Vijftiende zondag door het jaar

Tuinplezier?

Bas en Boris hebben weer eens een leuk plannetje: ze willen een eigen tuintje hebben. In de grote tuin achter het huis waar zij wonen, hebben ze al een leuk plekje ontdekt. Het is een gedeelte, waar hun vader nog steeds niets aan gedaan heeft. Het ligt er maar rommelig bij en Bas en Boris zijn hard van plan om daar verandering in aan te gaan brengen.
"Hier staan straks de mooiste bloemen van de hele tuin," zegt Bas. "Ja," beaamt Boris, " hier komen de grootste zonnebloemen die er bestaan." "We moeten wel eerst de rommel een beetje opruimen, anders weten we niet wat onze tuin is," zegt Bas. De daad bij het woord voegend begint hij verwoed te schoffelen. Boris pakt de hark en harkt alle rommel op een hoop. "Als we dat tussen de brandnetels gooien, zie je er niks van," vindt hij, " dan hoeven we het tenminste niet op te ruimen. De brandnetels zijn dan ook gelijk mooi weggewerkt en het wordt vanzelf wel een boel compost." "Dat is nog vruchtbaar ook," zegt Bas, " daar zullen wel heel grote zonnebloemen op groeien!" "Kom, laten we eerst even zaad gaan kopen, dan kunnen we het inzaaien en dan is het klaar," zegt Boris.
Ze fietsen vlug naar de Boerenbond en kopen voor al hun zakgeld zaad. Ze hebben een heleboel zakjes. Voor het gemak hebben ze ook maar een zak tuinaarde gekocht. Dat is wel een lastig ding achter op de fiets, maar met vereende krachten krijgen ze de zak toch thuis en....achter in de tuin. "Moeten we nu al die zaadjes één voor één in de grond gaan stoppen," vraagt Boris zich af. "Wel nee, we mikken de boel in een bakje en dan strooien we het gewoon uit," zegt Bas, "daarvoor hebben we toch die zak aarde gekocht. Die aarde gooien we er overheen en dan is het goed." "Zo gaat het wel lekker vlug," vindt Boris. Ze scheuren alle zakjes open en roeren het zaakje in een bak goed door elkaar. Het wonderlijke mengsel wordt heel breed uitgezaaid; Bas doet zijn vader na als die gras inzaait en dan knikkeren ze de zak aarde er overheen. Ze letten wel goed op dat al het zaad bedekt is, anders is het zo verdwenen. Ze weten dat de vogels gek zijn op zaad en daarvoor hebben ze het niet gekocht. "Nu moet het nog water hebben," vindt Bas en hij haalt een grote gieter; Boris heeft een emmer gevonden en samen maken ze het tuintje kliedernat. "Nu moeten we gewoon wachten tot het gaat groeien." "Zo'n tuin is helemaal niet veel werk," vindt Boris," je stopt de boel in de grond en dan gaat het verder vanzelf. Ik snap niet waarom de mensen altijd zo'n drukte maken over al het werk in de tuin."
Voor het gemak vergeten Bas en Boris de tuin een paar weken; wel lopen ze er regelmatig langs als ze door het poortje achterin de tuin naar het bos gaan, maar verder gaat hun belangstelling niet. Op een woensdagmiddag in de hut, zitten Bas en Boris op te scheppen over hun tuin. Ze vertellen dat zij de mooiste tuin van het hele dorp krijgen. "Die tuin willen wij wel eens zien," zegt Fatima. "Hé, ja, laten we daar eens gaan kijken," zegt Hanneke, die het veel te mooi weer vindt om in de hut te zitten. Iedereen heeft best zin, om die wondertuin te gaan bekijken.
Met z'n allen lopen ze naar het tuintje van Bas en Boris en.............schieten in de lach. Daar prijkt een hoek vol met brandnetels. "Wat is dat", zegt Monique, " hebben jullie brandnetels gezaaid?"
Verbouwereerd kijken ook Bas en Boris naar hun tuin. Inderdaad alles staat vol met brandnetels, maar.......er tussen staan ook andere plantjes. Als ze goed kijken zien de kinderen, dat op sommige plaatsen er meer andere plantjes dan brandnetels staan. Maar in één hoek zijn zelfs de brandnetels maar erg klein en armetierig. "Hoe kan dat nu," vraagt Bas zich af, " daar ligt toch ook gewoon aarde, daar moet de boel het net zo goed doen als op die andere plaatsen." "Jongens," zegt Ron, " dit wordt niks! We zullen aan de slag moeten, wil dit ooit iets worden. Hebben jullie een paar schoppen?" Die weten Bas en Boris wel te liggen. Voorzichtig worden alle goede plantjes uitgegraven. "We moeten ze gewoon opnieuw planten en dan niet zo dicht op elkaar; nu hebben ze helemaal geen ruimte om te groeien," vindt Bert. "Eerst moet de grond goed omgespit worden," zegt Ron, "hadden jullie dat trouwens al gedaan," vraagt hij aan Bas en Boris. "Nou, nee, " antwoordt Bas, " we hadden een beetje geschoffeld en we dachten dat het onkruid dan mooi als mest zou dienen voor het zaad." Iedereen heeft een reuze lol, want ze weten best dat onkruid veel harder groeit dan gewone plantjes. Eddy is intussen verwoed aan het spitten, maar in het hoekje, waar de plantjes bijna niet groeiden, gaat het echt helemaal fout. De grond is zo hard, dat hij er met de schop niet in komt. "Het lijkt wel of er hier stenen in de grond zitten," zegt hij. Met de schop schuift Eddy de aarde opzij en ontdekt een betonnen plaat. "Wat is dat," zegt hij? "O, zegt Boris, " daar zit de oude mestplaat." "Wilde jij dat daar plantjes op zouden groeien," vraagt Hans, " dat kan helemaal niet, die hebben daar niet genoeg aarde." "Maar er groeide toch ook gras op," zegt Bas. "Dat heeft maar heel weinig aarde nodig," zegt Hans. "Dit wordt echt niks. Wil je daar iets laten groeien, dan zul je eerst die betonnen plaat eruit moeten halen. " "Dat lukt nooit," zegt Boris. "We maken die plaat schoon," zegt Bas, " dan bouwen we er een muurtje op en we doen dat dan vol met water; dan hebben we een vijver en dan kunnen we goudvissen houden." "Die plaat is vast niet waterdicht," zegt Suzan. "We kunnen er toch gewoon plastic opleggen," vindt Boris, die het idee van een vijver best aantrekkelijk vindt, " dan hoeven we de plaat ook niet zo goed schoon te maken."
Het kost nog een heleboel middagen om de tuin een beetje netjes te krijgen, maar dan is er ook een mooie vijver, waar het water zowaar inblijft. De brandnetels zijn opgeruimd; alleen de bramenstruiken zijn wel blijven staan, want de kinderen zijn gek op bramen. Bas en Boris vinden het wel jammer, dat daar geen bloemen tussen kunnen groeien, maar dat gaat nu eenmaal niet zo best. Hoewel, de Oostindische kers trekt zich niets aan van de stekels en slingert zich vrolijk tussen de bramen door. Dat staat heel vrolijk en........bramen kun je eten, maar ook de bloemen van deze plant smaken best lekker. De zonnebloemen zijn niet erg groot geworden, want Bas en Boris hadden verkeerd zaad gekocht, in plaats van " reuze zonnebloemen" hadden zij " mini-zonnebloemen" gekocht.
De vijver is wel een probleem, want hij zit binnen de kortste keren vol met algen. Bas en Boris hebben het reuze druk met het algen-vissen in hun eigen tuin. Voor het gemak doen ze dat maar met een ragebol. De andere kinderen komen regelmatig helpen en nu zijn ook Bas en Boris er van overtuigd, dat een tuin heel veel werk is!