Gebeden op de zesde zondag van Pasen

Gebed over de gaven:

Wij bidden om de Geest van waarheid
voor allen die werkzaam zijn in de gezondheidszorg,
voor alle leerkrachten op de scholen,
voor alle ouders en opvoeders,
dat zij steeds weer hun hart laten spreken
en ware mensen zijn, vol welwillendheid en genegenheid.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden van de Geest van waarheid
voor alle politici, landelijk en lokaal,
voor allen die een leidende functie hebben in bedrijven
voor alle journalisten en krantenredacties,
dat zij steeds de waarheid spreken
en zich niet schuldig maken aan leugenachtige praktijken.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om de Geest van waarheid
voor alle leiders in de christelijke Kerken,
voor de bisschoppen, priesters en theologen,
dat zij niet te gauw denken de waarheid in pacht te hebben
maar steeds de moed hebben om te blijven zoeken naar een beter verstaan
van Gods bedoelingen en van Jezus blijde boodschap.
Laat ons zingend bidden.

Wij bidden om de Geest van waarheid
voor hen die het zoeken naar de waarheid verleerd hebben,
voor hen die het met de waarheid niet zo nauw nemen,
voor hen die niet meer geďnteresseerd zijn in de echte waarden in het leven,
dat zij weer oog gaan krijgen waar het werkelijkheid om gaat
en de kracht zich daar ook voor in te zetten.
Laat ons zingend bidden.

God, Jezus uw gezondene noemde zich de weg de waarheid en het leven,
mogen wij leven in het licht van zijn waarheid en zo de weg gaan
die leidt tot uw Rijk op aarde, uw rijk van vrede voor al uw mensen. Amen

Teksten, gebeden, gedichten bij de zesde zondag van Pasen

Ik hoop op een wereld
waarin mensen accepteren
dat iedereen anders is
en zijn eigen kwaliteiten heeft,
maar ik verwacht
dat die houding niet zomaar vanzelf komt.

Ik hoop op een wereld
zonder oorlog en geweld,
zonder ruzie en pijn,
zonder pesterijen en gesar,
maar ik verwacht dat ik zelf
dan niet rustig kan afwachten.

Ik hoop op een wereld
waarin niemand honger heeft
en iedereen genoeg verdient
om van te leven,
maar ik verwacht dat dat alleen lukt
als iedereen meewerkt.

Zeg ik niets
Dan zeggen ze dat ik me laat doen
Zeg ik wel iets
Dan lachen ze me erom uit
Wil ik helpen
Dan bemoei ik me
Help ik niet
Dan laat ik hen in de steek
Wil ik luisteren
Dan zijn het mijn zaken niet
Luister ik niet
Dan trek ik me van hen niets aan
Geef ik mijn mening
Dan heb ik een grote mond
Geef ik mijn mening niet
Dan ben ik een watje
Wat is dit voor een bizarre wereld?
Wordt het niet eens tijd
dat men eerst nadenkt,
voor men oordeelt?!

Onze God, die in de hemel zijt,
uw Naam worde geheiligd in alle volken op aarde
van welk ras, kleur of godsdienst ook;
in alle mensen op aarde, alleenstaand of getrouwd,
met of zonder werk, met of zonder een dak boven het hoofd.

Moge uw koninkrijk kome en uw wil geschieden op aarde
in alles wat we doen, in de keuzes die we maken
in de daden van verandering die we zelf stellen
en in anderen aanmoedigen.

Geef ons heden ons dagelijks brood.
Brood waarvoor wij werken, voedsel dat wij delen,
brood dat niemand ontzegd wordt
omwille van de hebzucht van anderen.

Vergeef ons onze schuld.
Wanneer we veroordeelden in plaats van ondersteunden;
wanneer we niet luisterden naar mensen, maar preekten;
wanneer we niet deden wat we moesten doen;
wanneer we geen compassie toonden en vergiffenis schonken.

Leid ons niet in bekoring.
De bekoring om ons hart, onze oren en ogen
te sluiten voor de werkelijkheid;
de bekoring van de angst om ons uit te spreken tegen onrecht;
de bekoring het allemaal teveel te vinden
of dat het allemaal niet veel uitmaakt;
de bekoring om te deken dat er toch geen alternatief is.

Verlos ons van het kwaad.
Het kwaad van een wereld waar mensen niet meetellen;
het kwaad van het gevoel van machteloosheid
en het verlies van alle hoop;
het kwaad van een wereld waar hekken, muren en barričres
tussen mensen maar hoger en hoger worden;
het kwaad van een wereld waar geld belangrijker is dan mensen
en waar schulden tot de laatste druppel uit arme landen wordt geperst.
Want van U is het koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid. In eeuwigheid. Amen

Geloven in een wereld
vol van geweld,
van cynisme,
van liefdeloosheid
is zijn als een wereldvreemde.
Geloven in een wereld
die vol is met mooie woorden
en grote beloften
en tegelijk vol van armen, vluchtelingen,
vereenzaamde en miskende mensen,
lijkt weinig geloofwaardig.
Het is niet vreemd om
niet te kunnen geloven
in een God die liefde is,
en van mensen houdt.
Het is eenvoudiger om te zeggen
dat God niet bestaat.
En toch is er dat eeuwige verlangen van mensen,
om te geloven dat het anders en beter kan worden.
Dat verlangen wordt tot een kracht in de geloofwaardige inzet
van de ene mens voor de ander.
God laat zich niet anders zien dan in mensen
die handen en voeten geven aan menselijkheid.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar geen kind meer zal worden geslagen,
waar geen vrouw meer zal worden misbruikt,
waar vrouwen en mannen elkaar tot vreugde zijn.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar niemand van tafel wordt uitgesloten,
waar gastvrijheid de boventoon voert,
waar samen delen heel gewoon wordt.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar niemand meer bang hoeft te zijn,
waar de dorst naar liefde en gerechtigheid wordt gelest,
waar alle leed aan het licht zal komen,
waar zij die gewond en gekwetst zijn, genezing vinden.

Ik hoop op een nieuwe wereld,
waar kinderen en ouderen vrolijk zijn,
waar muziek klinkt uit de huizen,
waar licht straalt uit de ogen van allen die er wonen.

Laten we tijdig voorzichtig zijn
En waakzaam zolang het nog kan.
Dingen die groeien zachtjes omarmen
Op laten bloeien, beschermen, verwarmen.
Laten we tijdig voorzichtig zijn
Met die vrouw, met dat kind, met die man.

We kijken geschrokken
Naar de breuk en de brokken.
Geven alles en iedereen de schuld
Van plannen en dromen
Die niet uit zijn gekomen
Van beloftes die niet zijn vervuld.
Hadden we dat nou maar eerder geweten,
Dan hadden we 't anders gedaan.
Maar we moeten zo nodig
We hebben geen tijd
Geen tijd voor elkaar of voor waakzaamheid
Zolang het nog goed lijkt te gaan.

Laten we tijdig voorzichtig zijn
Voor het uur van de waarheid begint.
Voorzichtig met geloof en vertrouwen
Voorzichtig zijn als we nog van elkaar houden.
Laten we tijdig voorzichtig zijn
Met die vrouw, met die man, met dat kind.

Geef de mens de vrije teugel
in het land waar vogels zingen.
Geef de mens de vrije teugel
in het land waar liefde waakt..

Ga waar goedheid staat te wachten.
Ga waar vreugde naar je lacht.
Ga waar waarheid wordt bedreven.
Ga waar heil je leed verzacht..

Geef je lief de vrije teugel
in het land waar mensen zingen.
Geef je lief de vrije teugel
in het land waar liefde waakt.

Ga waar vriendschap je benadert.
Ga waar deuren opengaan.
Ga waar mensen om je geven.
Ga waar mensen je verstaan.

Geef elkaar de vrije teugel
in het land waar allen zingen.
Geef elkaar de vrije teugel
in het land van God gemaakt.

Doe de dingen van het leven.
Doe ze met barmhartigheid.
Doe ze met de hoogste reden.
Doe ze in menswaardigheid.

Waar ligt jouw nieuwe land?

Als je moet huilen wanneer ik sterf
huil dan om de ander
die naast je op straat loopt.

Als je me bitter nodig hebt
sla dan de armen om iemand heen
en geef hem wat je mij schenken wilde.

Ik wil je iets nalaten
iets beters dan woorden of klanken.
Zoek mij in de mensen die ik gekend en liefgehad heb.
En kun je dat niet, geef me dan weg
laat me tenminste voortleven in je ogen
niet in je gedachten.

Je hebt me het meeste lief
door iemands hand vast te houden
iemands lichaam aan te raken,
door kinderen los te laten
die vrij moeten zijn.

Liefde sterft niet,
mensen wel.
Dus als van mij niets is gebleven dan liefde
deel mij dan uit.


Elisabeth K. Ross

Leven zonder liefde is zinloos.
Plicht zonder liefde maakt verbeten.
verantwoordelijkheid zonder liefde maakt meedogenloos.
Rechtvaardigheid zonder liefde maakt hard.
Waarheid zonder liefde maakt kritisch.
Eer zonder liefde maakt hoogmoedig.
Orde zonder liefde maakt bekrompen.
Geloof zonder liefde maakt fanatiek.
Vriendelijkheid zonder liefde maakt huichelachtig.
Bezit zonder liefde maakt gierig.
Slimheid zonder liefde maakt geslepen.

Een jongeman zei tot de oude wijze: Spreek tot ons over vriendschap.
En die antwoordde: je vriend is een antwoord op je verlangen.
Hij is je akker die je met liefde bezaait en vol dankzegging oogst.
En hij is je tafel en haardvuur.
Want je komt tot hem met je honger en bij hem zoekt ge rust.
Wanneer je vriend je zijn eigen geest ontsluit,
ben je niet bang voor het 'neen' in je eigen geest,
noch onthou je hem het 'ja'.
En wanneer hij zwijgt, blijft je hart luisteren naar zijn hart;
want zonder woorden worden in vriendschap
alle gedachten, alle verlangens, alle verwachtingen
en gedeeld, vol ongevraagde vreugde.
Wanneer je afscheid neemt van je vriend, treur je niet;
want wat je het diepst in hem bemint,
kan klaarder voor je zijn bij zijn afwezigheid,
zoals een bergbeklimmer de berg duidelijker ziet vanuit de vlakte.
En laat je vriendschap geen andere bedoeling
hebben dan een verdieping van de geest.
Want de liefde die iets anders zoekt dan de openbaring van haar eigen mysterie
is geen liefde, maar een net dat uitgeworpen wordt;
en alleen het waardeloze wordt gevangen.
En laat het beste voor je vriend zijn.
Als hij de eb van je getij moet ervaren, doe hem ook de vloed kennen.
Want wat is je vriend dat je hem enkel zoeken zou om de tijd te doden?
Zoek hem steeds om de tijd te leven. je tekort vullen,
maar niet je ledigheid.
En laat er een lach zijn in de zoetheid der vriendschap
en een samen beleven van genoegens.
Want in de dauw der kleine dingen vindt het hart zijn morgen en wordt verfrist.


Uit "De Profeet" van Kahil Gibran

Twee broers - de ene vrijgezel, de andere getrouwd - deelden een boerderij en een stuk vruchtbare grond dat hen rijkelijk van graan voorzag. Het graan werd in twee precies gelijke helften verdeeld.
Aanvankelijk ging alles goed. Maar na een tijd kreeg de getrouwde broer last van kopzorgen die hem uit zijn slaap hielden. 'Dit is niet eerlijk,' prevelde hij. 'Mijn broer is niet getrouwd en hij krijgt de helft van de opbrengst. Ik heb een vrouw en vijf kinderen; mijn oude dag is verzekerd. Maar wie zal er voor hem zorgen als hij oud wordt ? Hij moet zich verzekeren voor de toekomst. Hij heeft dus meer nodig dan ik'.
En na zo'n nachtelijke overpeinzing stond hij op en ging een extra zak graan hij de voorraad van zijn broer leggen.
Maar ook de vrijgezel kreeg last van nachtelijke muizenissen 'Dit is niet eerlijk,' zei hij bij zichzelf. 'Mijn broer heeft een vrouw en vijf kinderen en hij moet bet stellen met de helft van de opbrengst. Ik moet alleen maar voor mezelf zorgen. Zijn behoeften zijn veel groter dan de mijne.
En dan wipte ook hij uit zijn bed en bracht stiekem een extra zak graan naar de voorraadschuur van zijn broer.
Het moest er natuurlijk van komen: op een nacht liepen ze elkaar tegen het lijf, ieder met een zak graan op hun rug! Op de plaats waar zij samen kwamen zal de stad van de vrede gebouwd worden.