Tweede Kerstdag

Zorg dat "ze" je niet pakken!

Het wordt voor Svetlana en Achim nu toch wel heel spannend; er zijn nu veel volwassenen die weten dat zij in de hut wonen; zullen die echt allemaal hun mond kunnen houden? Ook de kinderen van het 14 Oktoberplein vinden het een beetje griezelig worden. Ze besluiten er maar niet al te diep over na te denken; meestal komt er vanzelf wel een oplossing. Deze middag gaan ze bij oom Matje op bezoek. De kinderen vinden het voor hem zo zielig dat hij met Kerstmis alleen is. Oom Matje is reuzeblij als hij al die vrolijke snoetjes ziet. Hij had de kinderen eigenlijk de eerste kerstdag al verwacht en hij begreep maar niet, waar ze bleven.
Wanneer oom Matje de kinderen vraagt hoe ze het de eerste kerstdag gehad hebben, kijken de kinderen elkaar eens aan en........besluiten oom Matje maar te vertrouwen en hem alles te vertellen. "Zo," zegt oom Matje, "dus jullie zijn ook een beetje illegaal bezig! Mooi is dat! Hoe lang is dat al aan de gang?" "Ruim een maand," antwoordt Bas een beetje bedremmeld. "Jullie hebben een maand lang voor de mensen gezorgd en niemand wat verteld," vraagt oom Matje. "Nee," zegt Boris, "dat kon toch niet, dan zouden Svetlana en Achim misschien opgepakt zijn en dat hadden wij niet leuk gevonden." "Misschien waren ze dan wel in de gevangenis gezet," zegt Boris, "dat kon toch niet!" "Nee, dat kon echt niet," zegt oom Matje, "ik vind het heel knap van jullie. Die twee kunnen niet altijd in die hut blijven wonen, hebben jullie daar al eens over nagedacht?" "Ja," zegt Ron, "maar we weten geen oplossing." "Er moet wel iets gebeuren," zegt Bert, "anders moeten we de w.c. gaan verzetten, want de kuil is bijna vol!" Oom Matje trekt eens aan zijn pijp en grinnikt zachtjes; hij moet eens even rustig nadenken. Ineens krabt oom Matje eens onder zijn pet en kijkt om zich heen. De kinderen kijken elkaar aan en vragen zich af waar oom Matje aan denkt. De oude man laat de kinderen niet lang in spanning; hij zegt : "Dit huis is wel heel erg groot voor een mens alleen." "Erg groot," zegt Monique en kijkt eens om zich heen. De keuken, waar de kinderen meestal zitten, is niet zo groot als die vol met kinderen zit, maar, wanneer Monique eens even nadenkt, is het inderdaad een behoorlijk grote ruimte. Oom Matje ziet haar kijken en zegt: "Jullie hebben nog nooit het hele huis gezien, want ik woon alleen maar in de keuken; dan hoef ik niet zoveel te poetsen. Boven heb ik ook nog een paar grote kamers. Kom maar mee, dan mogen jullie het hele huis bekijken." Nieuwsgierig lopen de kinderen achter oom Matje aan. Het huis is veel groter dan ze gedacht hebben. Boven zijn wel drie grote slaapkamers. De kamers staan vol met meubels en andere rommel. Er hangen nogal wat spinnenwebben. "Het is een beetje smerig," zegt oom Matje, "maar ik kom hier nooit, ik slaap beneden; dat is veel gemakkelijker." Ineens krijgt Hanneke het door: hier zouden Svetlana en Achim kunnen wonen! Hanneke durft het bijna niet hardop te zeggen, maar ze doet het toch. "Ja," zegt oom Matje, "daar heb ik nu net aan zitten denken. Het lijkt mij wel leuk, als hier weer wat jonge mensen wonen; dan hoef ik nooit meer Kerstmis in m’n eentje te vieren." "Dan moeten we wel gaan poetsen," zegt Fatima, "je kunt geen baby's tussen de spinnenwebben laten wonen." "Wat staan wij dan nog te wachten," zegt Suzan, "waar is de ragebol?"
Binnen de kortste keren is iedereen druk bezig. De jongens moeten alle oude rommel naar buiten sjouwen. Oom Matje heeft veel dingen, die hij nooit meer gebruikt, boven gelegd. "Als je veel ruimte hebt, bewaar je veel," bromt hij. "O, kijk eens," roept Willeke, "een echte commode." "Die moet op de babykamer," zegt Fatima. "Laten we eerst de babykamer klaarmaken," zegt Hanneke. Dat lijkt iedereen wel leuk. Een kamer wordt bijna helemaal leeg gesjouwd. Bas en Boris willen dan gelijk de commode erin zetten, maar dat mag niet van de meisjes. Eerst moet de hele kamer goed schoongemaakt worden. Zelfs de ramen worden gewassen. Daar is Ron heel handig in, want hij moet zijn vader wel eens helpen in de winkel en daar moeten de ramen altijd heel schoon zijn. Eindelijk is zelfs Fatima tevreden en zij vindt het schoon genoeg. Nu wordt eerst de commode schoongemaakt en naar binnengesjouwd. Het gaat lastig want het is een groot ding. Ze moeten draaien en kantelen om hem door de deuren te krijgen. Het lukt!!! "Nu de deur dicht en eerst de rest poetsen," commandeert Fatima, die thuis ook veel in de huishouding moet doen en erg handig is. De kinderen rollen van de ene verbazing in de andere: wat staan er een mooie spullen! Er staat een compleet bankstel! "Dat is voor de huiskamer," zegt Hanneke. "Dan gaan we nu een huiskamer maken," vindt Willeke. De grootste kamer wordt tot huiskamer gebombardeerd. Nu weet iedereen hoe het moet en weer wordt er driftig gepoetst, gedweild en gestoft. Bas, Boris, Eddy, Bert en Hans worden met de kussens van het bankstel naar buiten gestuurd om ze goed uit te kloppen. Al gauw klinkt buiten een enorm genies, want de kussens zitten vol stof. "Jammer dat we de hele bank niet even naar buiten kunnen doen," zegt Fatima "Dat kan best," zegt Hans, die met het eerste kussen naar boven komt. Hij roept de andere jongens en samen slepen ze het hele bankstel naar buiten. Daar timmeren ze er net zo lang met de mattenklopper op tot er echt geen stof meer uitkomt. Langzamerhand is de laatste kamer ook leeg. Alle meubels zijn keurig schoon en geboend. Ze hebben zelfs een toilettafel gevonden. Dat komt goed uit; die kan Svetlana vast wel gebuiken. Ook de derde kamer wordt helemaal schoongemaakt.
"Dit moet de slaapkamer worden," vindt Suzan. "Die kunnen we pas verder inrichten als we Svetlana en Achim verhuizen; dan kan hun eigen bed mee," zegt Hanneke. "Dan moet die toilettafel ook oranje geschilderd worden," vindt Bas, "dan past hij tenminste bij het bed." "Wat zeg je daar," vraagt oom Matje, die net binnenkomt; hij heeft even de koeien verzorgd, "hebben Svetlana en Achim een oranje bed?" De kinderen leggen uit hoe ze aan de meubels voor Svetlana en Achim gekomen zijn. "Ik heb op de zolder nog een heel mooi, groot bed staan," zegt oom Matje. Er blijkt nog een zolder te zijn, waar je met zo’n trap naar toe kunt, die je op kunt vouwen. Oom Matje trek aan een touw en de trap komt naar beneden. In een hoek staan een heleboel planken. Dat blijkt het bed te zijn. Bas en Boris willen het direct naar beneden brengen. Fatima is ze te vlug af en komt al aanlopen met een emmertje sop. "Eerst poetsen en dan pas slepen," zegt ze en ze begint te werken. Het bed is van hetzelfde hout als de toilettafel. "Dat wordt dus geen oranje toilettafel," zucht Bas, die dat wel mooi gevonden had. Eindelijk is het meeste werk gedaan. De kinderen zijn bekaf! Voor ze naar huis gaan, gaan ze eerst even aan Svetlana en Achim vertellen wat er gaat gebeuren; dat die twee het niet helemaal begrijpen, hebben de kinderen niet in de gaten! Gelukkig vertellen Fatima en Eddy het hele plan ook aan hun moeder, die gaat 's avonds voor alle zekerheid nog maar even naar de hut en zit daar tot in de kleine uurtjes met Svetlana en Achim te praten.