Gebeden op de vijfde zondag van de paastijd

Inleiding:

Gebed over de gaven:

Laten wij bidden dat wij als christenen herkenbaar zijn,
in de onderlinge liefde die wij daadwerkelijk beleven,
in onze saamhorigheid en dienstbetoon aan de gemeenschap,
in ons respect voor alle mensen, niemand uitgezonderd,
in onze verdraagzaamheid en de mildheid van ons oordeel.

Laten wij bidden dat wij als christenen herkenbaar zijn,
in de keuzes die wij durven maken,
in de overtuigingen die wij uitspreken en beleven,
in de geestelijke verdieping die we nastreven,
in de wijze waarop wij nadenken over wereldproblemen.

Laten wij bidden dat wij als christenen herkenbaar zijn
in de manier waarop we samen kerk zijn,
in een levend geloof dat ons samenbindt,
in een onverwoestbare hoop die ons in beweging houdt,
in eerlijke liefde die ons tot elkaar voert.

Laten wij bidden dat wij als christenen herkenbaar zijn,
in onze zorg en aandacht voor de kleinen en zwakken,
in onze solidariteit met de onderdrukten en de slachtoffers van geweld
in onze houding van welwillendheid jegens vluchtelingen,
in onze bereidheid onze welvaart te delen met de armen.

God van liefde, wil zichtbaar worden in mensen van liefde,
wil aan het licht komen in de kerk van Christus,
de geloofsgemeenschap die gekenmerkt wordt, moet worden
door grote saamhorigheid en verbondenheid in liefde.
Dat vragen wij U in Jezus' naam. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij vijfde zondag van de paastijd

Hoe ver zal ik met je meegaan?
Langs welke wegen zal het leven ons leiden:
tot waar wij weten
dat de liefde geduldig is en herbergzaam?
Welke dalen moeten wij nog doorkruisen
om te kunnen zeggen dat het goed was
wat wij hier, met de stem van ons hart, zeggen vandaag?
Maar het is goed, jouw hart weet het en het mijne ook.
Het is goed dat wij - wat er ook gebeuren mag -
tot elkaar geroepen zijn om samen op weg te gaan,
toevertrouwd aan elkaars genade.
Zo ver als het leven reiken zal,
zul je hopen dat ik bij je thuis zal zijn
en, gehavend misschien, bij jou rust zal vinden.
Nog is de horizon ver,
maar in jouw ogen is de toekomst al begonnen,
waarin - op goede en kwade dagen -
ik worden mag die jij hoopt dat ik worden zal.
Blijft dat hopen, met liefde die geduldig is.

Kerk zijn de mensen,
muren zijn de horizon
en het dak dat zijn de sterren.
God, als dat eens kon!

Kerk heeft geen gebouwen nodig
is als een vogel vrij.
Torens die zijn overbodig:
jij, jij hoort erbij.

Kerk is niet waar mensen komen
overal vandaan,
kerk gebeurt waar mensen dromen
van een nieuw bestaan.

Stenen slijten met de jaren,
't sterkste huis stort in.
Liefde blijft haar glans bewaren,
liefde overwint.

Kerk zijn de mensen,
muren zijn de horizon
en het dak dat zijn de sterren.
God, als dat eens kon!

Uit de klei van moeder aarde
is een mens tot mens gekneed,
en God raakt hem met zijn adem
als een vuur dat leven smeedt.

In beton en glas en ijzer
lijkt een mens zo breekbaar klein,
maar de mensen mogen wijzer,
dan de hele aarde zijn.

Want de aarde heeft geen handen
en de steden gaan niet dood,
enkel mensen kunnen anders,
enkel mensen delen brood.

Wie zijn adem niet wil halen,
niet wil trekken in zijn mond,
die moet met zijn hart betalen
want hij komt niet van de grond.

Alle aarde is maar aarde,
maar een mens is vlees en bloed,
geef mij adem op mijn aarde
die mij dieper leven doet.

Een mens, geboren uit de aarde
en aan de aarde met hart en ziel
gebonden en verliefd -
als God hem niet met adem raakt,
dan blijft zijn leven koud als steen
en zijn handen missen kracht.

Maar als hij opent hart en mond
en zo Gods liefde in zich ademt,
dan wordt een mens een wonder:
zijn tong wordt aangeraakt door vuur
en zijn woorden verwarmen de aarde -
zijn handen krijgen kracht en dragen
stenen voor huizen van vrede.

Zo raakt God mensen overal
en blaast zijn adem in ze uit:
en mensen worden wonderen
als hun leven gedragen wordt door liefde.

Droom van vriendschap voor de rest van je dagen
Droom van een einde aan alles wat scheidt
Droom van een leven in goede gezondheid
Droom dat armoede niet meer bestaat
Droom van een tijd zonder oorlog en strijd
Droom van de liefde en droom van de vrede
Droom dat gerechtigheid overal heerst.
Maar als je droomt, droom dan niet in je bed,
maar met de hand aan de ploeg, en bid
dat God je de krachten geeft om te werken
en de moed voor je droom te sterven.

Liefde, daar is dat woord. Herken je het?

Ik heb veel, weet je , ik ben rijk
mijn kennis groeit iedere dag
psychologisch, doorgrond ik de mens.

Ik ben iets, vergis je niet in mij
respecteer mij , mijn woorden kunnen je breken
geheimen worden mij gegeven
en mijn invloed reikt verder dan je denkt
ik heb macht.
Maar als er geen liefde is , is er niets.

Ik sta er goed voor,
met mijn middelen kan ik hongerigen voeden
oorlogswezen een thuis geven
verminkten laten behandelen
als ik mij opoffer leven velen door mij.
Maar als er geen bewogenheid is, is er niets.

Liefde is meer dan ikzelf
ze deelt
ze huilt om de pijn van een ander
liefde lijdt mee in het lijden, dichtbij - veraf.
Liefde is nooit hard maar zoekt naar woorden is stil, verdraagzaam.

Liefde kent zichzelf en is zeker niet blind.
Liefde is open zelfs voor de harde mening van een tegenstander,
ze leert van alles, uit alles en is waarheid.
Liefde vecht, legt zich niet neer en verdooft
maar gaat door met het hopeloze.

Zegt ja, vaker dan nee
en nee tegen het ja van onrecht.
Er is veel waarom, veel niet begrijpen
machteloosheid, aan de kant staan,
maar eens kijk ik in de spiegel
en zie mezelf in nieuwheid
stralend door vredevuur -
daar wacht ik op.

Nu is er alleen
hoop-geloof-liefde
dat is genoeg.

Liefde is altijd een beetje blind voor de fouten van anderen.
Als echter de liefde verloren gaat
verdwijnt ook die sympathieke blindheid.
Je krijgt slechte ogen en je ziet ten slotte
niets anders meer dan fouten en gebreken, lelijke dingen.
Fouten zie je dik als de liefde dun is.
Hou van de mensen zoals ze zijn: er bestaan geen anderen.
Er is maar één weg naar de medemens.
De weg van het hart.
Alle andere wegen zijn omwegen.
Alleen het hart heeft toegang
tot het mysterie 'mens'.

Als je iets voor een ander wilt doen,
loop je de kans dat het geweigerd wordt.
Als je op een ander afgaat,
is er de kans dat je bedrogen uitkomt.
Als je iemand in vertrouwen neemt,
kan die ander je wel verraden.
Als je een ander helpt, riskeer je ondank.
Als je iemand liefhebt,
zal die ander je misschien in de steek laten.
En toch zou dat ons niet moeten afschrikken
om onszelf te geven.

Er waren twee broers. Samen bezaten ze één veld. Van de opbrengst van dat veld kreeg ieder de helft. De oogsttijd kwam. Na een hele dag gewerkt te hebben, ging ze 's avonds moe naar bed. De oudste van de twee kon de slaap niet vatten. Hij dacht: het is niet eerlijk, als ik de helft van de opbrengst krijg, daar ik alleen ben en mijn broer zijn vrouw en kinderen moet onderhouden. Daarom stond hij op, ging naar zijn deel van het veld, naam drie schoven en zette deze bij die van zijn broer neer.
Maar ook de jongste broer kon niet in slaap komen. Hij dacht: het is niet eerlijk, als ik de helft van de opbrengst neem. Mijn ongetrouwde broer heeft een extra deel nodig om te kunnen sparen voor zijn oude dag, terwijl mijn kinderen later voor mij zullen zorgen. Daarom stond hij op, ging naar zijn deel van het veld, nam drie schoven en bracht deze bij die van zijn broer.
Toen zij 's morgens weer op het veld kwamen, waren ze verbaasd daar ieder nog evenveel schoven had. Maar ze zeiden niets. De tweede nacht bracht elk weer drie schoven naar het deel van de ander. Ook de volgende morgen zagen ze dat er niets veranderd was. Ze waren verbaasd, maar ze zeiden niets.
De derde nacht toen zij de schoven aan het verplaatsen waren, kwamen ze elkaar midden op het veld tegen. Toen begrepen ze wat er gebeurd was en ze omhelsden elkaar.