Kerstliederen
WIJ KOMEN TEZAMEN
-
Wij komen tezamen onder 't sterreblinken,
een lied moet weerklinken voor Betlehem,
Christus geboren, zingen d'engelenkoren.
Venite adoremus (3x) Dominum.
De hemel ging open, licht verscheen op aarde,
een moeder die baarde, de zoon van God,
Hij zal ons geven, toekomst, heil en leven.
Venite adoremus (3x), Dominum.
Komt allen hier vieren, vol geloof en wijding,
het feest van bevrijding voor iedereen,
licht in het duister, nacht vol stille luister.
Venite adoremus (3x), Dominum.
-
Wij komen tezamen zoekend naar de vrede
en vinden de reden in Betlehem:
God, hoog beleden, zoekt het hier beneden.
Komt laten wij hem zoeken (3x) in elkaar
Wij groeten de herders, armen van de aarde,
die God zien ontwaarden in macht, geweld
Wij zien en weten dat wij hen vergeten.
Komt laten wij hen vinden (3x) overal.
Wij groeten de wijzen, naam en huis verloren,
op reis om te horen waar God zich meldt.
Alwat zij zagen was een Kind vol vragen.
Komt laten wij hen volgen (3x), in geloof.
-
Refrein:
-
't Is geboren het godd'lijk kind,
viert allen Kerstmis en zingt vol vreugde:
't is geboren het godd'lijk kind,
dat ons allen zozeer bemint.
Vreest niet, vrienden, weest welgezind,
laat uw angsten u niet verlammen,
vreest niet, vrienden, weest welgezind,
want de dag van het heil begint. Refr.
Licht verscheen in de duist're nacht,
God de Heer is ons niet vergeten,
licht verscheen in de duist're nacht,
door de mensheid zo lang verwacht. Refr.
Gaat op pad met het Kind van 't licht,
want Het wijst ons de weg naar vrede,
gaat op pad met het Kind van 't licht,
houdt uw ogen op Hem gericht. Refr.
mel. Er is een roos ontsprongen
-
Vanwaar zijt Gij gekomen,
wij wisten niets van U.
In onze stoutste dromen
was God nooit hier en nu.
Een nieuwe God zijt Gij,
die onder ons wil wonen,
zo ver weg, zo dichtbij.
Gij zijt ons doorgegeven,
een naam, een oud verhaal,
uw woorden uitgeschreven
in ied're mensentaal.
Ons eigen levenslot
met uw geluk verweven,
zo zijt gij onze God.
Gij zijt in ons verloren,
wij durven U niet aan,
uw stem in onze oren,
uw komst in ons bestaan.
Een mens van vlees en bloed,
een kind voor ons geboren,
een naam die sterven moet.
mel. Er is een roos ontsprongen
-
Zijn het niet onze stemmen,
wie zingt er dan het lied?
En zonder onze handen
vordert de arbeid niet.
Een taak voor jou en mij;
geen hand komt uit de hemel,
geen anderen dan wij.
Nooit zal het licht verdwijnen
dat schijnt in deze tijd.
Het draagt ons door het leven
in onze schamelheid.
Licht geeft mijn handen kracht,
laat onze stemmen klinken
en stralen, onverwacht.
De tijd wordt nooit veranderd,
het leven gaat steeds voort.
Lijden wordt niet verminderd,
de pijn soms opgeschort.
Maar even wordt het licht
als wij het samen dragen
tot voor Gods aangezicht.
mel. Er is een roos ontsprongen
-
Geen weg was ons gegeven,
om veilig te begaan,
geen richting door het leven
om samen in te slaan.
Wij wisten weg noch steg:
door duisternis omgeven
was niemand onze weg.
Maar heden is te horen
Gods woord van het begin.
Hij gaat, als mens geboren,
de goede richting in.
Hij bouwt vandaag zijn tent
bij mensen die verloren,
ontheemd zijn en miskend.
Gods toekomst, duizend jaren,
wordt heden ingeluid:
Hij zal zich openbaren
in Jezus voor ons uit.
De weg van God is goed.
Zijn woord zal ons bewaren:
een lamp voor onze voet.
mel. Herders, hij is geboren.
-
Luister, God heeft gesproken
zijn woord van goede raad.
Zie, een licht is ontstoken,
een nieuwe dageraad,
kracht voor de dralenden,
doel voor de dwalenden.
Zingen wij welgemoed:
Heer, zij van ons gegroet.
Christus, Hij is geboren
in 't midden van de nacht,
die zo lang van te voren
de wereld heeft verwacht,
licht voor de rouwenden,
hoop voor vertrouwenden.
Zingen wij welgemoed"
Heer, zij van ons gegroet.
Laten wij God nu eren,
Hij sprak in onze tijd,
wil de vrede ons leren
en eindig alle strijd,
troost de verdrietigen,
stop het vernietigen.
Zingen wij welgemoed:
Vrede op aarde moet.
mel. Herders, Hij is geboren
-
Hier is de hoop voor de wereld,
voor zoekers naar een huis -
mensen speurend naar vrede,
wie geeft zijn vijand thuis?
Hoe komt een kind terecht,
waar moet het neergelegd,
hoe zal het veilig gaan,
wie reikt het vrede aan?
Heden is ons geboren
de mens die ruimte schiep;
die zolang Hij mocht leven,
om recht en vrede riep.
Hij brengt de mens terecht,
heeft toekomst aangelegd
om veilig in te gaan,
Hij blijft voor vrede staan.
Hier is een plek voor de kleinen,
hier gaan de armen voor?
Hij ontgrendelt de deuren,
Hij breekt de tralies door.
Hier komt een kind terecht,
zacht wordt het neergelegd,
hier zal het veilig gaan,
Hij reikt het vrede aan.
-
Nu zijt wellekome, levensherbergier,
met al jouw deuren open voor mens en dier,
die ooit hebt gesproken van een wereldparadijs,
waar er wordt gebroken met macht als levenswijs.
Kyrieleis
Nu zijt wellekome, Jezus, deelgenoot
van mensen die nog dromen voorbij aan dood:
leven met zovelen en daarmee gelukkig zijn,
alles willen delen en toch niet minder zijn.
Kyrieleis
Nu zijt wellekome, verre vreemde mens,
dat wij aan angst ontkomen, verstaan jouw wens:
ooit te kunnen leven in een wereld omgekeerd,
waar de kunst van delen voorgoed is aangeleerd.
Kyrieleis.
Nu zijt wellekome, toekomst mens in mij,
die als een kind wil wonen, herboren vrij,
in het land van morgen dat de lieve vrede kent,
waar wij zijn geborgen, gezien, aanvaard, herkend,
kyrieleis.
-
Nu zijt wellekome, mens van licht uit Licht.
Treed buiten onze dromen met jouw gezicht.
Stuur het aan op scheiden tussen dageraad en nacht,
nieuwe vredestijden, na alle man en macht.
Kyrieleis.
Nu zijt wellekome, mens van licht in mij,
die als een kind wil wonen, herboren, vrij,
in het land van morgen dat de lieve vrede kent,
waar wij zijn geborgen, gezien, aanvaard, herkend,
Kyrieleis.
Nu zijt wellekome, langverwachte mens,
dat wij aan angst ontkomen, verstaan jouw wens:
ooit te mogen spreken van een wereld omgekeerd,
waar de kunst van delen voorgoed is aangeleerd.
Kyrieleis