Zesde zondag van Pasen

Een hete gehaktbal!

De vader en moeder van Bas en Boris gaan op vakantie; ze willen er echt eens veertien dagen tussenuit. In de zomervakantie komt het er meestal niet van; dan heeft vader het veel te druk; maar nu kan hij veertien dagen alles aan anderen overlaten. Stella, die achttien jaar is, heeft beloofd te zullen koken. Als Patrick, Hans en Bas en Boris een beetje meehelpen, kunnen ze best samen het huishouden doen.
Moeder heeft er niet zo'n vertrouwen in en steekt voordat ze weggaat een preek af tegen Bas en Boris. "Zullen jullie heel goed naar Stella luisteren; ik hoor het toch als jullie dat niet doen," zegt moeder. Bas en Boris staan braaf te knikken en ze beloven netjes te zullen luisteren. "Dan moet Stella wel lekker koken," zegt Bas. "Ja, want als ze dat niet doet, dan luisteren wij een beetje minder goed," zegt Boris. "Stella kan heus wel koken," zegt moeder, "dus jullie moeten echt je best doen." "Anders luisteren we wel naar Hans," zegt Bas, die het toch veilig vindt om niet al te hard iets te beloven. "Hans is ook heel verstandig," vindt Boris, "want die kan heel goed timmeren." De vader van Bas en Boris denkt dat het wel zal lukken; hij heeft wat meer vertrouwen in zijn kinderen. Vader en moeder gaan met de auto op vakantie. Ze weten niet precies waar ze naar toe zullen gaan en beloven af en toe te bellen om te horen hoe het gaat. Bas en Boris vinden het eigenlijk niet zo leuk dat hun vader en moeder er niet zijn; tussen de middag is er niemand thuis en moeten ze alleen een boterham eten. "Dit is ongezellig," moppert Bas. "We nemen morgen wel brood mee naar school," stelt Boris voor, "dan kunnen we in de hut gaan eten." "Daar zitten we dan ook alleen," zegt Bas. "Hanneke moet 's middags ook vaak alleen eten; zullen we eens vragen of zij bij ons komt," zegt Boris, "dat is een stuk gezelliger." Hanneke vindt het een leuk idee, maar....zij weet iets beters. "Mijn vader is nu toch thuis," zegt Hanneke, "ik zit 's middags nu niet alleen te eten, jullie moeten gewoon bij mij komen." "Dan brengen we onze boterhammen mee," zegt Bas. De eerste avond heeft Stella een enorme pan met macaroni gekookt. Het spul smaakt naar kaas en tomaten, maar dan heb je het ook gehad. Bas en Boris besluiten niet te mopperen en eten dapper twee grote borden macaroni. Wanneer ze al dagen hetzelfde spul te eten krijgen, wordt het Bas en Boris een beetje te gek. "Kan jij niets anders koken," vraagt Bas. "Aardappeltjes met jus en een lekkere gehaktbal," vult Boris aan. "Dat is veel te veel werk," zegt Stella, "daar heb ik geen tijd voor, want ik moet altijd heel veel huiswerk maken." "Dan zullen wij wel aardappels schillen," biedt Boris aan. "Dan is het nog veel werk," zegt Stella, die zich zelf niet genoeg vertrouwt om aan dat soort maaltijden te beginnen. "Geef ons maar geld, dan doen wij boodschappen en dan zullen wij vanavond wel koken," biedt Bas aan. Stella vindt het wel prettig dat zij die avond van deze klus af is en geeft aan Bas en Boris geld om boodschappen te doen. 's Middags na school gaan de twee broertjes naar de supermarkt. Ze gaan niet alleen, want de hele club is van plan even te helpen. "Aardappels hoeven we niet te kopen," zegt Bas, "die liggen thuis genoeg in de schuur." "We moeten wel gehakt hebben," zegt Boris, die reuze trek heeft in een gehaktbal. "We willen een kilo gehakt," zegt Boris tegen de slager. "Wat voor gehakt," vraagt de slager, "varkensgehakt, of rundergehakt of half om half?" Half om half lijkt de tweeling maar niks, iets wat maar half is, kan nooit goed zijn. "Doe maar dat van die koeien," zegt Boris. "Dat zijn een heleboel ballen," glundert Boris wanneer hij het pak vlees van de slager aanpakt. "Hoe moeten dat nu ballen worden," vraagt Bas zich af. "Gewoon steeds een handje in de pan gooien," zegt Boris, "dan worden het vanzelf ballen." "Daar moet wel beschuit door en een paar eieren," zegt Fatima. "Je moet er ook zout en kruiden door gooien," weet Hanneke. De kinderen gaan op zoek naar kruiden voor het gehakt. "Dit lijkt me wel aardig," zegt Boris en hij houdt een zakje omhoog, waar chilikruiden opstaat. "Ik vindt chili altijd heel lekker en daar zit ook gehakt in, dus dat zal wel goed zijn," zegt Boris. "Neem maar drie van die zakjes," zegt Bas, "want het is veel gehakt."
Thuisgekomen gaan de broertjes aan het werk. In een grote kom doen ze het gehakt, ze doen de rol beschuit erbij en tien eieren. Bas maakt de zakjes chilikruiden los en strooit die er overheen. "Hoe krijgen we dat nu door elkaar," zegt Bas. "Gewoon met onze handen, dat heb ik mama ook wel eens zien doen," antwoordt Boris. Het wordt een kolossale kliedertroep, maar uiteindelijk zit alles door elkaar. "Nu moeten we boter in de pan doen en dan handjes gehakt erbij," vindt Bas. "Dat worden geen mooie ballen," zegt Boris. "Dat geeft toch niet, dat smaakt precies hetzelfde," zegt Bas. "Nu moeten de aardappelen nog," zegt Boris. Gelukkig hebben Hanneke en Fatima geholpen met aardappels schillen; de tweeling hoeft alleen de piepers maar op het vuur te zetten. "Nu moet er ook nog groente bij," zegt Bas. "We halen wat sla uit de tuin," vindt Boris, "dat is gauw klaar." Boris rent de tuin in en komt terug met twee grote kroppen sla. Hij spoelt de kroppen af onder de kraan en snijdt met een mes de sla een beetje klein. "Daar moet iets op," zegt Bas. "Zullen we er fritessaus op gooien," stelt Boris voor, "dat lijkt me best lekker." Er wordt een lading fritessaus op de sla geknikkerd en Boris roert alles goed door elkaar. Intussen is het gehakt heel donker aan het worden. "Ik geloof dat het bijna verbrandt," zegt Bas. "Mama gooit er altijd water bij," zegt Boris. Ze pakken een kan water en gooien water in de pan. Dat sist geweldig en bijna komt het water over de rand van de pan. Intussen is Stella thuisgekomen; ze komt eens kijken in de keuken. "Hoe gaat het," vraagt ze. "Het gaat prima," zegt Bas, "we kunnen zo eten!" Boris gaat de tafel dekken en na een kwartiertje gaan ze eten. Het eten ziet er toch een beetje anders uit dan wanneer moeder gekookt heeft; de aardappels zijn helemaal fijn en zijn erg nat. Bas en Boris zijn vergeten dat je aardappels af moet gieten. "Dat is gemakkelijk met prakken," vindt Bas. Iedereen doet wat aardappelsmurrie op zijn bord; wat sla en ze vissen klonters gehakt uit de pan. "Bah," zegt Hans, die een hap aardappels neemt, "jullie zijn het zout vergeten." "Geeft niet," zegt Boris, "dat kun je er gewoon bijdoen." Hij pakt een pot zout en strooit zelf alvast maar wat zout over zijn aardappels. Intussen heeft Patrick een stukje gehakt in zijn mond gestoken. Hij zit rare gezichten te trekken. "Wat doe jij nu," vraagt Bas, "ben jij je mond aan het verbranden?" "O, o," kreunt Patrick, "wat is dat spul heet." "Dan moet je het even af laten koelen," zegt Boris. "Hebben jullie sambal door dat gehakt gedaan," vraagt Patrick. "Nee, gewoon een beetje chilipoeder," antwoordt Bas. Boris wil zich niet laten kennen en eet het gehakt op. "Zie je wel, er is niets aan de hand," zegt Bas, "Boris eet het ook." Uiteindelijk prakt iedereen de aardappels, de sla en het gehakt; zó is het gehakt niet zo verschrikkelijk heet. 's Avonds moet Stella wel vier potten thee zetten; zo'n dorst hebben ze allemaal. Bas en Boris besluiten dat ze in het vervolg toch Stella maar laten koken; de macaroni is wel niet lekker, maar je krijgt er tenminste niet zo vreselijk veel dorst van.
Helaas is de pan gehakt nog lang niet op en Stella doet het vlees in de macaroni, net zo lang tot al het gehakt op is. De macaroni is nu ook heel heet en Bas en Boris besluiten nooit meer ergens chilipoeder in te doen. De tweeling verlangt er heel erg naar dat hun moeder weer thuiskomt.