Bij de dertigste zondag door het jaar

Een geslaagde operatie.

Svetlana maakt zich zorgen, want ze heeft gemerkt dat opa Matje tegenwoordig heel slecht ziet. Opa Matje doet net alsof hij de krant leest, maar volgens Svetlana weet hij echt niet wat er in die krant staat; misschien kan hij de grote koppen nog zien, maar dan houdt het ook op. Ook de kinderen van het 14 Oktoberplein hebben gemerkt dat opa Matje sommige dingen helemaal niet ziet. Bas en Boris wilden hem een klein padje laten zien dat ze gevonden hadden, maar opa Matje had niet eens in de gaten dat Bas dat padje in zijn hand had. Pas toen Bas het padje bij opa Matje in zijn hand stopte, zag deze het diertje. "U moet naar de dokter gaan," zegt Helga. "Die kan er toch niets aan doen," antwoordt opa Matje. "Dat kan een dokter vast wel," helpt Willeke haar zusje; "dokters zijn heel knap!"
Opa Matje moppert wat over dure dokters en loopt weg. De kinderen vertellen aan Svetlana dat opa Matje het padje niet zag. Svetlana zegt dat zij ook gemerkt heeft dat opa Matje heel slecht ziet. "Ik vind dat hij naar een oogarts moet gaan," zegt Svetlana. "Dat vinden wij ook," zegt Willeke. "Ik maak gewoon een afspraak voor hem," besluit Svetlana ineens; "dan moet opa Matje wel gaan." Svetlana loopt naar de telefoon en belt de huisarts. Deze vertelt haar dat ze een kaart moet komen halen en dat ze dan een afspraak met de oogarts moet maken. "Het is heel erg met opa Matje," zegt Svetlana, "kunt u er niet voor zorgen dat hij snel naar die oogarts kan." De assistente van de huisarts belooft dat ze zal proberen om zelf een afspraak te maken. "Wij brengen dat briefje wel mee," zegt Willeke, "dan hoef jij dat niet te gaan halen."
Daar is Svetlana blij mee, want ze heeft het de laatste tijd al druk genoeg; bovendien is haar buik weer heel dik aan het worden en zelfs de jurk met het elastiek erin zit heel strak. De volgende dag brengt Willeke het briefje van de huisarts mee. Opa Matje moet die middag om drie uur in het ziekenhuis zijn. "Hoe moet dat nu," vraagt Svetlana zich af, "opa Matje mag van mij geen auto meer rijden, dat is veel te gevaarlijk." "Misschien kan hij met paard en wagen gaan," stelt Bas voor. "Dat kan toch niet," zegt Hanneke. "Het is maar lastig dat Achim zijn rijbewijs nog niet heeft," zucht Svetlana. "Wij kunnen opa Matje toch wel even wegbrengen," zegt Boris, "hij kan bij mij wel achterop de fiets." Dat lijkt Svetlana uiteindelijk de enige oplossing. Opa Matje sputtert nog wat tegen, wanneer hem verteld wordt dat hij, die middag, naar de oogarts moet. Omdat alle kinderen erbij staan, moet opa Matje zijn fatsoen wel houden en netjes naar de oogarts gaan.
Opa Matje moet bij Hans achterop gaan zitten, want Hans is sterk genoeg om opa Matje te kunnen houden. Bas heeft de kar met Maaike erin achter zijn fiets en zó rijdt een vreemdsoortige karavaan richting Venray en naar het ziekenhuis. "Ik ga wel alleen naar de dokter," zegt opa Matje. "Nee, hoor," antwoordt Bas, "wij gaan allemaal mee, want anders zegt u toch dat u goed ziet en wij weten wel beter." Zo komt het dat opa Matje, op klompen en met zijn beste overall aan, in de wachtkamer zit met als gezelschap: veertien kinderen. De assistente van de oogarts roept opa Matje; alle kinderen staan ook op en gaan met opa Matje mee. De assistente vraagt wat de kinderen van plan zijn te gaan doen. "Meegaan, natuurlijk," zegt Bas. "Opa Matje is onze opa en wij willen dat hij vertelt dat hij héél slecht ziet," legt Boris uit. De assistente overlegt even met de oogarts en komt dan de hele club halen. De oogarts heeft duidelijk plezier in de situatie en laat de kinderen op de grond gaan zitten. "Zo, dus jullie willen dat ik heel goed naar de ogen van jullie opa kijk," zegt de dokter. "Ja," antwoordt Bas, " want opa Matje zag niet eens de pad die ik in mijn hand had." De dokter begrijpt dat het een ernstige zaak is en laat opa Matje in een grote stoel gaan zitten. Door een apparaat kijkt de dokter in de ogen van opa Matje. "Het valt mee," zegt de oogarts, "het is gewone staar, daar kan ik u door een operatie helemaal vanaf helpen." "Kan opa Matje dan weer padden en kikkervisjes zien," vraagt Boris. Ja," antwoordt de oogarts, "en hij kan dan ook de krant weer lezen." "Kunt u opa Matje vlug opereren," vraagt Fatima, "want Svetlana krijgt weer een kindje en het is toch wel handig als opa Matje dan weer gewoon kan zien." "Is die Svetlana familie van jullie," vraagt de dokter. "Svetlana is de dochter van opa Matje en onze vriendin," legt Eddy uit. "Dan is die Svetlana toch jullie tante," merkt de assistente op. "Nee," zegt Boris, "opa Matje is wel onze opa, maar wij zijn niet echt zijn kleinkinderen." "Jullie hebben er gewoon een gezellig rommeltje van gemaakt en jullie zijn heel goede vrienden," begrijpt de oogarts. "Ja, zoiets zal het wel zijn," antwoordt Bas, "dus u helpt opa Matje vlug?" De assistente heeft in de agenda gekeken wanneer er een plaatsje vrij is, dat is gelukkig al de volgende week; want iemand heeft zijn afspraak voor een operatie afgezegd, want die durfde niet. "Doet u dan gelijk allebei de ogen van opa Matje," vraagt Hanneke. "Dat lijkt mij in dit geval wel het beste," zegt de dokter.
De kinderen fietsen weer, met opa Matje achterop de fiets van Hans naar huis en vertellen Svetlana het goede nieuws. De volgende week gaat opa Matje een paar dagen in het ziekenhuis logeren. Deze keer brengt de vader van Bas en Boris opa Matje met de auto naar het ziekenhuis; dat vindt iedereen toch wel een betere oplossing dan de oude man achterop een fiets laten zitten. Opa Matje wordt de volgende dag geopereerd. Achim gaat die dag op bezoek, want opa Matje mag zich niet druk maken. Twee dagen later mogen de kinderen naar het ziekenhuis.
Het is een vreemd gezicht: opa Matje in bed met een heleboel verband om zijn ogen. "Doet het pijn," vraagt Hanneke. "Dat valt best mee hoor, maar het is wel erg lastig; de verpleegsters moeten mij met alles helpen," antwoordt opa Matje. "Waarom bent u niet eerder naar de dokter gegaan," vraagt Willeke. "Ik dacht dat er toch niets aan te doen was," antwoordt opa Matje, "mijn vader, de oude Tim, is ook blind geworden toen hij zo oud was als ik; dus ik dacht dat mij hetzelfde zou overkomen." "Nu zijn de dokters toch veel knapper dan vroeger,' zegt Helga. "Ja," is opa Matje het helemaal met Helga eens, "de dokter zegt zelfs dat ik straks misschien geen bril nodig heb." "Dan is het nog stommer geweest, om zo lang te wachten," vindt Bas. "U bent gewoon een domme oude man," zegt Fatima; ze voegt er zachtjes aan toe: "maar wél heel lief!!!!!"
Na een week mag opa Matje naar huis. De vader van Bas en Boris heeft opa Matje weer gehaald, want nu moet er echt heel voorzichtig met hem omgesprongen worden. Svetlana en Achim hebben voorlopig hun handen vol, want opa Matje mag niets zwaars doen en zeker niets tillen. De kinderen gaan iedere dag, na school, naar de boerderij van opa Matje om daar te helpen; de meisjes moeten opa Matje in bedwang houden en zorgen dat deze niets doet wat hij niet mag en de jongens helpen Achim op de boerderij. Ook Edwin helpt dapper mee met het schoonmaken van de stallen; zijn moeder vraagt zich, wanneer hij en zijn zusje 's avonds thuiskomen, wel af waar die gierlucht vandaan komt. "Die komt gewoon van buiten," beweert Edwin, "er zal wel een boer aan het werk zijn en de wind staat de verkeerde kant op." Het lijkt Edwin nog niet slim om zijn moeder te vertellen wat hij in zijn vrije tijd allemaal doet; dat zal hij haar later wel eens uitleggen.