DRIEKONINGEN-ZINGEN.
Stina komt thuis uit school.
"Mamma", roept zij "een heleboel kinderen van onze groep
gaan driekoningen zingen. Mag ik ook meedoen?"
"Waarvoor doen jullie dat?" vraagt mamma.
"Voor de snoep natuurlijk", zegt Stina.
Wat een domme vraag, denkt ze.
Mamma zegt:
"Ik zou het fijn vinden als je voor een goed doel gaat zingen"
Het gezicht van Stina betrekt. Mamma altijd met haar goede doelen.
De lol is er al vanaf. Voor haar hoeft het niet meer.
Terwijl Stina naar boven loopt roept mamma nog:
"Vergeet niet Dorien te bellen".
Dorien is het vriendinnetje van Stina.
Die is heel erg ziek en ligt in Amsterdam in het ziekenhuis.
Dat is veel te ver weg om naartoe te gaan.
Daarom heeft Stina beloofd dat ze elke dag even zal bellen.
Want het is saai in het ziekenhuis.
Dorien voelt zich eenzaam in dat grote ziekenhuis.
Haar moeder is wel de hele dag bij haar
en haar vader komt ook elke avond op bezoek,
maar ze mist haar vriendinnetjes van school.
Als Stina Dorien aan de lijn krijgt, klinkt die heel opgewekt.
Ze heeft wat te vertellen. Die middag is er een clown geweest.
Hij heeft alle kinderen op de zaal flink laten lachen.
Ze vergaten zo even dat ze ziek zijn.
Dat was nog eens een leuke middag.
Dorien heeft daarna aan de zuster gevraagd
of die clown niet vaker mag komen.
Maar de zuster had verteld, dat het ziekenhuis dat niet kon betalen.
De mensen van cliniclowns hebben niet zoveel geld
en daarom kan er maar af en toe een clown komen.
Stina roept door de telefoon:
"Dorien, je hebt me op een idee gebracht.
Ik vertel je later wel waar het om gaat.
Ik moet nu ophangen, tot morgen".
Stina holt naar haar moeder toe en zegt:
"Ik weet waar ik voor ga zingen. Voor de cliniclowns.
Als de clowns wat meer in het ziekenhuis kunnen komen,
kunnen de kinderen even vergeten dat ze ziek zijn
en misschien wel sneller beter worden".
En ze vertelt mamma wat ze zojuist van Dorien heeft gehoord.
Mamma vindt het een goed idee.
De volgende dag op school vertelt Stina haar vriendinnen
voor welk goed doel zij gaat zingen met driekoningen.
"Doen jullie ook mee", vraagt ze aan haar klasgenootjes.
Maar die gaan liever zingen voor snoep,
alleen Anke gaat wil wel met Stina mee.
Stina vindt eigenlijk dat je met zijn drieën moet zijn,
want er waren toch drie koningen.
Wie kan ze nog meer vragen? Stan misschien?
Maar of die met twee meisjes op stap wil?
Als ze hem 's avonds vraagt, zegt hij meteen ja
maar dan wil hij wel graag de zwarte koning zijn.
Op driekoningenavond verkleden zij zich als koningen.
Mamma heeft gezorgd voor kronen en mooie doeken.
Ze zien er echt als koningen uit en niemand kent Stan terug.
Hij is pikzwart.
Mamma heeft ook een groot bord gemaakt, met de tekst:
-
Wij zingen niet voor snoep,
graag een gift voor de cliniclowns.
Als ze om acht uur terug komen staat mamma al te wachten.
Ze maakte zich wel een beetje ongerust omdat ze zolang wegbleven.
Anke, Stan en Stina zijn moe en een beetje hees van al het zingen.
Iedereen is reuze nieuwsgierig naar wat ze opgehaald hebben.
Eerst drinken ze twee glazen limonade, dan wordt het geld geteld.
Ze zijn stomverbaasd als ze zien
hoeveel geld ze hebben opgehaald,
veel meer dan ze verwacht hadden.
Mamma geeft Stina een dikke kus. "Geweldig meisje.
Ben je nou niet blij dat je voor een goed doel gezongen hebt?"
Stina knikt van ja. Stan zegt tegen zijn moeder.
"Ik vind het niet eerlijk. Stina krijgt een kus en ik niet."
Even aarzelt mamma, dan krijgt ook de zwarte Stan een stevige kus.
Ze vallen van de stoel van het lachen,
want nu heeft mamma ook een zwart gezicht.
Vraag: Hoeveel geld zouden ze hebben opgehaald?