Tweede zondag van de advent

Ook dát moet netjes zijn!

Hans heeft zijn voet verstuikt; hij kan bijna niet lopen en hinkelt door het huis. Hans is gestruikeld op het erf bij opa Matje, toen hij een zak met voer voor de kippen naar de stal bracht. Het erf van opa Matje zit vol kuilen en hobbels; Hans vindt dat maar gevaarlijk en moppert erover tegen Bas en Boris, als die twee hem gezelschap houden, wanneer Hans met zijn voet in een teiltje water zit. "Svetlana kan haar nek wel breken op dat erf," zegt Hans, "zij is veel ouder dan ik en ik weet hoe ik moet vallen, maar dat weet zij niet!" "Ja," zegt Bas, "het is eigenlijk heel erg link, want Svetlana heeft weer een heel dikke buik en nu kan zij niet zien waar ze loopt." "Svetlana moet vaak naar de schuur,om opa Matje of Achim te roepen," bedenkt Boris. "En Svetlana moet ook naar het druivenkasje, want de plantjes die daarin staan, moet ze regelmatig water geven," zegt Bas. "Als Svetlana valt, is dat heel gevaarlijk voor het kindje in haar buik," zegt Hans. "Het erf is net zo gevaarlijk als dat pad naar de w.c., vorig jaar in het bos," bedenkt Bas. "Toen hebben wij toch ook voor een goed pad gezorgd," zegt Boris ineens, "dat kunnen we nu toch ook doen." "We gaan gewoon het erf bij opa Matje mooi gelijk maken," vindt Bas, "dat is beslist niet zo moeilijk als dat pad in het bos." "Daar zitten in ieder geval geen boomstronken, dus daar zijn we zó mee klaar," denkt Boris heel optimistisch. "Dan moeten jullie wél even wachten totdat ik weer normaal kan lopen," zegt Hans. "Dat kun je zó weer," probeert Bas Hans moed in te spreken, "een verstuikte voet duurt nooit erg lang." 
De volgende morgen, op school, vertellen Bas en Boris aan de andere kinderen van het 14 Oktoberplein, wat ze van plan zijn. Hanneke is het helemaal met de tweeling eens; ze zegt: "Wat dom dat we daar niet eerder aan gedacht hebben." "Laten we vanmiddag maar naar opa Matje gaan en hem vertellen wat we van plan zijn," zegt Fatima. "Joh, Hans kan toch niet fietsen," zegt Bas. "Die kan bij jou toch achterop de fiets," zegt Bert. "Dan neem ik de kar met Maaike erin wel mee," biedt Boris aan. Die middag fietst de hele club naar de boerderij van opa Matje. Bas en Boris vertellen aan opa Matje dat ze zijn erf mooi glad willen gaan maken. Ook Svetlana en Achim zijn naar de keuken gekomen en horen wat de kinderen van plan zijn. "Dat is een fantastisch idee," zegt Achim, "dat was ik eigenlijk al een tijdje van plan, maar het is veel werk en daarom ben ik er nog niet aan toe gekomen." "Waar wachten we dan nog op," zegt Eddy, "laten we maar gelijk beginnen." Opa Matje houdt Eddy tegen, die naar de schuur wil lopen om een schop te halen. "Laten we eerst maar eens een plan maken," zegt opa Matje, "dat werkt veel beter."
Het beste idee komt uiteindelijk van Fatima; zij zegt:  "Als we eerst alle bobbels eens los schoffelen; dan kan die losse aarde in de gaten geharkt worden en dan moeten we de boel goed aanstampen." "Dan laten we toch gewoon het paard een paar rondjes lopen," zegt Bas, "dat paard is heel zwaar en dan wordt alles mooi stevig." "Maar niet gelijk," zgt Hanneke, "misschien kan dat paard wél een plank trekken en als wij daarop gaan zitten, wordt alles wél gelijk."
Opa Matje en Achim denken dat het op deze manier moet lukken en nu mag iedereen aan de slag. Hans en Maaike blijven Svetlana gezelschap houden en mogen met Basje en Borisje spelen; nu kan Svetlana tenminste even haar gang gaan. Buiten op het erf is het een hele drukte; alle kinderen zijn bezig met schoffelen en harken. Het erf ziet er al veel gladder uit dan een uur geleden. Wanneer alle hobbels geschoffeld zijn en de kuilen vol zitten met aarde, gaat opa Matje het paard halen. Het paard krijgt zijn tuig om en Achim maakt een dikke plank aan het tuig vast. Bas en Boris springen op de plank; het paard schrikt van de beweging en wil gaan lopen; de plank stuitert op en neer en Bas en Boris vallen bijna op de grond. "Die plank is nog lang niet zwaar genoeg," zegt Achim. Ook Eddy, Bert, Edwin en Ron gaan op de plank staan. Nu mag het paard gaan trekken; dit gaat veel zwaarder en de plank trekt een breed spoor over het erf. "Kijk eens, wat mooi glad," juicht Hanneke, "nu zak je niet meer in de aarde weg." "Maar als het regent wordt het wél glad," zegt Monique. "Dan blijft Svetlana maar binnen als het regent," vindt Suzan, "beter dan dit krijgen we het toch niet."
Na een kwartiertje mogen de meisjes op de plank gaan staan; het is erg moeilijk om te blijven staan, want op de plank is niet veel ruimte. Bas en Boris hebben het, na één ritje op de plank, wel gezien. "We gaan naar huis," kondigt Bas aan, "want we moeten ons huiswerk nog maken." "Ja," helpt Boris zijn broertje, "we hebben loei veel sommen op!" "Dat is helemaal niet waar," roept Willeke, die bij Bas en Boris in de klas zit, "jullie proberen er gewoon tussenuit te knijpen." "Jullie hebben jullie huiswerk al in het speelkwartier gemaakt," z egt Fatima, "dat heb ik wel gezien." "Maar we zijn niet klaar met dat huiswerk," probeert Bas het nog eens. "We moeten ook vooruit werken," verzint Boris. "Jullie moeten gewoon helpen om dit karweitje af te krijg en en daarna heb je tijd genoeg voor dat huiswerk," vindt Hanneke. Omdat Bas en Boris in de gaten hebben dat hun smoesje niet werkt, besluiten ze het maar op te geven; het is veel belangrijker om geen ruzie met je vriendjes te krijgen, dan onder een vervelend klusje uit te komen. "Kunnen we niet een paar zware stenen op die plank leggen," zegt Bas. "Dat gaat niet," antwoordt Achim, "want de stenen, die zwaar genoeg zijn, kun jij niet tillen." Bas en Boris gaan toch weer op de plank staan als de jongens aan de beurt zijn. Ineens krijgt Bas een idee: "Kom we gaan liedjes zingen, dan is het niet zo saai." Bas begint te kwelen: "Ik heb mijn plankje vol geladen, vol met jonge knullen." Boris vult hem aan en zingt: "want we moeten alle kuilen weer met aarde vullen." Eddy bedenkt ook een regel van dit fraaie lied en zingt: "dat doen we echt geen hele dagen." Dan weet Bas ineens een fraaie slotregel voor het lied: "dat kun je van het paard niet vragen." "Hop paardje, hop," valt nu iedereen in. Zingend is het werkje veel leuker en samen verzinnen de kinderen nog veel meer coupletten en het erf is glad voordat ze het in de gaten hebben. "Zien jullie nu wel," zegt Hanneke tegen Bas en Boris, "dat het best meeviel." "Nu mogen jullie naar huis gaan," vindt Fatima heel liefjes, "dan kunnen jullie gauw dat huiswerk gaan maken." Bas en Boris hebben ineens helemaal geen haast meer om naar huis te gaan; ze hebben geroken dat er in de keuken iets lekkers klaargemaakt wordt. "Jongens, ik geloof dat Svetlana brood heeft gebakken," zegt Boris.
De kinderen rennen de keuken in en laten het aan opa Matje en Achim over om het paard van de plank te bevrijden. Svetlana heeft niet zomaar brood gebakken; ze heeft heerlijk krentenbrood gemaakt, met krenten, rozijnen en stukjes sukade erin. De kinderen krijgen ieder een sneetje, dat nog warm is en de boter smelt er vanzelf op. Om weer lekker warm te worden, na het koude en saaie werk, krijgen de kinderen net zoveel chocolademelk als ze maar lusten. Svetlana is heel blij dat het erf nu mooi gelijk is. Bas en Boris spelen nog een poosje met hun petekinderen en dan wordt het echt tijd om naar huis te gaan en...........huiswerk te gaan maken.