Dertiende zondag door het jaar

Het examen.

Opgewonden komt Hanneke in de hut. Ze heeft rode wangen van het harde lopen en kan eerst niet praten, zo hijgt ze. Ze is dan ook heel erg laat. "Dat komt," vertelt ze, " omdat ik met Elly heb staan praten." Elly is al heel lang niet meer in de hut geweest, want ze heeft het veel te druk. Nu heeft ze het helemaal druk want Elly moet examen doen, dus heeft ze alle tijd nodig om te studeren. Hanneke vertelt, dat Elly een heel groot probleem heeft. Ze moet bij een examen een spel uitleggen aan een groep kinderen en die dat spel laten spelen. Ze heeft in een clubhuis stage gelopen, maar.....nu heeft zij zelf een grote fout gemaakt. Ze heeft er geen rekening mee gehouden, dat de kinderen van het clubhuis op kamp zouden gaan, precies in de week, dat zij examen moet doen. Nu heeft Elly dus geen groep kinderen, die met haar mee gaat. Dat is heel erg vervelend en daardoor zou ze wel eens kunnen zakken, want als je zomaar een vreemde groep iets uit moet leggen, dan is dat altijd veel moeilijker.
"Dat is toch helemaal geen probleem," zegt Bas, " dan gaan wij toch met z'n allen mee." "Ja," zegt Boris," en dan doen wij toch precies wat Elly zegt, dan slaagt ze vast!" "Dan moet ze het wel heel goed uitleggen," zegt Hans. "Als jij het niet snapt, leggen wij het nog wel een keertje uit," zegt Bas, die het echt helemaal ziet zitten.
"Hanneke, moet jij niet even aan Elly gaan zeggen, dat wij graag met haar mee naar het examen willen gaan," zegt Suzan, " dan hoeft ze niet meer in de rats te zitten." Hanneke vindt het reuzeleuk om het goede nieuws aan Elly te gaan vertellen.
Een kwartiertje later komt ze terug, samen met Elly, want die wil toch wel graag even met alle kinderen praten.
Het examen is al over een week en Elly wil zeker weten, dat iedereen er dan ook is. "Natuurlijk zijn wij er," zegt Bas, "want als jij geslaagd bent, heb je misschien weer een beetje tijd voor ons. Dat zou best gezellig zijn."
Als jullie bij het examen alles goed volgen wat ik bedoel, dan moet het lukken," zegt Elly.
Als ze weer weg is, zegt Bas tegen Boris: " dus we gaan Elly keurig volgen, volgende week." "Dat zullen we eens mooi regelen," vindt Boris.
De volgende week fietsen de kinderen naar het station in Vierlingsbeek en nemen daar de trein naar Venlo. Ze zijn vroeg gegaan, want stel je voor dat de trein net weg zou rijden als zij er aankwamen. Dan moesten ze een uur wachten en dan zouden ze niet op tijd in Venlo zijn. Aangekomen in het gebouw, waar Elly examen moet doen, beginnen ze het wel een beetje eng te vinden. Ze worden naar de kleedkamer gestuurd om hun sportkleding aan te trekken. Dan wordt het iedereen duidelijk, waarom Hanneke met zo'n vreselijk zware tas heeft lopen zeulen. Ze heeft voor iedereen een nieuw T-shirt bij zich. Het zijn witte shirts en op de voor- en achterkant staat met grote rode letters "Hup, Elly!!!!!" . "Daar heeft oma voor gezorgd," vertelt Hanneke, " want die wil ook graag dat Elly slaagt." "Nu moeten we dus Elly gaan volgen," zegt Bas. "Ja," zegt Boris, " we doen precies na wat zij doet!"
Als Elly het kleedlokaal inkomt om de kinderen te halen en "hallo allemaal," zegt, gaan Bas en Boris precies zo staan als Elly staat en zeggen in koor: " Hallo allemaal."
Doordat Elly erg zenuwachtig is, heeft ze niet in de gaten dat er iets reuze geks gebeurt. De kinderen lopen achter Elly naar de gymzaal, waar ze een spel moeten gaan spelen. Bas en Boris doen reuze hun best om op precies dezelfde manier als Elly te lopen. "Wat doen jullie gek," zegt Ron tegen Bas en Boris. "Wij doen niet gek," antwoordt Bas, "wij volgen!!!!"
Ron snapt er niks van en haalt zijn schouders eens op. In de zaal moeten de kinderen in een rij gaan staan. Met behulp van veel gebaren, begint Elly het spel uit te leggen. Die gebaren worden onmiddellijk nagedaan door Bas en Boris. Ook de dribbelpasjes, die Elly demonstreert doen ze gelijk met haar mee.
Elly weet niet wat haar overkomt; ze besluit om er maar niet op te reageren; misschien gaat het dan vanzelf over.
Ze verdeelt de groep in twee partijen en zet Bas bij de ene en Boris bij de andere partij. Zo hoopt ze nog iets te redden.
De kinderen moeten een soort basketbal spelen, wel in een heel eenvoudige vorm, maar het is toch een reuze spannend spelletje. Zó spannend, dat Bas en Boris helemaal vergeten, dat ze Elly moeten volgen. Ze gaan op in het spel en zijn ineens de felste tegenstanders. Regelmatig moet Elly ingrijpen, omdat de bal weer eens buitenspel is of omdat de kinderen vergeten dat ze een soort basketbal spelen en geen voetbal. Bas en Boris dribbelen of hun leven er vanaf hangt en als Elly na een kwartier fluit om te stoppen, hebben beide partijen 12 punten.
Dan herinneren Bas en Boris zich weer, dat ze Elly moesten volgen en ze beginnen haar weer ijverig na te doen.
Het tweede spelletje, dat Elly moet uitleggen is een soort rugby. Dit spel moet buiten op het sportveld gespeeld worden, want rugby kun je nu eenmaal niet op een harde vloer spelen. Jammer genoeg is het sportveld erg nat, want het heeft een paar dagen flink geregend, maar omdat het nu droog is, waagt Elly het er maar op.
Monique vindt het wel geen geweldig idee, maar bedenkt dat het voor een goede zaak is, als ze gruwelijk smerig wordt.
De examinatoren blijven een flink eind van het speelveld vandaan, want ze vrezen dat deze zéér enthousiaste groep wel eens een reuze smeerboel kan gaan veroorzaken. Daar krijgen ze groot gelijk in, want Bas en Boris zijn nog fanatieker dan bij het spelletje in de zaal. Ze duiken pardoes in de modder om de bal van elkaar af te pakken. Binnen vijf minuten is geen een wit T-shirt meer te zien en zitten de kinderen van top tot teen onder de modder. Eenmaal smerig, kan het ze helemaal niks meer schelen en rommelen ze er vrolijk op los.
Als Elly het eindsignaal fluit, hebben de twaalf kinderen allemaal dezelfde kleur haren: modderkleur. Ze zien er niet uit, maar hun oogjes stralen, want ze zijn er vast van overtuigd, dat Elly geslaagd is. Zo'n leuk spel hebben zij namelijk nog nooit gespeeld. Ze zijn wel moe en ze hebben flinke dorst. Gelukkig heeft een van de examinatoren dat in de gaten en hij loopt naar binnen en komt terug met twee grote flessen limonade en een stapel plastic bekertjes. Hij geeft alles aan Elly en terwijl zij de kinderen ieder een bekertje limonade inschenkt, bespreken de heren dit examen.
Elly hoeft niet lang op de uitslag te wachten, de heren zijn het snel eens en de belangrijkste van hen zegt : " je bent geslaagd! Want als je als leidster in staat bent om een stel kinderen zo te laten spelen onder zulke slechte omstandigheden, moet je wel een goede leidster zijn. Je hebt van ons een negen!"
De kinderen zijn net zo blij als Elly en willen haar allemaal feliciteren. Binnen de kortste keren is Elly net zo smerig als alle kinderen en als zij dan ook nog haar evenwicht verliest door een "beren"- omhelzing van Bas en Boris, rolt ze ook heerlijk in de modder.
Een van de examinatoren zegt :"Dit was wel het smerigste examen, dat ik ooit heb afgenomen, maar het was ook het leukste!"
In de kleedruimte zijn gelukkig douches, zodat het stel toch nog een beetje schoon naar huis kan gaan. Dat er in de oren en onder de meeste nagels nog een heleboel modder zit, dat is de zorg van later.