Bij de zestiende zondag door het jaar

Boodschappen doen!

De kinderen van het 14 Oktoberplein zijn in een zwaar gesprek verwikkeld. Bas en Boris vinden dat van het geld, dat ze verdiend hebben met hun klusjes, mooie kleertjes voor Basje en Borisje gekocht moeten worden. Hanneke en Monique zijn het daarmee niet eens: zij vinden dat Svetlana dringend een nieuwe trui nodig heeft. De trui die Svetlana nu meestal draagt, is echt versleten. Svetlana heeft al een paar keer de gaten gestopt, maar het is eigenlijk geen gezicht wanneer zij hem aanheeft. "Dan laten we Svetlana toch kiezen wat ze het liefste heeft," zegt Bas. "Dat haalt niets uit," vindt Hanneke, "Svetlana heeft alles voor haar kindjes over en gebruikt het geld echt niet voor een nieuwe trui voor haarzelf." "Wij moeten gewoon een trui voor haar gaan kopen," zegt Suzan. "Laten we vanmiddag maar naar Venray gaan," stelt Fatima voor, "dan kunnen we die trui samen uitzoeken." "Vanmiddag gaat mijn moeder ook naar Venray," zegt Willeke, "zij moet een nieuwe jurk kopen." "Misschien mogen we wel meerijden," zegt Helga, "dan hoeven we tenminste niet weer dat hele eind te fietsen." "Stelletje slappelingen," zegt Fatima, "fietsen is juist heel lekker."
Het eind van het liedje is dat Willeke, Helga, Monique, Suzan en Hanneke heerlijk in de auto meerijden. Fatima fietst met de jongens naar Venray. De kinderen hebben afgesproken dat ze op de parkeerplaats bij de Grote Kerk op elkaar zullen wachten. De moeder van Helga en Willeke heeft niet graag dat alle kinderen met haar meegaan; ze wil rustig een jurk uitzoeken en kan het commentaar van haar dochters daarbij best missen. Er wordt afgesproken dat de meisjes over twee uur weer bij de auto zullen zijn. Moeder gaat opgewekt naar een kledingzaak, genietend van de rust, want de meisjes kletsten in de auto de oren van haar hoofd.
Intussen zijn ook de jongens en Fatima op de parkeerplaats aangekomen. Met z’n allen gaan de kinderen het dorp in. "We moeten een heel mooie trui kopen," vindt Hanneke, "dan heeft Svetlana echt iets om er netjes uit te zien." "Ik denk dat ze liever twee goedkopere truien heeft," zegt Fatima. "Dan kunnen we er misschien ook één voor Achim kopen, want die loopt nu met de oude truien van opa Matje," merkt Suzan op.
In een zaak, waar alle spullen niet zo duur zijn, vinden de kinderen twee leuke truien voor Svetlana en ook een mooie trui voor Achim. "Kijk eens, hier hebben ze ook kinderkleertjes," zegt Helga. Ze kopen ook voor de baby's kleertjes en wanneer ze buiten hun geld tellen hebben ze nog honderd gulden over. "Nu kunnen we toch nog een heel mooie trui voor Svetlana kopen," vindt Willeke.
"Laten we eens in die zaak gaan kijken," zegt Bas die een grote kledingzaak ziet. "Daar is het veel te duur," zegt Monique. "Nee, dat is niet waar," zegt Boris, "ze hebben uitverkoop, dan is alles echt niet duur." Vol goede moed gaat de hele club de winkel in. Ook de moeder van Helga en Willeke heeft deze uitverkoop ontdekt en komt net uit een paskamer. Ze wil in een rek nog eens kijken of er soms een jurk hangt die mooier is dan de jurk die ze aangepast heeft. "Bah, mama, wat een tuttige jurk," roept Willeke. "Die staat je helemaal niet," zegt Helga. "Nee, mevrouw," zegt Bas, "dat is echt geen gezicht!" "We zullen u even helpen zoeken," zegt Boris en hij duikt in de kledingrekken. De moeder van Helga en Willeke slaakt een zucht; dit is nu precies waar ze zo bang voor was! "Welke maat heeft u," roept Ron. "Vierenveertig," zegt moeder. "Dat is niet veel," zegt Bert, "mijn moeder heeft achtenveertig, die kan nooit leuke dingen vinden." "Dit is een leuke jurk," zegt Hanneke en ze houdt een mooie rode jurk omhoog. De moeder van Helga en Willeke zegt; "Maar die is rood en ik draag nooit rood." "Dat is juist heel mooi," vindt Bas. "Rood is een prachtige kleur," vindt Boris, "die staat u vast heel goed." "Trek eens aan," commandeert Helga. Omdat intussen iedereen in de winkel meegeniet en moeder het liefst weg zou vluchten, pakt ze de jurk en verdwijnt in een paskamer.
"Laat eens zien, mama, of hij staat," roept Willeke. Moeder komt uit de paskamer in de rode jurk. "Dat staat mooi," zegt Bas. "Schitterend," vindt Suzan, "u lijkt veel jonger." "Die moet u nemen," bemoeit ook Fatima zich ermee. "Ik heb nog een leuke jurk gevonden," zegt Monique. Ze heeft een groen jurkje in haar handen. "Aantrekken," zeggen de kinderen in koor. "U moet er toch twee nemen," zegt Bert, "want die jurken komen uit dit rek," en hij wijst op een rek, waar een bordje boven hangt, waarop staat: twee voor één prijs. "Misschien vindt Svetlana een jurk ook wel mooi," zegt Bas ineens. "Svetlana is net zo dik als Helga’s moeder," zegt Boris. "Dan zoeken we gewoon twee jurken voor Svetlana en die laten we mama passen," vindt Willeke. De kinderen zoeken twee jurken op die ze mooi vinden voor Svetlana. Intussen heeft moeder de groene jurk aan en ook die staat schitterend. "Neem die nu maar alle twee," zegt Helga, "dan zie je er niet zo saai meer uit." "Pas deze jurken eens even," vraagt Bas. "Die zijn voor Svetlana en die is even dik als u," verduidelijkt Boris. "Hebben jullie daar dan geld genoeg voor," vraagt moeder. "Ja hoor," antwoordt Monique, "de duurste jurk kost negenennegentig gulden en we hebben nog honderd gulden." "Dat gaat dus precies," vindt Fatima. "Vindt Svetlana dat wel leuk," vraagt moeder, "zij loopt toch altijd in een broek en een trui?" "Dat komt omdat ze niets anders heeft," zegt Hanneke, "maar we hebben ook al twee truien voor haar gekocht." "Ze vindt het vast fijn om eens een keertje een jurk aan te hebben," zegt Suzan." "En in deze zit elastiek, dus als ze weer een kindje krijgt, kan haar buik daar best in," vindt Fatima, die hoopt dat Svetlana gauw nog een baby krijgt.
Moeder komt er niet onderuit; ze moet de twee jurken aanpassen en aan de kinderen laten zien. De jurk met het elastiek zit een beetje ruim. Dat komt goed uit, vindt iedereen, want ze zijn het met Fatima eens, dat Svetlana nog maar een baby moet krijgen. "Dat zeggen jullie toch niet tegen Svetlana," schrikt moeder. "Natuurlijk zeggen we dat wel," legt Bas uit, "tegen Svetlana en Achim kan je alles zeggen; dat is reuze gemakkelijk!" "En tegen opa Matje ook," vult Boris aan, "die wordt ook nooit kwaad." Alle jurken worden afgerekend. De verkoopster snapt er even niets van dat die mevrouw niet vier jurken betaald, maar dat het stel kinderen twee jurken koopt. Moeder neemt de kinderen gauw mee de winkel uit.
Ze besluit de club maar op een ijsje te trakteren. Een ijsje is natuurlijk altijd welkom. De hele club gaat gezellig op een terrasje zitten en krijgt grote coupes met ijs; dat is smullen! De kinderen willen nu direct naar Svetlana om hun aankopen aan haar te geven. Moeder zet de vijf meisjes af bij de boerderij van opa Matje en maakt dan dat ze thuis komt. Svetlana is heel gelukkig met alles wat de kinderen voor haar gekocht hebben. De jurken passen precies en Svetlana ziet er ineens heel anders uit. Om de jurk met het elastiek moet Svetlana vreselijk lachen: "O o," zegt ze, "Achim, jij moet aan het werk." "Moet jij de dieren nog voeren, Achim" vraagt Bas. "Dan helpen we wel even," biedt Boris aan. Niemand van de kinderen begrijpt waarom Svetlana en Achim niet meer bijkomen van het lachen. Bas en Boris gaan nog even mee naar de stal e n dan gaat iedereen vlug naar huis. De meisjes mogen bij de jongens achterop. Het was een heel fijne middag.