Feest van de H. Familie

Oom Matje ziet de baby's!

De kinderen hebben nog een weekje gewacht met de verhuizing van Svetlana en Achim. De was een idee van Fatima’s moeder en Hannekes oma; zij vonden dat je niet met pasgeboren baby's door de kou moest gaan lopen. Vandaag is het zover! Het is wel koud en er ligt een dik pak sneeuw, maar er schijnt zowaar een zonnetje. Oom Matje vindt dat het een geluk is dat er sneeuw ligt, nu kan Svetlana met de baby's in de arrenslee zitten. Hij heeft een grote slee; daar spant hij het paard voor. In de slee worden een heleboel warme dekens gelegd, zó zullen de baby's het niet koud hebben. De kinderen zijn al vroeg bij oom Matje. Ze vinden het reuzespannend, want niemand mag de verhuizing zien. "Hoe moet dat nu, als Svetlana in de slee zit en u komt iemand tegen," vraagt Hanneke. "Dan zien ze haar heus niet zitten, of willen jullie terug allemaal gaan lopen," vraagt oom Matje. "Wij moeten dus helemaal om Svetlana heen gaan zitten," zegt Eddy, die het snapt. "Ja," zegt oom Matje, "en een beetje voor haar en een beetje achter haar. Dan lijkt het net of ik met jullie een ritje aan het maken ben." "En waar laten we Achim," vraagt Hanneke. "Die moet wachten tot de tweede keer," vindt oom Matje, "die mag dan intussen zijn spullen pakken." Dat vinden de jongens toch wel een beetje zielig voor Achim en zij besluiten bij hem te wachten op de tweede rit. Oom Matje is heel benieuwd wat hem te wachten staat, want hij heeft Svetlana en Achim nog niet ontmoet. Oom Matje is zelfs nog nooit in de hut geweest! Svetlana en Achim hebben hun al spullen ingepakt; dat valt dus erg mee. Eigenlijk zou alles wel in een keer mee kunnen. Bas en Boris rennen naar huis en komen even later terug met hun eigen sleetjes. "We gaan gewoon achter de arrenslee hangen," kondigt Bas aan. "Dan kunnen we daar de spullen opzetten en als Achim de jas van Hans aantrekt en zijn muts opzet, denkt iedereen dat Hans op de slee zit," zegt Boris. Dat lijkt oom Matje de beste oplossing.
Eerst wordt Svetlana in de arrenslee gezet en lekker ingepakt. Het is voor haar de eerste keer dat ze weer buiten de hut komt. Heel voorzichtig brengen Hanneke en Fatima de kindjes naar boven. De meisjes vinden het heel griezelig, stel je eens voor dat ze met zo’n hummeltje in hun armen uit zouden glijden. Daar moet je toch niet aan denken. Oom Matje pakt de kindjes aan en blijft er even mee in zijn armen staan. "Dat worden een paar flinke jongens," zegt oom Matje, "daar zullen jullie veel plezier aan beleven!" Hij geeft de baby's één voor één aan Svetlana. Hanneke en Suzan stoppen ook de baby's goed onder de wol. Intussen hebben de andere kinderen alle spullen naar boven gebracht en hebben Achim en Hans van kleding gewisseld. "Geef mij maar een sleetje mee, dan ga ik alvast lopen," zegt Hans, "dan valt het nog veel minder op." Op een van de sleetjes worden een heleboel spullen gebonden en Hans gaat alvast op weg. Achim kruipt bij Bas achterop het sleetje, dat met een stevig touw aan de arrenslee is vast gemaakt. De andere kinderen kruipen in de arrenslee en dan..........kan niemand Svetlana meer zien zitten. Het is een vrolijke boel; ook het paard ziet er feestelijk uit; het heeft een grote pluim op zijn hoofd en de meisjes hebben kleurige linten in zijn manen gevlochten. De kinderen zwaaien vrolijk naar de mensen die ze tegenkomen. Het lekkere weer heeft nogal wat mensen naar buiten gelokt, dus de voorbereidingen waren echt niet voor niets. Ze komen bij het huis van oom Matje. Achter, op het erf, zijn ze veilig voor al te nieuwsgierige oogjes. Svetlana wordt uit de dekens gepeld en vlug naar binnen gebracht. In de keuken wordt Svetlana in oom Matjes gemakkelijke stoel gezet met de baby's op haar schoot. De anderen brengen eerst alle spullen naar boven, want Svetlana mag haar nieuwe behuizing pas zien als alles helemaal klaar is. Achim is er stil van, hij weet niet wat hij ziet: zo iets moois heeft hij lang niet meer gezien. "Drie kamers voor ons," stamelt hij, "dat is toch veel te veel!" "Dat is niets te veel voor vier mensen," antwoordt oom Matje. "Maar, ik kan er niets voor betalen," zegt Achim en beetje bedroefd. "Dat kun je wel," antwoordt oom Matje, "ik neem jou vanaf nu in dienst als mijn knecht. Svetlana kan straks mooi voor mij koken en dan is alles goed." "O, o," zegt Bas ineens, "we zijn wat vergeten." Geschrokken kijkt iedereen naar Bas. "Wat dan," vraagt Hanneke. "De wiegen," zegt Bas. "Ga eens op de babykamer kijken," zegt oom Matje. Bas gaat kijken en ziet.....twee schattige kinderledikantjes.
"Die hadden jullie niet gezien hè," zegt oom Matje, "die stonden ook nog op de zolder." "Heeft u dan ook een tweeling," vraagt Boris. "Ja, jong, die had ik, maar die kinderen zijn heel jong gestorven," antwoordt oom Matje. Daar worden de kinderen stil van, dat is toch wel heel erg. "Niet zo triest, nu heb ik weer een tweeling in huis en nu gaat het vast veel beter," vindt oom Matje. "Heeft u helemaal geen kinderen meer," vraagt Bas. "Nu niet, maar misschien ooit weer wel," antwoordt oom Matje een beetje raadselachtig. De kinderen vragen niet verder, want er is zoveel te doen. De ledikantjes zijn mooi schoon en keurig opgemaakt met heel mooie lakentjes en warme dekentjes. "Heeft u dat gedaan," vraagt Monique. "Ja, ik was het gelukkig nog niet verleerd," antwoordt oom Matje glunderend. Intussen is ook Svetlana naar boven gekomen, ze kon het in de stoel niet langer uithouden; ze is gewoon veel te nieuwsgierig. Ook Svetlana weet niet wat ze ziet, vooral de kinderkamer vindt ze fantastisch! Ze voelt eens aan de lakentjes en steekt dan haar hand onder de dekens; het is daar heerlijk warm, want oom Matje heeft een kruik in ieder bedje stopt. Eerst worden nu de baby's naar bed gebracht en dan proberen Svetlana en Achim hun bankstel uit. "Jullie moeten het zelf maar gezellig maken," zegt oom Matje, "van alle vrouwelijke tierelantijnen heb ik nu eenmaal geen verstand." Dat zal Svetlana zeker doen, want met een paar gekleurde kussens zal het nog gezelliger worden. Nu ligt er over de tafel een oud tafelkleed, waarop een kerststukje prijkt. Dat kerststukje heeft Willeke meegebracht. Het stond eerst op haar kamertje, maar zij vond dat ze dit wel aan Svetlana en Achim kon geven. "Jullie hebben geen kerstboom," zegt Eddy ineens. "Daar kunnen we wel even wat aan doen," vindt Bas. Boris knikt en samen rennen ze naar beneden en de deur uit.
Ze nemen hun sleetjes mee en gaan naar de hut. Daar halen ze de zaag en gaan het bos in. Al gauw hebben ze een klein dennenboompje gevonden, dat ze maar gelijk afzagen. Ze laden het boompje op een slee en proberen zo snel mogelijk weer bij het huis van oom Matje te zijn. De tweeling heeft ook een emmer uit de hut meegenomen; die vullen ze met zand en dan sleept Bas de dennenboom naar boven en Boris brengt de emmer met zand mee. "Kijk eens, een kerstboom," zegt Bas. "We moeten hem nog even in de emmer zetten," vult Boris aan. Ineens is iedereen weer druk bezig; de boom wordt stevig in de emmer gezet en Svetlana zoekt een mooi plaatsje. "Ik geloof dat ik nog versiering op de zolder heb liggen," zegt oom Matje. Helga en Willeke gaan met hem mee en ........ inderdaad op de zolder staat een doos vol met kerstversiering. Er zitten zelfs lampjes in. Zo wordt het voor Svetlana en Achim toch nog echt Kerstmis. Het is wel een paar dagen te laat, maar dat vindt niemand erg.