Levensreis

> Ik ben op reis

Ik ben op reis
al weet ik niet waarheen
maar ergens stond geschreven
dat ik deze weg moest gaan
en al aarzel ik soms even langs die eindeloze baan
toch weet ik: iemand ging me voor
en daarom ga ik door

ik heb geen geld, geen kaart en geen,
maar ik zie de tekens en die zeggen mij genoeg
en al geeft er niemand antwoord op de dingen die ik vroeg
toch weet ik: aan het eind vind ik gehoor
en daarom ga ik door

ik ben een vogel die z'n vleugels spreidt,
zo wil ik vliegen altijd verder dan de zon
ik ben een paard die zonder teugels rijdt
maar er is iemand die me leidt en hij zegt: kom


Elly en Rikkert,
Jonge Kerk, oktober JQSJ Nijmegen.

De grote reis

Er zijn daar oeroude tuinen
waar je in wieden en plukken mag.
Je hoeft er niet heen, maar je mag.
Maar je mag niet alleen.

Daar gaat je bootje. Het waait.
Wie zwemmen kan is beter af
dan wie niet zwemmen kan.
Daar kom je aan, bekaf.

De duinen zwaaien met witte handen
dat je welkom bent.
Van al die vreemde landen
is dit land het minst bekend.

Je unieke weg.

Met ieder mens wordt er iets nieuws in de wereld gezet,
met dat wat er nog niet is geweest. Iets wat eersteling en uniek is.
De plicht van iedereen is om dit te weten en te bedenken,
dat hij in zijn gesteldheid uniek is in de wereld
dat zijn gelijke op de wereld nog niet was.
Was dat wel het geval geweest
dan zou hij op de wereld niet nodig zijn geweest.
Iedere enkeling is iets nieuws in deze wereld en hij mag zijn
eigenschap in deze wereld volkomen vervolmaken.
Wat vóór ons is geschiedt moet dienen
als vóórbeeld, het is geen model.
Het past niet om iemand te vertellen welke weg hij moet gaan.
Ieder moet nagaan welke weg hij gaat
Hij moet zijn weg van zijn hart volgen.
Waar ben jij in de wereld? Waar sta jij?
In ieder huist iets kostbaars, dat in niemand anders is.
Wat echter kostbaar is voor een mens,
kan alleen hijzelf ontdekken, wanneer hij zijn sterkste gevoel
dat wat het meest diepe in hemzelf zit,
dat wat zijn diepst innerlijke zelf beweegt,
waarlijk begrijpt

Onderweg zijn

Onderweg zijn is stapje voor stapje
verder komen op je levenspad.
Is telkens weer groeien en leren van hobbels die je moet nemen.
Is telkens weer de sprong wagen naar het onbekende.

Onderweg zijn is bij iedere kruising
opnieuw kiezen waar je heen wilt.
Is de keuze maken tussen een snelweg en een voetpad
Is kiezen of je alleen wilt reizen of samen wilt gaan.

Onderweg zijn is anderen ontmoeten.
Is ontdekken dat sommigen je verder helpen
en dat anderen je in de weg zitten.
Is merken dat mensen in hetzelfde schuitje zitten
als jij, zodat je elkaar tot steun kunt zijn.

Gaandeweg

Ga met me mee
als de vogels hun nesten bouwen,
als het voorjaar uitbot en bloeit
en aan de wereld verhalen vertelt
over wat komen gaat
en nog nooit werd gezien.
Ga met me mee
als de zomer boven de velden koepelt
en het koren rijpt goudgeel,
als de straten warm zijn tot in de avond
en de mensen dankbaar om zo veel zon en zegen.

Ga met me mee
als de wind in de bomen klimt,
als hij wolken aanjaagt van verre
en als de dagen gebukt naar de avond gaan.
Schuil dan bij me en luister naar wat de hemel
in de bomen zingt voor jou en mij misschien
een lied van verlangen.

Ga met me mee
als de wereld stil wordt,
als de bomen verstard tegen de hemel staan
en in de stilte dromen van morgen,
van mensen die als jij en ik
verwonderd door de wereld gaan.

Ga met me mee,
want de wereld is te groot voor een
en mensen worden gegeven aan mensen.

Onbekende weg

Om aan te komen op het punt dat je nu nog niet kent
ga langs de weg die heet weg van de onbekende -
om te bezitten wat je nu nog niet bezit
ga langs de weg die heet weg van bezitlozen -
om aan te komen op de plek waar je nu nog niet bent -
ga over de weg waarover je nu nog niet gaat -
en wat je niet weet is
het enige dat je wel weet - en wat je nu bezit is
wat je niet bezit - en waar je nu bent ben je niet


naar T.S. Eliot

Bagage voor onderweg

Stop wat humor in je rugzak.
Neem wat optimisme mee.
En wat reisgenoten zoeken,
dat is ook geen gek idee!
Weten welke kant je op wilt
en op weg gaan met een doel,
ook al is dat doel maar simpel,
het geeft toch een goed gevoel.

Durf eens naar de weg te vragen,
stuur misschien een beetje bij.
Laat je af en toe verrassen
door die gekke maatschappij.
Met wat wilskracht als bagage
zit je bijna altijd goed.
Grote struikelblokken neem je
met een beetje durf en moed.
Als je liefde weet te geven
wordt het leven kinderspel.
Vul je rugzak dus met liefde.
Wie die uitdeelt, komt er wel!

De weg vinden

Als ik de weg maar vind
in de doolhof van dienen
als ik het licht maar zie
en de engelen hoor zingen

als ik genezen zou zijn
van al die grijze dagen
als iemand naast mij wou gaan
om mij te helpen dragen

als ik maar slapen kon de nachten zijn zo lang
alles wordt groter als 't donker is
en soms ben ik zo bang

als ik de weg maar vind
eenzaam en wel alleen
tussen zoveel mensen in
God waar moet ik heen

een aarzelende kaarsevlam
een hart dat schreiend verdwaalt
Een kind dat op de wereld kwam
het oude opnieuw verhaald ...

de hemel welft zich boven ons
over gebroken dromen
gaat helend de hand van het
Christus kind 'nu sijt wellecome ...'


Els Noordanus

Mijn kompas zijn.

Wilt U mijn kompas zijn Heer
'k raak soms de weg een beetje kwijt
leer mij in Uw voetstappen lopen
'k heb soms geen besef meer van tijd

Wilt Gij mij aan Uw hand geleiden
leer mij de goede weg te gaan
wilt U mijn kompas zijn Heer
zodat ik niet de verkeerde
weg in zal slaan

Zonder U zal ik het niet redden
blijf ik zoeken in de donkere nacht
dan voel ik mij reddeloos verloren
als U aan het eind niet op mij wacht

Wilt U mijn kompas zijn Heer ?

Wegwijzer

Je zit klem tussen twee werelden,
tussen je gevoel en je verstand,
tussen wie je bent
en wie je zou willen zijn,
gevangen in een wolk van vaagheid. Je ziet geen uitweg meer.
Ik wou dat ik je de weg kon wijzen,
in het doolhof van je angsten,
maar jijzelf bent de enige met een kaart.
Al wat ik kan doen is er zijn
en hopen dat je zelf zult ontdekken,
waar je die kaart kunt vinden
en hoe je 'm kunt gebruiken
om een uitweg te ontdekken en rust te vinden.


Ingrid Hoogendoorn

Let op de lichten

In het leven kun je niet achteruitrijden.
Je kunt de dagen niet omkeren
en van de avond naar de morgen gaan
om zo de mooiste dagen terug te halen.
Je moet vooruit.
Dag na dag, jaar na jaar.
Je kunt niet blijven staan.
Niemand kan de tijd vasthouden.

Er zijn op je levensweg vele kruispunten.
Let op de lichten.
Ongebreidelde hebzucht, krankzinnig egoïsme,
ziekelijke jaloezie, zijn rode lichten in het leven,
waarachter alleen maar kronkelpaden
en verborgen afgronden liggen.

Vriendelijkheid, vergevingsgezindheid,
dienstbaarheid, zachtmoedigheid
zetten je levenslichten op groen.
Met deze dingen kun je vooruit.

Wees vriendelijk en lief
in het dagelijks verkeer met mensen en dingen.
Laat de motor van je hart altijd warm draaien
en vergeet niet dat er maar één veilig
contactsleuteltje bestaat: de liefde!

Tussen aankomst en vertrek

Wij komen slechts als een logé
te gast op deze aarde;
bij toeval op de plek beland
waar onze moeder baarde.

Geen mens doet zelf iets toe of af
aan waar zijn wieg wel staat.
Wij zijn op aarde maar te gast
totdat ons einduur slaat.

Doch tussen aankomst en vertrek
kan elk zich moeite geven
me medegasten, waar dan ook
in harmonie te leven.


(Louise Ouwersloot-Berg)

Toekomst van licht

De dagen en de nachten,
zij volgen elkander op,
wij leven en wij wachten
en weten niet waarop.

Dan roep jij ons van verre
en dan breekt het in ons door:
het licht van maan en sterren,
dat heb jij met ons voor.

Vandaag nog diep verborgen
- wij moeten de dood nog in,
er wachten ons nog zorgen -
maar dan: een nieuw begin.

Zoals het volk dat zuchtte
in jaren van slavernij,
dat opstond en dan vluchtte,
zo'n toekomst wachten wij.

Zoals de zoon der mensen
die weerloos gebroken werd
- maar hij doorbrak de grenzen
van dood en lijdenswet.
Wij vrezen nog de tijden,
ons donkere vergezicht -
ach, kom ons toch bevrijden
en breng ons in jouw licht.

Vertrekken

Vertrekken is allereerst uit zichzelf treden.
De korst van egoisme stukbreken,
die ons gevangen tracht te houden in ons eigen 'ik'.

Vertrekken, dat is ophouden rondom zichzelf te draaien,
alsof men het middelpunt van de wereld en van het leven was.

Vertrekken, dat is zich niet laten opsluiten
binnen de problemenkring van het wereldje
waartoe wij behoren; hoe belangrijk dat ook mag zijn,
de mensheid is veel groter - en die moeten we juist dienen.

Vertrekken, dat is geen kilometers verslinden
zeeen oversteken of supersonische snelheden bereiken.
Het is in de allereerste plaats, zich opstellen
voor anderen, hen ontdekken, hun tegemoet gaan.


Dom Helder Camara

Waar ligt jouw nieuwe land?

Geef de mens de vrije teugel
in het land waar vogels zingen.
Geef de mens de vrije teugel
in het land waar liefde waakt..

Ga waar goedheid staat te wachten.
Ga waar vreugde naar je lacht.
Ga waar waarheid wordt bedreven.
Ga waar heil je leed verzacht..

Geef je lief de vrije teugel
in het land waar mensen zingen.
Geef je lief de vrije teugel
in het land waar liefde waakt.

Ga waar vriendschap je benadert.
Ga waar deuren opengaan.
Ga waar mensen om je geven.
Ga waar mensen je verstaan.

Geef elkaar de vrije teugel
in het land waar allen zingen.
Geef elkaar de vrije teugel
in het land van God gemaakt.

Doe de dingen van het leven.
Doe ze met barmhartigheid.
Doe ze met de hoogste reden.
Doe ze in menswaardigheid.

Waar ligt jouw nieuwe land?

Een zoeker

De mens is en blijft in zijn diepste wezen een zoeker.
Het heimwee naar het verloren paradijs
is de mens in het hart geschreven.
Mensen zoeken hun leven lang,
langs vele wegen, langs omwegen en kronkelwegen,
naar een vaste haven, een thuishaven,
een tafel, brood en wat wijn,
een hart en zachte handen,
een stille aanwezige, die blijft,
ook als er geen woorden meer zijn.
Maar het leven leert,
dat mensen voor mensen slechts tussenhavens zijn,
tijdelijke aanlegplaatsen hoe zalig ook.
Mensen zoeken bewust of onbewust
de bedding van de grote stroom
die voert naar de definitieve haven
waar ze voor altijd geborgen zijn.
De haven vol licht en liefde,
die ik God noem.

Geef me je hand

Geef me je hand als ik de weg niet vind,
als ik een kind ben, dat verdwaald is in de tijd,
en als de lange reis pas echt begin.
Wees dan de engel die me leidt,
langs de stenen en de kuilen,
naar een huis om in te schuilen,
waar we lachen om het huilen van de wind,
om te spelen en te eten en alles te vergeten en te weten
dat jij er bent.

Jij bent de tuinman die me water geeft,
jij bent de vogel die me meedraagt op zijn rug
en als de vrede mij verlaten heeft,
breng je me altijd weer terug,
langs de stenen en de kuilen,
naar een huis om in te schuilen,
waar we lachen om het uilen van de wind,
om te spelen en te eten,
en alles te vergeten en te weten
dat jij er bent.

En ook als jij opeens geen weg meer weet,
wanneer je zweeft tussen de waarheid en de waan,
als je de sleutel zoekt die liefde heet,
weet dan dat ik met je mee zal gaan,
langs de stenen en de kuilen,
naar een huis om in te schuilen,
waar we lachen om het uilen van de wind,
om te spelen en te eten,
en alles te vergeten en te weten dat jij er bent.

Jij die mijn liefde kent, jij die een spiegel bent,
jij die jezelf herkent in mij, wat ben ik blij, wat ben ik blij,
dat jij er bent, dat jij er bent, dat jij er bent.

Bijzondere reiziger

Als je maar ziet
wat er te zien valt.
Als je maar niet vervreemdt,
langzaam dichtslibt.
Ogen heb je,
ogen in je hoofd,
ogen in je ziel.
Als je je maar verwondert.
Het licht, het water,
alles had er ook niet kunnen zijn.
Je verwondert.
Zolang je je verwondert,
leef je, ben je mens.

De wereld ons gegeven

Aan ons is de wereld gegeven,
de wind en de zee en het strand,
de wolken die mijlenver zweven,
en heel het onmetelijk land.

Aan ons zijn de sterren gegeven,
de zon en de zilveren maan,
het troostende licht op ons leven,
opdat de mens veilig kan gaan.

Aan ons zijn de bomen gegeven,
de struiken vol bloesem en blad,
de bloem met haar hart opgeheven,
het nederig gras langs het pad.

Aan ons zijn de dieren gegeven,
de schichtige vis in het riet,
de leeuw die de mensen doet beven,
de mus en de kleine parkiet.
Aan ons zijn de kinderen gegeven,
en wij zijn dat allen te saam:
wij staan in zijn hand opgeschreven,
Hij kent ons, Hij kent ons bij naam.

Eens zal Hij de vraag voor gaan leggen:
'Wat heb je er nu van gemaakt?'
Dan wil ik mijn God kunnen zeggen:
'Ik heb bij uw bronnen gewaakt'.

Hoe zal het balletje rollen

Hoe zal het balletje rollen?
Wie bereikt het doel van het leven
en zal tenslotte scoren?
Wie mag zich winnaar noemen?
Is dat degene met de hoogste cijfers
en de beste prestaties,
over wie iedereen met afgunst spreekt?
Is dat de man op het erepodium,
aanbeden en geprezen als een god?
Is dat het winnende team,
dat de wereld aan zijn voeten weet
en een flinke som geld opstrijkt?
Of is dat de vrouw die het vertrouwen
van dat gesloten kind wist te winnen?
Is dat die onopvallende man
die met liefde en geduld
het hart van die vrouw voor zich won?
Is dat degene die met veel moeite
zijn eigen zwakheid overwon
en een nieuw leven kon beginnen?
Wie is uiteindelijk de winnaar
aan het eind van het spel,
dat leven heet?


Greet Brokerhof- van der Waa

In de wereld van vandaag

In de wereld van vandaag
hopen mensen macht te krijgen
door te schelden of te dreigen,
door te trappen of te moorden,
soms met wapens, soms met woorden.
In de wereld van vandaag
krijgt een mens de volle laag.

Wie durft daar doorheen te kijken,
door die duivelse praktijken?
Wie kijkt door zijn tranen heen
en ziet meer dan haat alleen?

In de mensen van vandaag
zie je soms de liefde winnen,
onverwacht iets goeds beginnen,
zie je iets van vrede groeien,
en een sprankje hoop gaan gloeien.
In de mensen van vandaag
zie je een verborgen laag.

Wie dat ziet durft weer te hopen
en houdt beide ogen open,
durft te dromen als een kind
dat de vrede het ooit wint.

Leer vooruitzien

Iemand die zichzelf wijs vond, ging op reis.
Onderweg zag hij een man bezig
met het planten van een johannesbroodboom.
Hij bleef staan kijken en vroeg:
"Wanneer zal dat boompje vrucht dragen?"
De man zei: "Over zeventig jaar."
"Dan doe je gek", zei de bezoeker.
"Denk jij echt dat je over zeventig jaar nog leeft
en van de vruchten van deze boom kunt genieten?
Wees verstandig, plant een boom die eerder vruchten geeft."
Onderwijl was de man klaar met het planten van zijn boompje
en keek er met genoegen naar.
Pas daarna zei hij tot de bezoeker:
"Mijnheer, toen ik geboren werd, waren er al johannesbroodbomen
en kon ik ervan eten, al had ik ze niet geplant.
Dat hadden mijn voorouders gedaan.
Ik mag er nu van genieten,
zonder er iets voor gedaan te hebben.
Deze boom hier, plant ik voor mijn kinderen en kleinkinderen;
daar kunnen ze later van genieten."
Hij draaide zich om om weg te gaan,
maar zei ten afscheid:
"Wij mensen bestaan, omdat andere mensen vooruitzien.
Op die mensen heb ik mijn hoop gevestigd,
want door hen zullen we het redden en is er toekomst."

Luilekkerland

Ik heb je nooit luilekkerland beloofd,
een plaats van slapen, luieren en eten.
Ik heb je wel een nieuwe wereld toegezegd.
Maar niet vanzelf, dat lijk je te vergeten.
Want jij verwijt mij dat het zo lang duurt.
Maar, waar blijf je? Ik heb je toch gestuurd?

Ik heb je nooit een toverstaf beloofd,
waarmee je alle onrecht kunt voorkomen.
Ik heb je wel mijn geest gegeven,
mijn kracht om zelf te werken aan je dromen.
Gebruik die kracht, dan speel je heel wat klaar.
Je hebt me toch, zo maken wij het waar.

Droom met de hand aan de ploeg.
Droom van vriendschap, de rest van je dagen.
Droom van het leven, van goede gezondheid.
Droom van het beste voor heel je gezin.
Droom van zorg en liefde voor elkaar.
Droom van vrede, overal op aarde.
Droom van opbouw, niet van afbraak.
Droom van een plek, een thuis voor ieder.

Maar als je droomt, droom dan niet in bed.
Droom met de hand aan de ploeg.
En bid, dat God je kracht geeft,
te bidden, te werken voor je droom.

Luchtkastelen:

Hij kom het zo geweldig zeggen,
hij sprak van vrede en geluk,
en iedereen hing aan zijn lippen,
want zo'n verhaal, dat kon niet stuk.

Het moest anders in de wereld,
hij had een prachtig ideaal
en als hij daarvan ging vertellen,
dan boeide hij ze allemaal.

Tot iemand vroeg: "Wat doe je zelf dan?"
Toen werd het stil. Dat was niet veel
Het bleef bij hem alleen bij praten,
hij bouwde aan een luchtkasteel.

Wie wil dat niet? (Paul van Vliet)

Wie wil dat niet:
Een schone lei
Geen zak met ballast meer
Zwaar om je nek.
Maar je kop in de wind
Als een vogel zo vrij
je leven op orde
en jij op je plek.
Ja, wie wil dat niet?

Wie wil dat niet:
Weg van de tijd
Geen dikke stapels meer
Van 'nog te doen'
Alles anders en nieuw
Schoon en bevrijd
Met dat lentegevoel
Van het sappigste groen
Ja, wie wil dat niet?!

Wie wil dat niet:
alles weg wat je hindert
van jaren bewaren
wat je mee hebt gesleept
naar huizen en steden
die last van 't verleden
wie wil dat niet
dat dat weg wordt gestreept?
Wie wil dat niet:
dat wat je remt
wat je dagen verduistert
je nachten verblindt
wat je doen en je laten
benauwt en beklemt
je toekomst blokkeert
Alles weg met de wind!
Ja, wie wil dat niet!

'We hebben het gemaakt.

'We hebben het goed voor elkaar'
zeiden ze trots.
'Kijk eens hoe de oogst erbij staat
sinds we de gewassen veredelen
en de kunstmest uitvonden.'
En ze keken naar het werk
van hun handen
en voelden zich superieur.

'We hebben er een paradijs van gemaakt'
zeiden ze trots.
'Kijk eens naar onze infrastructuur.
Hier maken we nieuwe natuur,
en daar scheppen we woonruimte.'
En ze keken naar het werk van hun handen
en voelden zich superieur.

'We hebben het perfect gemaakt'
zeiden ze trots.
'Kijk eens naar dat lichaam,
fraai ontwikkeld op de sportschool,
en bijgewerkt met plastische chirurg"
En ze keken naar het werk
van hun handen en voelden zich superieur.
'Wat zijn jullie opscheppers,'
dacht de Schepper van de hemel en de aarde.


Greet Brokerhof- van der Waa

Met de handen van allen

Met de handen van allen
moet de aarde veranderen,
honger op de grootgrondbedrijven
zal weer tarwe worden,
- wij gaan hand in hand -
we maken de aarde weer vruchtbaar.

Met de handen van allen
wordt de nieuwe vrede geboren,
liefde wordt waarheid
wanneer men onrechtvaardigheden doodt,
- wij gaan hand in hand -
wij maken de aarde weer leefbaar.

Met de handen van allen
gaan wij een solidair volk opbouwen
met allemaal gelijke stenen
- wij gaan hand in hand -
wij maken de aarde weer bewoonbaar.

Met de handen van allen
moet men de wijngaard verzorgen,
het volk is al onderweg
om te snoeien of uit te rukken
- wij gaan hand in hand -
wij maken de aarde weer feestelijk.

Alle grote dingen zijn klein begonnen

Wie heeft er tegenwoordig nou nog idealen?
Wie gaat er voor zijn ideeën aan de slag?
Nu je niet eens je hypotheek meer kunt betalen
En de benzineprijzen stijgen met de dag

Wie neemt er nog de moeite zich te verbazen?
Over de haast waarmee we naar de bliksem gaan
Alleen een aantal onverbeterlijke dwazen
Die eisen dat daar nou eens wat aan wordt gedaan

Want je moet toch gek zijn om te durven blijven dromen
Over een maatschappij die toekomstkansen heeft
Enfin, dus zal het van de gekken moeten komen
Of deze wereld ons normaal zijn overleefd

Wie maakt er zich nog druk over hongerige landen?
Waar zoveel kinderen creperen ieder uur
Wanneer je bij het maal met lange tanden
Gehakt moet eten want een biefstuk wordt te duur

Wie durft er toe te geven dat de tijd gaat dringen?
Dat alles om ons heen verloedert en vervuilt
Zolang in dode bossen toch nog vogels zingen
En op het was altijd nog een zeehond huilt

Want je moet gek zijn om te durven blijven dromen
Dat menselijke stommiteit zijn grenzen heeft
Enfin, het zal wel van de gekken moeten komen
Of deze wereld ons normaal zijn overleefd

Wie heeft er nog het lef een nieuwe boom te poten?
Of wie begint er nog met liefde aan een kind?
Alleen dat soort niet klein te krijgen idioten
Dat weigert om normaal te zijn En doof En blind


J.B

Ik zou wel eens willen weten (Jules De Corte)

Ik zou wel eens willen weten
Waarom zijn de bergen zo hoog
Misschien om de sneeuw te vergaren
Of het dauw voor de kou te bewaren
Of misschien als een veilige stut
Voor de hemelboog
Daarom zijn de bergen zo hoog.

Ik zou wel eens willen weten
Waarom zijn de zeeën zo diep
Misschien tot geluk van de vissen
Die het water zo slecht kunnen missen
Of tot meerdere glorie van God
Die de wereld schiep
Daarom zijn die zeeën zo diep.

Ik zou wel eens willen weten
Waarom zijn de wolken zo snel
Misschien dat dit een les aan de mens is
Die hem leert hoe fictief een grens is
Of misschien is dat ook maar eenvoudig
Een engelenspel
Daarom zijn de wolken zo snel.

Ik zou wel eens willen weten
Waarom zijn de mensen zo moe
Misschien door hun jacht en hun jagen
Of misschien door hun tienduizend vragen
En ze zijn al zo lang onderweg
Naar de vrede toe
Daarom zijn de mensen zo moe.

In elkaar geloven

Ik geloof in mensen!
Velen zeggen me dat het naïef is
om in mensen te geloven en soms vind ik dat zelf ook,
als mijn vertrouwen weer eens misbruikt is,
als mijn verwachtingen de kop zijn ingeslagen.
Maar telkens weer opnieuw geloof ik in de mens
die voor me staat, zonder vooroordelen,
omdat ik geloof dat er in elke mens iets is
dat onaangetast en echt is.
Ik geloof dat elke mens kan liefhebben en openstaat voor liefde.
Toch is mijn hart niet altijd even warm voor mensen.
Soms oordeel en veroordeel ook ik hen,
als ik me niet begrepen voel of als ze me pijn doen.
Mensen dragen maskers als een tweede gezicht.
Maskers tonen nooit echt de mens.
Je zegt "ja" als je "nee" zou willen zeggen,
je glimlacht maar je glimlach is gemaakt,
je doet alsof niets je raakt
of je geen gevoelens of heimwee kent,
maar je hart hunkert naar een hartelijk woord.
Waarom ben je niet zoals je bent?
Als je alleen bent met jezelf, valt je masker af,
dan ga je door de knieën en ben je pas echt mens.
De mens achter het masker is de mens om lief te hebben.
De mens is helder als water en doorzichtig als glas.
In zulke mensen kun je echt geloven,
ook al blijft er zekerheid én onzekerheid, licht én donker.
Geloof zit vol tegenstrijdigheid:
je beleeft het als de grond van je bestaan
maar tegelijkertijd als brood en breekbaar.
Waar mensen echt in elkaar geloven,
daar wordt alles mogelijk.

Hoop op een nieuwe wereld

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar geen kind meer zal worden geslagen,
waar geen vrouw meer zal worden misbruikt,
waar vrouwen en mannen elkaar tot vreugde zijn.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar niemand van tafel wordt uitgesloten,
waar gastvrijheid de boventoon voert,
waar samen delen heel gewoon wordt.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar niemand meer bang hoeft te zijn,
waar de dorst naar liefde en gerechtigheid wordt gelest,
waar alle leed aan het licht zal komen,
waar zij die gewond en gekwetst zijn, genezing vinden.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar kinderen en ouderen vrolijk zijn,
waar muziek klinkt uit de huizen,
waar licht straalt uit de ogen van allen die er wonen.

Dan ontstaat er leven

Als wij mensen elkaar de hand geven
en niet langer leven als ieder voor zichzelf,
dan ontstaat nieuw leven.
Als wij mensen van ons eiland wegtrekken
en gaan naar wie door verdriet of angst eenzaam leven,
dan ontstaat er een nieuw land van mensen samen.
Als wij mensen onszelf niet langer doof houden voor elkaar,
maar luisteren naar wat er leeft,
dan ontstaat een nieuwe band waarvan we kunnen leven.
Waar wij mensen langs elkaar heen leven,
elkaar opzij schuiven, blind zijn voor elkaar,
geen oog hebben voor elkaar, daar gaat het leven dood.
Als wij mensen onze deur, onszelf openen voor elkaar
en elkaar uitnodigen om binnen te komen
en bij elkaar veilig kunnen zijn in alle kwetsbaarheid,
dan ontstaat er nieuw leven.
Op zoveel plaatsen ver weg en heel dichtbij naast ons,
verlangen mensen zo naar leven.
Op zoveel plaatsen hopen mensen op mensen
die kunnen zien en die kunnen horen met hun hart.
Op zoveel plaatsen ver weg en heel dichtbij naast ons,
verlangen mensen naar een woord van begrip,
naar een arm om hun schouder,
want mensen zoeken leven dat leefbaar is.
Als wij zo leven met en voor elkaar,
dan kunnen wij God zien.


Marinus van den Berg

De oude droom (Paul van Vliet)

De stok oude droom
heeft nog heel veel te geven,
hij heeft een geheim
en dat zijn wij soms kwijt
maar hij zal ons allemaal ooit overleven,
hij is zo oud als de wereld
en zo jong als de tijd.

Maar je moet hem beschermen,
je moet hem verzorgen,
je moet hem koesteren onder de zon,
je moet hem vertrouwen
en vandaag al of morgen,
dan weet je het weer
waar het ooit om begon

Dan neemt hij je weer mee
langs wegen van liefde
tot hoog in de bergen
naar toppen van kracht
en daar zal dan blijken
dat je verder kunt kijken
en hoger kunt reiken
dan je ooit had gedacht!

'Als er nooit meer een morgen zou zijn' (Marco Borsato)

Als er nooit meer een morgen zou zijn
en de zon viel in slaap met de maan
heb je enig idee wat het met je zou doen
als je nog maar een dag zou bestaan

Zou je hart zich weer vullen met vuur
van de eeuwige schaamte bevrijd
keek je niet meer benauwd naar de klok aan de muur
kwam je los uit de greep van de tijd

Zouden zorgen niet langer je leven bepalen
en had je voor angst geen ontzag
was je held of heldin van je eigen verhalen
al was het dan maar voor een dag

Zou de toekomst niet langer je denken beheersen
en leefde je voor het moment
met een luisterend oor voor het kind in jezelf
zou je eindelijk weer zijn wie je bent

We verbannen de dromen naar morgen en laten
maar doet het je stiekem geen pijn
dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
als er nooit meer een morgen zou zijn.

Er zijn mensen

Er zijn mensen
Ze leefden voor jou en ze komen na je,
naast jou leven ze en soms tegenover je.
Ze zijn heilig zoals jij.
Ze dragen een wonder in zich zoals jij
en je kunt dit ontdekken.
Maar ze zijn niet zoals jij,
ze hebben een eigen gezicht
en dat is het ene, onherhaalbare, nieuwe gezicht
van elke mens afzonderlijk.
Ze hebben een eigen grond
en wortelen in eigen bodem.
Maar in de diepte zijn onze wortels
verstrengeld in dezelfde grond.
Er zijn planten, vruchten en bloemen,
en vogels, en vissen en andere dieren
en wolken en stenen.
Ze zijn heilig zoals jij en zoals de ander.
Je bent voortdurend met die anderen bezig,
je vormt hun leven, wekt hun gevoel,
wordt hun tot zorg,
en de anderen zijn voortdurend met jou bezig.
Wij zijn samen één groot verhaal,
en vertellen elkaar voort in kleine verhalen.
En er is iemand, die elk verhaal kent
en die mee vertelt naar de toekomst toe.

Aan de grens van het licht

Gegaan tot waar wij kunnen -
aan de grens van het Licht staan wij,
in wezen onbegrensd, in het gezicht van de dood.
En wij herinneren ons de oude woorden
dat leven verandert maar niet wordt weggenomen,
dat niets en niemand verloren gaat.

Zielsverbonden zijn wij met jou
van wie wij hier afscheid nemen,
en die ons in leven en dood zo dierbaar
was en is en blijven zal.
Verbonden zijn wij ook met elkaar
en met alle levende wezens, klein en groot,
met vogels en vissen, velden en bossen,
met zon en maan, met het land vlak en golvend,
de onmetelijke diepzee, met al wat is en verandert,
dag en nacht, en eindeloos komt en gaat -
verwacht, onverwacht, gedragen, geboren, gewiegd in liefde.

Met heel ons hart vertrouwen we je lichaam toe
aan de tijd die alles heel maakt
en de goedheid van moeder aarde,
en we begeleiden je met
het onzegbare achter onze woorden,
de welsprekendheid van ons zwijgen,
de warmte van onze tranen,
de troostrijke kleuren van onze bloemen.

Hier, aan de grens van het Licht, zeggen wij:
vaarwel en tot ziens, reisgenoot,
nu geroepen te gaan langs andere wegen,
maar onafscheidelijk onze metgezel,
en op dezelfde tijdloze reis
geleid door dezelfde Geest.

En brengen wij ons in herinnering
dat wij niet voor niets leven,
en niet voor niets hier en nu
verzameld zijn, op deze plek.
Dat wij geroepen zijn, zolang het duurt,
om deze aarde bewoonbaar te maken en te bewonen,
om te leren liefhebben met hart en ziel en huid en haar.

Bidden wij dat dit uur ons mag breken en helen,
verzachten, vermurwen, verbinden tot leven met elkaar.

Ben ik dit?

Wie ben ik? Wat ben ik?
Waardoor word ik wat ik ben?
De ik die je ziet, ben ik dat echt?
Of is het de ik die jij wilt dat ik ben?
Ben ik het zoals ik nu ben?
Verschilde mijn ik van gisteren
van de ik die ik morgen zal zijn?

Wanneer je naar mij kijkt, kun je dan iets
zien van wat me overkomen is?

Gebeurtenissen, gedachtewisselingen, en gevoelens
die elk ogenblik van elke dag vullen,
zijn aan mij toegevoegd,
en maken mij tot de ik die ik nu ben.
Maar mijn ik van morgen zal anders zijn.

Als een chirurg mijn hersens zou openen,
zou hij dan de daarin verborgen
rijkdom van geheugen zien?
Verborgen schat, voorgoed opgeslagen,
verborgen voor hem, verborgen voor jou,
en grotendeels ook verborgen voor mij.

Alleen God weet wie ik werkelijk ben,
en kent alle ingrediënten uit het verleden
die door elkaar gemengd zijn om mij tot mij te maken.
Alleen God kent de maat
van iedere ervaring, sterk of zwak;
Hij weet hoe die mij hebben beïnvloed,
en welk deel zij van mij vormen.

En ofschoon Hij alles weet, houdt Hij toch van mij.
En vindt dat ik de moeite waard ben om voor te sterven.
En terwijl Hij opnieuw in mij leeft
in de mij die ik ben,
verandert en wijzigt Hij de ik die ik ben,
en maakt mij meer zoals Hij.


Sue Hudspith

De mens en zijn vragen

Waarom heeft een mens soms pijn?
Omdat mensen wolven zijn:
koud, gemeen, verscheurend hard,
haat die alle liefde tart.

Dan denk je: God is dit het nou,
wat Jij de mensen geven wou?

Waarom staat een mens alleen,
zonder vrienden om hem heen?
Moe, verbitterd, star en stug,
valt hij op zichzelf terug.

Dan denk je: God is dit het nou
wat Jij de mensen geven wou?

Waarom heeft een mens verdriet?
Omdat hij 't 'waarom' niet ziet.
Schreeuwend van verslagenheid
raakt hij alle houvast kwijt.

Dan denk je: God is dit het nou
wat Jij de mensen geven wou?

Waarom is een mens soms bang?
Omdat hij een leven lang
doodsbenauwd zichzelf niet geeft
en beseft: 'Ik heb nooit geleefd..'

Dan denk je: God is dit het nou
wat Jij de mensen geven wou?

Eens is er een mens ontwaard
die zichzelf niet heeft gespaard.
Iedereen zag Hij als vriend:
te goeder trouw of onverdiend.

Dwars door diepe eenzaamheid:
angst en pijn en zware strijd

maakte Hij zichzelf heel klein
om toch maar dichtbij te zijn.

Gevend tot het einde toe.
Vraag je nu: waarom en hoe?

Omdat Hij steeds heeft voorvoeld:
Daarvoor is een mens bedoeld

Dan denk je: God dit is het nou
wat Jij de mensen geven wou!!


Jeroen Zijlstra

Er tussen blijven

Er tussen blijven,
dat is niet alleen verlangen,
een wens om niet alleen te raken,
om nog te mogen blijven deelnemen aan het leven,
om gezien te worden
als een mens van waarde en betekenis.

Er tussen blijven,
kan ook een uitnodiging zijn:
sluit je niet af,
stoot anderen niet zomaar weg,
tracht niet alleen met jezelf bezig te zijn,
probeer je ook te richten op anderen
probeer een geïnteresseerd mens te blijven,
zie goede dingen in de mensen om je heen.
Zo vaak blijkt dat wie geeft ook ontvangt.


Marinus van den Berg

Een mensenleven is zo wonderlijk

Een mensenleven is zo wonderlijk, zo onbegrijpelijk. Jaar in, jaar uit, dag in, dag uit, beweeg je je tussen mensen en dingen. Sommige dagen schijnt de zon en je weet niet waarom. Je bent tevreden. Je ziet de mooie en de goede kanten van het leven. Je lacht, je dankt, je danst. Je werk gaat vlot, iedereen is vriendelijk tegen je. Je weet niet waarom.
Misschien heb je goed geslapen. Misschien heb je een goede vriend gevonden en voel je je geborgen. Je zou de tijd van vrede en diepe vreugde willen laten voortduren.
Maar ineens verandert alles weer. Het is of een te hevige zon de wolken aantrekt. Er komt een soort droefheid over je, die je niet kunt verklaren. Je ziet alles zwart. Je denkt dat anderen niets meer van je moeten hebben. Je zoekt in een kleinigheid een reden om te klagen. Je denkt dat dit zo zal doorgaan, dat deze stemming niet meer zal wijken en je weet wéér niet waarom. Misschien ben je moe, je weet 't niet. Waarom moet het zo zijn...? Omdat een mens een 'stuk' natuur is; met lentedagen en herfstdagen; met de warmte van de zomer en de kou van de winter.
Omdat de mens het ritme van de zee volgt, eb en vloed. Omdat ons bestaan een voortdurende repetitie is van 'leven' en 'sterven'. Als je dit begrijpt, kun je vol moed en vertrouwen verder, want dan weet je, dat na elke nacht weer een nieuwe morgen komt. Als je dit aanvaarden kunt, zul je door dit regelmatige op en neer, steeds dieper en vreugdevoller gaan leven.

Elke dag een uitnodiging

Elke dag is een uitnodiging om goed te zijn voor jezelf, om jezelf op te bouwen.
Elke dag is een uitnodiging om jezelf te oefenen in waardering voor je leven, in waardering voor je kunnen.
Elke dag is een uitnodiging om je te verwonderen over zoveel goeds in anderen, over zoveel verlangen naar liefde.
Elke dag is een uitnodiging om tijd te nemen voor zorg, om aandachtig te leven.
Elke dag is een uitnodiging om intenser te leven dan nodig, meer te horen dan gisteren.
Elke dag is een uitnodiging om elkaar te bemoedigen, om te bouwen aan een wereld van liefde.
Elke dag is een uitnodiging om zin te geven aan dit leven.
Wie op de uitnodiging ingaat zal steeds meer van het leven houden. Wie zich laat uitnodigen, leert over grenzen heen te zien.

Een wereld zonder angst en pijn

Een wereld zonder angst en pijn
waarin het goed zal zijn te leven,
waarin geen kwaad meer wordt bedreven,
en niemand meer bedroefd zal zijn
en niemand meer naar macht zal streven.

Een wereld zonder hongersnood,
waar vogels gouden liedjes kwelen,
waar nooit meer iemand vals zal spelen,
waar nooit een Ka‹n Abel doodt,
waar louter vreugde is te delen.

Een wereld zonder zucht naar geld,
zonder kazernes waar soldaten
geleerd wordt wie ze moeten haten,
een wereld zonder bruut geweld,
vol veiligheid in alle straten.

Een wereld zonder eenzaamheid,
waar geen gevaren zullen dreigen,
waar naamlozen hun naam herkrijgen,
een wereld waarin haat en nijd
voor eens en altijd zullen zwijgen.


Jules de Corte

Er is voor wie het weten wil

Er is voor ieder die het weten wil
een weg naar toekomst uitgezet
langs palen onder `t maaiveld van het leven.
Het pad naar morgen maakt me stil,
maar diep in het leven ingebed
worden hoop en richting ons gegeven.

Rond middernacht als alles donker is
daal ik de trappen af naar ons verleden.
De diepe kerkers zijn nog zonder licht
Ik schuil een wijle; in een vensternis
heb ik gehoopt, heb ik gebeden?
De poort naar morgen voelt niet langer dicht.

In stil gebed is er die Ander.
Juist dan ervaar ik diep verbond;
op tonen van de leegte valt de stilte in.
God en mens gaan met elkander;
waar ik mijn diepste wortels vond
ligt gisteren naast nieuw begin.

Ik zou wel eens willen weten

Ik zou weleens willen weten
waarom doen mensen elkaar pijn?
Zou het misschien komen
door verschillende dromen
en misschien, de huidige tijd?

Ik zou weleens willen weten
waarom doen we elkaar zo'n verdriet?
Is dat misschien omdat we niet zien
hoe een ander zijn leven ziet?

Ik zou weleens willen weten
waarom we zo gericht zijn op "ik"
en voorbijgaan aan de pijn
of hoe het kan zijn als je kijkt met een ruimere blik?

Kijk om je heen en voel dan meteen
wat een ander ervaart hoe het is.
En vergeet dan es niet als je het ziet, dat verdriet
dat een luisterend oor wonderen kan doen hiervoor;
Voor de pijn, het verdriet van die ander.

Laten we tijdig voorzichtig zijn

Laten we tijdig voorzichtig zijn
En waakzaam zolang het nog kan.
Dingen die groeien zachtjes omarmen
Op laten bloeien, beschermen, verwarmen.
Laten we tijdig voorzichtig zijn
Met die vrouw, met dat kind, met die man..

We kijken geschrokken
Naar de breuk en de brokken.
Geven alles en iedereen de schuld
Van plannen en dromen
Die niet uit zijn gekomen
Van beloftes die niet zijn vervuld.
Hadden we dat nou maar eerder geweten,
Dan hadden we 't anders gedaan.
Maar we moeten zo nodig
We hebben geen tijd
Geen tijd voor elkaar of voor waakzaamheid
Zolang het nog goed lijkt te gaan....

Laten we tijdig voorzichtig zijn
Voor het uur van de waarheid begint.
Voorzichtig met geloof en vertrouwen
Voorzichtig zijn als we nog van elkaar houden.
Laten we tijdig voorzichtig zijn
Met die vrouw, met die man, met dat kind...


PAUL VAN VLIET

Maak dat een hart lacht (Ferry Bischop)

In het felle licht, verward en verdwaasd,
open ik mijn ogen. Knipperend, verbaasd,
kom ik overeind en twijfel dan
of wat ik droomde echt gebeuren kan.

De vraagtekens branden in mijn ogen:
wat te doen en hoe te leven?
Ik bedenk me dat de tijd voorbijvliegt
en ik bewust moet kiezen om te kunnen geven.

Bedenk wat ik wil, bedenk waar ik sta,
bedenk eens goed waar ik voor ga.
Het nemen van tijd schenkt dankbaarheid,
het geven van aandacht maakt dat een hart lacht.

Bedenk wat je wilt, bedenk waar je staat,
bedenk eens goed waar je voor gaat.
Deel een geheim om te delen,
schenk je vertrouwen,
maak dat een hart lacht.

Respect voor een ander op ieder moment.
Ben jij in mindere tijden ook nog present?
Leef jij voor jezelf alleen maar
of sta je voor een ander belangenloos klaar?

Bedenk wat je wilt, bedenk waar je staat.
Weet waarvoor je kiest en of je delen gaat.
Want het heeft nut, straks is het te laat
te kiezen voordat de tijd je verslaat.

Open je ogen en kijk in mijn gezicht.
Zijn je vragen weg? Zag ook jij het licht?
Kies om te delen, besef dan
dat waarvan je droomde echt gebeuren kan.
Maak dat een hart lacht.

Hoe is het begonnen?

Hoe is het begonnen?
Waar is het begin?
Het begin van de mensen in de wereld
Ik wil het heel graag weten,
om nooit meer te vergeten.
Vertel me over het begin.
Dat weet ik niet zo goed,
niet precies en helemaal.
Maar als je naar me luist'ren wil,
vertel ik een verhaal.
Over water, zon en sterren,
over aarde, maan en lucht.
Over vissen in de zeeën
en de vogels in hun vlucht.
Over mensen in een tuin,
heel het leven zit erin.
Een paradijs voor jou en mij:
een prachtig, nieuw begin.

Hoe is het begonnen?
Waar is het begin?
Het begin van ellende in de wereld.
Ik wil het heel graag weten,
om nooit meer te vergeten.
Vertel me over het begin.
Dat weet ik niet zo goed,
niet precies en helemaal.
Maar als je naar me luist'ren wil,
vertel ik een verhaal.
Over ruzie tussen mensen,
over jaloezie en haat.
Over alsmaar groter willen,
over kiezen voor het kwaad.
Over alles willen weten,
ook al heeft dat soms geen zin.
Die vragen over goed en kwaad
zijn steeds een nieuw begin.

Hoe is het begonnen?
Waar is het begin?
Het begin van verschillen in de wereld.
Ik wil het heel graag weten,
om nooit meer te vergeten.
Vertel me over het begin.
Dat weet ik niet zo goed,
niet precies en helemaal.
Maar als je naar me luist'ren wil,
vertel ik een verhaal.
Over mensen, steeds weer anders,
die niet op één plekje staan;
die nieuwsgierig blijven vragen
en de wereld over gaan.
Die zich uiten, heel verschillend,
ieder in zijn eigen taal.
Dus als je vraagt naar het begin
vertel ik een verhaal.

Tussen ideaal en werkelijkheid

Wie gelooft in een wereld zonder geweld
schaamt zich voor een samenleving,
waarin mensen zich moeten wapenen
tegen kwetsende opmerkingen,
tegen pesterijen en zinloos gesar.

Wie gelooft in een wereld zonder honger
schaamt zich voor een samenleving
met afvalbakken vol weggegooid brood,
terwijl mensen elders moeten leven
op een handvol rijst per dag.

Wie gelooft in een wereld zonder onrecht
schaamt zich voor een samenleving
waarin mensen uit de boot vallen,
omdat ze de verkeerde huidskleur hebben
of in de verkeerde buurt geboren zijn.

Wie gelooft in een wereld
zoals God die wil
schaamt zich voor een samenleving
waarin niemand zich schaamt,
want alleen als mensen zich schamen
zijn ze bereid te veranderen...


Greet Brokerhof- van der Waa

Berouw

Berouw is niet 'sorry' mompelen,
even diep ademhalen en doorgaan
alsof er niets gebeurd is.

Berouw is rouwen. Een diepe pijn
in je maag of in je hart,
waartegen geen pijnstiller opgewassen is.

Berouw is treuren over wat gebeurd is.
Een dal waar je doorheen moet.
Een dal van telkens omkijken en moeizaam doorlopen.

Berouw is loslaten, beetje bij beetje
de last van je schouders voelen glijden
en het verleden achter je laten.

Berouw is leren van wat er misgegaan is.
Beseffen datje opnieuw mag beginnen.
Als een ander mens verder gaan.


Greet Brokerhof- van der Waa

Als je onzeker bent...

Als je onzeker bent over jezelf,
over je uiterlijk
of over je capaciteiten,
of je wel geestig genoeg bent
of de juiste kleren aan hebt,
ga dan op zoek naar mensen,
die je kunnen vertellen
dat je de moeite waard bent,
gewoon omdat je bent zoals je bent.

Als je onzeker bent over de toekomst,
over waar het heen moet
met de wereld en met jouw leven,
ga dan op zoek naar mensen
die oud en wijs genoeg zijn,
om je te kunnen vertellen,
dat iedere weg die je gaat
tot iets goeds kan leiden
en dat het er alleen op aan
komt wat je van die weg maakt.

Als je onzeker bent over je geloof,
of het allemaal wel waar is
en of God wel bestaat,
ga dan op zoek naar mensen,
die in hun leven iets ervaren hebben
van het geheim van God,
die je kunnen vertellen
dat het geloof een houvast is
waarmee je verder komt
en bergen kunt verzetten.