Oudjaarsviering 2002

Geen weg was ons gegeven, om veilig te begaan,
geen richting door het leven om samen in te slaan.
Wij wisten weg noch steg: door duisternis omgeven
was niemand onze weg.

Maar heden is te horen Gods woord van het begin.
Hij gaat, als mens geboren, de goede richting in.
Hij bouwt vandaag zijn tent bij mensen die verloren,
ontheemd zijn en miskend.

Gods toekomst, duizend jaren, wordt heden ingeluid:
Hij zal zich openbaren in Jezus voor ons uit.
De weg van God is goed. Zijn woord zal ons bewaren:
een lamp voor onze voet.

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: "Weest niet bezorgd voor uw leven, wat ge zult eten of wat ge zult drinken, en ook niet voor uw lichaam, wat ge zult aantrekken. Is het leven niet méér dan de kleding? Let eens op de vogels in de lucht: ze zaaien niet en maaien niet en verzamelen niet in schuren, maar uw hemelse Vader voedt ze. Zijt gij dan niet veel méér dan zij? Trouwens, wie van u is in staat met al zijn tobben aan zijn levensweg één el toe te voegen? En wat maakt gij u zorgen over kleding? Kijkt naar de leliën in het veld: hoe ze groeien. Ze arbeiden noch spinnen. Toch zeg Ik u: Zelfs Salomo in al zijn pracht was niet gekleed als een van hen. Als God nu het veldgewas, dat er vandaag nog staat en morgen in de oven wordt geworpen, zó kleedt, hoeveel te meer dan u, kleingelovigen? Maakt u dus geen zorgen over de vraag: Wat zullen wij eten of wat zullen wij drinken, of wat zullen wij aantrekken? Want dat alles jagen de heidenen na. Uw hemelse Vader weet wel dat gij al deze dingen nodig hebt. Maar zoekt eerst het Koninkrijk en zijn gerechtigheid; dan zal dat alles u erbij gegeven worden. Maakt u dus niet bezorgd voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen leed.

Er waren eens een slak en een hazewindhond. Iemand vertelde hun dat er ergens ver weg een plek was waar de hemel de aarde raakte. Daar was een soort poort en als je daar doorheen ging dan was je volmaakt gelukkig. De slak en de hazewind wilden allebei dolgraag gelukkig worden en daarom besloten ze om op weg te gaan naar die hemelpoort. "Weet je wat," zei de hazewind, "laten we er een wedstrijd van maken: wie er het eerste is." "Dat is goed," zei de slak. En precies tegelijk vertrokken zij.
De hazewind ging er als een pijl uit de boog vandoor, de slak achterlatend in een wolk van stof. En u denkt waarschijnlijk al: die hazewind wint natuurlijk. Maar u vergist u: de slak ging het eerst door die hemelpoort. Kijk, dat zit zo: de hazewind rende maar door, hij keek nergens naar. Af en toe stopte hij eens om even te rusten en wat te eten en te drinken en dan ging hij weer haastig verder. Hij stopte ook wel eens om te vragen waar hij die hemelpoort kon vinden, en dan haalden sommigen hun schouders op, en anderen zeiden: die is nog heel ver weg. En de hazewind rende maar door.
Soms probeerden anderen een praatje met hem te maken, "sorry, ik heb geen tijd". Soms werd zijn hulp gevraagd bij iets, maar dan zei hij meteen: "sorry, daar heb ik geen tijd voor". En dan rende hij weer verder. En heel zijn hondenleven lang bleef hij voorthollen maar hij werd er niet gelukkiger van, integendeel: hij werd knorrig en ontevreden. Niets kon hem nog blij maken.
De slak daarentegen schoot maar niet op, niet alleen omdat hij als slak nu eenmaal een hele langzame was, maar hij praatte overal met iedereen, hij nam er steeds de tijd voor om belangstellend te informeren naar ieders wel en wee, hij zat soms uren bij iemand die verdrietig of of zich eenzaam voelde, en als hem gevraagd werd om een handje te helpen, dan deed hij dat zonder op de tijd te letten.
Nu en dan vroeg hij zich wel eens af of hij die hemelpoort nog wel ooit zou bereiken, maar hij zat er niet mee: hij voelde zich heel tevreden en gelukkig. En langzaamaan ging hij beseffen dat hij die hemelpoort allang was binnengegaan, dat hij niet meer hoefde te zoeken geluk omdat hij het al gevonden had.
Op een dag kwam hij de hazewind weer tegen, niet zo goed meer ter been, maar nog altijd gehaast en jachtig op zoek naar de wereld van geluk. Het werd een heel lang gesprek tussen die twee en de hazewind begreep dat hij de wedstrijd verloren had, dat hij zijn doel voorbij gehold had. Toen kwam hij tot rust, en ook hij nam toen weer de tijd om naar de natuur te kijken, en te genieten van de bloemen en planten; om een praatje te maken met anderen en hij begon zich heel gelukkig en tevreden te voelen.
De moraal van het verhaal. We willen allemaal gelukkig worden in het leven, we willen allemaal een stukje hemel op aarde. Maar soms lijkt het er wel op alsof ook wij er een wedstrijd van gemaakt hebben. We hollen van de ene plek naar de andere, van de ene dag naar de andere, en vaak, te vaak lopen we ons doel gewoon, ongemerkt voorbij.
Neem eens even de tijd om gelukkig te zijn, hoorden we aan het begin van de viering. In feite betekent dat: neem eens even de tijd om stil te staan bij jezelf en te zien hoeveel goeds en moois je hebt We zijn veel rijker dan we zelf meestal in de gaten hebben, zoveel mooie en goede dingen komen gratis op ons af alleen we beseffen het amper. Neem eens even de tijd om eens stil te staan mensen om je heen om te zien wat een geluk je hebt je leven met hen te mogen delen, om te zien hoeveel die wel niet voor je betekenen, veel meer dan je meestal in de gaten hebt.
Neem eens even de tijd om te kijken naar mensen die het minder goed hebben dan jij, die door verdriet of tegenslag getroffen zijn en dan te bedenken wat een geluksvogel je bent.
Neem eens even de tijd om na te denken of je je geluk niet teveel zoekt in materiële waarden en te weinig in waarden als gemeenschapsgeest of dienstbaarheid. Geluk zit niet in een doosje, is niet beperkt tot bepaalde uren of dagen, het ligt overal om je heen voor het oprapen, als je het tenminste maar ziet liggen en er niet voorbij holt.
Een jaar is voorbij, maar nieuwjaar betekent ook altijd goede voornemens. Moge een ervan zijn: neem steeds weer even de tijd om gelukkig te zijn.

Vg. Ik geloof in God. Hij staat boven alle tijd en duur.
Voor Hem is duizend jaar als een uur in de nacht.
Al wat bestaat vindt zijn oorsprong in Hem.
In de geschiedenis van de mensen heeft Hij zich getoond
als een God van een blijvend verbond,
als een Vader, die trouw is aan zijn kinderen.

Al. Ik geloof in Jezus Christus.
In Hem heeft God zich uitgesproken in onze tijd.
Hij is de belichaming van Zijn liefde en trouw.
Ons leven heeft Hij gedeeld van geboorte tot in de dood.
In die tijd bracht Hij ons een boodschap van hoop:
waar mensen elkaar vasthouden in liefde: daar is toekomst.

Vg. Ik geloof in de Geest van God, die ook Jezus bezielde.
Als een zachte bries houdt Hij mensen in beweging,
op weg naar een wereld vol vrede en gerechtigheid.
Als een onzichtbare kracht maakt Hij zwakken sterk
en laat Hij mensen van goede wil dezelfde taal spreken.

Al. Ik geloof in de Kerk van Jezus Christus op aarde,
in de verbondenheid van alle mensen die in Hem geloven
en die zijn idealen levend willen houden.
Ik geloof in een toekomst die goed kan zijn,
als Jezus' boodschap blijft klinken. Amen

Ik dank U, God, voor het voorbije jaar,
voor alles wat ik van anderen mocht ontvangen,
voor mensen die met mij verbonden zijn geweest,
die trouw zijn geweest in hun zorg en liefde,
die mijn verdriet hebben gedeeld,
die mij hebben laten delen in hun geluk.
Moge dit ook volgend jaar weer gebeuren.
Laat ons zingend bidden.

Antifoon: Heer onze God, wij bidden U: verhoor ons.

Ik dank U, God, voor het voorbije jaar,
voor allen die in stilte aan mij hebben gedacht,
voor hen die attent waren in de kleinste dingen van alledag;
mensen die konden troosten,
mensen met een hart vol barmhartigheid en verzoening.
Moge dit ook volgend jaar weer gebeuren.
Laat ons zingend bidden.

Antifoon: Heer onze God, wij bidden U: verhoor ons.

Ik dank U, God, voor het voorbije jaar,
voor allen die mij konden bezielen,
mensen die een bevrijdend woord konden spreken,
mensen die konden luisteren,
mensen die zomaar nabij waren,
mensen die mij rust konden geven.
Moge dit ook volgend jaar weer gebeuren.
Laat ons zingend bidden.
Antifoon: Heer onze God, wij bidden U: verhoor ons.

Ik dank U, God, voor het voorbije jaar
voor mensen voor wie ik iets mocht betekenen,
mensen die mijn liefde durfden ontvangen,
mensen die op mij konden wachten,
mensen die mij een kans hebben gegeven,
mensen die konden vergeven.
Moge dit ook volgend jaar weer gebeuren.
Laat ons zingend bidden.
Antifoon: Heer onze God, wij bidden U: verhoor ons.

God, help ons om onze tijd van leven goed te gebruiken,
niet uitsluitend voor onszelf maar vooral ook voor hen
met wie wij het dagelijks leven delen.
Moge zo geluk ons deel zijn, ook het komende jaar. Amen.

Offerande

Pr. De Heer zal bij u zijn.
Al. De Heer zal u bewaren.
Pr. Verheft uw hart.
Al. Wij zijn met ons hart bij de Heer.
Pr. Brengen wij dank aan de Heer onze God.
Al. Hij is onze dankbaarheid waardig.
Pr. God, oorsprong van alle leven, toeverlaat van kleine
mensen op zoek naar het land van hun dromen.
Wij danken U voor uw woord van hoop en toekomst,
neergelegd in heel uw schepping, in het hart van elke mens.
Wij danken U bovenal voor Jezus, mensenzoon en Uw Zoon, Uw woord
bij uitstek, uitgesproken in onze tijd,
Uw woord van heil dat klinken blijft voor alle komende tijden.
Daarom zeggen wij met allen, die in geloof en hoop opzien naar U,
het loflied van uw heerlijkheid:

Sanctus

Pr. Op de drempel van een nieuw jaar verlangen wij
naar een wereld met vriendschap voor iedereen,
naar een samenleving vol mildheid en begrip,
naar een huis waarin alleman zich welkom weet,
naar een tafel waaraan alle mensen mogen aanzitten.

Al. Ook hier staat een tafel, gedekt met brood en wijn,
teken van mensen die eenheid zoeken,
verder dan eigen huis en haard,
die elkaar het leven willen doorgeven
en samen willen bouwen aan een goede toekomst.

Pr. Eens stond er een tafel in de stad,
waar Jezus zijn laatste uren beleefde, de tafel van het paasmaal.
Als leden van één gezin riep Hij zijn vrienden aan tafel.
"Zou een moeder haar kind vergeten?" zo had Hij eens gezegd,
"God vergeet u nooit." Dat was zijn leven eveneens:
aan de mensen zeggen en tot de dood bevestigen,
dat God geen mens vergeet
en dat mensen elkaar evenmin mogen vergeten,
dat zij voor elkaar spijs en drank moeten zijn,
zoals Hij het was voor ons. Als teken van de geest die Hem bezielde,
nam Hij op die avond voor zijn lijden en dood
het brood in zijn handen, brak het
en deelde het rond met de woorden:
Neemt en eet hiervan, jullie allemaal, dit ben Ik,
dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt.
Daarna nam Hij de beker met wijn, reikte die aan zijn leerlingen met de woorden:
Neemt deze beker en drinkt hier allen uit,
want dit is de beker van het nieuwe, altijddurende verbond;
dit ben Ik, dit is mijn bloed, dat voor jullie en alle mensen
wordt vergoten tot vergeving van de zonden.
Zo vieren wij het verbond van God met de mensen.

Al. Als wij dan eten van dit brood en drinken uit deze beker
verkondigen wij de dood des Heren totdat Hij komt.

Pr. Er staat een tafel gedekt, een lange grote wereldwijde tafel,
een tafel voor alle mensen, een broederschap van God,
brood en vrede voor iedereen. Niemand vergeten zoals God niemand vergeet.

Al. Aanvaard ook ons aan deze tafel,
de tafel van breken en delen,
van zorg om allen met nieuwe liefde te bedienen,
ieder thuis te beginnen in eigen kring
opdat er vrede komt die God bedoeld heeft,
in de naam en in de kracht van Jezus, uw gezondene.

Pr. In zijn geest kunnen wij met vertrouwen de dag van morgen tegemoet zien.
In zijn licht kunnen we verder hoopvol verder leven,
ook in het nieuwe jaar dat voor ons ligt.

Al Door Hem en met Hem en in Hem zal uw naam geprezen zijn,
Heer onze God, almachtige Vader, in de eenheid van de heilige Geest,
hier en nu en tot in eeuwigheid. Amen

Pr. Bidden wij tot God onze Vader met de woorden die Jezus ons gegeven heeft.

Al. Onze Vader . . .

Pr. Verlos ons, Heer, van alle kwaad, van de geest van
pessimisme en moedeloosheid wat betreft de toekomst.
Geef ons uw Geest van wijsheid en kracht
opdat wij bouwen aan vrede en gerechtigheid
omwille van Jezus, Messias, uw Zoon,

Al.: Want van U is het koninkrijk en de kracht
en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen

Vredewens

Agnus Dei

Communie

God, geef mij de tijd,
een stukje van de eeuwigheid,
een stukje leven, verpakt in lucht die adem wordt,
een stukje heimwee naar uw oneindigheid,
verpakt in alledaagse hunker
die nooit vervuld en nooit voldragen wordt.

God, geef mij de tijd
om naar U op weg te gaan in kleine stappen,
elke dag opnieuw een stukje weg met velen samen,
in een bonte groep en soms, geheel alleen,
op een veel te lange baan.

God, geef mij de tijd
om telkens terug te keren als ik onderweg verdwaal
en zonder spoor in duisternis en nevel verloren loop.
Geef mij dan de tijd om met het eerste morgenlicht
U weer op het spoor te zijn.

God, geef mij de tijd
om nog op deze wereld uw kind te mogen zijn
en als een vrije vogel zwevend in de wind
en tussen witte wolken niets anders
dan uw beeld en uw gelijkenis te zijn.

Afsluiting

Op een God die door de tijden
om Zijn trouw bezongen is,
wachten mensen met hun lijden
tot Zijn uur gekomen is.
Op een God die zij vertrouwen
die hun hoop gebleven is,
wachten mensen die nu rouwen
tot Zijn licht verschenen is.

Op een God die voor de mensen
nieuwe toekomst doet ontstaan
wachten allen met hun wensen
tot Zijn liefde op zal gaan.
Op een God die alle namen
heeft geschreven in Zijn hand
wachten mensen die geloven,
op het eens beloofde land.

Op een God die leven baarde,
licht en donker heeft bereid,
wachten wij op deze aarde
tot Zijn stem ook ons bevrijdt.
Op een God die in Zijn armen
ruimte heeft voor ieder mens,
wachten wij om ons te warmen
aan de zon van Zijn bestaan.