Veertiende zondag door het jaar

De fietsrally!

Eindelijk is het zover: vandaag wordt de fietsrally gehouden. De kinderen van het 14 Oktoberplein hebben echt zin om aan de slag te gaan, maar omdat het woensdag is, moeten ze eerst nog een halve dag naar school. Om één uur komen alle kinderen die mee zullen doen, naar de parkeerplaats bij het museum; daar is de start. Maaike, Hans en Hanneke hebben alle brieven bij zich, waarin de spulletjes voor de deelnemers zitten. Iedere minuut mogen er twee kinderen vertrekken; Hans houdt dit goed in de gaten. Maaike geeft hun de brief en Hanneke vraagt of ze wat geld bij zich hebben. Er vertrekken twee en zeventig kinderen en na ruim een half uur is ook het laatste tweetal vertrokken.
Hans springt nu op zijn fiets en rijdt, met de twee meisjes, naar Well. Het is zwaar werk om over de brug te rijden, want dan is zo'n kar achter je fiets toch wel zwaar. Hans is blij als hij het benzinestation ziet; het is er gelukkig niet druk. Hanneke haalt bekertjes uit de kar en ook de jerrycans met limonade. Nu moeten de drie kinderen een hele poos wachten tot de eerste rallyfietsers komen.
Intussen zijn ook de andere kinderen van het 14 Oktoberplein druk bezig: Bas, Boris, Ron en Bert staan op de eerste post waar de kinderen een opdracht moeten uitvoeren. De kinderen moeten laten zien wat zij van EHBO weten: Bas ligt in een rare kronkel op de grond en zijn been moet gespalkt worden; Eddy heeft met schmink een grote wond op zijn voorhoofd geverfd en dat moet verbonden worden; Boris heeft, zogenaamd, zijn arm bezeerd en hij wil een mitella hebben. Bert heeft geen nieuwe mankementen, want hij moet in de gaten houden of de opdrachten goed worden uitgevoerd en...helpen om het slachtoffer weer gauw van zijn verband te bevrijden. Fatima, Monique en Suzan zitten in het bos een eindje voorbij het restaurant waar de parkeerplaats niet gebruikt mocht worden; zij hebben bakken water bij zich, waar de rallyfietsers snoepjes uit moeten halen zonder hun handen te gebruiken.
Op een plaats waar in het bos veel struiken staan, hebben Helga, Willeke en Edwin zich verstopt; ze zien er prachtig uit, want ze hebben zich verkleed als bosduveltjes. Met een heleboel geschreeuw en gegil willen Willeke, Helga en Edwin de deelnemers de stuipen op het lijf jagen. Bas en Boris schrikken als de eerste fietsers eraan komen; de tweeling ligt lekker in het gras; Eddy en Bert hebben de EHBO-doos al klaar gezet. Bas en Boris zijn direct in hun rol en kreunen en kermen dat het een lieve lust is. Bert vertelt wat de bedoeling is en het eerste stel moet Boris behandelen, het tweede Eddy en het derde Bas. Alles moet heel vlug gebeuren want Bert ziet alweer andere kinderen aankomen; vlug wordt al het verband weer opgeruimd en het spelletje wordt herhaald. Het groepje van Fatima schrikt beslist niet als de eerste kinderen vlakbij hen zijn, want er klinkt een hard boeh-geroep en er wordt heftig gebeld. "Dat vindt die man van dat restaurant vast leuk," zegt Suzan, "nu heeft hij gratis muziek." De snoepjes worden vlug uit het water gevist en Suzan geeft de kinderen die druipnat zijn een handdoek om zich af te drogen. De meeste kinderen gunnen zich geen tijd om zich af te drogen, want ze zijn veel te nieuwsgierig naar de volgende opdracht.
Bij de volgende opdracht zijn ze al snel en daar springt een stelletje griezelige figuren op het pad. De fietsende kinderen schrikken zich een ongeluk, vooral omdat een duiveltje een grote hooivork bij zich heeft. De duiveltjes eisen dat de fietsers een liedje zingen en pas nadat zij dit, tot tevredenheid van de duivel met de hooivork, gedaan hebben, mogen ze weer verder. Als de laatste fietsers vertrokken zijn bij Bas, Boris, Eddy en Bert, pakken de jongens vlug hun spullen en rijden langs de rijksweg naar Well. Vlug fietsen ze over de brug, want ook daar moet een opdracht gedaan worden. Bas en Boris zullen iedereen vragen om een platte knoop te maken; Eddy en Bert rijden nog een stukje verder en zij willen van iedere fietser vijf bloemen hebben en daar ook de namen van weten. Als Fatima, Suzan en Monique klaar zijn, gaan zij langs een sluippad ook zo vlug mogelijk de brug bij Well over; zij moeten nu de fietsers laten koekhappen. Suzan en Monique houden een touw vast waaraan stukken koek hangen en Fatima zal de blinddoeken ombinden. Wanneer de bosduvels klaar zijn, fietsen zij naar de parkeerplaats bij het benzinestation. Hanneke is net klaar, maar voor de duveltjes is er nog een glas limonade; die zijn daar heel blij mee, want zij zijn schor van het schreeuwen. De man van het benzinestation komt eens kijken en vraagt hoe het gaat. Hanneke vertelt dat iedereen veel plezier heeft, maar dat ze nu heel vlug naar Overloon moet om voor de finish te zorgen.
De man kijkt eens naar de kar en vindt het een zware klus. "Jullie hebben je wel wat op je hals gehaald," zegt de man," dat is nog een heel eind fietsen. "Dat weten we," antwoordt Hans, "het was heen ook een flinke trap." "Ik kan hier wel even weg," zegt de man, "dan breng ik jullie met een auto even naar Overloon, want ik vind het veel te leuk dat jullie zoiets in elkaar zetten." De man haalt een auto; het is geen gewone auto maar eentje waarmee een kapotte auto opgehaald kan worden. De kar en de fietsen worden achterop de auto gereden en vastgezet. Hanneke, Hans en Maaike mogen in de cabine zitten. "Goh, wat ben ik hier blij mee," zegt Hans, "ik zag er verschrikkelijk tegenop om dat hele eind weer te fietsen." "Ieder mens heeft wel eens een beetje hulp nodig," antwoordt de man; hij start de auto en rijdt weg. Hanneke vertelt wat voor opdrachten de fietsers moesten doen onderweg en de man heeft veel plezier.
Op de parkeerplaats in Overloon worden de kar en fietsen van de auto gehaald en de kinderen bedanken de man heel hartelijk. Nu hebben Hanneke en Hans tijd genoeg om de finish klaar te maken. Maaike krijgt een grote plank op de kar, daar moet iedereen zijn kaarten inleveren; Hanneke zal helpen om uit te rekenen wie er gewonnen heeft. Hans moet opletten dat iedereen over het finishtouw rijdt en dat er niet wordt gesmokkeld. Als de kinderen klaar zijn met hun voorbereiding komen ook de bosduvels aangefietst; ook zij helpen bij het uitrekenen wie de winnaar is. Als allerlaatsten komen Fatima, Suzan en Monique aangefietst; zij hebben moeten wachten tot iedereen voorbij was. Ook Bas, Boris, Eddy en Bert hebben nog even koek gehapt en zijn toen doorgesjeest, want zij moesten nog iets heel belangrijks doen. Het is een enorme drukte op de parkeerplaats van het museum; veel kinderen zitten languit in het gras en kunnen geen pap meer zeggen: het was een lange tocht en de meeste kinderen zijn niet gewend om zo'n eind te fietsen. Het wachten is nu op de bekendmaking van de winnaar; dit wordt een plechtig moment.
Daar komen Bas en Boris, Eddy en Bert aanfietsen. Achterop de fiets van Bas zit opa Matje; hij moet bekend maken wie de fietsrally gewonnen heeft. Hanneke geeft het briefje met de uitslag aan opa Matje; die bekijkt het eens goed en gaat er dan eens echt voor staan. Alle kinderen komt dichtbij opa Matje staan, want ze zijn erg nieuwsgierig; wie zal er gewonnen hebben, en...wat voor prijs krijgt de winnaar? Opa Matje houdt de kinderen niet lang in spanning en begint met een echte toespraak. "Beste kinderen," zegt opa Matje, "zoals jullie wel begrijpen kan er maar één winnaar zijn, maar eigenlijk zijn jullie allemaal winnaars, want jullie hebben je heel sportief gedragen deze middag!" De kinderen klappen in hun handen, want al ben je geen winnaar, een complimentje is natuurlijk ook heel fijn. "De winnaars zijn," zegt opa Matje en hij houdt de spanning er nog even in, "Nelleke en Wilma." Dit begrijpt niemand, want deze twee meisje waren niet het eerste binnen. "Deze twee jongedames hebben gewonnen met punten; zij kregen bij de EHBO-opdracht het hoogste aantal punten van jullie allemaal, want zij waren de enigen die zachtzinnig met Bas omsprongen en zij hebben hem geen pijn gedaan."
Nu pas begrijpen alle fietsers waar Bert op gelet heeft. "Verhip," zegt een jongen uit groep zeven, "ik dacht dat we heel vlug dat been moesten spalken en dat het alleen maar voor de gein was." De tweede prijs is ook door twee meisjes gewonnen, die de mitella van Boris zachtzinnig hebben aangelegd en de derde prijs, hoe kan het anders, is ook door twee meisjes gewonnen, want zij hebben er aan gedacht om aan Eddy te vragen of hij geen hoofdpijn had en niet misselijk was. De eerste prijs is een beker, waarop Maaike een mooie één geschilderd heeft. De tweede prijs is een EHBO-trommeltje en de derde is een oorkonde, die in een keurig lijstje zit; daar heeft Hans voor gezorgd. "Zo zien jullie dat iedereen winnaar kan zijn," eindigt opa Matje zijn toespraak, "daarvoor hoef je echt niet vreselijk snel te kunnen fietsen." De meisjes die gewonnen hebben zijn reuze blij, want meestal winnen zij nooit iets, want zij zijn niet zo goed in sport. Iedereen gaat nu naar huis en die avond liggen de meeste kinderen vroeg in bed, want het was een drukke middag, maar wél een leuke.