De profeet Elisa

Zoals bij Elia is ook de profeet Elisa omgeven door allerlei legendes, de een nog mooier dan de ander. Elisa was ook geen profeet met een theologische opleiding, maar gewoon een boer die zijn werk op het land deed. Toen Elia naar Elisa toekwam, was die juist aan het ploegen.
Zoals rond Elia allerlei wonderverhalen rondverteld werd, zo gebeurde dat ook bij Elisa. Sommige verhalen lijken zelfs heel veel op elkaar. Beide zijn beroemde figuren in de Joodse geschiedenis met heel veel legendevorming. Elia was meer een eenling die zelfstandig functioneerde, Elisa blijkt later lid te zijn van een profetengilde, zoals die in dat tijdperk bestonden. (1 Koningen 19)

Elia en Elisa trokken een tijdje samen op. De loopbaan het het leven van Elia kwamen aan een eind. Elisa vergezelde hem tot op het laatst. Samen kwamen ze aan bij de Jordaan.Voor het  oversteken ervan had Elia een prachtige oplossing. Hij sloeg met zijn mantel op het water waardoor het water week en ze over de droge bedding nasar de overkant konden lopen (2 Koningen 2)


Elisa was zich bewust dat hij niet tippen kon aan zijn grote leermeester.Hij had wel een nuchter boerenverstand  maar voor het profetenvak had je toch iets meer nodig. Maar er kwam een oplossing. Vlak voor  vertrek van Elia mocht hij een wens doen.  Hij vroeg om een dubbel deel van de geest van Elia.
(2 Koningen 2)




Elk mensenleven komt ooi aan zijn einde. Het vertrek van Elia uit het aardse leven was wel heel spectaculair.
Later ontstond het geloof dat Elia ooit op dezelfde wijze zou terugkeren naar de aarde. (2 Koningen 2)








Nu begon Elisa aan zijn profetencarrière. In eerste instantie liet de  hij zich niet van zijn beste kant zien,. Hij kon er niet tegen dat hij gepest werd om zijn kale kop, en toen een stel jongend hem uitscholden met kaalkop, vervloekte hij hen. De jongens overleefden hun pesterijtje niet. 
(2 Koningen 2)



Maar Elisa heeft ook veel goed gedaan. Juist als Elia deed hij wonderen en verschillende zijn bijna  letterlijke kopieën van de daden van Elia, Ondanks alle oorlogen ging ook het gewone leven door in Israël. Zo was er een vrouw die gruwelijk in de penarie zat: haar man was gestorven en schuldeisers zouden haar twee zonen komen halen.  Elisa deed voor haar het "oliewonder". Haar kruik olie raakte niet meer leeg.
(2 Koningen 4)

Een voorname vrouw in Sunem had voor Elisa een leuk logeerkamertje ingericht. Daar was de profeet reuze blij mee en hij overlegde met zijn dienaar Gechazi hoe hij de vrouw kon bedanken. De vrouw die zogenaamd onvruchtbaar was kreeg door toedoen van Elisa een zoon.
Het geluk van de Sunammitische vrouw duurde niet lang want haar zoon ging dood.  MaarElisa haalde hem terug uit de dood. Ook dit verhaal lijkt wel heel veel op eenzelfde situatie van de profeet Elia. ( 2 Koningen 4)

Elisa wordt getekend als de man van God die leven (terug)gaf. Hij staat in de traditie dat het leven sterker is dan de dood. Toen er weer eens hongersnood heerstte in het land deed Elisa aan wonderbare broodvermenigvuldiging. Hij moest eens 100 mensen te eten geven en had alleen twintig gerstebroden  en een zak koren die hij net gekregen had.. Maar met die paar broden gaf hij heel het profetengilde te eten. (2 Koningen 4)

De koning van Aram had een legeroverste die Naäman heette. Deze Naäman was echter melaats. Een Israëlitisch meisje dat in dienst van zijn vrouw was (ze was gewoon geroofd!) bracht hem op het idee om te proberen van zijn melaatsheid af te komen door de hulp van de God van Israël in te roepen. De koning van Israël kon echter Naäman niet genezen, maar Elisa wél! Gewoon even wassen in de Jordaan.
Naäman was genezen en hij wilde Elisa graag iets daarvoor geven, maar Elisa wilde niets hebben als beloning. Gechazi was wat hebberiger van aard en ging stiekem Naäman achterna en hing een fraai verhaal op over twee behoeftige profeten zonen. Naäman gaf aan Gechazi twee talenten zilver en twee stel fraaie feestgewaden. Dit had Gechazi beter niet kunnen doen.  ( 2 Koningen 5)

Bij Elisa is het wel eens van dik hout zaagt men planken. Maar ook in kleine zaken was hij niet te beroerd om een helpende hand te reiken. Toen profeten van zijn groep eens aan het bomen kappen waren voor een nieuwe hal van samenkomst, vloog de bijl van de steel en kwam in het water terecht. MaarElisa had een oplossing: hij liet het ijzer van de bijl gewooon boven drijven. (2 Koningen 6)


Het was nog steeds niet rustig in Israël; nu was er weer heibel met de koning van Aram. Elisa bemoeide zich uiteraard met de strijd en waarschuwde de koning van Israël. De koning van Aram werd natuurlijk woedend omdat iemand zijn plan ontdekt had en wilde de verrader gevangen nemen. Maar Elisa liet zich niet zomaar vangen. Hij had zijn eigen manier van handelen.Op zijn gebed werden zijn belagers allemaal blind.  Hij bracht hen naar Samaria waar ze op zijn gebed weer konden zien.( 2 Koningen 6)

Het was 1-0 voor Elisa, maar de strijd was nog niet voorbij. De koning van Aram gaf het nog lang niet op en belegerde Samaria langdurig. Hier brak een gruwelijke hongersnood uit in de stad en uiteindelijk kreeg Elisa de schuld hiervan. Twee vrouwen spraken zelfs af hun kinderen op te eten. Toen de koning ervan hoorde scheurde hij zijn kleren.
Elisa beloofde een oplossing voor de hongersnood, maar men kon hem niet geloven. De angst voor de Arameeërs verlamde iedereen en hun geloof in de God van Elisa was niet groot genoeg.  ( 2 Koningen 6)

Bij de stadspoort bevonden zich vier melaatsen. Ze hadden niets te verliezen. In de stad waren ze niet welkom. Van armoede besloten ze naar het kamp van de vijand te gaan. Maar daar kregen ze een grote verrassing. Het was leeg. De melaatsen dachten wel eerst aan hun eigen voordeel maar besloten toch zo gauw mogelijk verslag uit te brenge aan de koning in Samaria. Maar die vertrouwde het allemaal niet.  Toch bleek de vijand in paniet gevlucht te zijn. (2 Koningen7)

De belegering en de hongersnood waren voorbij, maar het bleef rommelen in Israël, zowel naar buiten toe als intern. De oorlog met de Arammieten ging door, ook toen er een nieuwe koning kwam in Aram.
Het was weer volop vechten, nu tussen Joram en Jehu. De laatste schoot Joram een pijl in zijn rug en deze stierf op de akker van Nabot, en passant vermoorde hij ook Achazja de koning van Juda, die toevallig net bij Joram was. De gehate koningin Izebel werd door een paar kamerdienaars uit haar raam geknikkerd en stierf, zoals ooit door Elia voorspeld.
De nieuwe koning Jehu gaat zijn positie veilig stellen door heel  het huis van Achab uit te moorden.  (2 Koningen 9 en 10)

Nadat de zonen van Achab "onschadelijk" gemaakt waren, liet Jehu ook nog even de twee en veertig familieleden van Achazja om zeep brengen. Nu zat Jehu nog met de Baäl religie. Maar ook daar had hij een goede oplossing voor. Hij liet alle profeten van Baäl vermoorden.
De Baälverering was definitief uitgebannen uit Israël. Dat betekent nog niet dat er nog vrede was in het land.  (2 Koningen 10)

Aan ieder leven komt een eind, dus ook aan dat van Elisa; hij werd begraven. Maar zelfs na zijn dood deed hij nog een wonder door iemand het leven terug te geven.  Elk jaar vielen de Moäbieten Israël binnen. En een paar mannen, die net iemand aan het begraven waren, zagen de vijand aankomen. Zij gooide de dode in het graf van Elisa. Zodra die het lichaam aan Elisa aanraakte  kwam het leven terug in hem.  (2 Koningen 13)

Koningen kwamen en gingen weer. de een regeerde wat langer dan de ander, zowel in Juda als in Israël. Israël als zelfstandige staat zou ophouden te bestaan. Heel het Midden Oosten raakte steeds meer onder de invloed van Assyrië. In 722 werd Samaria ingenomen door de Assyriers en de inwoners werden weggevoerd naar Assyrië.
Vanuit Assyrië werden nieuwe mensen in Samaria en omgeving neergepoot. Volgens de Assyrische autoriteiten waren ze verplicht om de plaatselijk god te vereren. Daarin moesten ze onderwezen worden. (2 Koningen 17)