gewoon wordt.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar niemand meer bang hoeft te zijn,
waar de dorst naar liefde en gerechtigheid wordt gelest,
waar alle leed aan het licht zal komen,
waar zij die gewond en gekwetst zijn, genezing vinden.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar kinderen en ouderen vrolijk zijn,
waar muziek klinkt uit de huizen,
waar licht straalt uit de ogen van allen die er wonen.

Niet om weelde maar menselijke warmte -
niet om een kast van een huis maar een vriendelijk thuis -
om mensen hartelijk voor elkaar wil ik bidden.

Om vrede met mezelf vrede in de wereld -
om trouw aan de mensen en vertrouwen in het leven -
om zin en zicht in mijn bestaan wil ik bidden.
Om stem voor die verstomd monddood zijn gemaakt -
om aanloop voor die alleen en eenzaam zijn -
om aandacht voor elkaar wil ik bidden.

God, U bent groot in alles,
uw schepping ontvouwt zich majestueus
als een hemels schilderij.
Uw bevrijdende liefde
doet mensen opstaan en verdergaan.
Uw visioen van een bestaan in vrede en recht
doet mensen niet berusten in het bestaande.
Waarom is dan zo weinig van uw heerlijkheid
te herkennen in mijn grijze bestaan?
Waarom loopt uw kracht zo vaak vast in mijn onmacht?
Waarom verdrinkt uw Woord zo gemakkelijk in mijn lege gepraat?
God, wees mij nabij
zoals U Jezus nabij was en verheerlijk uzelf in mij.

Hij kwam, Hij zag, Hij overwon,
in kleine dingen, in kleine mensen,
met de weerloze macht,
met een machtige weerloosheid.
Hij stootte ons aan
en maakte ons voorgoed wakker.
Nu mogen wij het gaan doen.
Hij gaat door, het houdt niet op,
Hij gaat door in ons.
Nu mogen wij laten zien
wat we van God ontvingen.
Niets staat ons meer in de weg,
alle kansen liggen voor het grijpen,
alle mogelijkheden zijn open.
Ga er dan op uit,
ga tot het uiterste en deel met iedereen,
de weg, de waarheid, het leven.
Breng in praktijk wat je hebt gehoord.
Ik zal er zijn, laat me herkenbaar zijn,
in je doen en laten.

Een oude man die het einde van zijn leven voelde naderen riep zijn drie zoons bij zich en zei:
"Ik kan mijn bezit niet door drieën delen, want wat ik nalaat is niet te verdelen. Daarom heb ik besloten alles wat ik heb na te laten aan degene die het meest intelligent is en het helderste inzicht bezit, anders gezegd: aan mijn beste zoon. Op tafel ligt voor ieder van jullie een muntstuk. Pak dat. Wie er iets van koopt waarmee deze hut waarin we wonen geheel gevuld kan worden zal alles krijgen."
Ze vertrokken. De eerste zoon kocht stro, maar dat reikte slechts tot halverwege. De tweede zoon kocht zakken met veren, maar ook hem lukte het niet de hut te vullen.
De derde zoon, die de erfenis uiteindelijk zou krijgen, kocht maar iets heel kleins. Het was een kaars. Hij wachtte tot het donker was, stak de kaars aan en vulde de hele hut met licht.

Er was eens in een uithoek van het land een klein, geïsoleerd Joods stadje. Er woonden niet veel mensen maar alle noodzakelijke stedelijke voorzieningen waren er wel. Want alle beroepen waren er wel vertegenwoordigd. Je had er een bakker en een slager, een mid en een klokkemaker, een dokter en een notaris. Het stadje was er trots op dat ze alles in huis hadden.
Maar eens gebeurde het dat de klokkemaker plotseling kwam te overlijden en er was geen opvolger. Dat gaf een probleem. Na verloop van tijd wist niemand meer precies hoe laat het eigenlijk was, want geen enkele klok liep nog gelijk met een andere.
En omdat ze niets aan hun klokken hadden vergaten de meesten om hun klok op te winden. Het had toch geen zin meer, dus, waarom zouden ze die moeite nog nemen. Maar er waren er ook die hun klokken wel bleven opwinden, ook al wisten ze dat ze de juiste tijd niet aanwezen.
Op zekere dag ging er opeens het gerucht dat er een klokkemaker op doorreis in dat stadje was aangekomen. Het ging als een lopend vuurtje rond. En alle mensen haalden hun klokken op en brachten die bij de klokkemaker.
Maar wat bleek toen: alleen die klokken die al die jaren waren opgewonden, die kon hij repareren. De anderen waren teveel verroest en daar kon hij niets mee beginnen.