Bij de vijfde zondag van Pasen

Daar wordt je niet "Lazarus" van

Svetlana heeft vlak bij het huis van opa Matje een paar oude druivenstruiken ontdekt. De struiken zijn helemaal verwilderd en er komen geen druiven meer aan. Thuis, in Bosnië, had Svetlana ook druiven in haar tuin en ze wil graag proberen of ze de druivenwingerds weer wat op kan knappen. Net wanneer Svetlana eens flink de schaar in de takken wil gaan zetten, komen Bas, Boris en al hun vriendjes eraan. "Wat ga je doen met de oude troep?" vraagt Bas. "Dat is geen troep," antwoordt Svetlana, "dat is een druivenwingerd." "Dat ding doet niks meer," zegt Boris, "het is alleen maar een heleboel rommel, waarom ruim je hem niet op, dan kunnen daar toch mooi zonnebloemen zetten." "Dat lijkt me niet nodig," zegt Svetlana, "als deze struik gesnoeid is en flink wat kalk gekregen heeft, zul je zien dat er weer druiven aan komen." "Daar is het hier toch niet warm genoeg voor," zegt Hanneke, "druiven groeien toch alleen maar in Frankrijk?" "Die worden vast niet rijp en dan zijn ze heel erg zuur," zegt Ron. "Hier kunnen best druiven groeien," zegt Svetlana, "aan deze kant van het huis krijgen ze heel veel zon en staan ze beschut tegen de kou; dat moet kunnen." "Als je graag druiven wilt eten, dan wil ik wel wat van die dingen meebrengen; die hebben we in de winkel ook," biedt Ron aan. "Ik wil ze niet hebben om te eten, maar om er wijn van te maken," antwoordt Svetlana, "dat is heel leuk werk en bovendien is het erg lekker." "Brrrrrrrrrrrr, wijn," griezelt Bas, "daar wordt je lazarus van!" "En daar krijg je koppijn van," vult Boris aan. "En je wordt heel erg misselijk als je wijn drinkt," zegt Bas weer. "De hele wereld draait dan," maakt Boris het nog een beetje erger. "O, hebben jullie ervaring opgedaan met wijn," vraagt Svetlana.
Alle kinderen helpen een handje om Svetlana uit te leggen dat de tweeling ooit een fles wijncognac opgedronken heeft en dat de gevolgen de volgende dag op school duidelijk merkbaar waren. "Jullie hebben gewoon veel te veel wijn gedronken en....wijncognac is niet hetzelfde als de wijn die ik ga maken; deze wijn is niet zo gemeen," legt Svetlana uit. "Wordt je daar dan niet lazarus en teut van," wil Bas heel zeker weten. "Je moet er gewoon nooit teveel van drinken," zegt Achim, die er intussen ook bij is komen staan. "Dan willen wij wel helpen met het snoeien," biedt Bas aan. "Als we er straks echt maar geen koppijn van krijgen," zegt Boris, "anders doen we het echt niet, dan zet je er maar zonnebloemen neer!"
Intussen heeft Svetlana al veel dorre takken weggeknipt; nu moeten ook de dikke takken flink teruggesnoeid worden. Bas en Boris worden naar het dorp gestuurd om kalk voor de grond te halen. "Er staat hier nog een hele zak in de schuur," zegt Bas. "Dat is niet de goede; dat is kalk met allerlei andere stoffen erdoor; die is voor het gras, dat is niets voor een druivenwingerd," zegt Svetlana; "hier moet alleen de grond een beetje minder zuur worden, want door al die koeienmest is de grond niet goed voor druiven." "Dus dan krijgen we lekkere zoete druiven als we kalk halen," vraagt Bas. "Dan gaan we gauw die kalktroep halen," zegt Boris en hij pakt zijn fiets.
Nadat de tweeling weggefietst is, is het snoeikarwei vlug klaar. Al het dorre hout wordt op een hoop gegooid, maar dat gaat een beetje te vlug naar de zin van Svetlana. Ze krijgt alle takken nog eens goed na, want misschien zijn er wel bruikbare stekjes. Het zou leuk zijn om de hele achterkant van het huis vol met druiven te zetten. Na goed zoeken heeft Svetlana tien jonge scheutjes gevonden. Nu moet Svetlana nog wat stekpoeder hebben; Ron en Bert zoeken in de schuur van opa Matje, maar hoe ze ook zoeken: dat spul is er niet. Ook Ron en Bert pakken hun fietsen en rijden naar het dorp naar de winkel. "Die stekjes moeten eigenlijk eerst in een kasje," bedenkt Svetlana, "hoe moet dat nu?"
Voor dat probleem weet Hans wel een oplossing: gewoon een kasje bouwen. Opa Matje heeft een hele stapel oude ramen staan; daarvan kan een mooi kasje gefabriceerd worden. Hans en de meisjes gaan aan de gang en wanneer Bas en Boris terugkomen, zien ze tot hun verbazing Hanneke en Monique ijverig in de weer met een schop. Er moet eerst een sleuf in de grond gemaakt worden; daar komen een paar planken in; aan de planken timmert Hans balkjes vast. Er ontstaat een geraamte van een hutje; daar moeten nu alleen de ramen nog in en dan staat er ineens een echt kasje.
Wanneer Hans het laatste raam op zijn plaats heeft gezet, zegt hij: "hè, hè, dat is klaar." "Hoe moet ik daar nu inkomen," vraagt Svetlana. Hans en de andere kinderen kijken eens naar het kasje; dat ziet er mooi uit, maar je kunt er niet in, want ze zijn de deur vergeten. Bas en Boris rennen de schuur in en zoeken of er soms een oude deur staat. De broertjes pakken de eerste de beste deur die ze tegenkomen en slepen die naar buiten. "Dat is niets," zegt Hans, "die deur is veel te groot; dat is een oude staldeur, die past echt niet." Bas en Boris zoeken nog een poosje verder, maar het lukt hen niet om een passende deur te vinden. Hans heeft intussen al een veel betere oplossing bedacht: gewoon zelf een deur maken; dat moet lukken want met wat latjes en een raam kun je toch ook een deur maken. Het enige wat Hans nodig heeft is een klink; die mogen Bas en Boris uit een oude deur slopen. Het kost nog veel moeite om een goedpassende deur te maken, maar dan is het klaar en kan Svetlana naar binnen in het kasje.
Erg warm is het niet in het kasje; dat kan ook niet, want er zitten nog veel kieren in en daardoor tocht het flink. Nu is de beurt van Eddy en Willeke om naar het dorp te fietsen en stopverf te gaan halen. Intussen is de grond in het kasje omgespit en bemest. Svetlana heeft stekpoeder aan de stekjes gedaan en ze in de grond gezet. Als Eddy en Willeke terugkomen, helpen alle kinderen met het dichtstoppen van de kiertjes; het wordt direct veel warmer in het kasje. "Wat een werk," zucht Bas, "als het nu ook maar iets wordt." "En als we er maar niet lazarus van worden," zegt Boris die het nog steeds niet vertrouwt. "Dit is nog lang niet al het werk; dit is pas het begin," zegt Svetlana, "druiven hebben heel veel zorg nodig." "Is wijn maken moeilijk," vraagt Fatima, die het wel leuk vindt om iets nieuws te proberen. "Nee," antwoordt Svetlana, "dat is niet moeilijk, maar dat moet wél heel zorgvuldig gebeuren." "Moeten die druiven ook kapot getrapt worden," vraagt Bert, die dat wel eens gehoord heeft.
"O, jij bedoelt zo'n indianendans in een bak vol druiven," vraagt Bas. "Dat lijkt me wel leuk; Svetlana, roep je ons als jij gaat dansen op de druiven dan helpen wij jou wel," biedt Boris aan. "Dan wassen jullie toch wel eerst jullie voeten," zegt Helga, "anders smaakt die wijn naar zweetkakkies." "Bah wat vies, doen ze dat echt als er wijn gemaakt wordt?" vraagt Willeke, "dat is toch vies met je blote voeten op de druiven dansen." "Het wordt echt wel gedaan," zegt Svetlana, "daar proef je niets van, want door de alcohol in de wijn gaan alle vieze bacteriën dood." "Die worden gewoon superlazarus," begrijpt Bas. "Zie je wel, dat wijn nooit gezond kan zijn," zegt Boris. "Wijn is dus eigenlijk gewoon zweetvoetenwater," vindt Bas. "Jongens, stop eens met die onzin," zegt Svetlana, "we gaan nu lekker in de keuken chocolademelk drinken, want ik vind dat we allemaal hard genoeg gewerkt hebben." In chocolademelk hebben de kinderen altijd zin en..... daar krijgt nooit iemand hoofdpijn van.