Achtste zondag door het jaar

Een bijzondere versiering

Binnenkort is er feest op school; de meester van Bas en Boris, die ook het hoofd van de school is, werkt vijfentwintig jaar in het onderwijs. De hele school moet versierd worden. De kinderen van het 14 Oktoberplein hebben beloofd, dat zij een paar mooie bloemstukjes zullen maken. Er is maar één probleem: de bloemstukken mogen niet duur worden. Suzan heeft een idee; ze heeft onlangs een paar druppels nagellakremover op een doosje van piepschuim geknoeid. Het piepschuim smolt weg en er ontstond een harde rand, die mooi glom. "Misschien kunnen we van piepschuim mooie ondergrondjes maken," zegt Suzan." "Dat spul hebben wij genoeg," zegt Ron, "daar worden allerlei dingen in verpakt die erg teer zijn." "Piepschuim ziet er maar saai uit," vindt Bert. "Dat doet het niet, wanneer je er nagellakremover opgooit," antwoordt Suzan, "dan wordt het heel mooi." Ze haalt een stukje piepschuim en een flesje remover. Voorzichtig giet ze een paar druppeltjes op het piepschuim; dat smelt direct weg en er ontstaan mooie vormpjes. "Dan moeten we wel veel remover kopen," vindt Hanneke, "dat spul is ook duur; dat kan dus niet." "Misschien is er iets anders waar dat ook meegaat," zegt Bas. "Iets dat niets kost," vindt Boris. "Laten we maar eens bij ons in de schuur gaan kijken," zegt Bas. De club gaat naar de schuur bij Bas en Boris thuis. Bas en Boris zoeken allerlei flessen op en dan kunnen de kinderen gaan proberen of daar iets bij is dat net zo goed werkt als remover. Olie doet niks! Petroleum ook al niet! Dan heeft Bas een fles waar iets inzit, dat net water lijkt. "Wat is dat," vraagt Hanneke. "Dat is vlekkenwater," antwoordt Bas, "daarmee haalt mama de olie en teervlekken uit onze kleren." "Misschien doet dat het wel," zegt Boris en hij giet een beetje vlekkenwater op het piepschuim. Dit begint te borrelen en te bruisen; er ontstaan gaten en als het goedje uitgewerkt is, blijft er een prachtige ruwe vorm over. "Dat werkt dus," zegt Suzan, "dat gaat zelfs nog beter dan remover." "En het kost niks," zegt Bas, "er staan nog drie flessen van dat spul in de kast." "Het stinkt wel verschrikkelijk," zegt Bert, die een rood hoofd heeft omdat hij zo moet hoesten. "Zou dat niet een beetje ongezond zijn," vraagt Willeke zich af. "Dat doen we gewoon buiten," vindt Bas. "We leggen al het piepschuim naast elkaar op het gras, dan gooien we er vlekkenwater over en we lopen hard weg," zegt Boris. "Dat lijkt me heel slim," zegt Helga, "dan is het vast wel veilig." "Maar zo krijgen we alleen maar wit piepschuim," zegt Fatima, "kunnen we het geen kleurtje geven?" "Misschien kunnen we eerst wat verf op het piepschuim gieten en dan pas het vlekkenwater," zegt Suzan. "Even proberen," vindt Bas. Hij rent naar zijn kamer en komt terug met een potje ecoline. Dit wordt op een stukje piepschuim geknikkerd en dan gooit Bas er vlekkenwater op. De kinderen rennen weg als het vlekkenwater op het piepschuim zit. Vanuit de verte kijken ze wat er gebeurt; het piepschuim bruist en borrelt een poosje.
Wanneer het vlekkenwater uitgewerkt is, gaan de kinderen kijken. Het is prachtig geworden! "Het lijkt wel een heel mooie steen," vindt Eddy. "Wanneer we dit met verschillende kleuren doen," zegt Fatima, "hebben we een prachtige versiering!" "Met wat droogbloemen en dennenappels erop wordt het nog mooier," vindt Monique. "Wat we doen is vast heel slecht voor het milieu," zegt Hanneke. "Dat geeft niet voor een keer," vindt Bas. "Onze meester heeft maar één keer zo’n feest, daar moet het milieu maar tegen kunnen," is Boris het helemaal met zijn broertje eens. De kinderen gaan met Ron mee om een grote voorraad piepschuim op te halen. Ron plundert het magazijn van de winkel en de kinderen nemen zoveel mee als zij kunnen dragen. Nadat ze drie keer op en neer zijn geweest, is er in het magazijn van de winkel geen piepschuim meer te bekennen. Nu moet iedereen thuis restjes verf gaan halen. Bas en Boris leggen het piepschuim netjes naast elkaar op het gras. De verf gehaald wordt op het piepschuim gegooid. Dan maakt iedereen dat hij weg komt, want Bas en Boris gaan nu vlekkenwater op het piepschuim smijten. Het piepschuim sist en pruttelt dat het een lieve lust is.
Bas en Boris rennen naar de andere kinderen om daar te wachten tot het vlekkenwater uitgewerkt is. "Ik voel me een beetje raar," zegt Bas. "Ik ook," zegt Boris. "Het lijkt wel of alles draait en ik voel me zo misselijk," zegt Bas. De tweeling heeft toch teveel vlekkenwater geroken; nu zijn de broertjes echt een beetje ziek en duiken ze in een bosje. Er klinken zeer onsmakelijke geluiden en Willeke stopt haar vingers in haar oren, want van het geluid wordt zij ook misselijk! "Toch geen gezond spul," zegt Bert. Bas en Boris komen spierwit tevoorschijn. "Ga even op het gras liggen," zegt Fatima, "dan zakt het wel." Intussen is het piepschuim klaar. De kinderen wachten nog even, want nu weten ze zeker, dat het wel gevaarlijk is wat ze aan het doen zijn. Ron besluit het er erop te wagen. "O, kijk eens, wat mooi," roept hij en hij houdt een stuk piepschuim omhoog dat nu allerlei kleuren heeft en heel grillige vormen. "Laten we het maar naar de hut brengen, dan ziet niemand het," zegt Hanneke. Weer gaan de kinderen aan het zeulen; het is nu wel minder, want het lijkt wel of het piepschuim gekrompen is. "Nu moeten we dennenappels zoeken en droogbloemetjes," zegt Monique. Gelukkig hebben de kinderen nog een voorraad dennenappels in de hut. Die zijn over van Kerstmis, toen hebben ze lang niet alle dennenappels voor de kerststukjes gebruikt. "Wanneer we daar wat gras bij doen is dat heel mooi," zegt Suzan. "De dennenappels en het gras zijn wel erg dof," vindt Fatima, "kunnen we het niet laten glimmen?" "Een beetje boter erop," zegt Bas, die weer praatjes krijgt. "Nee, gewoon slaolie," zegt Boris. "Dat gaat stinken," zegt Monique, "bovendien is dat geen doen, want dat moet er met een kwastje opgesmeerd worden; dat is veel te veel werk." "We moeten iets met een spuitbus hebben," zegt Ron, "dat gaat veel vlugger." "Spuitbussen zijn slecht voor het milieu," vindt Fatima. "Maar wel gemakkelijk," zegt Boris, "na het feest zullen we weer aan dat milieu denken!" "Dan moeten we er haarlak opspuiten," zegt Hanneke; "wanneer mijn moeder dat op haar haren doet, gaan die ook mooi glimmen." Hanneke gaat thuis een bus haarlak halen en het idee wordt op een dennenappel uitgeprobeerd. Die gaat er prachtig van glimmen en het lijkt wel of hij een heel andere kleur krijgt. "Brrr," zegt Eddy, "die troep stinkt ook!" "Het lijkt net een kapsalon," vindt Bert, "laten we dat ook maar buiten doen." Hanneke en Suzan beginnen alle dennenappels te bespuiten; de anderen zoeken intussen grashalmen en ook die worden met haarlak bewerkt.
De haarlakbus is snel leeg en er moet nog veel gedaan worden. Omdat iedereen een moeder heeft en moeders meestal wel een bus haarlak hebben is dit probleem snel opgelost. De enigen die de volgende morgen wél een probleempje hebben zijn de moeders. Die ontdekken dat er geen haarlak meer in huis is! De versiering wordt prachtig! Het lijkt wel of er bloemstukken hangen die van een echte bloemist komen. Wat de kinderen van het 14 Oktoberplein betreft, kan het feest van de meester niet mislukken!