Negentiende zondag door het jaar

"Boven het water lopen!"

Het is woensdagmiddag en de zon schijn flink. De kinderen van het 14 Oktoberplein besluiten dan ook niet binnen te gaan zitten, maar lekker bij de beek te gaan spelen. Bij het Schaartven zijn nu vast een heleboel mensen en dan kun je er niet echt fijn spelen. Da moet je zo uit kijken. Bij de beek hebben zij van niemand last, want daar gaat niemand zitten. Bas en Boris hebben eens een avondje televisie gekeken en daardoor een fraai idee opgedaan: survival!!!!! Dat lijkt hun het toppunt van heerlijkheid!!!!! Vooral die touwbrug over het water lijkt hen iets fantastisch. Vanmiddag gaan zij proberen om een touwbrug over de beek te maken. Ze hebben een grote voorraad touw meegenomen; hun rugzakken zitten er boordevol mee, bovendien hebben ze ieder ook nog twee grote tassen vol met touw bij zich. Wie thuis, bij de tweeling nu een touwtje nodig heeft, zal hard moeten zoeken, want de twee hebben echt al het touw dat ze vinden konden meegenomen naar de beek. Hans, Ron, Eddy en Bert kennen intussen het plan en hebben er ook veel zin in. De meisjes weten nog niet wat hun boven het hoofd hangt.
Bij de beek wordt al het touw netjes in het gras gelegd. Bas en Boris vertellen nu ook aan de meisjes wat ze van plan zijn. "Als jullie dat maar heel stevig maken," zegt Monique, " anders krijg je mij er niet op". De jongens beloven dat ze zo'n stevige brug zullen maken, dat die wel een koe kan houden!
Eerst moet er een touw gespannen worden tussen twee dikke bomen, daar moeten ze straks overheen lopen. Bas trekt zijn schoenen, sokken en spijkerbroek uit en banjert in zijn onderbroek door het water naar de overkant. De beek is flink diep en de onderbroek van Bas wordt kliedernat, maar dat interesseert hem helemaal niks. Aan de overkant klimt Bas in de boom en knoopt het touw stevig vast een aan dikke tak. Intussen zijn Boris en Ron op de andere oever in een boom geklommen met het andere eind van het touw, zij vinden ook een geschikte tak en binden het touw goed stevig vast. Het touw staat nu keurig strak tussen de twee bomen, over het water heen.
Nu moeten er twee touwen boven het eerste touw bevestigd worden. Boris zoekt een stevig touw en gooit een eind ervan over de beek naar Bas. Die weet het keurig te vangen en weer klimt hij in de boom. Ook dit touw wordt goed vast gemaakt. Een leuning zit nu. Zo wordt ook de tweede leuning vast gemaakt.
Als alles zit probeert Bas als eerste of het werkt. Hij zet zijn voeten op het touw en houdt zich goed vast aan de twee andere touwen. Voetje voor voetje komt hun terug naar de oever waar de kinderen staan.
"Dit lijkt mij dood eng," verkondigt Monique! "Daar krijg je mij ook niet over heen," is Fatima het helemaal met Monique eens. "Dat wiebelt en dat doet," zegt Hanneke, " het is gewoon al moeilijk om die twee touwen vast te houden. Kunnen we er geen touwen tussen in vast maken, dan hoef je niet te sjorren om die twee leuningen een beetje bij je te krijgen?" "Natuurlijk gaat dat," zegt Bas, " we hebben touw genoeg, gewoon van boven naar beneden en van beneden naar boven, dan wordt het een soort netje." "Kom wij gaan op het touw en dan geven jullie de andere touwen aan," commandeert Ron, die ineens snapt hoe het moet. Bas zit op het touw midden boven het water. Hij is zo ijverig aan het knopen, dat hij vergeet, dat hij op een touwtje zit. Ineens schiet hij van het touw en....kukelt in de beek. Proestend komt hij boven water. "Nu ja," zegt hij," m'n onderbroek was toch al nat. Ik ga straks gewoon in alleen m'n spijkerbroek naar huis, de zon schijnt toch". Bas waadt naar de kant en klimt vrolijk weer de boom in. Nu moeten Ron en Boris een stukje opschuiven anders kan Bas nergens meer bij. Boris is nu aan de beurt om midden boven de beek te werken. Bert vindt het intussen ook tijd worden dat hij op de brug gaat werken en klimt naar boven. Hij probeert op het touw Bas en Ron te passeren, dat gaat allemaal goed, maar als hij vlak bij Boris is, gaat het weer mis. Boris heeft net met een stevige knoop de ene leuning aan het onderste touw vastgemaakt en wil een nieuw stuk touw hebben. Hij reikt naar Ron, die hem dat aan wil geven en....verliest zijn evenwicht. Ook Boris gaat koppie onder. Jammer genoeg heeft hij nu straks geen droge spijkerbroek, want die had hij nog aan. Hanneke vindt dat de jongens op de brug gewoon in hun ondergoed moeten werken, dan hebben ze straks nog iets droogs over om naar huis te gaan. Dat het een slim idee is, is zeker. Zowel Ron, als Bert en ook Eddy duvelen nog een keertje naar beneden.
Na een uurtje is de brug klaar en het ziet er heel stevig uit. Nu willen ook de meisjes proberen of ze er overheen kunnen. Fatima gaat als eerst en zowaar, zij loopt zonder enig probleem naar de overkant, wel voetje voor voetje. Het duurt even voor ze er is, maar dan staat ze ook helemaal droog op de andere oever van de beek. Aangemoedigd door dit succes, durft ook Monique het te wagen. Ze vindt het nog steeds een beetje eng, maar het gaat. en aangemoedigd door de andere kinderen bereikt zij zonder problemen de overkant. Hanneke is nu aan de beurt. Het gaat goed totdat ze halverwege is. Dan bedenkt ze ineens dat ze boven het water hangt en .......dat ze best hoog staat. Vooral dat laatste is voor Hanneke een probleem want van grote hoogtes moet zij niet veel hebben. Ze durft niet meer verder te lopen en begint steeds meer te wiebelen op het touw. "Joh, kijk uit," roept Suzan, " gewoon doorlopen, dan gebeurt er niks". Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hanneke durft nu echt helemaal niets meer. Door het gewiebel schieten haar voeten van het touw en nu hangt ze aan de leuning.
Hanneke weet zich nu echt geen raad meer. Suzan en Bert zijn op de brug gegaan en proberen Hanneke te helpen. Dat gaat niet zo gemakkelijk en Hanneke wordt steeds banger. Bas en Boris weten ineens de oplossing: ze zijn toch nat, dus ze lopen gewoon de beek in en gaan onder Hanneke staan. "Zet je voeten maar op onze schouders," zegt Bas, dan kun je even uitrusten. " Ook Ron is het water in gelopen. Hij bekijkt de toestand eens en zegt:" Hanneke, ik help jou om je voeten weer op het touw te zetten. Dan lopen wij in water onder jou met je mee en dan kan er niks gebeuren".
Zo, met hulp van vijf kinderen, komt Hanneke uiteindelijk toch droog aan de overkant. Als Bas en Boris zich daar een fijn uitschudden, want ze zijn nu toch wel heel erg nat, dan drijft iedereen. De middag eindigt in een heerlijk water gevecht en uiteindelijk heeft niemand meer een droge draad aan zijn lijfje.
Het is net een stelletje verdronken katjes dat die avond thuis komt en bij Bas en Boris kan nog lang niemand een touwtje vinden. De brug is over de beek blijven hangen, want het toch wel erg leuk om daar te gaan spelen, alleen hebben ze zich wel voorgenomen, de volgende keer hun zwembroeken en badpakjes mee te nemen!