Eerste Kerstdag

Op kraamvisite

De eerste kerstdag gaan de kinderen van het 14 Oktoberplein op bezoek in de hut; ze willen heel graag de kindjes van Svetlana en Achim zien. Al heel vroeg zijn Bas en Boris het dorp in geweest en.....ze hebben bij al hun vriendjes een briefje in de brievenbus gestopt. Zo weet iedereen dat er twee kindjes geboren zijn, in hun eigen hut. Dat is toch wel iets heel bijzonders. Het kost de meeste kinderen dan ook veel moeite om hun mond te houden. Maar dat moet, anders weet zo het hele dorp dat er mensen in hun hut wonen. Nú zitten er vier illegale vluchtelingen in de hut. De moeder van Fatima en Eddy heeft intussen niet stilgezeten: ze heeft eens gekeken wat zij missen kan van de babyuitzet die ze, na de geboorte van Noëlle, op zolder in een paar koffers bewaart. Omdat Fatima's moeder intussen weet dat de kinderen alles wat ze in de hut nodig hebben, altijd in vuilniszakken meenemen, pakt ze ook de babyspulletjes maar in een paar grote, blauwe zakken. De zakken zijn eigenlijk veel te zwaar om te dragen. Fatima rent naar Bas en Boris en die weten een oplossing: ze pakken de kruiwagen uit de schuur en komen daarmee naar het huis van Fatima. Intussen zijn ook de andere kinderen op straat. Samen zetten ze de zakken in de kruiwagen en rijden die naar de hut in het bos. Het kost wat moeite om de zakken naar beneden de hut in te krijgen; gelukkig is Hans heel sterk en hij pakt de zakken aan, terwijl hij onder het trapje staat. Bas en Boris zijn met de kruiwagen weer naar hun huis gerend om de volgende vracht te halen. Ze hebben het hele verhaal thuis moeten vertellen; het lukte hun niet om daar onderuit te komen. Vader en moeder wilden weten waar ze op kerstavond gebleven waren; ze zouden toch naar de kerk komen. Er hielp dus geen moedertjelief aan. Als straf moeten ze nu van vader twee grote jerrycans vol met petroleum naar de hut brengen, want vader vindt dat met Kerstmis niemand het koud mag hebben. Nu hoeven Svetlana en Achim tenminste niet zuinig te zijn met stoken en.....is het voor de kleintjes lekker warm in de hut.
Svetlana is heel blij met de inhoud van de vuilniszakken; ze wordt er helemaal stil van. Hanneke en Monique pakken alles netjes in het kastje; z ó kan Svetlana alles gemakkelijk vinden. Fatima mag de baby's uit hun wiegjes halen. Ze schrikt even want.......de kleintjes zijn alle twee kliedernat!!!!! Gelukkig komen er net twee benen de trap af naar beneden en ziet iedereen het lachende gezicht van Fatima’s moeder. "Ik kom, geloof ik, net op tijd," zegt zij. Ja, dat kun je wel zeggen, want de baby's moeten hoognodig een droge luier hebben. "We zullen ze maar gelijk even in bad doen," stelt moeder voor. Dat vindt iedereen reuzeleuk! De kachel wordt nog wat hoger gezet en al snel is het lekker warm in de hut.
Bas en Boris hebben weer een grote pan water gekookt en gelukkig heeft moeder een babybadje meegebracht, ook mooi verstopt in een vuilniszak! Fatima blijft met een drijfnatte baby in haar armen zitten; Hanneke, Monique en Suzan helpen met het in bad doen van de andere. Bas en Boris worden eropuit gestuurd om nog meer water te halen en Hans mikt het vuile water in het bos. Na een half uurtje liggen de twee kleintjes tevreden te drinken bij Svetlana. Het is een schitterend gezicht. "Wat een geluk dat je twee van die dingen hebt om een kindje te laten drinken," zegt Bas. "Ja," vindt ook Boris, "dat is vreselijk goed, anders zouden ze nu al ruzie moeten maken!" Intussen is ook oma gekomen en als de baby's genoeg gedronken hebben, jaagt zij, heel resoluut, alle kinderen naar huis. Oma vindt dat nu Svetlana aan de beurt is en ook even lekker verzorgd moet worden. "We moeten nu wel zorgen dat er steeds heel veel water is," vindt Bas. "We zouden wat meer jerrycans moeten hebben," zegt Boris, "dan kunnen we die er met de kruiwagen heen brengen." Alle kinderen beloven thuis op zoek te gaan naar jerrycans en ’s middags hebben ze er tien! De tweeling, die nu eenmaal niet van halve maatregelen houdt, vult alle jerrycans en zet die in de kruiwagen.
Ze willen net naar de hut gaan, als hun moeder hen terugroept. "Gaan jullie naar de hut," vraagt ze? "Ja," zegt Bas. "Wacht dan even, dan ga ik mee, want ik heb eten gekookt voor die twee mensen," zegt moeder. Daar hebben Bas en Boris nog niet aangedacht. Gewoonlijk kookt Svetlana, maar dat kan ze nu natuurlijk niet en ze weten niet of Achim kan koken. Moeder heeft een hooikist opgezocht; die is al jaren niet meer gebruikt en moeder wist dat die kist nog op de zolder stond. Daarin heeft moeder een echt kerstdiner gedaan. De hooikist wordt ook op de kruiwagen gezet en zó gaan ze met z’n drieën naar de hut. Bas gaat als eerste naar binnen en zegt: "niet schrikken; nu komt onze moeder mee en ze heeft lekker eten gekookt!" Eerst brengen Bas en Boris de hooikist naar beneden en terwijl moeder voor Achim de tafel dekt en voor Svetlana een dienblad klaarmaakt, zeulen Bas en Boris al de jerrycans naar beneden. "Nu kunnen de kleintjes tenminste vaak in bad," zegt Bas. "Wat doen jullie met de luiers," vraagt moeder. "Die gooien we gewoon weg," antwoordt Boris en hij laat aan zijn moeder zien wat voor luiers ze hebben georganiseerd. Moeder schiet in de lach en zegt: "dat zijn wel erg grote dingen voor zulke ukkies! Ik heb nog gewone luiers liggen, die ga ik wel even halen." Moeder komt even later terug met een stapeltje gewone luiers. Die moeten op een speciale manier gevouwen worden en......dan passen ze precies. "Maar....," zegt Bas, "die dingen moeten gewassen worden; hoe moet dat nu?"
"Die gaan gewoon in een emmer en die brengen jullie mee naar huis. Daar mogen jullie ze uitspoelen en dan zal ik ze wel wassen," zegt moeder. Stiekem verheugt moeder zich nu al op de vieze gezichten van haar zoontjes, wanneer zij de poepluiers zullen moeten uitspoelen. "Dat doen we wel," zegt Boris, "dat is helemaal niet vies." Nee," zegt Bas, "als we in de grond naar wormen zoeken is dat eigenlijk net zo smerig, want in de grond zit ook mest van dieren, dus dat is gewoon hetzelfde." "Het ruikt een beetje anders," vindt Boris, "maar dat geeft niet!" "Het kan nooit zo erg zijn als wanneer vader met de gierton bezig is," vult Bas nog even aan. Intussen hebben Svetlana en Achim heerlijk gegeten. Alle lege pannetjes worden weer in de hooikist gestopt en Bas en Boris mogen nog even de afwas doen. Moeder zit intussen gezellig, op een veilingkistje, met Svetlana en Achim te praten. Het is een enigszins vreemdsoortige, maar wel heel gezellige, kraamvisite. Als moeder, met haar twee zoontjes, weer naar huis loopt, bedenkt ze dat die twee wel reuzevol streken zitten, maar dat hun hartjes op de goede plaats zitten. Daar is moeder reuzeblij mee!!!!!!